คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SF - ChanBaek - HappybrithDay Chanyeol
SF [ChanBaek] Hapybrithday Chanyeol
Chanyeol part
“านยอลแบรีบไป่อนนะ ่อนออไปทำานล็อบ้านีๆ ้วยละอย่าลืมเียวนะพ่อัวี” นัวเล็ี้หน้านัวสู่อนที่ะรีบวิ่ออาบ้าน
นัวสูยืนมอนัวเล็วิ่นลับา มุมปา่อยๆลี่ยิ้มว้าึ้นเรื่อยๆนลายเป็นริมฝีปาียิ้มว้า สอเท้ารีบวิ่เ้าบ้าน ถอเสื้อสูทแวนไว้ที่ราวแวนเสื้อหน้าประูเปลี่ยนเสื้อผ้าทุอย่าเป็นุลำลออย่ารวเร็ว ผิวปาไปมา าลมโมอไปทั่วห้อมือถือระาษับินสอบันทึอที่้อารใ้
สวัสีรับผมปาร์านยอล วันนี้เป็นวันพิเศษที่สุในรอบปีอผม เพราะอะไรนะเหรอ วันนี้เป็นวันรบรอบแ่านปีนึอผมับแบฮยอนรับ ผมำลัสสัยว่านัวเล็ะลืมแล้วละ านอแบเยอะมาแบเป็นนัเียน แบเพิ่ออไปเมื่อี้เห็นว่าวันนี้บ. เรียให้ไปส่าน แบฮยอนบอะรวไปร้านาแฟรวเียนหนัสือ่อเลย
“อ่า ้อรีบทำทุอย่า่อนอนเย็นสินะ” ริมฝีปาหนาพึมพำับัวเอเบาๆ พลาวาามอรอบห้อ แบฮยอนิว่าผมไปทำาน วามริผมลาานมาทำเอร์ไพรส์นัวเล็ัหา เรื่ออะไระให้วันนี้ผ่านไปแบบธรรมาละ ผมเินมาที่โรอรถเปิท้ายรถหยิบอทุอย่าเ้าไปในบ้าน
ผมเินเ้าบ้านมาเห็นอาหารเ้าที่ิน้าไว้บนโ๊ะไม่ไ้ล้า บนโ๊ะมีาแฟำที่ผมอบ ับโโ้ที่แบฮยอนิน้าไว้ แบฮยอนอบินโโ้ไม่หม นัวเล็มัะบ่นว่ารั้หน้าะให้น้อยลแ่เ้ามา็เหลือเหมือนเิมเป็นแบบนี้ทุเ้า แ่ผม็ไม่เยเบื่อเลยผมอบฟัเสียอนัวเล็ ฟัมาหลายปีแล้วไม่มีำว่าเบื่อเลย ไม่เลย
ผมเปิล่อที่หยิบเ้ามาหยิบลูโป่มาเป่าทีละลู วามริผมไม่่อยอบนะ แ่แบฮยอนอบ นัวเล็อบผมะัอะไรไ้ละ ผมเริ่มปล่อยให้ลูโป่ระายเ็มพื้นนทั่วห้อ ลุึ้นยืเส้นยืสายเินไป้มาแฟ ลิ่นาแฟอบอวนไปทั่วบ้านทำให้ผมื่นัวึ้นหน่อย
“ฮะๆ” ผมหลุหัวเราะมออไม้ที่เรียมมาัอุหลาบสีาวับอลิลลี่สีมพูอไม้สออนี้มันมีวามหมายมาๆเลยละ....
