ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รักนะครับคุณชายของพวก ( Allชินะ Punica ) # 1
Title : รักนะครับคุณชายของพวกผม
Pairing : Allชินะ
Fandom : Punica
Rating : PG มุ้งมิ้ง ใสๆ
......จิ๊บ.....จิ๊บ....จิ๊บ.....
แสงแดดอ่อนๆยามเช้าส่องลอดเข้ามาทางช่องว่างระหว่างผ้าม่านโลมเลียผิวหน้าขาวเนียนที่โผล่พ้นเนื้อผ้าห่ม เปลือกตาที่ปิดสนิทตลอดคืนเปิดออก ปากบางๆสีชมพูตามธรรมชาติส่งเสียงอื้ออึงในลำคออย่างไม่พอใจที่แสงแดดมากวนเวลานอนของเขา ด้วยความไม่อยากตื่นจึงมุดตัวเข้าไปในผ้าห่มจนเหลือแต่ผมสีขาวเท่านั้น ร่างที่นอนหลับสนิทไม่ได้รู้ตัวเลยว่าในห้องนี้ไม่ได้มีตนอยู่คนเดียว ด้วยความหวังดีของคนที่แต่งตัวด้วยชุดหนังกลัวว่าอีกคนจะขาดอากาศตายเสียก่อนที่จะได้ตื่นขึ้นมาจริงๆเลยช่วยดึงผ้าห่มไปกองอยู่ที่พื้น ด้วยอากาศในช่วงนี้หนาวจัดเพราะทั้งคู่อยู่ต่างประเทศ คนที่บนเตียงได้แต่ขดตัว ปากพร่ำหนาวๆๆ
" เช้าแล้วนะครับ แมวน้อยขี้เซา คนอื่นๆรออยู่นะครับ "
เสียงทุ่มนุ่มกระซิบอยู่ข้างหูแมวน้อย
" ผมไม่ใช่แมวน้อยครับ แล้วก็ไม่จำเป็นต้องรอผมครับ "
ว่าแล้ว'คุณชายชินะ'ก็ล้มตัวลงนอนต่อถึงแม้อากาศจะหนาวเเละไม่มีผ้าห่มก็ตามที อาศัยเพียงความอบอุ่นจากชุดนอนแขนยาวขายาวสีขาวสะอาดตาเท่านั้น
" อย่าดื้อสิครับ ถ้าไม่ยอมตื่นผมจะอุ้มคุณไปทั้งอย่างนี้เลยนะครับ คุณชายชิน "
'เรวิน'จงใจใช้เสียงต่ำขู่แต่คุณชายที่ไม่กลัวคำขู่ใครตั้งมั่นในตรรกะมีรึจะสนใจ ยังคงนอนต่อด้วยความสบายใจ
......พรึบ........
อุ้มขึ้นแนบอกแล้วเดินออกไปทั้งอย่างนั้นเพราะเขาเป็นคนพูดจริงทำจริงสะด้วยสิ
" ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะครับ "
เสียงเย็นๆของชินะใช้ในการขู่คนอื่นได้ก็จริง แต่สำหรับนักมายากลคนนี้แล้วคงไม่ได้ผลหรอก
...ก็แค่ลูกแมวตัวน้อยที่ขู่คนอื่นไปทั่วเท่านั้นเอง...เรวินคิด
...ตึก..ตึก...ตุบ....
