คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Forbidden ❤ ♡ - 006 [ That's wolf ]
Someday someone’s gonna love me,
The way I wanted you to need me
Someday someone’s gonna take your place,
One day I’ll forget about you
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ ชานยอล !!! ” เสียงหวานๆนั่น ............
ถึงไม่หันไปมองผมก็รู้ว่าใคร
แต่ตอนนี้กูยังไม่พร้อมเจอมึงว่ะ มึงเข้าใจกูใช่มั้ย ? บยอนแบคฮยอน
ผมรีบเดินหนีคนตัวเล็กที่พยายามวิ่งตามผม แต่ยิ่งหนีเท่าไหร่ก็เหมือนจะหนีไม่พ้น
เราจะหนีหัวใจตัวเองพ้นได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย ?
แล้วถ้าผมหันไปคุยกับเค้าละ ?
ถ้าเซฮุนรู้ ............. ไม่ดีๆๆ ผมไม่อยากมีปัญหากับมัน
เค้าเป็นแฟนกันนะ ปาร์ค ชานยอล ท่องไว้สิ ....... เค้ารักกันมึงจะไปยุ่งกับเค้าทำไมล่ะ
เราต้องไม่รักแบคฮยอน .......
จำไว้ต้องไม่รัก
“ ไอ้เด็กใหม่ ไหนละของที่พวกกูสั่ง ”
เอ้ะ นี่มันเสียงไอ้เพื่อนรัก 2 คนของผมนี้หว่าเมื่อวานผมก็ลืมให้ บ๊อกเซอร์กับเค้าด้วยสิ ตายแน่
แบคฮยอน มึงตายแน่
“ เอ่อ ผม.... เอ่อ ”
“ ไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ ฮึๆ มึงรู้ใช่มั้ย คนที่ทำตามคำสั่งกูไม่ได้คนนั้นต้องถูกลงโทษ ” ยงกุกประกาศเสียงดังลั่น ผมจะช่วยมันยังไงดีนะ......
วิ่งเข้าห้องน้ำแล้วโยนบ๊อกเซอร์ออกมา เอิ่ม.... ไม่ดีๆๆ ผมมีตัวเดียวด้วยสิ ไม่งั้นผมจะใส่อะไรละ เอาไงดีนะ เอายังไงดี................
“ ไอ้เด็กใหม่ ในฐานะที่มึงทำตามคำสั่งกูไม่ได้ มึงก็อยู่ที่นี่แบบมีความสุขไม่ได้ ในเมื่อกูไม่ยอมรับมึง ทุกคนก็ต้องไม่ยอมรับมึง ใครหน้าไหนมันกล้าขัดคำสั่งกูก็ออกมา ” แดฮยอนประกาศเสียงดังลั่น ดูท่าว่าเด็กใหม่วันนี้ตายแน่ ไอ้แด้อย่าเพิ่งทำอะไรบ้าๆนะเว้ย กูกำลังหา บ๊อกเซอร์ให้อยู่ อย่าเพิ่งทำร้าย แบคฮยอนนะ อย่าเพิ่ง........
ผมรีบวิ่งไปที่ห้องแต่งตัวนักกีฬาของโรงเรียนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ ผมจำได้ว่าล็อคเกอร์ของแดฮยอนน่ะอยู่ซ้ายสุดติดกับทางไปห้องน้ำ ไปเอามาสักตัวมันคงไม่รู้หรอก
เดียวนะ..... มันใส่ของมันอยู่ทุกวันมันจะไม่รู้จริงๆหรอว่าอันไหนของมัน
เอาเหอะๆ รีบเอาไปให้ก่อน ดีกว่าปล่อยให้แบคฮยอนโดนแกล้งอีกรอบ.........
แล้วทำไมผมต้องช่วยมันด้วยนะ เซฮุนแฟนมึงทำไมมึงไม่มาช่วยเองวะ
ป่านนี้ตื่นหรือยังก็ไม่รู้ วันนี้ผมไม่ได้ปลุกมันด้วยสิ
เอาวะ ไหนๆก็วิ่งมาแล้วอุตส่าห์ไปขโมยกุญแจแม่บ้านมาแล้วด้วย
ยังไงก็ต้องได้ติดมือมาสักตัวสองตัวละวะ
ในที่สุด !!
ผมก็กลับเข้ามาในอาคารเรียนพร้อมกับบ๊อกเซอร์ ลายเสือดาว ในมือ
คิดแล้วก็เศร้า......... ไอ้แด้มันดันมีอยู่ตัวเดียวในล็อคเกอร์ ส่วนไอ้ยงกุกก็ไม่ใส่อีกมันชอบความโล่งสบาย มันบอกว่ามันเป็นคนรักอิสระไม่ชอบมีอะไรมาผูกมัด
ผมก็ไม่เข้าใจว่ามันรักอิสระขนาดนี้เลยหรอ...........
