คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter7 (flashback)
Chapter 7
“ไม่ไ้เอันนานเลยนะแบฮยอน หลัาที่นายทำันเ็บวันนั้น”เป็นอินนั่นเอที่โผล่ออมา แบฮยอนใเล็น้อยเาไม่ิว่าะ้อมาเออิน
“นายมีอะไร็รีบพูมา”แบฮยอนเอ็ิไว้ว่าัวันนึเา้อมาเออินแ่ไม่ิว่าะเร็วนานี้
“แ่ันไม่อยู่ับยอูไ้ไม่นานแถึับมาเสียบแทนที่ันเลยหรอ”อินมอแบฮยอน้วยสายาไม่อบในั
“ันไม่เยิะมาแทนที่ใร เพราะที่รนั้นมันเป็นอันมา่อน”แบฮยอนเอ็้ออินลับอย่าไม่ลละ
“เรื่ออแมันบไปั้นานแล้ว หรือะให้ันบอยอูเรื่ออแ อยามีัวนในสายายอูมานานั้นเลยหรอวะ”
“เรื่ออันมันไม่บ่ายๆหรอ เพราะแ่าหาที่เป็นนผิสัา แูแลยอูไม่ไ้น้อหนีไปอเมริาั้หลายปี ันลับมาเพื่อที่ะมาูแลยอู”
“แ...”อินระาอเสื้อแบฮยอนอย่ารุนแร “ันไม่ไ้ผิสัา อนนี้ัน็พร้อมที่ะลับมาูแลยอูเหมือนเิมแล้ว”
“ันไม่ิว่าแะูแลยอูไ้ว่ะ”แบฮยอนปัมืออินออาอเสื้อ
“ั้น็อยูว่ายอูะเลือใร ระหว่านผูพันอย่าันับนที่ยอูำไม่ไ้อย่าแ”
แบฮยอนไ้แ่ำหมัแน่นอย่าโมโห เาไม่อยา่อยอินเพราะเาสัาับยอูไว้แล้วว่าะไม่ทำร้ายร่าายันอี เาแ่ไม่อยาเห็นยอูไม่มีวามสุ ที่ริที่อินพูมัน็ถูนะ ผมอยาให้ยอูำผมไ้บ้า...
เมื่อ4ปี่อนที่ยอีโ แบฮยอนและยอูเป็นู่เพื่อนรัที่สนิทันมาเพราะแม่อทั้สอเป็นเพื่อนัน ไม่ว่าะทำอะไรหรือไปที่ไหนทั้สอ็ะไป้วยันเรียไ้ว่าเป็นฝาแฝันเลย บ้านอแบฮยอนและยอูที่ยอีโอยู่ิันรู้ัันั้แ่เ็ๆทั้สอึไปมาหาสู่ันประำนแทบะเป็นรอบรัวเียวัน แบฮยอนแอบอบยอูมาั้แ่เ็ๆแ่็ไม่เยบอวามในใให้รู้เลย หลัานั้นไม่นานรอบรัวออิน็ย้ายเ้ามาในละแวเียวับบ้านอยอูและแบฮยอน ทำให้ทั้สามนเป็นเพื่อนที่สนิทัน ้วยวามที่ยอูเป็นนิใี อบ่วยเหลือนอื่นึทำให้อินหลุมรัยอู แบฮยอนเอ็พอรู้ว่าอินแอบอบยอูอยู่ นระทั่วันวาเลนไทน์อนมัธยมศึษาปีที่1แบฮยอนและอินัสินสารภาพรัับยอูึ่นที่ยอูอบรับรัไปือแบฮยอนเพราะยอูเอ็อบแบฮยอนเหมือนัน แบฮยอนเป็นนที่สามารถทำให้ยอูยิ้มไ้อย่า่ายาย เามัะเล่ามุลๆให้ยอูฟัประำ เป็นนที่ร่าเริมานทำให้นรอบ้ามีวามสุไป้วย