คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Phan ya aon : nonsensical
Phan ya aon : nonsensical
- - - N’Byun Baekhyun - - -
สวัสดี นายเอกฟิคเรื่องนี้คัมแบ็คละจย้า หลังจากที่ผมห่างหายไปนานไข่ยาน เนื่องจากพี่ปาร์คแย่งบท บ่น โม้ พล่าม พูด สาธยาหมดเลย ซึ่งไม่เหลืออะไรให้ผมแดก เกี่ยวปะวะ ไม่เลย
ตอนนี้กี่โมงแล้ววะเนี่ย รอบตัว รอบด้านผมมืดไปหมด ไม่รู้ตอนนี้ผมอยู่ส่วนไหนของโลก นี่ถ้าผมไม่ปวดขี้แบบกะทันหันกระปริบกระปรอยแปร็บๆจะไม่ลุกขึ้นมาบ่นเงี้ยเลยนะเว่ย แต่ไม่ไหวจริงๆ กูก็ดีจังชอบขี้ตอนดึกๆ เจอเนี่ยผีมันจะตกใจปะวะ สงสัยมาก
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ผมที่กำลังย่องออกจากกองเสื่อและซากไอ้เทา หันขวับไปทางต้นเสียงกรี๊ด กรี๊ดไรวะ ผีอ่อ มึงมาเลย มึงมาเลย ผมแมนๆอยู่ละ ขยายเบ้าตาขึ้นสิบล้านเท่าจนรู้ว่าไอ้คนกรี๊ดนั่นคือไอ้พี่ปาร์คนั่นเอง มันนอนดิ้นดุ๊กดิ๊กๆแล้วก็หลับต่อ โถ่ไอสลัดผักต้มยำหมา ผมก็ตกใจหมด ที่ไหนได้มันละเมอ ผมละเบี่ยชริงๆ ขนาดตอนนี้บทผมละนะ ยังมีพี่ปาร์คมาเอี่ยวอีกเห้อ สวยเซร็ง
“เสียงใครวะ!! อย่าให้กูรู้นะ กูจะไปเผาบ้านมัน” ผมเห็นเงามืดๆเด้งตัวขึ้น แล้วพูดพึมพำๆขึ้นมาแล้วล้มลงไปหลับต่อ เงามืดนั่นคาดว่าจะเป็นจงอินนะเห่ยยยยยยย55555555555555555555555 เหยมองไม่เห็นเลอ ครั่กๆๆๆๆ
“อย่ามายุ่งกับบ้านกู!! มึงไปเลยไอฟรายยยยยยยยยยยยยยยยยย ทุเรียนกูๆๆๆๆ มึงอย่ามาแหย๋มๆๆ” ไอนี่ก็ฝันเป็นเรื่องเป็นราว
“แม่จ๋า เค้าเอาของน้องฮุนไปแล้ว อะ ฮรึกๆๆ”
“เออๆๆๆ ลูกนั้นแหละ ยิ่งเข้าไปเลย ขวาว่างๆๆ วิ่งดิชัชๆๆเอ้ย เออๆนั่นแหละ เย่!!!!!!!!!!! เข้าแล้วเว่ยยยยยยย!!!!!!!!!!! วู้วๆๆๆๆๆๆ”
การตื่นมาขี้รอบนี้ผมว่าไม่เหมือนครั้งอื่น เพราะมันทำให้ผมรู้ว่า ....
โลกนี้มันอยู่ยาก...