" ผมเอาของมาฝาก "
คนตัวบางที่เพิ่งถูกวาง ไม่สิ เรียกว่าโยนดีกว่าลงมาที่โซฟาหน้านุ่มกลางห้องรับแขก ทำหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์แวบหนึ่งกับการกระทำป่าเถื่อนเช่นนี้ ไหนจะคำพูดที่หาว่าเขาเป็นสิ่งของนั่นอีก แต่ก็ซ่อนความไม่พอใจไว้แล้วปรับสีหน้าให้เย็นชาอย่างเดิม
" มานี่มาไอ้คุณชาย "
น้ำเสียงห้วนๆแต่แฝงความอ่อนโยนที่มีให้เฉพาะบุคคลเท่านั้นของ'การิน'โผลงขึ้น แล้ว'ไอ้คุณชาย'ก็โดนกระชากอยู่บนตักของเขาในวินาทีต่อมา กอดอยู่อย่างนั้นแต่ชินะก็ไม่ได้ว่าอะไรมีเพียงกระแสไปปะทะกันดังเปรี๊ยะที่ออกมาทางดวงตาของคนอื่นๆที่ยังอยู่ในห้องส่งมาให้เด็กหนุ่มผู้คลั่งไคล้อาถรรพ์
" ไปทำงานกันได้แล้วครับ "
เสียงทุ้มนุ่มลึกของ'เจ้าชายกัปปะ'เรียกเจ้าของฉายา'โวค'ให้ไปทำงานก่อนจะเกิดเรื่องขึ้นแล้วทุกคนก็แยกย้ายไปทำงานของแม้แต่เรวินที่ตัวติดกับชินะตลอดเวลาก็ตาม
.
.
.
.
.
หลังจากชินะจัดการทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วลงมารับประทานอาหารเช้าที่แคปเปอร์จัดเตรียมไว้ให้ เพราะพ่อบ้านอธิศต้องอยู่ดูแลงานที่ไทย รับประทานเสร็จก็เคลื่อนตัวออกจากห้องอาหารไปยังห้องทำงานที่เต็มไปด้วยกองเอกสารอยู่เต็มห้อง เหตุผลที่พวกเขามาที่อังกฤษก็เพราะมีคนขอให้ตามหาเด็กชายที่หายสาบสูญเมื่อ 10 ปีก่อน คงไม่ใช่งานสำคัญอะไรถ้าหากอคินไม่บอกว่าเด็กนี่คือ'เจ้าชายอสูร'
...เฮ้อ...
.
.
.
.
หลังจากนั่งทำงานได้สักพักก็เริ่มรู้สึกถึงความเงียบผิดปกติ ถึงเขาจะชอบอยู่อย่างเงีบยสงบแต่ยอมรับเลยว่าคนพวกนี้เข้ามาในชีวิตแล้วทำให้เขายิ้มได้อย่างไม่ต้องหลบซ้อนเป็นเพียงคนธรรมดาๆคนหนึ่งก็เท่านั้น ต่างจากผู้คนจอมปลอมดีแต่ใส่หน้ากากเข้าหากันเพื่อผลประโยชน์ ชินะรู้สึกไม่ใช่ตัวเองไปชั่วขณะ ก่อนจะเดินออกไปนอกที่พัก เดินมาเรื่อยๆผ่านวิวธรรมชาติที่สวยงามเพราะสถานที่นี้อยู้ไกลจากตัวเมือง
...แซ่ก...แซ่ก...
เสียงฝีเท้าของใครอีกคนดังอยู่ไม่ไกลและใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ชินะมองไปตามที่มาของเสียง
...!!!!....
เบื้องหน้าปรากฎกลุ่มคนจำนวนหนึ่งอยู่ในชุดสูทสีดำสนิท
...ใครกัน...
ราวกับชายชุดดำปริศนาล่วงรู้ความคิดได้ ผู้นำจึงก้าวออกมาแนะนำตัว
" สวัสดีครับ ผม'คอรัล'เป็นผู้จัดหาคนครับ "
" ครับ ไม่ทราบว่า...อึก..."
ชินะกำลังจะเอ่ยสนทนาถามหาเหตุที่กลุ่มคนต้องการคุยกับเขาแต่สติผลันดับวูบเพราะตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ที่กลุ่มคนนี้ล้อมเขาไว้จัดการสับเข้าที่ท้ายทอยเพื่อให้สลบและพาตัวเขาไป
.
.
.
.
