[BiePchy]It's only us รักนี้มีแค่เรา

ลำดับตอนที่ #7 : [Valentine's Special]-I love you

[เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนทั้งสองคนเป็นแฟนกันแล้วนะคะ]
แนะนำให้อ่านใน Internetนะคะ จะมีเพลงเพราะๆให้ฟังประกอบด้วย

(Pchy)

08.00น.

ผมตื่นมาในเวลาเช้าวันเสาร์ ไม่ใช่วันเสาร์ทั่วไป แต่วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ใช่ สำหรับปีก่อนๆมันอาจจะไม่สำคัญ แต่ตอนนี้ผมมีบี้ คนที่ทำให้ผมได้มีความรักอีกครั้งนึง ได้มีคืนวันดีๆ แต่สิ่งที่ทำให้ผมตื่นเช้าอะเหรอ ก็เซอร์ไพรส์ไง ผมจะเซอร์ไพรส์มัน

~ตืด ตืด~

หลังจากที่เห็นคนที่โทรมา ผมก็กดรับในทันทีทันใด

"ฮัลโหล"

'พิช วันนี้บี้มีงานว่ะ'

"พิชก็มี งานคู่ไม่ใช่หรอ ก็ไปด้วยกันจะบอกพิชทำไมล่ะ"

'ไม่ใช่ บี้หมายความว่าบี้มีงานทั้งวัน เราคงจะได้เจอแค่ตอนงานคู่นะ'

"บี้ ไหนบี้บอกว่าวันนี้จะอยู่กับพิชไง บี้สัญญาแล้วนะ"

'พิช มันเป็นงานด่วนนะ ต้นสังกัดสั่งมา บี้ก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน'

"แล้วสัญญาเมื่อวานคืออะไร ที่บี้สัญญาไวัคืออะไร"

'พิช อย่างี่เง่า ถ้าจะงี่เง่าก็ไม่ต้องมาคุยกัน'

"นี่บี้ไล่พิชแล้วใช่มั้ย เดี๋ยวนี้เห็นพิชไม่สำคัญแล้วสินะ"

'พิช นี่จะไปกันใหญ่แล้วนะ บี้มีงานอ่ะเข้าใจมั้ย ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่ต้องมาคุยกัน'มันตัดสาย

ผมทรุดลง น้ำตาไหลออกมาเบาๆ ผมไม่เข้าใจ ผมวางแผนเซอร์ไพรส์มัน แต่มันก็ว่าผมเอาๆ เหมือนผมเป็นคนผิด เออ แค่กูรักมึงมันผิดมากใช่มั้ย กูผิดมากใช่มั้ย หรือกูรักมึงมากไปจริงๆ

~ตืด ตืด~

ผมคว้าโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว หวังว่ามันจะโทรมาหาผม แต่คนที่โทรมากับเป็น'แพรว'

'ฮัลโหลเฟรนด์ แฮปปี้วาเลนไทน์ วันนี้คุณสามีของแกเซอร์ไพรส์อะไรแกคร่ะ'

"เซอร์ไพรส์บ้าบอไรล่ะ เพิ่งทะเลาะกันไป"

'เฮ้ย พีคคคคคค ทะเลาะกันวันวาเลนไทน์ แล้วทะเลาะเรื่องอะไร'

"มันมีงาน พอฉันถามว่าทำไมแม่งก็ว่าฉันงี่เง่าแล้ววางสายไปเลย"

'เชื่อเขาเลย แกแม่ง'

"แม่งอะไร"

'งี่เง่าชิบ แกก็รู้นี่ว่าต้นสังกัดสั่งงานมา เป็นแกแกจะปฏิเสธได้'

"ก็ใช่ แต่แม่งแบบวันวาเลนไทน์นะแก วาเลนไทน์"

'วาเลนไทน์ แล้วไงวะ มันก็แค่วันๆหนึ่ง แกไม่จำเป็นต้องมาอะไรกับวันนี้ก็ได้'

"ฉันก็รู้ แต่แบบ แม่งก็อยากมีโมเมนต์ดีๆแบบคนอื่นเค้าบ้างนี่หว่า"

'ใช่ แต่แกก็ต้องเข้าใจนะเว้ย ว่ามันเป็นงาน'

"ฉันจะพยายามแล้วกัน"

'อย่าพยายาม แกต้องทำให้ได้ รักกันให้ได้ทุกวัน ไม่ใช่เฉพาะวาเลนไทน์'

"อืม ขอบใจแกมากนะ"

'ย่ะ ซียู'

"อืม ซียู"

ผมวางสายจากแพรว หลังจากนั้นก็เดินลงไปนอนบนเตียงอีกครั้ง จนกระทั่งหลับไป
(คลิกฟังที่ลิงค์เพื่อเพิ่มอรรถรสนะคะ)

~มันไม่เคยง่ายเลย สำหรับฉัน

ที่จะหาถ้อยคำมาเติมเต็มในบทเพลงไหน

หากไม่ใช่เธอฉันคงทำไม่ได้~

ผมตื่นมาเพราะมีเสียงดังเข้ามาในหูผม เป็นเสียงที่ผมคุ้นเคย และยังเป็นเพลงที่ผมคุ้นเคย ผมเงยหน้ามองด้วยแววตางงๆ แต่คนตรงหน้าก็ยังคงร้องต่อไป

~เพราะข้างในใจ มีข้อความมากมายที่ยังพร่ำบอก ว่านี้คือเธอใช่มั้ย ที่ฉันให้เธอได้เลยหมดทั้งใจ~