ไม่ต้องให้ทายเลยว่าเสียงละเมอนั่นเป็นของใครบ้าง แก๊งค์สามห่านั่นเอง ตื่นมาก็ปัญญาอ่อน นอนก็ยังปัญญาอ่อน รักษาคอนเซปของฟิคนี้ดีจริงๆวะ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมกับเทาปกติสุดละ จนกูลืมไปว่าเออตอนนี้กูปวดขี้นี่หว่า มันหายไปพร้อมกับลมตดตั้งแต่อิพี่ปาร์คกรี๊ดละ ขี้หด
แกร็งงๆๆๆๆๆ กริ๊งๆๆๆๆๆ กรุ๊บๆๆๆๆ แกร็บๆๆๆๆๆๆๆ
ปกติคนเป็นคนตื่นยากนะ แต่ความสามารถจริงๆที่เสียงงุ้งงิ้งไรไม่รู้ปลุกผมให้ตื่นเช้าได้ เมื่อคืนกว่าจะขี้เสร็จ กว่าจะเดินกลับมานอน กว่าจะทนนอนฟังเสียงละเมอ กว่ากล่อมตัวเองนอน ด้วยความที่ผมทนไม่ไหว เลยจัดยัดถุงข้างเข้าปากพวกมันคนละข้าง แบบน่ารักๆมุ้งมิ้งๆเลยอะคริ
“ถุ้ยๆๆๆๆ ใครเอาถุงเท้ามายัดปากผมครับเนี่ย =_= “ ผมตื่นมาก็ได้ยิน เสียงพูดแบบเพราะๆสุภาพๆแบบนี้ต้องเซฮุนเด็กงิ๋มๆแน่นอน ส่วนกูนั้นต้องนอนบรรยายสาธยาบทต่อไป...ก็ได้
“ไอเอ็นอะไออุน เอี้ยๆๆๆ ไอเอาอุงเอ้ามาอัดอากอูอะ”
“ไอสาดดำจงอิน พูดห่าไรวะไม่รู้เรื่อง” ที่ผมบอกว่าเซฮูนพูดเพราะๆสุภาพๆ มึงกลับไปลบได้เลย =_________=
“เอ้าไออัดเอาออกไอ้อูอิออายเอ้ย”
“เอาออกเองดิมึงมือก็มี ตีนก็มี ก็ครบนิ” เซฮุนลุกขึ้นนั่งแล้วทำหน้าเอือมใส่จงอินแบบผมรู้เลยว่ามันบ่นในใจว่า ทำไมมึงโง่งี้วะ ใช่ปุ้5555555555555555555
“เออ ลืม”
“5555555555555555555555555555555555555.” ผมโก่งคอนอนหัวเราะจนท้องเป็นหอยขม เออแบบไม่มีใครควายไปกว่ามันละ
“หัวเราะไรวะ กูทำไรผิดกูแค่ใส กูผิดอะไร”
ป๊าบบบบบ !!!
“ไอ้ฮุน มึงตบหัวกูทำไมวะเนี่ย ถ้ากูหล่อหลุดออกมาจะทำไง” จนอินลูบหัวตัวเองป้อยๆซ้ำรอยเดิมที่เซฮุนตี
“ไอสัด มึงเลิกปัญญาอ่อนได้ละ นี่โลกแห่งความเป็นจริงนะครับ ตื่นๆๆๆๆ” เซฮุนตะโกนกรอกหูใส่จงอิน นี่พวกมึงจะฮาร์ดคอร์ไปละ
“กูตื่นนานละ มึงมองตากู มึงมองตากู!!” ไอสองคนนี้มันจะเถียงกันไม่หยุดใช่ปะครับ ขนาดนี่บทพากษ์กูยังจะแย่งบทพูดกูไปหมดเลยวะ สวยเซ็ง ตกลงเรื่องนี้ไคฮุน แล้วผมเป็นตัวประกอบซินะ ... กำแบๆ กำแล้วอย่าลืมแบ พี่กลัวหนูเมื่อยแบด้วยนะ
“กวนฝ่าพระบาทกูอีกนะไอดำ ระวังกูจะตบให้มึงหายดำ คอยดู”
“เออๆ กูชอบมาก อยากขาวมานานละ เอาให้กูขาวๆแบบมึงได้ยิ่งดี”
“ไอสัดดดดดดดำ!!! มึงกวนตีนกูอีกแล้วนะ!! ไอเวรรรร” ผมว่าเซฮุนคงหมดความอดทนละวะ เดี๋ยวก็งอนอีก กูจะขำตดอัดหน้าให้
“กวนตีนคืออะไรไม่รู้จัก คล้ายๆทุเรียยนกวนปะ กูจะได้ลองซื้อมาแดก ” พ่อง ...
