ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Secret Garden [Luhan x Chorong] 02 : The Unexpected Situation
Chorong OPV
ทุกอย่างผ่านไปตามปกติ ความลับพวกเรายังไม่มีใครรู้ แม้แต่พวกเอ็กโซ่ก็ตาม ซึ่งฉันก็หวังว่าพวกนั้นจะยังไม่รู้นะ เพราะตอนนี้พวกเรายังแน่ใจไม่ได้ ว่าใครเป็นลูกหลานของฝั่งตรงข้ามรึเปล่า เลยทำได้แค่เงียบๆและตั้งใจเรียนเท่านั้น
"นี่ๆ โชรง"
"อะไรหรอ?" ลู่หานหันมาสะกิดฉันที่นังเยื้องๆ
"เย็นนี้ว่างไหม? ไปดูหนังกัน" ดูหนังหรอ? น่าสนใจดีนะ หนังเรื่อง'นายตีนกาหน้าแก่ กับสาวแท้เสียงเด็กป.2'เข้าพอดีเลยนี่นา>< แต่ เอ้ะ วันนี้พ่อกับแม่นัดทานข้าวหนิ
"ไม่ว่างอ่ะ แหะๆ ไว้เป็นวันหลังได้แมะๆ" แอบเสียดายเบาๆ จะแอบให้นายนั่นเลี้ยงหนังซะหน่อยTT
"อ้าวหรอ ไว้วันหลังก็ได้ แต่เธอต้องไปกับฉันนะ สัญญานะๆๆ" ลู่หานหันมาทำหน้าอ้อนใส่แบบน่ารักๆ คิอว่าฉันใจง่ายหรอยะ>O<
"หยุดทำหน้าออดอ้อนเหมือนเด็กอยากได้ขนมซักที ฉันไม่ใช่แม่นายนะยะ ไม่สัญญา แบร่ :P" ฉันแลบลิ้นใส่ตานั่นหน่อยพอเป็นพิธีแล้วหันไปเรียนต่อ ก่อนจะได้ยินเสียงฟึดฟัดปนก่นด่ามาจากโต๊ะเยื้องๆ สะใจจังง
"ทำไมไม่สัญญาอ่ะ เชอะ!! โกรธ" หันหน้า บิดตูดใส่ดูคิคุ เหอะ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ ตายนี่หนิ
"มาทำแกล้งงนแกล้งงอน ทำไม อยากดูหนังกับฉันขนาดนั้นเลย? ชอบฉันหรอ?" ฉันถามไปพร้อมกับเสียงหัวใจเต้นตึกตักตึกตัก บ้า! จะไปใจเต้นเพราะคำถามอย่างนี้ทำไมนะโชรง><
"เออ ใช่ ฉันชอบเธอ แล้วกำลังจะจีบด้วย ถ้าไม่ติดว่าวันนี้เธอมีกินข้าวกับพ่อแม่ก่อนอ่ะ" ปรี๊ดดดดดดดดด ตุ้มมมมมมม!!! หัวใจระเบิดแล้วค่าาาาาา โอ้ยยยยยย>/////<
"บะ..บ้า บ้า!!! จงจีบอะไรเล่า ตลกละๆ" ฉันแกล้งทำนิ่งแล้วรีบหันมาเรียนต่อ หลบสายตาของตาลู่หานที่จ้องมา เค้าจะรู้ว่าฉันเขินรึเปล่านะ? โอ้ยยยย น่าอายจังTT
ฉันกลับมาที่บ้านแล้วต้องแปลกใจว่า วันนี้ทุกคนดูวุ่นวายกับตัวฉันเกินไป ไม่ว่าจะจับไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้ารองเท้าที่ฉันจำไม่ได้ว่าเคยซื้อมันมาก่อน อา...สงสัยแม่ซื้อมาให้ใหม่สินะ แค่นั้นยังไม่พอ ไปจ้างช่างแต่งหน้าทำผมมาอีก ..วันนี้มีอะไรไม่ธรรมดาแน่ๆ
แล้วลางสังหรณ์ฉันก็ไม่เคยผิดพลาด เมื่อเดินเข้ามาในภัตตาคารหรูที่คุณพ่อคุณแม่สั่งปิดร้านให้เหลือแค่พวกเรา จะมาไม้ไหนอีกนะ..
