คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [Fic] 2421 lost in love EP.02 [Chambers/Bellerin]
2.
“สวัสดีเฮคเตอร์” เช้าตรู่ในวันหยุด ขณะที่เฮคเตอร์กำลังนอนเปื่อยดูทีวีตรงโซฟาก็เจอคำทักทายอันอ่อนล้าส่งมาให้เขา
คาลัมแชมเบอร์ออกไปจ็อกกิ้งยามเช้าแล้วไปเก็บพี่อารอนมาจากข้างทางสินะ ดูมอมแมมเชียว
“เกิดอะไรขึ้น” เฮคเตอร์ถามกลับก่อนลุกนั่งมองรุ่นพี่ที่ตอนนี้ตัวเปียกแถมยังเหมือนคลุกฝุ่นมา
“หมาบ้าฟัด .... เดี๋ยวขอใช้ห้องน้ำกับยืมเสื้อผ้าหน่อยนะคาลัม รู้สึกแย่มาก” คาลัมพยักหน้าก่อนไปส่งอารอนเข้าห้องน้ำ ส่วนตัวเขาเองก็เดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อหาเสื้อผ้าให้อารอน เฮคเตอร์มองตามทั้งคู่ด้วยความสงสัยแต่ก็โดนสายตาคาลัมส่งไปในเชิงอย่ายุ่งให้มากนัก เอ้า ก็คนอยากรู้ ผิดหรือไง?
แล้วทั้งคู่ก็หายเข้าไปในห้องนอนของคาลัมนานพอที่เฮคเตอร์จะดูรายการเกมส์โชว์จนจบ หายเข้าไปทำอะไรกัน
ใจนึงก็อยากเอาหูไปแนบประตูฟัง แต่ดูจะน่าเกลียดเกิน เฮคเตอร์จึงตัดสินใจปิดทีวีเพื่อจะได้ยินเสียงชัดๆว่าในห้องจะเกิดอะไรขึ้น เห็นมั้ยว่าเขามารยาทดีขนาดไหน
ทั้งคู่คงจะหายเข้าไปนานเกินไป จนเฮคเตอร์เผลอหลับมาตื่นอีกทีก็ตอนได้ยินเสียงรถของคาลัมเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน
“กลับละ?” คาลัมหันมามองก่อนเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงว่าถามเขาเหรอ ซึ่งเฮคเตอร์ก็พยักหน้า
“แน่นอนสิ นี่มันกี่โมงละ” จบคำ เฮคเตอร์หันไปมองนาฬิกาติดผนังที่บอกว่าเป็นเวลาบ่ายโมงแล้ว
“เวรละ วันนี้มีบอลเตะมั้ยเนี่ย” ทุกวันหยุดสิ่งที่ทำประจำคือไปดูฟุตบอล แม้ค่าเข้าจะแพงไปสักหน่อย เฮคเตอร์ก็จะอดทน และนี่เป็นสิ่งเดียวที่สองคนดูจะถูกกันมากที่สุด ส่วนเรื่องอื่น ช่างมันเหอะ
“มีสิ สเปอร์จะไปดูมั้ยละ” เฮคเตอร์ส่ายหน้าพรืดก่อนเอนหลังลงนอนตามเดิม
“อารอนโดนหมาที่ไหนกัดอะ นายแจ้งเทศบาลยัง น่ากลัวออก” เฮคเตอร์ที่คิดถึงสภาพอารอนที่ขนาดตัวโตกว่าเขายังโดนฟัดซะมอมแมม ถ้าเป็นมนุษย์ไซส์เท่าเขาคงเละกว่านั้นแบบดับเบิ้ล
“หมา? อารอนบอกเหรอว่าเป็นหมา”
“ใช่สิ อารอนบอกเมื่อเช้า” เฮคเตอร์ตอบกลับไปอย่างงงๆ ก็หมาสิเขาไม่ได้หูหนวกสักหน่อย
“ก็คงเป็นหมาจริงๆน่ะแหละ หมาหวงก้างที่นายก็รู้จักดี” เฮคเตอร์ได้นอนนิ่งมองอีกคนที่เอามายันพนักพิงหลังโซฟาแล้วโน้มหน้าเข้ามาจ้องตาเขา จำเป็นมั้ยที่ต้องมาจ้องหน้าเขาขนาดนี้ แล้วหมาที่เขารู้จักก็มีแต่แกเท่านั้นแหละไอ้หมาโกลเด้น ไอ้หมาตาตก เอ๊ะ หรือเขาจะรู้จักหมาอีกตัว ไม่แน่ใจ............