[ อีกด้านหนึ่ง ]
" ทำไมถึงไม่มีใครรู้!!! "
หมาป่าคำรามอย่างสุดเสียงด้วยความโกรธอย่างถึงที่สุดเมื่อได้รับข่าวจาก'ศาสดาอัตรานิรันดรน์'หนูน้อยหมวกแดงของเขาหายตัวไป
" ผมว่าตอนนี้ทุกคนใจเย็นๆก่อนดีกว่านะครับ มาช่วยกันวางแผนก่อนว่าจะตามหาตัวคุณชายชินยังไง "
เรวินลองเสนอข้อคิดเห็นของตัวเองให้เพื่อนร่วมโลกลองคิดดูถึงความเหมาะสมของสถานการณ์ใช่ว่าเขาจะไม่ห่วงคุณชายสักหน่อย
" งั้นเดี๋ยวผมจะลองโทรถาม'เกรย์'ดูนะครับ "
แคปเปอร์นึกถึงเกรย์ขึ้นมาได้เลยลองเสนอดูรับรองว่าข่าวนี้เกรย์ไม่มีทางพลาดแน่นอนเพราะเกรย์ก็คืออีกบุคคลหนึ่งที่'สนใจ'คุณชายชินะเหมือนกัน
" สวัสดีครับ "
' ครับ...ผมรู้แล้ว แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน '
คิดไม่ผิดจริงๆเพียงแต่อดแปลกใจไม่ได้ทุกครั้งที่ต้องการข้อมูลเกรย์จะต้องลูกไม้กับเขาก่อนแต่ครั้งนี้กลับต่างออกไปเหมือนเจ้าตัวรอเวลานี้อยู่
" เงิน? ทอง? ของมีค่า? เชิญบอกได้เลยครับ งานนี้ไม่จำกัดราคา "
' หึ ผมไม่ต้องการหรอกครับกับ'คนสำคัญ'น่ะเทียบเป็นเงินไม่ได้หรอก "
" นั่นสินะครับ เอาเป็นว่าผมจะให้คุณอยู่กับเขาได้ 3 วัน ตกลงนะครับ "
' คุณชายชินะหายตัวไปเพราะ... '
Pairing : Allชินะ
Fandom : Punica
Rating : PG มุ้งมิ้ง ใสๆ
......จิ๊บ.....จิ๊บ....จิ๊บ.....
แสงแดดอ่อนๆยามเช้าส่องลอดเข้ามาทางช่องว่างระหว่างผ้าม่านโลมเลียผิวหน้าขาวเนียนที่โผล่พ้นเนื้อผ้าห่ม เปลือกตาที่ปิดสนิทตลอดคืนเปิดออก ปากบางๆสีชมพูตามธรรมชาติส่งเสียงอื้ออึงในลำคออย่างไม่พอใจที่แสงแดดมากวนเวลานอนของเขา ด้วยความไม่อยากตื่นจึงมุดตัวเข้าไปในผ้าห่มจนเหลือแต่ผมสีขาวเท่านั้น ร่างที่นอนหลับสนิทไม่ได้รู้ตัวเลยว่าในห้องนี้ไม่ได้มีตนอยู่คนเดียว ด้วยความหวังดีของคนที่แต่งตัวด้วยชุดหนังกลัวว่าอีกคนจะขาดอากาศตายเสียก่อนที่จะได้ตื่นขึ้นมาจริงๆเลยช่วยดึงผ้าห่มไปกองอยู่ที่พื้น ด้วยอากาศในช่วงนี้หนาวจัดเพราะทั้งคู่อยู่ต่างประเทศ คนที่บนเตียงได้แต่ขดตัว ปากพร่ำหนาวๆๆ
" เช้าแล้วนะครับ แมวน้อยขี้เซา คนอื่นๆรออยู่นะครับ "
เสียงทุ่มนุ่มกระซิบอยู่ข้างหูแมวน้อย
" ผมไม่ใช่แมวน้อยครับ แล้วก็ไม่จำเป็นต้องรอผมครับ "
ว่าแล้ว'คุณชายชินะ'ก็ล้มตัวลงนอนต่อถึงแม้อากาศจะหนาวเเละไม่มีผ้าห่มก็ตามที อาศัยเพียงความอบอุ่นจากชุดนอนแขนยาวขายาวสีขาวสะอาดตาเท่านั้น
" อย่าดื้อสิครับ ถ้าไม่ยอมตื่นผมจะอุ้มคุณไปทั้งอย่างนี้เลยนะครับ คุณชายชิน "
'เรวิน'จงใจใช้เสียงต่ำขู่แต่คุณชายที่ไม่กลัวคำขู่ใครตั้งมั่นในตรรกะมีรึจะสนใจ ยังคงนอนต่อด้วยความสบายใจ
......พรึบ........