"อ้าวโชรง มาแล้วหรอ วันนี้ลูกแม่สวยจริงๆเลยนะ" แม่ทักฉันด้วยน้ำเสียงที่แปลกกว่าแต่ก่อน ไม่รู้สิ ท่านไม่เคยลงทุนอะไรกับการดินเนอร์ครอบครัวเท่าไหร่ ทำไมวันนี้ถึงได้จัดซะใหญ่ขนาดนี้
"ขอบคุณค่ะ ทำไมพ่อกับแม่แค่ลงทุนขนาดนี้ด้วย แค่ดินเนอร์ครอบครัวเองนะคะ ไม่ถึงขั้นจะต้องปิดร้านซักหน่อย"
"อะ..เอ่อ เอ่อ คือว่า ..คือว่าพ่อกับแม่อยากต้อนรับลูกกลับบ้านน่ะจ้ะ ไปอยู่บ้านนอกตั้งนาน ลูกคงจะคิดถึงโซลมากหน่ะ พ่อกับแม่เลยอยากจัดอะไรพิเศษๆให้ลูกซักหน่อยหน่ะ"
"แต่ตอนอยู่ที่ต่างจังหวัด หนูก็กลับโซลตลอดเดือนละสองครั้งไม่ใช่หรอคะ? คราวนี้หนูแค่กลับมาอยู่ยาวแล้ว ทำไมต้องทำอะไรให้มันใหญ่โตหล่ะ?"
"กะ..ก็ พ่อกับมะ.."
"สวัสดีค่ะ คุณปาร์ค คุณนายปาร์ค" แม่ฉันยังไม่ทันพูดจบ อยู่ดีๆก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงพูดขัดขึ้นมาพอดี ทำให้พ่อแม่และก็ฉันอดหันไปมองไม่ได้
ชายหญิงคู่หนึ่ง ที่น่าจะเป็นสามีภรรยากัน กำลังเดินมาทางนี้ พร้อมกับสายตาที่ยิ้มให้ฉันแบบแปลกๆ
"สวัสดีค่ะคุณคิม คุณนายคิม" แม่ฉันทักตอบพลางส่งยิ้มหวานไปด้วย พร้อมๆกับที่ชายคนนั้นที่คงจะเป็นคุณคิมก็เดินตรงเข้าไปกอดพ่อด้วยความสนิทสนมทันที
"ส่วนนี่ ..ก็คงจะเป็น ปาร์ค โชรงสินะ :)" จู่ๆคุณนายคิมก็หันมามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมกับส่งยิ้มแปลกๆนั่นอีกแล้ว
"ใช่แล้วหล่ะค่ะ โชรง สวัสดีคุณลุงคุณป้าเค้าสิลูก"
"สวัสดีค่ะ คุณลุง คุณป้า" ฉันหันไปสวัสดีตามที่คุณแม่สั่ง
"แหม คุณลุงคุณป้าอะไรกันหล่ะ ต้องเรียกว่า 'คุณพ่อคุณแม่' นะ โฮะๆๆๆ" ฉันสะดุ้งทันทีที่คุณนายคิมพูดจบ อะไรนะ? คุณพ่อคุณแม่หรอ? หรือเมื่อกี้ฉันฟังผิดไปนะ?
"โถ คุณนายนี่ก็ ...แล้วลูกชายสุดหล่อของคุณนายหล่ะคะ? ยังไม่เห็นเลยนะ" แม่ฉันหันไปถามคำถามแปลกๆใส่คุณนายคิมอะไรนั่นอีกแล้ว เดี๋ยวนะ? ลูกชายหรอ?