อนที่ยอูมีเรื่อลำบาเา็รีบ่วย้วยวามเ็มใเสมอ ้วยวามที่สนิทันมาั้แ่เ็ๆ มีวามผูพันันมามายึไม่ใ่เรื่อยาที่ยอูะัสินใ ส่วนอินเอ็เ้าใีว่าสอนนี้สนิทันมา แ่บาทีเา็แอบน้อยใว่ายอูน่าะให้โอาสเาบ้า เาอาะูแลยอูไ้ีว่าแบฮยอน็ นระทั่วันนั้นวันที่เิอุบัิเหุึ้น แบฮยอนับยอูอยู่้วยันเป็นปิ วันนั้นทั้สอนำลัออไปื้อไอศรีมที่ร้านายอแถวบ้านระหว่าทาเินลับแบฮยอนอยาะแล้ยอูที่ยัื้อออยู่ที่ร้านึไปแอบยอูอยู่แถวๆรั้วบ้านหลัหลัหนึ่ พอยอูเินใล้เ้ามาแบฮยอนำลัะออาที่่อนเพื่อแล้ให้ยอูใ แ่หารู้ไม่ว่ายอูเห็นแบฮยอน่อนัวมาั้แ่แรแล้ว ะที่แบฮยอนำลัออมาาที่่อนยอูเห็นระถา้นไม้ที่หล่นลมาาระเบียบ้านรที่แบฮยอนำลัะเินออมาพอีทำให้ยอูรีบวิ่เ้าไป่วยแบฮยอนแ่โร้ายที่ระถา้นไม้นั่นลมาโนหัวอยอูอย่าั นทำให้ยอู้อเ้าโรพยาบาลนานหลายเือน และถูส่ไปรัษาัวที่โล สมออยอูไ้รับารระทบระเทือนอย่ามานทำให้วามทรำอเาหายไป ส่วนแบฮยอนเอ็รู้สึผิอย่ามาที่ทำให้ยอู้ออยู่ในสภาพที่วามทรำหายไป เาไ้แ่เ็บัวนไม่่าพู่าเราเหมือนแ่่อน เาไ้แ่โทษัวเอที่ทำให้ยอู้อเ็บัว รอบรัวอยอูไ้ย้ายบ้านไปอยู่ที่โลเพื่อที่ะไ้สะว่อารรัษาอาารบาเ็บ ส่วนรอบรัวออิน็ย้ายามไปอยู่บ้าน้าๆอยอู เพราะอินเอ็เป็นห่วและะไ้่วยูแลยอู ส่วนแบฮยอนเอไม่ไ้ามไปเพราะเารู้สึผิและละอาย่อใที่ทำให้ยอู้อมาเ็บัวเพราะเา ถึแม้รอบรัวอยอูะไม่ไ้มา่อว่าแบฮยอนแ่วามรู้สึผิในใไม่เยาหายไป ่อนที่อินะย้ายไปอยู่ที่โลเาไ้เามาุยับแบฮยอนพร้อมับำพูอันแสนเ็บปวนั่น “แอย่าามไปที่โลเลย เป็นเพราะแที่ทำให้ยอู้อมาเ็บัว ่อไปนี้ันะูแลยอูเอ”
“แบฮยอนมายืนเหม่ออะไรอยู่รนี้”ุนมยอนนั่นเอที่เินมาสะิแบฮยอนให้รู้สึัว หลัาที่เาไ้อยู่ในห้ววามทรำเป็นเวลานาน
“ันแ่ิอะไรเรื่อยเปื่อยนิหน่อยน่ะ”
“นายะึ้นห้อเรียนรึยั ถ้าะึ้นไปพร้อมับันไ้นะ”
“โอเ”
แบฮยอนเินไปพร้อมับุนมยอน พอไปถึห้อเรียนเาเห็นอินับยอูนัุ่ยันอย่ามีวามสุ นั่นทำให้เารู้สึเ็บปวมายิ่ึ้นเมื่อเห็นภาพนั้น