“สราดดดดดด!! มึงหยุดเถียงกันได้ละ!! นี่มันบทพากษ์กูอะ ทำไมพวกมึงไม่เห็นใจกูบ้าง กูเป็นนางเอกฟิคผู้งดงามอ้อนช้อยอ้อยละห้อยนะเว่ย!! กว่ากูจะได้พากษ์ประมาณสามชาติเศษๆพวกมึงอย่าตะโกนกันให้ไอ้พี่ปาร์คตื่นดิวะ!! บอกว่าอย่าตะโกนไงวะหยุด!!!!! ถ้ามันตื่นก็มาแย่งบทกูพูดอีกอะ ฉอดๆๆๆๆแฉดๆๆๆๆแป้บๆๆๆๆบลาๆๆๆๆๆๆ”
ไอ้จงอินไอ้เซฮุนเงิบแดกเลยเป็นๆไงละ หึ คนมันสวยอะนะ ณ จุดจุดนี้พี่เพ่อไม่ต้องมีห่าไรละ ยังไงผมก็แก่กว่าพวกมันอยู่แล้ว นี่กูตอกย้ำอายุตัวเองทำไม อุตส่าห์แอ๊บเด็กมานาน...
“เมื่อกี๊พวกกูไม่ได้ตะโกนเลยครับ มึงตะโกนคนเดียว...” หลังจากที่เซฮุนเงิบแดกเสร็จเรียบร้อยหันไปมองหน้ากับจงอินแล้วพยักหน้างึกงักๆกันสองคน แล้วหันมาบอกผมหน้านิ่งๆเนียบๆและเนิบๆ
“เอ้าเราะ กูสวย กูไม่ผิด” พูดเสร็จผมก็ยักไหล่ อะไรอะ กูเก๋จบๆๆๆๆ
“พวกมึงครับ กูตื่นแล้ว หลบไปนี่บทกูแล้ว หึ”
อยู่ดีๆพี่ปาร์คคนหล่อ .กัดฟันพูด เดินลุกจากเศษซากเสื่อเน่าๆที่มองแล้วนึกๆว่าเมื่อคืนกูนอนไปได้ไง ต่อๆเมื่อกี๊ถึงไหนละวะ เออๆแล้วพี่ปาร์คก็เดินเฉิดฉายคิดว่าทำหน้าหล่อที่สุดในยมโลกบาลมาเสียบตรงกลางระหว่างผมสามคน ผายมือออกแล้วทำหน้าฟินระดับล้านสิบ ฟินพ่อง...
“กราบตีนเหอะพี่ปาร์ค ผมขอบทหลักบ้างเหอะ ให้กูพากษ์ก็ยังดีละวะ”
ตอนนี้เหลือผมและพี่ปาร์คยืนสนทนา นอนสนทนา นั่งสนทนากัน ยองๆสนทนากันอยู่สองตัว เอ้ย คนดิๆๆ กูป็นคนๆๆ พอตั้งแต่พี่ปาร์คตื่นปุ๊บไอ้สองคนนั้นก็พากันลากออกจากกุฏิวัดไปทันทีสงสัยพวกมันคงรู้ว่านี่คือฉากสวีทกิ้วของพระเอกนางเอกแล้ว ดีมากรู้งาน ไม่ดีมั้งมึง กุฏิพระเลยอะ เดี๋ยวอาบัติ
“เออๆกูให้วันนี้วันนึงก็ด้ะ! เห้อ” พูดจบพี่ปาร์คก็พ่นลมใส่หน้าผม มึงทำงี้ทำไมมึงไม่ตดอัดหน้ากูเลยละวะคนกันเองขนาดนี้แล้วแหม