........
.
.
“เฮ้ๆ เฮคเตอร์แกมาสาย” มาตินเจ้าของปาร์ตี้ริมสระวันนี้ เดินไปตบบ่าเฮคเตอร์หนักๆที่บังอาจมาช้า เฮคเตอร์ได้แต่ยิ้มกลับเพราะที่มาสายไม่ใช่เพราะเค้าเลย เพราะไอ้หมาบ้าตาตกที่บ้านต่างหาก ตอนที่กำลังจะออกมาส่งเขามือถือไอ้หมอนั่นดังขึ้น ก่อนบอกขอเวลาแปปแล้วขับรถหนีไปเฉยเลย กว่าจะมาถึงงานพวกในปาร์ตี้ก็เมาครบสูตรกันแล้ว
“เอ้อ โทษที” เฮคเตอร์โบกมือเชิงขอโทษ วันนี้กะมาสนุกเต็มที่แต่พอเสียอารมณ์มันก็หมดสนุกลงไปอย่างช่วยไม่ได้
“อยากกินอะไรก็ทางโน้นเลยที่เดิม สั่งได้เต็มที่” มาตินชี้บอกทางในบ้านที่มีเคาท์เตอร์พร้อมบาเทนเดอร์มืออาชีพที่ไอ้หมอนี้จ้างมาประจำ เฮคเตอร์พยักหน้าก่อนเดินดุ่มๆเข้าไป
ทันทีที่มือแตะเคาท์เตอร์ เฮคเตอร์ก็สั่งทันที
“เตกีล่าช็อท”
“มาถึงก็ดื่มของแรงเลยเหรอ” จู่ๆก็มีแขนยาวๆมาโอบไหล่เฮคเตอร์พร้อมเสียงพูดข้างหู เฮคเตอร์เหล่ตามองเล็กน้อยก่อนยิ้ม
“ให้ไปรอแล้วหนีหายไปเลยนะ” เฮคเตอร์พูดพลางยื่นมือไปรับแก้วเตกิล่าช็อทก่อนดื่มรวดเดียว ผิวหน้าขาวๆของเฮคเตอร์เปลี่ยนเป็นสีชมพูจางๆในทันที ก่อนหัวใจจะเต้นเร็วขึ้นจากฤทธิ์แอลกฮอล์
“มีธุระด่วนเข้ามา แต่ก็เห็นเธอตั้งใจซ้อมเลยไม่อยากรบกวน” พูดพลางยื่นแก้วตัวเองให้เฮคเตอร์จิบ Martini รสเข้มไหลลงคอเฮคเตอร์ยิ่งทำให้ผิวของเขาแดงระเรื่อขึ้นไปอีก
“ตกลงจะร่วมทีมกับเราจริงๆเหรอ” ถามก่อนเอาคางพร้อมหนวดเคราสากๆมาเกยที่ไหล่เฮคเตอร์ให้จั๊กจี้เล่นๆ
ซึ่งเฮคเตอร์ก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
“ก็คงเป็นอย่างนั้น ผมวิ่งเร็วกว่าคุณอีก” อีกฝ่ายพอได้ยินก็หัวเราะออกมาทันที ก่อนโอบเอวเฮคเตอร์แล้วดึงเข้ามาใกล้ตัวเอง
“ผมเมาแล้ว เราไปนอนกันเถอะ” ก่อนที่เฮคเตอร์จะได้ตอบตกลงหรือปฏิเสธ มือถือของอีกคนก็สั่นระรัวจนทั้งคู่ต้องหันไปสนใจ ทันทีที่เปิดมือถือผู้ชายตัวสูงที่ตอนแรกแทบจะสิงเป็นคนเดียวกันกับเฮคเตอร์ก็ผละออกจากเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนวิ่งออกไปข้างนอก ทำเอาเฮคเตอร์หายมึนในทันที นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ ยืนงงอยู่สักพักก็รีบฝ่าฝูงชนเดินตามออกไป