‘อโทษนะฮะ เอ่อ รนี้มีนนั่ไหมฮะผมอนั่้วยไ้ไหม’ นัวสูหันไปมอามเสียเรียเห็นนัวเล็เยหน้ามอยิ้มให้าเป็นสระอิ
‘ยัไม่มีเลยรับ มานั่้วยันสิ’ นัวสูรีบเ็บระเป๋ามาไว้ที่เ้าอี้ัวเอเพื่อให้นัวเล็นั่้าๆ
‘อบุนะ นายื่ออะไรเหรอ เราื่อแบฮยอนนะ’ แบฮยอนมอหน้าผมแล้วส่ยิ้มให้อย่าน่ารั ผมมอแบฮยอน้ามือเริ่มวาไม่ถูอยู่ีๆ ็รู้สึหายใไม่ถูับเพื่อนใหม่นนี้ ใมัน..เ้นแรมาๆเลยละ
‘านยอล...เราื่อานยอลนะแบฮยอน’ ผมียิ้มว้าให้นัวเล็แบฮยอนส่ยิ้มให้ผม่อนที่เราสอนะ้อเรียนัน่อ เพราะอาารย์เ้าห้อเรียนมาสอนแล้ว ีวิมอ4 ผมไม่น่าเบื่อแล้วละ
ผ่านมาหลายเือนผมับแบฮยอนเราสนิทันเรื่อยๆ ไปไหนมาไหนันมาึ้นและวามรู้สึอเราสอนที่มีมาึ้น วันนี้ผมอแบฮยอนเป็นแฟน ผมไม่มีอะไรีเ่น มีแ่หัวใวนึ ับำสัาที่ะูแลนัวเล็ให้ีที่สุเท่าที่ผู้ายนนึะทำให้ีที่สุไ้
‘แบฮยอน’
‘หืม?’ นัวเล็อบรับำผมเบาๆ ในะที่หัวำลัเอียบไหล่อผม ผมุมมือแบฮยอนเราสอนเี่ยนิ้วไปมา นัวเล็เยหน้าึ้นมาาไหล่อผม หมั่นเี้ยวะมั ว่าแล้วผม็ัมูแบฮยอนไปที
‘อื้ออ านยอลทำอะไรเนี่ยย นิสัยไม่ี’ นัวเล็ันผมออ มือับมูัวเอเบาๆ ปาบ่นอุบอิบไม่หยุ ผมมอภาพนั้นแล้ว็ยิ้ม่อนะูบเบาๆที่ลุ่มผมนิ่มอแบฮยอน
‘แบ เป็นแฟนับานนะ’ ผมมอหน้าแบฮยอนที่้มหน้าุบอยู่รแผออผม
‘ว่าไ หืมนรอเารอนะเนี่ย ไม่อยา็ไม่เป็นไร’ ผมแล้ทำหน้าเศร้าบ่นเบาๆออมา แบฮยอนรีบาเหลือเยหน้าึ้นมามอผม้วยวามร้อนรน
‘ยัไม่ไ้บอัหน่อว่าะไม่เป็น’ แบฮยอนพูแล้วรีบหันหน้าไปทาอื่น ผมแอบเห็นนัวเล็หน้าแ้วยน่ารัะมั
‘ห้ะ อะไรนะ แฟนว่าไนะรับไ้ยินไม่่อยัเลย’ ผมแล้เอียหน้ายื่นหูเ้าไปใล้ๆแบฮยอนพลายื่นอบาอย่าให้แบฮยอน
นัวเล็ใเบาๆเมื่อมีอสิ่หนึ่ยื่นมารหน้า ริมฝีบาบาียิ้มว้าึ้นเพื่อว้าไปรับอุหลาบสีาวบริสุทธิ์อนรหน้า
วามรัที่ใสสะอา บริสุทธิ์ น่าทนุถนอมโยไม่ิเลยว่าวามรัที่มอบให้ไปนั้น ะไ้วามรัอบลับมาหรือเปล่า.....
‘นบ้า’ นัวเล็บ่นีเ้าที่ไหล่ผมเบาๆ พวแ้มแบ่นึมัมไม่หยุ
‘ฮ่าๆ ะูแลอย่าีเลยนะะไม่ทำให้นนี้้อเสียใเลย’ นัวสูหัวเราะว้าว้านัวเล็เ้ามาอ้วยวามยินี
‘ห้ามทิ้เรานะรู้ไหม’ นัวเล็ู่ฟ่อๆใส่นัวสู
‘สัารับ’
ปุๆๆๆๆๆๆๆ
เสียน้ำ้มาแฟปลุให้ผมออาภวั์อวันวาน ผมรีบเินเ้าไปถอปลั๊ไฟเทาแฟใส่แ้วใบโปร ยึ้นิบเบาๆ หลับาึมับรสาิ ในหัวิถึเมนูมื้อเย็นที่้อทำออมาสำหรับินเนอร์ืนนี้
สอายาวอนัวสูเินออมานอบ้านรสวนหย่อม้าบ้าน าอนัวสูเหลือไปเห็นแปลอลิลลี่สีมพูที่เาับภรรยา่วยันปลูึ้นมา อนนี้อเบ่บานเ็มที่แ่ันอวโมสีลวลายยั่วยวนให้เ้าอหยิบรรไรัิ่มาเ็บนออไป