“นายูนี่สิันแอบถ่ายรูปไมา้วยล่ะ พวแฟนลับนอื่นๆ้ออิาันแน่ๆ”านยอลยื่นสมาร์ทโฟนอเาให้แบฮยอนูอนที่เาลับมานั่ที่โ๊ะอัวเอ
“อืม ถ่ายไ้ีนิ”พอเลื่อนๆูไปเาเห็นภาพออินและเฮุนทีู่ะสนิทันมา “สอนนี้สนิทันมานานี้เลยหรอ”แบฮยอนี้ไปที่รูปอินและเฮุนที่นั่ใล้ัน
“็ใ่น่ะสิ แฟนลับบานบอว่าสอนนี้เป็นแฟนัน้วยแหละ เพราะสอนนี้สนิทันมา ันเอ็แอบเียร์ให้เาบัน”แบฮยอนหันไปมอเฮุนที่นั่ฟัเพลาสมาร์ทโฟนอเา
“อบุสำหรับ้อมูลีๆนะานยอล”แบฮยอนยิ้มมุมปาเบาๆ
“ยิ้มทำไมเนี่ยนลุะมั”านยอลทำหน้าสยิว
หลัเลิเรียนยอูและแบฮยอนไ้ไป้อมนรีับมรมพอ้อมเสร็านยอลไ้วนทุนในวไปิน็อโปี้วยัน ส่วนไับเฮุน้อรีบลับบริษัทไป้อม่อเพื่อเรียมทำอัลบั้มใหม่ ึทำให้แบฮยอนอารม์ีึ้นมาบ้า
“านยอลันอยู่ึไม่ไ้นะเี๋ยว้อรีบลับบ้าน ที่บ้านไม่มีใรอยู่อ่ะ”ยอูพูึ้นมาเนื่อาเาัวลลัวะมีโมยึ้นบ้านเหมือนวันนั้นอี
“ให้ันไปส่มั๊ยยอู”านยอลเอ่ยึ้นมาอย่าเป็นห่ว
“ไม่้อหรอ ันอยู่บ้านิยอูเี๋ยวลับพร้อมัน”แบฮยอนพูึ้นมา ทำให้านยอลัสีหน้าอย่าไม่พอใ
“ปาแบบนี้ไถึโน่อยมา”านยอลปล่อยหมัเ็ใส่แบฮยอนทันที
“เฮ้ย พูให้มันีๆหน่อยใรโน่อย ันไป่อยมัน่าหา พูแบบี้อยาโนหรอ”แบฮยอนเอ็ไม่ยอมแพ้เหมือนัน
“เอาป่ะละ”านยอลและแบฮยอนยืนระาอเสื้อันพร้อม้อหน้าอย่าเอาเรื่อ
“หยุไ้แล้วทั้สอน”เสียยอูัึ้นทำให้านยอลและแบฮยอนยอมผละออาันแ่โยี
“ฝาไว้่อนเถอะไอ้เี้ยราวหลัแเอีแน่”านยอลี้หน้าแบฮยอนอย่าไม่พอใ
“แว่าใรเี้ยฮะ”
“แบฮยอนหยุ!”ยอูเินเ้ามาว้าแนแบฮยอนไว้่อนที่เาะอาละวาใส่านยอล “เราลับันเถอะมืแล้ว”
“ันเห็นแ่ยอูหรอนะ”แบฮยอนหันมาลาุนมยอน รุ่นพี่ยุนอา แ และ รุ่นพี่อี้ิ “ั้นพวเราลับัน่อนนะรับพรุ่นี้เอันรับ”แบฮยอน้มหัว่อนะล่าวลา
แบฮยอนและยอูนั่รถเมล์มาถึหน้าร้านอแม่านยอล่อนะไปเอาัรยานที่ฝาไว้ที่หลัร้าน ยอู้อนท้ายแบฮยอนเหมือนเ่นทุวันแ่อนนี้เาไม่ลัวที่ะ้อนท้ายัรยานอี่อไปเพราะว่าเาไว้ใในัวแบฮยอน
“แบฮยอนวันนี้นายเป็นอะไรรึป่าวันเห็นอนลาวันนายเียบๆไปน่ะ”ยอูถามึ้นมาท่ามลาวามเียบ
“เาะเอวัน่อนสิเี๋ยวันะบอ”แบฮยอนอบอารม์ีเือเสียหัวเราะ