ไม่ต้องเดินหายากแค่ออกไปถึงหน้าบ้านด้วยสัญชาติญาณหรืออะไรก็ไม่รู้ เฮคเตอร์มองไปทางด้านซ้ายในทันที ก็เจอร่างผู้ชายตัวสูงที่วันนี้น่าจะเป็นของเขากำลังจูบได้รสชาติกับผู้ชายคนนึง ควันโมโหกำลังจะพุ่งออกจากหูอยู่แล้วพร้อมจะเดินไปกระชากไอ้สองคนนั้นออกจากกัน แต่ก่อนจะได้ทำอะไรสองคนนั้นก็ผละออกจากกัน แล้วคนที่ตัวเล็กว่าก็ร้องไห้ให้อีกคนปลอบ ถ้าสายตาไม่ฝ้าฟางนั่นมันพี่ชายบนหิ้งของคาลัมแชมเบอร์ อารอนแรมซีย์ผู้ชายยิ้มสวยนี่เอง ว่าแต่เป็นอะไรกับโอลิวิเย่ชิรูด์เจ้าพ่อปาร์ตี้สายฟันไม่เลือก
“ขอโทษนะเฮคเตอร์ ผมคงต้องกลับกับแฟน ขอโทษที” เดี๋ยวนะ แฟน?
“เหอะ นิสัยแย่ชะมัด” อยากจะด่ามากกว่านี้แต่เกรงใจหน้าที่ก้มหงุดๆตรงอกโอลิ เกิดมามีแฟนแบบโอลิก็ถือว่าแย่ละ ก็เลยไม่อยากซ้ำเติมอีก
“ขอบคุณนะ” ไม่ขอบคุณเปล่ายังมาขยิบตาให้อีก ไม่มีครั้งหน้าแล้วโว้ยไอ้หมาบ้าหน้าหนวดมาทำอารมณ์ค้าง
แต่เอ๊ะ นี่มันหมาบ้าที่ฟัดกะอารอนเมื่อเช้าปะวะ หมาบ้าหน้าดุแต่ปัญหาอ่อน ไอ้ไซบีเรียนฮัสกี้เอ้ยยย
..
.
.
“กลับเร็วนะ แปลกๆ” เอ้อแปลก กลับมาก่อนtubeจะหมดซะอีก ก็มันหมดอารมณ์เข้าใจปะ
“เหอะ วันนี้เจอเรื่องแปลกกว่านั้นอีก แปลกแต่จริง” พูดกวนประสาทมันไปงั้นๆ แต่คาลัมกลับขมวดคิ้ว
“เมามากก็ไปอาบน้ำนอน พรุ่งนี้บ่ายๆค่อยไปดูบอลกัน” แค่นี้เหรอจะเมาสำหรับเฮคเตอร์ ดื่มไปแค่ช็อทสองช็อทเอง เด็กๆมาก
“ไม่อยากรู้เหรอว่าเรื่องแปลกที่ไปเจอมาคืออะไร” คาลัมยิ่งขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมอีกเมื่อได้ฟัง
“ชั้นไม่ฟังความคนเมา ไปนอนละ ราตรีสวัสดิ์” ก่อนที่คาลัมจะเดินหนีเข้าห้องตัวเองไป เฮคเตอร์ก็คว้าแขนอีกฝ่ายไว้ ก่อนเขาจะรู้สึกว่าคนตรงหน้าตัวใหญ่กว่าเขาค่อนข้างมาก ที่บอกว่าสูง 183 นี่โกหกแน่ๆ
“นายเมามากแล้วนะเฮคเตอร์ ปล่อยแขนชั้น” เฮคเตอร์มองมือที่จับแขนอีกฝ่ายไว้ก่อนเงยมองหน้ามองคาลัม เขาก็ว่าตัวเองไม่ได้เมานะ แต่ทำไมตาตกๆของคนตรงหน้าที่กำลังส่งสายตาไม่พอใจถึงดูเซ็กซี่แปลกๆ ไหนจะรูปหน้าเรียวที่มีรอยเคราบางๆให้น่าลองลูบเล่นนั่นอีก เขาคงจะเมาอย่างมากที่คาลัมว่าแล้วละ แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปสัมผัส
“ชั้นเจอโอลิวิเย่กับอารอน พวกเขาจูบกัน พวกเขาเป็นแฟนกัน” มือของเฮคเตอร์ที่กำลังสัมผัสที่คางคาลัมเบาๆโดนปัดออกช้าๆ
“แล้วยังไง” คาลัมพูดตานิ่งๆ เฮคเตอร์ถึงกับทำหน้าแปลกใจ
“นายไม่ได้ชอบอารอนหรอกเหรอ”
“มันไม่ใช่เรื่องของนาย” คาลัมบอกปัด ก่อนดึงแขนเฮคเตอร์ไปที่ห้องนอนของอีกฝ่าย
“นายเมามากจริงๆเฮคเตอร์ ไปนอนเถอะ ราตรีสวัสดิ์” เฮคเตอร์มองปากคาลัมที่ราตรีสวัสดิ์เขาเป็นรอบที่สองของวัน ริมฝีปากบางสีแดงสดของคาลัมน่านี่ชิมชะมัด เฮคเตอร์กำลังสังสนระหว่างเขาเมาหรืออารมณ์ค้างกันแน่ แต่ไม่ทันที่จะได้คำตอบ มือก็ไวกว่าความคิด เฮคเตอร์กระชากแขนคาลัม ก่อนผลักร่างสูงนั่นให้แผ่นหลังไปติดกับประตูห้อง
“เฮคเตอร์!” คาลัมตะโกนเรียกชื่ออีกฝ่ายออกไป แต่ดูเฮคเตอร์จะไม่สนใจอะไรมากไปกว่าจ้องหน้าเขา
“ชั้นไม่ได้โกหกคาลัม มันเป็นเรื่องจริง” เฮคเตอร์พูดคล้ายละเมอ ก่อนเงยหน้าจุมพิตเบาๆที่คางคาลัมให้อีกฝ่ายสั่นสะท้าน
“เฮค นายเมา” ลมหายใจร้อนๆของเฮคเตอร์พ่นอยู่ที่คอของคาลัม เฮคเตอร์ตัวเตี้ยกว่าเขาเป็นสิบเซนต์ดังนั้นจมูกโด่งของอีกฝ่ายจึงคลอเคลียที่ซอกคอเขามันทำให้เขารู้สึกหวิวๆเล็กน้อย
“ชั้นคงเมาจริงๆแหละ “ แต่น่าจะไม่ใช่เมาเหล้านะ เฮคเตอร์ผละออกจากซอกคอของคาลัมที่ใช้พังพิงอยู่ ก่อนใช้สองมือจับใบหน้าคาลัมให้จ้องมาทางตัวเอง
“ขอโทษนะคาลัม ชั้นเมา” ไม่ทันที่คาลัมจะได้เอ่ยอะไรต่อ เฮคเตอร์ก็ดึงใบหน้าคาลัมเข้าไปจูบเบาๆก่อนดูดดึงริมฝีปากอย่างเอาแต่ใจ ปลายลิ้นร้อนไล่เลียรอบริมฝีปากคาลัมสลับขบกัดเบาๆให้อีกฝ่ายยอมเปิดทาง หลอกล่ออยู่นานจนสุดท้ายคาลัมจึงยอมเอียงหน้าพร้อมเปิดริมฝีปากให้อีกฝ่ายรุกล้ำเข้ามา ลิ้นร้อนๆของเฮคเตอร์ส่งเข้ามาหยอกล้อกับคาลัมที่รออยู่แล้ว ลิ้นของทั้งสองผลัดกันกวาดต้อนไปทั่วริมฝีปากของอีกฝ่ายพร้อมดูดดึงให้เกิดเสียงประหลาด น้ำใสๆไหลออกจากมุมปากของทั้งคู่อย่างช่วยไม่ได้ ลมหายใจร้อนๆที่แทบจะเป็นของคนๆเดียวถูกส่งผ่านไปมา ต่างฝ่ายต่างแทรกมือเข้าไปขยุ้มผมที่ท้ายทอยอีกฝ่ายพลางลูบไล้ สัมผัสอันลึกซึ้งผ่านไปชั่วเวลาที่ทั้งสองคนยังไม่หมดลมหายใจไปเสียก่อน