"อ๋อออ พอดีเค้าไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะค่ะ กำลังจะตามมะ.. โอ้ะะ นั่นไง พูดถึงก็มาเลย" ฉันหันไปตามสายตาของคุณนายคิมที่มองไปด้านหลังของฉัน
"อ้าว ลูกซูโฮมาแล้วหรอ?" ฉันตกใจสุดขีด เมื่อเจอกับคนคุ้นหน้ามาก่อน ..ตาซูโฮแห่งEXOนี่นา!!
ดูเหมือนตาซูโฮก็ตกใจเมื่อเจอฉันเหมือนกัน เค้ารับโค้งสวัสดีทักทายพ่อกับแม่ฉันทันทีแล้วพวกเราก็เริ่มนั่งลงและสั่งอาหารกัน
หลังจากรออาหารมา โต๊ะก็เต็มไปด้วยความเงียบสักพัก ฉันเหลือบไปมองแม่กับคุณนายคิมส่งซิกกันไปมา จนในที่สุด แม่ก็เป็นคนเริ่มต้นบทสนทนา
"ลูกๆทั้งสอง เอ่อ แม่หมายถึงโชรงและซูโฮ คือว่า พวกแม่ได้ปรึกษาหารือแล้วว่าจะให้.."
"ลูกๆทั้งสองแต่งงานกัน" ทันทีที่คุณนายคืมพูดคำนั้นออกมาเพราะแม่นั้นพูดตัดตอนหายไปนาน มันเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางหัวใจฉัน มัน..บอกไม่ถูกแหะ
"อะไรนะครับ/คะ?" ฉันและซูโฮถามขึ้นมาพร้อมกัน
"คือ จริงๆแล้วพวกเราคุยกันตั้งแต่พวกลูกทั้งสองยังเด็กๆอยู่เลย แต่ว่าตอนนั้นพวกลูกยังเด็กเกินไป พ่อกับแม่ก็เลยรอเวลาที่เหมาะสม แล้วตอนนี้ลูกๆก็อายุย่างเข้า18กันแล้วด้วย"
"ก็เลยจะให้เริ่มหมั้นกันไปก่อน จบปริญญาแล้วค่อยดูฤกธิ์แต่งงานอีกที" พ่อกับคุณคิมพูดได้เข้ากันอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แสดงว่าคุยเรื่องนี้กันมานานแล้วจริงๆสินะ เหอะ
"เดี๋ยวผมขอคุยกับโชรงเรื่องนี้ก่อนนะครับ" จู่ๆตาซูโฮก็ลุกขึ้นพร้อมกับดึงข้อมือฉันให้เดินตามออกมาข้างนอกร้านทันที
พอออกมาข้างนอกร้านแล้ว เราสองคนต่างก็เงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ปล่อยให้เวลามันเดินไปพร้อมๆกับทบทวนความรู้สึกตัวเอง
"เธอรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้หล่ะ" ซูโฮหันมาถามฉัน จนฉันสะดุ้งจากภวังค์เมื่อกี้นี้
"จะรู้สึกยังไงได้หล่ะ ก็เราสองคนไม่ได้รักกันสักหน่อย"
"แต่ถ้าฉันจะบอกบอกว่าฉันยอมแต่งงานกับเธอหล่ะ"
"นายพูดบ้าอะไรของนายเนี่ยย?!!!"
"งั้นเราสองคนมาพนันกัน ถ้าฉันเอาชนะใจเธอได้ เราหมั้นกัน แต่ถ้าฉันเอาชนะใจเธอไม่ได้ เรื่องหมั้นจะกลายเป็นโมฆะทันที ตกลงไหม?"