มันยังคงร้องต่อไปเรื่อยๆ แล้วมองหน้าผม

~ในเพลงเพลงนั้น ฉันจะเขียนบันทึกเรื่องราวที่ต้องการให้มี ในทุกคืนวันให้เราได้พบกัน ให้เรามีเราอยู่ตรงนี้

ถ้าเธอเป็นดั่งท้องฟ้า บนนั้น

ฉันก็จะเป็นดวงดาว ส่องแสงให้เธออุ่นใจ

ไม่ว่าที่ใดจะคอยดูแล จะก้าวไปพร้อมเธอ

ชีวิตที่เหลือฉันขอใช้ไปกับคนนี้ คนที่ฉันค้นเจอ

ฉันรักเธอ~

หลังจากมันร้องจบ เสียงในห้องก็เงียบไปชั่วครู่ น้ำตาของผมค่อยๆหยดลงมา จนกระทั่งมันเริ่มร้องขึ้นมาอีกหนึ่งเพลง
(คลิกฟังที่ลิงค์เพื่อเพิ่มอรรถรสนะคะ)

~อาจจะมีเรื่องราวดีๆมากมาย

ที่จะกลายเป็นเสียงหัวเราะที่สวยงาม

อาจจะมีคำพูดเป็นพันหมื่นข้อความ

ส่งเป็นคำถามความรักจากใคร

อาจจะจริงว่าที่ใครๆต่างพูดกัน

ถ้าหากว่าฉันทีเธอเคียงข้างกาย

ทุกสิ่งทุกอย่างที่คิดก็คงจะมีความหมาย

กลายเป็นเรื่องราวดีๆขึ้นทุกวัน

หากมันบังเอิญเป็นจริงดั่งนิยาย

ที่มีสุดปลายทางเป็นเหมือนฝันไป

ก็อยากจะขอให้เรื่องราวมันเกิดจากความรักทั้งสองใจ

มีคำบอกรักเป็นร้อยเป็นล้านหมื่นคำที่ไม่เคยให้กับใครอื่น(นั่นเป็นเพราะฉันมีไว้ให้เธอผู้เดียว)

มีคำบอกรักที่มีคุณค่ามากมายให้เธอได้ซึ่งกินใจ

เธอได้ยินมั้ยเสียงหนึ่งจากใครสักคน

และเป็นเสียงที่เธอไม่เคยได้ยิน

นั่นคือคำที่ฉันไม่เคยพูดสักที~

มันเปิดกล่องสีแดงๆ แล้วเอาแหวนในนั้นมาสวมให้ผม

"พิช บี้ขอโทษนะสำหรับทุกอย่าง แหวนนี้ให้นะ" แหวนนั้นเป็นแหวนเงินเรียบๆ มีเขียนแค่ว่าB&P แต่แค่นั้นก็ทำให้ผมดีใจจนบอกไม่ถูก

"ขอบคุณมากนะ สำหรับแหวน แล้วก็เพลงเพราะๆด้วย"ผมยิ้มให้มัน

"บี้รู้ ว่าบี้ร้องดีสู้พิชกับเพื่อนไม่ได้หรอก แต่บี้ก็แค่ อยากร้องให้ฟังบ้าง"

"บี้รู้มั้ย ว่ามันเพราะที่สุดเลย เพราะกว่าที่พิชกับเพื่อนๆเคยร้องซะอีก ขอบคุณนะ"

"งั้นพิชร้องเพลงให้บี้ฟังบ้างสิ"

"อืม"
(คลิกฟังที่ลิงค์เพื่อเพิ่มอรรถรสนะคะ)

~อยากจะขอบคุณ ที่รู้ใจเข้าใจ สิ่งดีดีที่ให้มา

อยากจะขอบคุณ ที่สัญญาว่าใจ ไม่มีวันห่างเหิน

กับคนหนึ่งคน ที่ไร้วันเวลา หมดกำลังจะก้าวเดิน

จากคนที่เคย เจ็บเหลือเกินที่ใจ กลับกลายเป็นเบิกบาน

ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล

กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย

เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ

เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน

แค่คนหนึ่งคนกับหัวใจ ให้เธอ หมดไปเลยที่ฉันมี

จะเป็นจะตายจะร้ายดี ไม่แคร์ ไม่เคยจะหวั่นไหว

จะมีแต่เธอที่แสนดี ร่วมทาง ตราบจนวันที่สิ้นใจ

หนึ่งวันจะนาน สักเท่าไร ถ้าไกล ห่างเธอไปสักวัน

ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล

กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย

เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ

เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน

ให้เธอได้ยิน เสียงจากใจฉัน

ที่จะคอยบอกทุกคืนวัน ว่ารักเธอ

ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล

กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย

เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ

เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน

เสียงใจฉันเอง ร้องเพลงให้เธอ

ฟังอยู่คือเสียง ดังจากใจ

ร้องเพลงที่ใคร ไม่อาจฟังเสียง ใจฉันเอง

ร้องเพลงให้เธอ ฟังอยู่คือเสียง ดังจากใจ

ร้องเพลงที่ฟัง เข้าใจเพียงเรา~

"เพราะที่สุดเลยพิช นี่เป็นวาเลนไทน์ที่ดีที่สุดของบี้เลย"

"พิชก็เหมือนกัน ขอบคุณมากนะ"

เราสองคนยิ้มให้กัน และจูบกันท่ามกลางแสงพระอาทิตย์ที่ส่องลอดเข้ามา ขอแค่มีกันอย่างนี้ ไม่ว่าเราจะเจอปัญหาอะไร เราก็จะแก้ไขมันไปพร้อมๆกัน

"บี้รักพิชนะ"

"พิชก็รักบี้"