ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ♛ⓈⓅⒺⒸⒾⒶⓁ ⓒⓗⓐⓟⓣⓔⓡ❶
♛ⓈⓅⒺⒸⒾⒶⓁ ⓒⓗⓐⓟⓣⓔⓡ❶
ถ้าข้ารักใครสักคน...
ข้าก็หวังให้คนคนนั้นเป็นเจ้า...
สวบ สวบ
เสียงการเคลื่อนไหวเบาๆจากพุ่มไม้ ทำให้ชายหนุ่มลืมตาขึ้นจากภวังค์ และกระชับดาบข้างกายไว้มั่น
"นั่นใครน่ะ! ออกมาเดี๋ยวนี้!" ชายหนุ่มพูดเสียงดัง ก่อนจะมองตรงไปยังพุ่มไม้พุ่มนั้น
เมื่อผู้บุกรุกยังคงไม่เผยตัว เขาก็ค่อยๆก้าวเข้าไป ราวกับไม่กลัวสิ่งที่อยู่เบื้องหลัง
หากแต่ก่อนที่เขาจะเข้าถึงตัวอีกฝ่าย พุ่มไม้นั้นก็ว่างเปล่าเสียแล้ว...
"อะไรกัน!" เขาตะโกนขึ้นอย่างสงสัย เมื่อรู้สึกถึงการปรากฏกายของบุคคลปริศนาที่ข้างหลังของตน
รวดเร็ว...
ชายหนุ่มหันไปประจันหน้ากับผู้บุกรุก พร้อมกับตั้งท่าเตรียมพร้อมต่อสู้
แต่เมื่อเขาได้เห็นคู่ต่อสู้ก็ทำให้ตกตะลึง...
ร่างบางในชุดเสื้อคลุมสีดำ แม้จะเป็นยามวิกาล แต่แสงนวลจากดวงจันทร์ ก็ทำให้เขาเห็นใบหน้าอันงดงามของอีกฝ่ายได้ชัดเจน
ทั้งใบหน้ารูปไข่ ดวงตาสีน้ำตาลแลดูลึกลับ จมูกโด่งเป็นธรรมชาติ ริมฝีปากบางสีแดงสด และผมสีบลอนด์เป็นลอนสวย ล้วนประกอบให้คนตรงหน้าดูราวกับภาพวาด
ชายหนุ่มสะบัดหัวไล่ความคิดของตนออกไป เมื่อคิดได้ว่าบุคคลตรงหน้าเป็นศัตรูของตน
"เจ้าเป็นใคร ทำไมริอาจหาญเข้ามาในเขตสวนขององค์กษัตริย์เยี่ยงนี้" คำพูดของชายหนุ่มเรียกให้หญิงสาวเบื้องหน้าแย้มรอยยิ้ม ก่อนจะตอบด้วยเสียงไพเราะ
"เหตุใดข้าต้องบอกจุดประสงค์ของข้าด้วยล่ะท่าน ในเมื่อเราทั้งสองต่างก็ต้องทำหน้าที่ที่ต่างกัน" พูดจบนางก็คว้าดาบของตนมาไว้ในมือ
ชายหนุ่มยิ้มอย่างท้าทาย ดูจากท่าทางแล้วฝีมือของคนตรงหน้าคงไม่ด้อยเหมือนหญิงสาวทั่วไปนัก
ต่างฝ่ายต่างคุมเชิงกันไปสักพัก จนกระทั่งหญิงสาวเป็นฝ่ายวิ่งอ้อมประชิดด้านหลังของชายหนุ่ม หมายจะลงดาบที่ลำตัวของอีกฝ่าย แต่ชายหนุ่มก็สามารถกลับตัวมารับดาบได้ทันท่วงที
ทั้งสองผละออกจากกันอีกรอบ ชายหนุ่มพุ่งตรงเข้าไป ฟาดดาบลงที่แขนบาง แม้หญิงสาวจะสามารถกันดาบได้ แต่ก็ช้ากว่าชายหนุ่ม จึงทำให้เลือดสีแดงฉานไหลออกมาผ่านบาดแผล
"ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจ" ชายหนุ่มพูดอย่างรู้สึกผิด แต่คำพูดต่อไปของอีกฝ่ายก็เรียกรอยยิ้มจากเขาได้
"การต่อสู้ก็ต้องมีบาดเจ็บเป็นธรรมดา ยิ่งเราต่างอยู่กันคนละฝ่าย การต่อสู้ฆ่าฟันนั้นย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้" หญิงสาวเอ่ยขณะปัดป้องดาบของคู่ต่อสู้
ทั้งสองต่างลงดาบกันอย่างสูสี แม้ฝ่ายหญิงจะเสียเปรียบด้านพละกำลัง แต่ความรวดเร็วปานสายลมก็ทำให้ชายหนุ่มไม่สามารถสร้างบาดแผลให้อีกฝ่ายเหมือนครั้งก่อน
เคร้ง!