ผมวาแ้วาแฟไว้บนโ๊ะลาสนาม ัารแ่เนรมิสวนหย่อม้าบ้านให้สวยที่สุภายในเวลา2 ั่วโม
“อี1ั่วโมแบะลับมาแล้ว” ผมมอนาฬิาที่ผนับ้านำนวเวลาและสิ่ที่เหลือที่ำเป็น้อใ้ ผมรีบหยิบระาษที่วาไว้เมื่อวานอน่วพัลาวันอที่ทำาน ผมให้เฮุนับอิน่วย สอนนั้นแวผมไม่หยุ แ่ผมมอไปรอบรูปอผมับแบที่โ๊ะทำาน ำลัใเ็มเปี่ยมเลยละ
ผมวิ่วุ่นทำับ้าวมื้อเย็นืนนี้้วยวามรีบเร่แ่ับเวลาที่ใล้ะเ้ามาทุที ผมรีบวิ่ไปวาอาหารไว้ที่โ๊ะลาสวนหย่อม เปิเพลลอเบาๆ วิ่ไปุเทียนไรอบบ้าน แ่นี้็เสร็เรียบร้อย
ผมมอนาฬิาอี10 นาทีแบะลับบ้าน ผมรีบเ้าห้อน้ำอาบน้ำแ่ัวให้ัวเอหอมที่สุแล้วรีบีน้ำหอมลิ่นโปรแบฮยอน วิ่ออมาาห้อน้ำยืนมอลูบิที่ำลัะเลื่อนในอี5วินาทีนี้
5
4
3
2
1
แร๊!!
“อ้ะ านยอลลับมาั้แ่เมื่อไหร่” แบฮยอนลับบ้านมาอเ็มมือ ผมรีบเินเ้าไป่วยถืออแบฮยอนนัวเล็อบุเบาๆ
“เหนื่อยไหมรับวันนี้” ผมโน้มัวลไปูบเบาๆที่ลีบปานุ่มอแบฮยอน นัวเล็ูบอบเบาๆ่อนที่เราสอนะผละออาัน
“นิหน่อย านยอลละ” นัวเล็ียิ้มให้ผม
“ไม่เลยวันนี้สนุมา”
“ิ เฮุนับอินทำอะไรอีละ ะ....านยอล” นัวเล็เินนำผมเ้าบ้าน่อนที่ะใับลูโป่ที่วาเ็มบ้าน รมุมโฟามีระาษแผ่นให่ๆลายมือหวัๆ เียนอยู่
“เอร์ไพรส์ไหมัวแสบ” ผมเินเ้าไปสวมอแบฮยอนา้าหลั เยาอยู่บนหัวอแบอยอน มูฟุฟิไม่หยุ นี่นาออไป้านอมาทั้วันยัหอมเลย....
“อย่าบอนะ... ว่าวันนี้ทำอันนี้?” แบฮยอนเหลียวหลัหันมามอผม้วยวามแปลใ
“แล้วอบไหมละ” ผมโมยหอมแ้มานัวเล็้าละที
“ื้ออออ ิ านยอลลัี้ อบุนะฮะุสามี” แบฮยอนหัวเราะเบาๆ พวแ้มทั้สอ้าแปลั่ เยหน้าึ้นมามอผม้วยแววาสใส
“ยินีเสมอรับ สุที่รั”
“หนึ่ปีแล้วเหรอ เร็วัเนอะ” แบฮยอนับผมสบาันท่ามลาแสเทียนหลายเล่ม เหล่าอุหลาบสีาว ลูโป่นับ
สิบที่เรียรายอยู่ในห้อ
“านยอล” แบฮยอนเรียผมเบาๆ
“หืม?” ผมอบรับนัวเล็ ในะที่หัวอแบฮยอนำลัเอียบไหล่อผม ผมุมมือแบฮยอนเราสอนเี่ยนิ้วไปมา นัวเล็เยหน้าึ้นมาาไหล่อผม ุ้นๆนะว่าไหม
“อบุนะ อบุทุอย่าอบุที่เลือแบ” แบฮยอนียิ้มให้ผมาเป็นรูปสระอิ ปาเป็นรูปสี่เหลี่ยม
“อบุเหมือนัน อบุทีเลือผม” ผม่อยๆ้มหน้าไปสบาับแบฮยอน ุเ่าล้าๆ แบฮยอนมอผม้วยแววาบันำลัรออยู่ว่า่อไปผมะทำอะไร
ผมส่ยิ้มว้าไปให้แบฮยอน มือ่อยๆหยิบอไม้ที่่อนไว้ ผมหยิบอลิลลี่สีมพูให้แบฮยอนทุอย่ายัเหมือนเิม เหมือนอนที่ผมอแบฮยอนแ่าน เราสอนมอหน้าันส่ยิ้มให้ันเบาๆ
“ไอ่ัวแสบ” ผมเอื้อมมือไปับแบเบาๆ
‘ไอ้ัวแสบ’
“ะแ่แล้วรู้ไหม”
‘ะแ่แล้วรู้ไหม’
“อยู่ับานนานๆนะ” แบฮยอนมอมอแล้วปาน้ำายิ้มให้บาๆ
‘อยู่ับานนานๆนะ’ เพียแ่...