แล้วคนอื่นจะมองว่าผมเป็นคนยังไงละทีนี้......... ใส่บ๊อกเซอร์ลายนี้เนีย
เอาวะ....... ต้องช่วยแบคฮยอนก่อนหวังว่าคงจะทันนะ
แต่ผมว่า........ผมคงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ซะแล้วละ ผมมาช้าไป
ชายหนุ่มประมาณ 10 กว่าคนกำลังรุมปาไข่ไก่สดเข้าใส่ร่างเล็กที่ใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าปิดตาเอาไว้ เด็กหนุ่มอีก 2 คนก็ใช้ถังดับเพลิงฉีดเข้าที่ตัวของแบคฮยอนจนขาวโพลนไปทั้งตัว แถมยังใช้ถังดับเพลิงขวดที่ฉีดหมดแล้วกระแทกเข้าที่ใบหน้าด้านซ้ายที่โหนกแก้มของเค้าจนแบคฮยอนไม่สามารถทรงตัวอยู่ได้ เค้าล้มลงพร้อมกับเลือดที่ไหลอาบไปทั่ว
คนที่เหลืออยู่ก็ส่งเสียงเชียร์กันใหญ่ ดูท่าจะสนุกกันมากสินะ แดฮยอนกับยงกุก ตบมือให้กำลังใจเด็กหนุ่ม 2 คนที่ตอนนี้เหมือนหมาบ้า เค้าใช้ถังดับเพลิงทุบเข้าที่ตัวของแบคฮยอนอย่างแรง ที่แขนและขาแถมยังระดมปาไข่ไก่ใส่หน้าเค้าอีก
เพื่อนก็เพื่อนเถอะ แต่งานนี้ผมขอไม่ทน !
ผมเดินเข้าไปประเคนหมัดใส่หน้าไอ้แด้ และ ไอ้ยงกุก คนละหมัดสองหมัดจนพวกมันล้มลงกับพื้นทุกคนที่อยู่ในระแวกนั้นส่งเสียงกรี๊ดร้องด้วยความตกใจ เด็กหนุ่ม 2 คนที่ถือขวดดับเพลิงอยู่ในมือค่อยๆก้าวเท้าออกมาจากร่างเล็กที่นอนสลบอยู่
มึงนึกว่าจะรอดหรอ ไม่มีทาง !
ผมเข้าไปกระชากคอเสื้อของ 1 ใน 2 คนนั้นแล้วประเคนหมัดเข้าที่หน้าพลางผลักให้ล้มลงกับพื้น เพื่อนของพวกมันก็รีบวิ่งจะเข้ามาห้ามผม แต่คิดว่าผมจะหยุดหรอ ผมยกถังดับเพลิงที่มันใช้ฟาดแบคฮยอนขึ้นมาและทุ่มใส่หัวเด็กหนุ่มที่นอนเลือด กลบปากอยู่ที่พื้น ผมอยากให้มันเจอเหมือนกับที่แบคฮยอนเจอ ผมยกถังนั้นขึ้นมาอีกรอบแล้วใช้มันกระแทกหน้าของเด็กหนุ่มอีกคนที่โหนกแก้มด้านซ้ายเหมือนที่มันทำกับ
แบคฮยอน ผมเดินไปชี้หน้าแดฮยอน พลางฟาดบ๊อกเซอร์ใส่หน้าเปื้อนเลือดของมัน
“ แดฮยอน มึงเป็นถึงหัวหน้าห้องทำไมมึงไม่ดูแลสมาชิกในห้อง แถมยังทำร้ายเค้าอีก มึงคิดว่ามึงจะทำอะไรใครก็ได้ใช่มั้ย ใช่มั้ย ! ”
“ ……… ”
“ ตอบ ! ” ผมกระชากคอเสื้อมันขึ้นมาอีกรอบ เหอะๆ อวดยศตัวเองดีนัก กูเป็นสภานักเรียนกูยังไม่เที่ยวไปพูดให้คนอื่นฟังเหมือนมึงเลย ปัญญาอ่อน !
“ ก... กูขอโทษ ” แดฮยอนพูดเสียงสั่น ที่ยังงี้มาทำเป็นกลัวไอ้ขี้ขลาด
“ ในฐานะที่กูเป็นหัวหน้าสภานักเรียน กูขอปลดมึงออกจากการเป็นหัวหน้าห้อง
มึงทั้ง 2 คนเลย ” ผมหันไปชี้หน้าไอ้ยงกุกที่นอนเบ้ปากอยู่ที่พื้นเห็นแล้วอยากกระทืบซ้ำจริงๆ
“ มึงจะทำอะไรก็ได้แต่ ..... ”
“ แต่เหี้ยอะไร ? ”
“ เรายังเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย ”
“ กูชักไม่แน่ใจแล้ว ว่ากูอยากมีเพื่อนเลวๆแบบมึงมั้ย ”
ผมเดินไปหาร่างเล็กที่นอนหมดสติอยู่ที่พื้นพลางใช้มือทั้งสอง ค่อยๆประคองเค้าขึ้นมา และยกขึ้นพาดบ่า เลือดที่ไหลออกมานั่นไม่ใช่น้อยๆเลย หน้าเค้าซีดจนแทบจะเป็นกระดาษอยู่แล้ว พวงแก้มสีชมพูน่ารักนั่นตอนนี้ไม่มีแล้ว ผมรู้สึกเป็นห่วงเค้าจัง..............