“ไม่เอา ันไม่ลัวหรอ”ยอูับเบาะัรยานไว้แน่น
“ั้นหรอ”แบฮยอนี่ัรยานเลี้ยวไปมาราวับูเลื้อยทำให้ยอูเผลอว้าเอวแบฮยอนไปอไว้อย่าไม่รู้ัว “ไหนบอไม่ลัวไับะแน่นเียวนะ”แบฮยอนล้อเลียนยอูที่อเอวเาไว้แน่น
“นบ้านิสัยไม่ีทำไมอบแล้ันอยู่เรื่อยห้ะ”ยอูรัวมือทุบแผ่นหลัแบฮยอนอย่าไม่ยั้
“โอ๊ยๆ เ็บแล้ว้า ยอมแล้ว”แบฮยอนส่เสียโอโอยหลัโนหมัหนัๆอยอูทุบเ้าที่ลาหลั
“สมน้ำหน้าอยาแล้ัน่อนทำไมล่ะ”
“็นายน่ารััน็เลยอยาะแล้ ันะแล้นาย่อไปถึนายะทุบีัน็ามฮ่าๆ”แบฮยอนส่เสียหัวเราะอย่าอารม์ีทำให้ยอูอหมั่นไส้ไม่ไ้ึทุบหลัเาไปอีที
พอมาถึที่บ้านยอู็โบมือลาแบฮยอน่อนะเินเ้าบ้านไป ส่วนแบฮยอนไ้แ่ยืนมอยอูเินเ้าบ้าน อนนี้วามสุอแบฮยอนืออแ่ไ้มอยอูแบบนี้ทุวันเา็มีวามสุมาแล้วล่ะ ถึแม้ยอูะำเาไม่ไ้็าม ใระไปิว่าานที่เยรัันะ้อมาเริ่ม้นีบันใหม่แบบนี้ล่ะ ยัไัน็ะไม่ยอมแพ้หรอนะยอูนายะ้อหลุมรัันอีรั้เหมือนอนนั้นแน่นอน
Baekhyunee : ยอูทำอะไรอยู่
แบฮยอนส่้อวามหายอูที่นั่อ่านหนัสือทบทวนบทเรียนอยู่พอเห็น้อวามเ้ายอูึเปิูแล้วพิมพ์อบ้อวามไป
Kyungsoo : อ่านหนัสืออยู่มีอะไร
Baekhyunee : ออมาที่ระเบียทาเื่อมห้อหน่อยไ้มั๊ย
Kyungsoo : นายะทำอะไรพิเรนท์ๆอีแล้วหรอ
Baekhyunee : เห็นันเป็นนยัไเนี่ย ออมาเถอะน่า
Kyungsoo : โอเๆ
ยอูเปิไฟรระเบียทาเิน่อนะเห็นร่าสมส่วนอแบฮยอนเินมาามทารระเบียที่เื่อมระหว่าห้อนอนอยอูและแบฮยอนไว้ ในมืออแบฮยอนมีแ้วน้ำอยู่สอใบพร้อมับรอยยิ้มที่แสนสใสนยอูยั้ออิาในวามสใสอแบฮยอน
“ันอุ่นนมมาให้”แบฮยอนยื่นแ้วมัที่บรรุอเหลวสีาวุ่นให้ยอู ึ่เา็รับแ้วมาถือไว้อย่าุน
“ุน้าให้เอามาให้หรอ”ยอูถามพร้อมับมอที่แ้วนม
“ไม่ใ่ ันเอามาให้เอ”
“ทำไมถึเอามาให้ันล่ะ ้อารอะไรรึเปล่า”ยอูมอแบฮยอนอย่าสสัย
“นี่นายเห็นันเป็นนที่ทำวามีเพื่อหวัผลประโยน์อย่าั้นหรอ”
“อะไร็ไม่แน่”ยอูื่มนมในแ้วนหมแล้วยื่นแ้วเปล่าให้แบฮยอน “อ่ะหมแล้วลับไปห้อนายไ้แล้ว”
“เี๋ยว่อนสิุยัน่อน”แบฮยอนไม่ยอมรับแ้วที่ยอูยื่นมาให้