“อยู่้วยันนวันสุท้ายนะแบ” ประโยอวันนี้พิเศษว่าวัน่อน
‘แ่านับานนะแบ’ แ่นพิเศษนเิม
“ฮึ นบ้ามาใหู้บเียวนี้เลยนะ” แบฮยอนยืนร้อไห้สะอื้น่อยๆุเ้าลไปหาานยอลสวมอเบาๆ รับอลิลลี่
สีมพูมาถือไว้
าร้นหาวามรัที่ีที่สุแล้วพบเอมัน ือ "ที่สุอหัวใที่ันามหา" หรือ "วามอ่อนหวานอเธอ่วยเิมเ็มีวิัน"
“อยู่้วยันนานๆนะานยอล” นัวสูยมือึ้นโอบรอบายนัวเล็ มุมปาียิ้มว้า ้มลูบลมับเบาๆ ปาพร่ำบอรันัวเล็ ูบเบาๆที่เปลือาับน้ำาทั้หม
ทั้สอนสบาส่ยิ้มให้ัน่อนที่ะ โน้มเ้าหาันามแรโน้มถ่ว ริมฝีปาหนาูบลบนริมฝีปาเรียวเล็เบาๆ่อยๆละเมียไล้ปาเบาๆไปามเรียวปา ึมับวามหวานอเ้าอริมฝีปานี้ นัวสู่อยๆผละออาริมผีปาอย่าอ้อยอิ่้มลสำรวใบหน้าอภรรยาที่แสนน่ารัไลู่บั้แ่หน้าผามน วาทั้สอ้าที่หาาแบบลูหมาและสุท้ายริมฝีปาที่ทำให้ผมหลุมรัไ้ทุวัน ้มลูบปิท้ายเบาๆ
“รันะไอ่ัวแสบ”
“ืมมม รัเหมือนันน่า ิ” แบฮยอนับานยอลส่ยิ้มให้ันเบาๆ ่อยูมือันไปยัสวน้านอเพื่อไปินเนอร์แสนหวานสำหรับ่ำืนนี้
เราบันั้แ่มอ.4 เราแ่านันอนอายุ 23 ในทุวันผมะไ้ยินนัวเล็บ่น้าหูแปลที่ผมไม่เยเบื่อ ไม่เยรำา มีแ่อยาฟัมาึ้นทุวัน ทุวัน มีแ่วามรู้สึที่หลุมรันเิมทุวัน แบฮอนืออวัที่ีที่สุสำหรับผมอบุนะแบฮยอน
ไม่มีสถาที่เรียบหรู มีแ่บ้านอเรา...
ไม่มี่ออไม้ที่ีที่สุ มีแ่อไม้อนึ...
ไม่มีถ้อยำที่ีที่สุ มีแ่ำว่ารั ที่เพิ่มมาึ้นทุวัน
ไม่มีนอื่น มีแ่เราสอน...
Talk // ัวเท่าบ้าน
ว้ายยย พี่านละมุม ัับเนื้อเรื่อในฟิเนอะ55555555555
นี่เป็นเอสเอฟานแบที่ไรท์ิไ้สๆ แ่สๆ ฝาไว้ในอ้อมอ รีเอร์ทุน้วยนะะ อิอิ
วันนี้วันเิพี่าน ส่น้อแบมาเป็นอวัเอาใรีเอร์ทุน
านแบเริ่ะ ่วนี้มีแ่านแบให้ฟิน เ้าฟินระายอะัว
ฝาิามผมานเรา้วยน้า ว่าๆิแท #ฟิลลป ว่าๆุยับเราไ้นะ 
ความคิดเห็น