"โอเค ..ตกลง"
ทุกอย่างผ่านไปตามปกติ ความลับพวกเรายังไม่มีใครรู้ แม้แต่พวกเอ็กโซ่ก็ตาม ซึ่งฉันก็หวังว่าพวกนั้นจะยังไม่รู้นะ เพราะตอนนี้พวกเรายังแน่ใจไม่ได้ ว่าใครเป็นลูกหลานของฝั่งตรงข้ามรึเปล่า เลยทำได้แค่เงียบๆและตั้งใจเรียนเท่านั้น
"นี่ๆ โชรง"
"อะไรหรอ?" ลู่หานหันมาสะกิดฉันที่นังเยื้องๆ
"เย็นนี้ว่างไหม? ไปดูหนังกัน" ดูหนังหรอ? น่าสนใจดีนะ หนังเรื่อง'นายตีนกาหน้าแก่ กับสาวแท้เสียงเด็กป.2'เข้าพอดีเลยนี่นา>< แต่ เอ้ะ วันนี้พ่อกับแม่นัดทานข้าวหนิ
"ไม่ว่างอ่ะ แหะๆ ไว้เป็นวันหลังได้แมะๆ" แอบเสียดายเบาๆ จะแอบให้นายนั่นเลี้ยงหนังซะหน่อยTT
"อ้าวหรอ ไว้วันหลังก็ได้ แต่เธอต้องไปกับฉันนะ สัญญานะๆๆ" ลู่หานหันมาทำหน้าอ้อนใส่แบบน่ารักๆ คิอว่าฉันใจง่ายหรอยะ>O<
"หยุดทำหน้าออดอ้อนเหมือนเด็กอยากได้ขนมซักที ฉันไม่ใช่แม่นายนะยะ ไม่สัญญา แบร่ :P" ฉันแลบลิ้นใส่ตานั่นหน่อยพอเป็นพิธีแล้วหันไปเรียนต่อ ก่อนจะได้ยินเสียงฟึดฟัดปนก่นด่ามาจากโต๊ะเยื้องๆ สะใจจังง
"ทำไมไม่สัญญาอ่ะ เชอะ!! โกรธ" หันหน้า บิดตูดใส่ดูคิคุ เหอะ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ ตายนี่หนิ
"มาทำแกล้งงนแกล้งงอน ทำไม อยากดูหนังกับฉันขนาดนั้นเลย? ชอบฉันหรอ?" ฉันถามไปพร้อมกับเสียงหัวใจเต้นตึกตักตึกตัก บ้า! จะไปใจเต้นเพราะคำถามอย่างนี้ทำไมนะโชรง><
"เออ ใช่ ฉันชอบเธอ แล้วกำลังจะจีบด้วย ถ้าไม่ติดว่าวันนี้เธอมีกินข้าวกับพ่อแม่ก่อนอ่ะ" ปรี๊ดดดดดดดดด ตุ้มมมมมมม!!! หัวใจระเบิดแล้วค่าาาาาา โอ้ยยยยยย>/////<
"บะ..บ้า บ้า!!! จงจีบอะไรเล่า ตลกละๆ" ฉันแกล้งทำนิ่งแล้วรีบหันมาเรียนต่อ หลบสายตาของตาลู่หานที่จ้องมา เค้าจะรู้ว่าฉันเขินรึเปล่านะ? โอ้ยยยย น่าอายจังTT
ฉันกลับมาที่บ้านแล้วต้องแปลกใจว่า วันนี้ทุกคนดูวุ่นวายกับตัวฉันเกินไป ไม่ว่าจะจับไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้ารองเท้าที่ฉันจำไม่ได้ว่าเคยซื้อมันมาก่อน อา...สงสัยแม่ซื้อมาให้ใหม่สินะ แค่นั้นยังไม่พอ ไปจ้างช่างแต่งหน้าทำผมมาอีก ..วันนี้มีอะไรไม่ธรรมดาแน่ๆ
แล้วลางสังหรณ์ฉันก็ไม่เคยผิดพลาด เมื่อเดินเข้ามาในภัตตาคารหรูที่คุณพ่อคุณแม่สั่งปิดร้านให้เหลือแค่พวกเรา จะมาไม้ไหนอีกนะ..