อุ้มขึ้นแนบอกแล้วเดินออกไปทั้งอย่างนั้นเพราะเขาเป็นคนพูดจริงทำจริงสะด้วยสิ
" ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะครับ "
เสียงเย็นๆของชินะใช้ในการขู่คนอื่นได้ก็จริง แต่สำหรับนักมายากลคนนี้แล้วคงไม่ได้ผลหรอก
...ก็แค่ลูกแมวตัวน้อยที่ขู่คนอื่นไปทั่วเท่านั้นเอง...เรวินคิด
...ตึก..ตึก...ตุบ....
" ผมเอาของมาฝาก "
คนตัวบางที่เพิ่งถูกวาง ไม่สิ เรียกว่าโยนดีกว่าลงมาที่โซฟาหน้านุ่มกลางห้องรับแขก ทำหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์แวบหนึ่งกับการกระทำป่าเถื่อนเช่นนี้ ไหนจะคำพูดที่หาว่าเขาเป็นสิ่งของนั่นอีก แต่ก็ซ่อนความไม่พอใจไว้แล้วปรับสีหน้าให้เย็นชาอย่างเดิม
" มานี่มาไอ้คุณชาย "
น้ำเสียงห้วนๆแต่แฝงความอ่อนโยนที่มีให้เฉพาะบุคคลเท่านั้นของ'การิน'โผลงขึ้น แล้ว'ไอ้คุณชาย'ก็โดนกระชากอยู่บนตักของเขาในวินาทีต่อมา กอดอยู่อย่างนั้นแต่ชินะก็ไม่ได้ว่าอะไรมีเพียงกระแสไปปะทะกันดังเปรี๊ยะที่ออกมาทางดวงตาของคนอื่นๆที่ยังอยู่ในห้องส่งมาให้เด็กหนุ่มผู้คลั่งไคล้อาถรรพ์
" ไปทำงานกันได้แล้วครับ "
เสียงทุ้มนุ่มลึกของ'เจ้าชายกัปปะ'เรียกเจ้าของฉายา'โวค'ให้ไปทำงานก่อนจะเกิดเรื่องขึ้นแล้วทุกคนก็แยกย้ายไปทำงานของแม้แต่เรวินที่ตัวติดกับชินะตลอดเวลาก็ตาม
.
.
.
.
.
หลังจากชินะจัดการทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วลงมารับประทานอาหารเช้าที่แคปเปอร์จัดเตรียมไว้ให้ เพราะพ่อบ้านอธิศต้องอยู่ดูแลงานที่ไทย รับประทานเสร็จก็เคลื่อนตัวออกจากห้องอาหารไปยังห้องทำงานที่เต็มไปด้วยกองเอกสารอยู่เต็มห้อง เหตุผลที่พวกเขามาที่อังกฤษก็เพราะมีคนขอให้ตามหาเด็กชายที่หายสาบสูญเมื่อ 10 ปีก่อน คงไม่ใช่งานสำคัญอะไรถ้าหากอคินไม่บอกว่าเด็กนี่คือ'เจ้าชายอสูร'
...เฮ้อ...
.
.
.
.