กูขอโทษกูมาช้าไปมึงอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ แบคฮยอน
ตื่นมาให้กูขอโทษมึงก่อนนะ
ผมพาร่างเล็กมานอนอยู่บนเตียงห้องพยาบาล แต่พี่ที่เป็นพยาบาลเค้าไล่ผมออกมา ผมแค่อยากอยู่ดูจนแน่ใจว่าเค้าจะไม่เป็นอะไร แต่พี่พยาบาลก็รับปากว่าหลังจากตรวจดูอาการและทำแผลเสร็จแล้วก็จะอนุญาตให้เยี่ยมได้
ตอนนี้ผมเลยต้องมานั่งรออยู่หน้าห้อง ผมพยายามทำใจให้สงบ แต่ก็ทำไม่ได้อยากจะเดินไปเตะไอ้พวกนั้นอีกสักรอบสองรอบจริงๆเลย
ผมควรโทรบอกเซฮุนมั้ย...........
เค้าเป็นแฟนกันนะ ผมควรต้องบอกเค้าสิ
แบคฮยอนคงอยากตื่นมาเจอเซฮุนจับมือเค้าอยู่สิ
ใช่แล้ว........เค้าต้องอยากตื่นมาเจอหน้าคนที่เค้ารัก
“ เซฮุน มึงอยู่ไหน ”
“ อยู่ที่โรงอาหารอ่าพี่ มีอะไรป่าว ” แฟนมึงโดนทำร้ายปางตาย มึงยังมีอารมณ์กินอีกนะ
“ แบคฮยอนอยู่ห้องพยาบาล ”
“ เอ้าจริงปะ เป็นไรอะ ”
“ โดนทำร้าย ”
“ ห้ะ อะไรนะ ”
“ โดนทำร้าย ” ไอ้นี่มันเป็นคนหูไม่ดีตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
“ เออ รู้พี่ว่าโดนทำร้ายแต่แบบกำลังตกใจอยู่ แล้วใครเป็นคนทำอ่ะ ” นี้คือคำอุทานแบบใหม่หรอว่ะ
ผมเองก็เพิ่งจะรู้นะเนีย นี้ผมเชยขนาดนี้เลยหรอ ?
“ เพื่อนกูเอง ช่างแม่งมันเหอะกูจัดการมันแล้ว มึงจะไม่มาดู.... แฟนมึงหน่อยหรอ ”
“ แฟน ? ” เอ้า ไอ้นี้ก็แฟนมึงไง
“ ก็เออดิ มึงจะให้เค้าเป็นแม่มึงรึไง ”
“ แฟนผมมีคนเดียวคือพี่ลู่ เสี่ยวลู่ของผม อิอิ ”
“ ห้ะ ตกลงยังไงวะ ”
“ ไม่เชื่อพี่ก็ไปถามพี่แบคดิ ผมไปละ แค่นี้นะบาย ”
ตู้ดๆๆๆๆๆ
อะไรของมันว่ะ นี้ตกลงไอ้สองคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกัน หรือ เซฮุนพูดเล่น บ้าหน่าถ้าเป็นแฟนกันจริงๆ เซฮุนก็ควรมาดูหน่อยสิ ทำไมมันถึงบอกว่ามันมีแค่ลู่ฮานคนเดียว ผมชักจะงงกับสถานะของคน 2 คนนี้แล้วสิ
เดียวรอให้แบคฮยอนฟื้นแล้วค่อยถามก็ได้
รีบๆตื่นนะ กูรออยู่....................
โอ้ให้ตายเถอะพระเจ้า !!!!
ผมจำได้แล้วแววตาของหมาป่าตัวนั้น ที่ผมเจอเมื่อวานกับแบคฮยอนคือใคร
แววตาว่างเปล่า
มันคือเค้านี้เอง
เค้าอยู่โรงเรียนเดียวกับผม เค้าคือคนที่ผมเดินสวนเป็นประจำ
เค้าคือเพื่อนร่วมชั้นของผม ไม่สิ เค้าอยู่ห้องเดียวกับผมด้วย
และตอนนี้...............
เค้าเดินมานั่งข้างๆผม
คิม จงอิน !! มึงเป็นหมาป่า !
รู้กันแล้วน้า ใครเป็นหมาป่า...........
สงสารแบคฮยอนจัง อิแด้ อิบัง เดียวแกเจอดีแน่ แค้นนนนนนน
คอมเม้นกันเยอะๆน้า ขอบคุนค่า
ตอนหน้าเดียวพาอิพี่คริสมาหา 55555555555555
ความคิดเห็น