คาลัมขบกัดริมฝีปากบวมตึงก่อนผละออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง ความรู้สึกผิดเกาะกินคาลัมทีละน้อย แต่ไม่ทันจะได้รู้สึกไม่มากกว่านี้ เฮคเตอร์ก็เอื้อมมือมาบิดลูดบิดประตูให้เปิดออก ก่อนดึงคาลัมเข้าไปในห้องเพื่อสานต่ออะไรให้จบๆ อย่างที่ควรจะเป็น
..
..
เลือดหนุ่มในร่างของสองคนพลุ่งพล่าน เชื้อไฟน้อยนิดก็จุดมันติดขึ้นมาง่ายๆ ริมฝีปากคลอเคลียไม่ห่าง มือร้อนลูบไล้ไปทั่วร่าง ไม่ว่าจะแตะตรงไหนกระแสไฟก็วิ่งไปถึงที่ตรงนั้น เด็กหนุ่มสเปนผิวขาวใสนอนหายใจหอบหนักราวกลับวิ่งมาอย่างหนัก ปลายเท้าจิกกับพื้นเตียงเพื่อระบายความตึงเครียดที่ถาโถมเข้ามาใส่ การขยับเสียดสีแต่ละครั้งก่อให้เกิดเสียงดังหยาบโลนขึ้นในห้องนอนเล็กๆ ยิ่งเร่งให้ความร้อนให้ร่างสูงขึ้น สมองพร่ามัวมากขึ้น ทั้งสองคนไม่ได้พูดคุยกันนักมาก เพราะทุกอย่างดูเร่งรีบไปหมด รุนแรง จาบจ้วง ลึกซึ้งมากกว่าที่เคยรู้สึก ตอนนี้สมองไม่ได้อยู่ในการควบคุม พวกเขาใช้ร่างกายและสัญชาตญาณในการนำพาไปถึงจุดหมาย ยิ่งขยับนานขึ้นเท่าไหร่ยิ่งเร็วขึ้นเท่านั้น เสียงร่างกายเสียดสีกันดังถี่ขึ้น จนในที่สุดทุกอย่างก็เป็นสีขาว ส่วนล่างถอดถอนออกจากกัน แต่ริมฝีปากกลับดึงดูดเข้าหากัน จูบเบาๆอย่างโหยหาก่อนมองลึกลงไปในดวงตาอีกฝ่ายที่สะท้อนตัวตนของกันและกัน คาลัมลูบไล้ใบหน้าขาวใสของคนข้างล่าง ก่อนลูบปิดเปลือกตาแล้วจุมพิตเบาๆที่หน้าผากอีกฝ่าย ก่อนนอนลงข้างๆ ดวงตาสีฟ้าหันไปมองคนข้างกายด้วยแววตาสับสน แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจปิดเปลือกตาลง พรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็ขอให้เป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน...
...
End 2
** กรี๊ดดด ตอนสองมาแล้วววว อย่าตบคนแต่ง แต่งฉากไม่เก่ง อ่านเอาเพลินๆพอ อิอิ
ปล.ตอนสามมีปัญหาเล็กน้อย กดตามลิ้งไปได้เลยค่าาาา
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
link ตอนที่ 3 http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1220731&chapter=9
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น