เสียงดาบเล่มใหญ่กระทบพื้น พร้อมๆกับดาบเล่มบางที่จ่ออยู่ที่คอของตน ชายหนุ่มมองปลายดาบอย่างไม่ขยับเขยื้อน เชื่อว่าหากตนขยับตัวแม้เพียงปลายก้อย คงโดนหญิงสาวปลิดชีพเป็นแน่
หญิงสาวยิ้มให้กับชัยชนะของตนก่อนจะผละดาบออก ก้มลงเก็บดาบให้อีกฝ่าย
"ทำไมไม่ฆ่าข้าเสีย" ชายหนุ่มถามขณะรับดาบของตนจากหญิงสาว นางยิ้มให้ก่อนจะตอบอย่างกำกวม
"ข้าพึ่งรู้ว่าแม่ทัพใหญ่อย่างท่าน คิดอยากจะโดนสังหารจากสตรี นั่นจะไม่ทำให้ท่านเสื่อมเสียชื่อเสียงหรอกหรือ" นางพูดพลางย่อตัวลง ชมดอกไม้นานาชนิด
"หากโดนสังหารโดยสตรีงามเช่นท่าน ข้าก็ยินดี" ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม มือหยาบกร้านของตนลูบไปที่กลีบดอกกุหลาบสีแดงสด
"นี่ท่านกำลังเกี้ยวข้า?" นางเลิกคิ้วน้อยๆกับประโยคที่ชายหนุ่มเอ่ย ไม่ใช่ว่านางจะไม่เคยโดนบุรุษเกี้ยวพาราสีมาก่อน แต่ชายตรงหน้าเป็นฝ่ายศัตรูของนาง ไม่สมควรที่จะทำกิริยาท่าทางแปลกประหลาดเช่นนี้
"หามิได้ แม่นาง" ชายหนุ่มพูด พร้อมกับยื่นดอกไม้สีสวยมาตรงหน้าอีกฝ่าย
"ดอกกุหลาบ เป็นดอกไม้ที่แปลก ท่านว่าไหม" ชายหนุ่มมองตรงมาที่หญิงตรงหน้า นางดูลังเลที่จะรับดอกไม้ดอกนี้ แต่สุดท้ายก็ยื่นมือมารับเป็นการให้เกียรติและขอบคุณน้ำใจของชายหนุ่ม
"มันสวย งดงาม ดูเลอค่า...
แต่ดอกกุหลาบทุกดอก มีหนามเล็กๆซ่อนอยู่
แม้เราจะได้บาดแผลจากมันมากเท่าไหร่
แต่สุดท้าย มันก็ยังคงสวย งดงาม เฉกเช่นเดิม..."
ชายหนุ่มพูด พร้อมๆกับจ้องตาหญิงสาว
"เหมือนท่านยิ่งนัก..."
หญิงสาวเสมองไปทางอื่นเมื่อรับรู้ถึงความร้อนจากใบหน้าของตนเอง
"ท่านรู้หรือไม่ ท่านเป็นคนแรกที่สามารถล้มดาบของข้าได้"
"นั่นคงเป็นเพราะท่านออมมือให้ข้ากระมัง" หญิงสาวตอบ พลางก้มหน้ามองดอกไม้สีแดงสด ราวกับไม่อยากจะมองหน้าชายหนุ่มสักเท่าไหร่
"ท่านเจเนดีน! ท่านเจเนดีน!" เสียงโหวกเหวกโวยวายของเหล่าทหารใต้บังคับบัญชา ทำให้ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้าอีกเป็นครั้งสุดท้าย
"ข้าขอทราบนามของท่านได้หรือไม่ แม่นาง"
"ชื่อของข้าคือ จีเซล" หญิงสาวตอบ ก่อนจะหายไปจากบริเวณนั้นทันที
แต่กระนั้น...เสียงสุดท้ายที่ลอยมากับลม ก็ทำให้ใบหน้าของนางแดงขึ้น คล้ายกับดอกไม้ในมือ ไม่สิ...บางทีหน้าของนางอาจจะแดงกว่า..
"ข้าเคยได้ยินมาว่า ความรักชนะทุกสิ่ง แต่ข้าไม่เคยคิดเลย...ว่าความรักจะสามารถชนะฝีมือดาบของข้าด้วย..."
------------------------------------------
>///< กรี้ดดดด เสี่ยวมากก ไรต์แอบฟินคู่นี้เบาๆ พอเดาได้แล้วใช่มั้ยคะ ว่าสองคนนี้เป็นใคร อิอิ
ตอนนี้เป็นตอนพิเศษคั่นนะคะ555 เนื่องจากพระนางตัวจริงของเราความสัมพันธ์คืบคลานช้ากว่าหอยทาก ไรต์กลัวจะเบื่อกันหมด เลยแทรกคู่นี้ให้จิ้นกันนิดนึงงง
ใครที่ชอบรักแนวย้อนยุคแบบคู่นี้ก็รอกันต่อไปนะคะ จะกลับมาอีกประมาณ ห้าหกตอนหน้า เดี๋ยวมาแย่งซีนกันหมด 555
ส่วนตอนหน้า พระนางของจริง มีฟินกันเบาๆแหละะะ>< เจอกันตอนหน้านะคะ💕
ปล.วันก่อนไปเรียน เจอรุ่นน้องที่รู้จักเดินเข้ามาถาม ว่าพี่แต่งนิยายเรื่องนี้รึเปล่า บอกว่าสนุกมาก >< ดีใจมากค่ะะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจน้าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น