"อ้าวโชรง มาแล้วหรอ วันนี้ลูกแม่สวยจริงๆเลยนะ" แม่ทักฉันด้วยน้ำเสียงที่แปลกกว่าแต่ก่อน ไม่รู้สิ ท่านไม่เคยลงทุนอะไรกับการดินเนอร์ครอบครัวเท่าไหร่ ทำไมวันนี้ถึงได้จัดซะใหญ่ขนาดนี้
"ขอบคุณค่ะ ทำไมพ่อกับแม่แค่ลงทุนขนาดนี้ด้วย แค่ดินเนอร์ครอบครัวเองนะคะ ไม่ถึงขั้นจะต้องปิดร้านซักหน่อย"
"อะ..เอ่อ เอ่อ คือว่า ..คือว่าพ่อกับแม่อยากต้อนรับลูกกลับบ้านน่ะจ้ะ ไปอยู่บ้านนอกตั้งนาน ลูกคงจะคิดถึงโซลมากหน่ะ พ่อกับแม่เลยอยากจัดอะไรพิเศษๆให้ลูกซักหน่อยหน่ะ"
"แต่ตอนอยู่ที่ต่างจังหวัด หนูก็กลับโซลตลอดเดือนละสองครั้งไม่ใช่หรอคะ? คราวนี้หนูแค่กลับมาอยู่ยาวแล้ว ทำไมต้องทำอะไรให้มันใหญ่โตหล่ะ?"
"กะ..ก็ พ่อกับมะ.."
"สวัสดีค่ะ คุณปาร์ค คุณนายปาร์ค" แม่ฉันยังไม่ทันพูดจบ อยู่ดีๆก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงพูดขัดขึ้นมาพอดี ทำให้พ่อแม่และก็ฉันอดหันไปมองไม่ได้
ชายหญิงคู่หนึ่ง ที่น่าจะเป็นสามีภรรยากัน กำลังเดินมาทางนี้ พร้อมกับสายตาที่ยิ้มให้ฉันแบบแปลกๆ
"สวัสดีค่ะคุณคิม คุณนายคิม" แม่ฉันทักตอบพลางส่งยิ้มหวานไปด้วย พร้อมๆกับที่ชายคนนั้นที่คงจะเป็นคุณคิมก็เดินตรงเข้าไปกอดพ่อด้วยความสนิทสนมทันที
"ส่วนนี่ ..ก็คงจะเป็น ปาร์ค โชรงสินะ :)" จู่ๆคุณนายคิมก็หันมามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมกับส่งยิ้มแปลกๆนั่นอีกแล้ว
"ใช่แล้วหล่ะค่ะ โชรง สวัสดีคุณลุงคุณป้าเค้าสิลูก"
"สวัสดีค่ะ คุณลุง คุณป้า" ฉันหันไปสวัสดีตามที่คุณแม่สั่ง
"แหม คุณลุงคุณป้าอะไรกันหล่ะ ต้องเรียกว่า 'คุณพ่อคุณแม่' นะ โฮะๆๆๆ" ฉันสะดุ้งทันทีที่คุณนายคิมพูดจบ อะไรนะ? คุณพ่อคุณแม่หรอ? หรือเมื่อกี้ฉันฟังผิดไปนะ?
"โถ คุณนายนี่ก็ ...แล้วลูกชายสุดหล่อของคุณนายหล่ะคะ? ยังไม่เห็นเลยนะ" แม่ฉันหันไปถามคำถามแปลกๆใส่คุณนายคิมอะไรนั่นอีกแล้ว เดี๋ยวนะ? ลูกชายหรอ?
"อ๋อออ พอดีเค้าไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะค่ะ กำลังจะตามมะ.. โอ้ะะ นั่นไง พูดถึงก็มาเลย" ฉันหันไปตามสายตาของคุณนายคิมที่มองไปด้านหลังของฉัน
"อ้าว ลูกซูโฮมาแล้วหรอ?" ฉันตกใจสุดขีด เมื่อเจอกับคนคุ้นหน้ามาก่อน ..ตาซูโฮแห่งEXOนี่นา!!