“เี๋ยวันล้ามาืนนายพรุ่นี้ไปล่ะ”ยอูเรียมะเินเ้าห้อแ่แบฮยอน็เินามมาิๆ “ามมาทำไมเนี่ย”
“หูววว นี่ห้ออนายหรอเป็นระเบียบเรียบร้อยสมับเป็นนายริๆเลยนะ”แบฮยอนไม่สนใำถามอยอูแล้วถือวิสาสะเินเ้ามา้าในห้อนอนอยอู
“ออไปเี๋ยวนี้นะันะอ่านหนัสือ”
“ไม่ออ ออยู่แป๊ปนึ”แบฮยอนระโโถมัวลบนเียอยอูแล้วลิ้ัวไปมาบนเีย
“ทำอะไรอนายเนี่ยลุเี๋ยวนี้นะ”ยอูพยายามึแนแบฮยอนให้ลุึ้นมาแ่ไร้ประโยน์เาึยอมแพ้
“ที่นอนนายหอมั ลิ่นอยอูนี่หอมันะ”
“ไอ้บ้า ันะอ่านหนัสือแล้วนะออไปสิ”
“็อ่านไปิ เี๋ยวันะนอนเล่นสัแป๊ปเี๋ยว็ไปแล้วไม่้อไล่หรอ”
ยอูมอแบฮยอนที่ไม่มีท่าทีที่ะลุออาเียนอนเาึลับมานั่อ่านหนัสือโยไม่สนใแบฮยอนที่นอนเลือลิ้อยู่บนเียอเา
“นี่ะไม่สนใันริๆใ่มั๊ย”แบฮยอนส่เสียึ้นมาทั้ที่ยันอนอยู่บนเียอยอู
“ันบอว่าันะอ่านหนัสือไล่ะ”ยอูสวมแว่นสายาแล้วพลิหน้าระาษไปยัหน้าที่อ่าน้าไว้
“นายสวมแว่น็น่ารัีนะ”แบฮยอนมอยอูในมุมที่เาไม่เยเห็นมา่อน ไม่เยรู้มา่อนนะเนี่ยว่ายอูะสายาสั้น นี่เราไม่ไ้เอยอูมานานนานี้เลยหรอเนี่ย
ในสายาอแบฮยอนยอูยัเหมือนับแ่่อน เาไม่เยเปลี่ยนไปเลย ยัน่ารัและแสนีอยู่เสมอ่อให้เวลาผ่านไปแ่ไหนยอู็ยัะเป็นยอูในแบบที่แบฮยอนเอรั้แรเสมอ
“นายยัไม่ไ้อบันเลยนะว่าวันนี้นายเป็นอะไรถึูอารม์ไม่่อยี”ยอูหันเ้าอี้มาทาแบฮยอนแล้วถอแว่นวาไว้บนโ๊ะ
“หึใรบาน”แบฮยอนสบายอูนยอูเริ่มรู้สึเินึ้นมา
“ใรอ่ะ”
“นาย็รู้ว่าใร”แบฮยอนลุึ้นมานั่พร้อมับ้อายอูึ่รั้นี้ยอูไม่หลบสายาอแบฮยอน ทั้สอสบาันราวับอ่านใออีฝ่ายไ้
Rrrrrrr Rrrrr
เสียโทรศัพท์อยอูัึ้นท่ามลาวามเียบ ยอูึหันไปหยิบโทรศัพท์ที่วาอยู่บนโ๊ะึ้นมาูหน้าอโทรศัพท์ปราื่อ ‘ิมอิน’ แบฮยอนเอ็เห็นื่อที่โว์อยู่ที่หน้าอ
“รับสิ”แบฮยอนบอยอูที่ถือโทรศัพท์้าไว้
“อื้ม”
สวัสี่ะนัอ่านทุน
หายไปนานมา เพราะ่วที่แล้วรู้สึไม่่อยมีแรบันาลใเียนเท่าไหร่
ถ้าฝืนแ่็ลัวะออมาไม่ีทำให้อนนี้ออมา้ามา
วามริแ่เนื้อหาแรๆออนไว้นานนลืม
แล้วมาุเอเลยแ่่อให้บ่ะ 555
ถ้าอบ็ให้ำลัใ เม้นิมันไ้นะะ
ความคิดเห็น