หลังจากนั่งทำงานได้สักพักก็เริ่มรู้สึกถึงความเงียบผิดปกติ ถึงเขาจะชอบอยู่อย่างเงีบยสงบแต่ยอมรับเลยว่าคนพวกนี้เข้ามาในชีวิตแล้วทำให้เขายิ้มได้อย่างไม่ต้องหลบซ้อนเป็นเพียงคนธรรมดาๆคนหนึ่งก็เท่านั้น ต่างจากผู้คนจอมปลอมดีแต่ใส่หน้ากากเข้าหากันเพื่อผลประโยชน์ ชินะรู้สึกไม่ใช่ตัวเองไปชั่วขณะ ก่อนจะเดินออกไปนอกที่พัก เดินมาเรื่อยๆผ่านวิวธรรมชาติที่สวยงามเพราะสถานที่นี้อยู้ไกลจากตัวเมือง
...แซ่ก...แซ่ก...
เสียงฝีเท้าของใครอีกคนดังอยู่ไม่ไกลและใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ชินะมองไปตามที่มาของเสียง
...!!!!....
เบื้องหน้าปรากฎกลุ่มคนจำนวนหนึ่งอยู่ในชุดสูทสีดำสนิท
...ใครกัน...
ราวกับชายชุดดำปริศนาล่วงรู้ความคิดได้ ผู้นำจึงก้าวออกมาแนะนำตัว
" สวัสดีครับ ผม'คอรัล'เป็นผู้จัดหาคนครับ "
" ครับ ไม่ทราบว่า...อึก..."
ชินะกำลังจะเอ่ยสนทนาถามหาเหตุที่กลุ่มคนต้องการคุยกับเขาแต่สติผลันดับวูบเพราะตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ที่กลุ่มคนนี้ล้อมเขาไว้จัดการสับเข้าที่ท้ายทอยเพื่อให้สลบและพาตัวเขาไป
.
.
.
.
[ อีกด้านหนึ่ง ]
" ทำไมถึงไม่มีใครรู้!!! "
หมาป่าคำรามอย่างสุดเสียงด้วยความโกรธอย่างถึงที่สุดเมื่อได้รับข่าวจาก'ศาสดาอัตรานิรันดรน์'หนูน้อยหมวกแดงของเขาหายตัวไป
" ผมว่าตอนนี้ทุกคนใจเย็นๆก่อนดีกว่านะครับ มาช่วยกันวางแผนก่อนว่าจะตามหาตัวคุณชายชินยังไง "
เรวินลองเสนอข้อคิดเห็นของตัวเองให้เพื่อนร่วมโลกลองคิดดูถึงความเหมาะสมของสถานการณ์ใช่ว่าเขาจะไม่ห่วงคุณชายสักหน่อย
" งั้นเดี๋ยวผมจะลองโทรถาม'เกรย์'ดูนะครับ "
แคปเปอร์นึกถึงเกรย์ขึ้นมาได้เลยลองเสนอดูรับรองว่าข่าวนี้เกรย์ไม่มีทางพลาดแน่นอนเพราะเกรย์ก็คืออีกบุคคลหนึ่งที่'สนใจ'คุณชายชินะเหมือนกัน
" สวัสดีครับ "
' ครับ...ผมรู้แล้ว แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน '
คิดไม่ผิดจริงๆเพียงแต่อดแปลกใจไม่ได้ทุกครั้งที่ต้องการข้อมูลเกรย์จะต้องลูกไม้กับเขาก่อนแต่ครั้งนี้กลับต่างออกไปเหมือนเจ้าตัวรอเวลานี้อยู่
" เงิน? ทอง? ของมีค่า? เชิญบอกได้เลยครับ งานนี้ไม่จำกัดราคา "
' หึ ผมไม่ต้องการหรอกครับกับ'คนสำคัญ'น่ะเทียบเป็นเงินไม่ได้หรอก "
" นั่นสินะครับ เอาเป็นว่าผมจะให้คุณอยู่กับเขาได้ 3 วัน ตกลงนะครับ "
' คุณชายชินะหายตัวไปเพราะ... '
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น