ดูเหมือนตาซูโฮก็ตกใจเมื่อเจอฉันเหมือนกัน เค้ารับโค้งสวัสดีทักทายพ่อกับแม่ฉันทันทีแล้วพวกเราก็เริ่มนั่งลงและสั่งอาหารกัน
หลังจากรออาหารมา โต๊ะก็เต็มไปด้วยความเงียบสักพัก ฉันเหลือบไปมองแม่กับคุณนายคิมส่งซิกกันไปมา จนในที่สุด แม่ก็เป็นคนเริ่มต้นบทสนทนา
"ลูกๆทั้งสอง เอ่อ แม่หมายถึงโชรงและซูโฮ คือว่า พวกแม่ได้ปรึกษาหารือแล้วว่าจะให้.."
"ลูกๆทั้งสองแต่งงานกัน" ทันทีที่คุณนายคืมพูดคำนั้นออกมาเพราะแม่นั้นพูดตัดตอนหายไปนาน มันเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางหัวใจฉัน มัน..บอกไม่ถูกแหะ
"อะไรนะครับ/คะ?" ฉันและซูโฮถามขึ้นมาพร้อมกัน
"คือ จริงๆแล้วพวกเราคุยกันตั้งแต่พวกลูกทั้งสองยังเด็กๆอยู่เลย แต่ว่าตอนนั้นพวกลูกยังเด็กเกินไป พ่อกับแม่ก็เลยรอเวลาที่เหมาะสม แล้วตอนนี้ลูกๆก็อายุย่างเข้า18กันแล้วด้วย"
"ก็เลยจะให้เริ่มหมั้นกันไปก่อน จบปริญญาแล้วค่อยดูฤกธิ์แต่งงานอีกที" พ่อกับคุณคิมพูดได้เข้ากันอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แสดงว่าคุยเรื่องนี้กันมานานแล้วจริงๆสินะ เหอะ
"เดี๋ยวผมขอคุยกับโชรงเรื่องนี้ก่อนนะครับ" จู่ๆตาซูโฮก็ลุกขึ้นพร้อมกับดึงข้อมือฉันให้เดินตามออกมาข้างนอกร้านทันที
พอออกมาข้างนอกร้านแล้ว เราสองคนต่างก็เงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ปล่อยให้เวลามันเดินไปพร้อมๆกับทบทวนความรู้สึกตัวเอง
"เธอรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้หล่ะ" ซูโฮหันมาถามฉัน จนฉันสะดุ้งจากภวังค์เมื่อกี้นี้
"จะรู้สึกยังไงได้หล่ะ ก็เราสองคนไม่ได้รักกันสักหน่อย"
"แต่ถ้าฉันจะบอกบอกว่าฉันยอมแต่งงานกับเธอหล่ะ"
"นายพูดบ้าอะไรของนายเนี่ยย?!!!"
"งั้นเราสองคนมาพนันกัน ถ้าฉันเอาชนะใจเธอได้ เราหมั้นกัน แต่ถ้าฉันเอาชนะใจเธอไม่ได้ เรื่องหมั้นจะกลายเป็นโมฆะทันที ตกลงไหม?"
"โอเค ..ตกลง"
Talk : อ๊ากกกกก มาละๆ หลายคนงง ทำไมชื่อตอนเป็นลู่หาน โชรงแต่ข้างในเป็นซูโฮ โชรงเยี่ยงนี้ คือเค้าชอบรักหลายเศร้า มันสนุกดี แต่อาจจะแปลกๆไปหน่อย มีข้อติชมอะไรบอกได้น้าาา คึคึ ใครจะกรี๊ด จะฟิน จะอะไรก็แล้วแต่ เชิญแท๊ก #expscgd นะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น