กูรู้ได้ว่าทำไมตอนนี้มันไร้สาระจังแหม่ หรือเป็นงี้มานานละวะ555555555555555555555555555555555555555 อันนี้น่าจะใช่ๆ วันนี้ก็ใกล้จะหมดวันที่สองที่เรามาค่ายกันแล้ว ไวราวจิ๋มมด เหมือนผมพึ่งพูดได้ไม่กี่ประโยคเอง ก็จริงนี่หว่า วันนี้เราก็สิ้นสุดกันหมดแล้ว พวกผมก็ไม่ได้ทำอะไรมากมาย แค่ไปสอนหนังสือ สอนการบ้านกับเณรและเด็กในหมู่บ้าน ค้นพบเลยว่าคนที่นี่มีน้ำใจที่งดงามมากครับ คือผมปวดขี้แล้วไปห้องน้ำที่โรงเรียนนั้นไม่ถูก ก็มีเด็กพาไปแถมยังมองผมขี้อีก คือเป็นเด็กที่โคตรน่ารักมากเลยครับแหม่ กูซึ้งใจจริงๆ ส่วนคืนนี้พวกผมคงไม่ต้องทำอะไรแล้ว อาจารย์จงแดปล่อยชิวละครับ นัดๆกับเอาเทาไว้ว่าคืนนี้เราจะเล่นไพ่ยูกิกัน อะคริ แบบว่าโตแล้ว
“มาๆๆนั่งลง แจกไพ่ๆๆ” ไอ้เทาฉุดมือผมให้นั่งลงข้างๆ แล้วตั้งวงแจกไพ่
“เหยยยยยยย เล่นไรกัน กูเล่นมั่งๆๆ” กูว่าละ พี่ปาร์คต้องมาแจม
“เออๆ มึงตาสามละกัน “ ไอ้เทาเงยหน้าจากการแจกไผ่บอกพี่ปาร์ค
“พี่ปาร์คโตแล้ว ไม่ควรมานั่งเล่นไผ่เด็กๆแบบผมนะครับ” ผมถามเพราะสงสัยเห็นพี่แกรักษาภาพพจน์ตลอด #หรา
“หม๊ามี๊พี่สอนมาว่าถ้าเราเครียดเมื่อไหร่ จะเล่นได้ ตอนนี้พี่เครียดมาก” พี่ปาร์คพูดจบไอ้เทาก็เงยหน้าจากกองไพ่แล้วขมวดคิ้วอย่างหนัก ผมว่าพี่ปาร์คมันเคยเครียดด้วยหรอวะ
“หน้าอย่างพี่เคยเครียดเมื่อไหร่วะ”
“น้องแบคคงไม่รู้ซินะว่า พี่เครียดตลอดเวลาที่น้องอยู่ใกล้เทา นี่พี่หึงมาก นี่แหละพี่ถึงเครียด”
“ -///////- “ สตั๊นสิบวิ
“ เห้ยๆๆๆ หยุดเต่าะกันได้ละครับ ผมยังนั่งหัวโด่อยู่นี่นะครับ ไอ้แบค เลิกทำหน้าดำๆแบบนั้นได้ละ “ ไอสัด.... มึงให้บรรยากาศรอบข้างกูจากที่เป็นสีชมพูกลายเป็นสีดำทันที
“ไอ้น้องเทา ถ้ามึงไม่พูดกูจะไม่ว่าไรมึงมึงเล่ย ขัดลาภกูหมด กำลังแดกหร่อย แต่กร่อยเพราะมึง” มุกนี้ไม่ผ่าน...
“เล่นไรกันเนี่ยพวกมึง เล่นมั่งดิวะ ขยายวงๆๆๆๆ เหยๆพี่คริสเล่นปะ”
จงอิน เซฮุน และพี่คริส เดินเข้ามาพร้อมกัน เมื่อพี่คริสเห็นหน้าผม ก็ยิ้มหวานหยดหย้อยมาให้ผมทันที อีเหี้ยขนลุกซู่เลอ ส่วนพี่ปาร์คแยกเขี้ยวแง้งๆใส่พี่คริส ผมว่าเดี๋ยวซักพักจะมีเรื่องกันอีก
“น้องแบคขรา พี่คริสคิดถึงน้องแบคมากๆเลยค่ะ มาจ๊วบทีนะค่ะคนดีของพี่ ”
ยังไม่ทันที่ผมจะตอบรับอะไรไป พี่คริสก็รีบพุ่งตัวมานั่งตักผมทันทีแล้วหอมแก้มผมอย่างรวดเร็วไม่ดูตัวเองเลยว่าใหญ่ควายโลกไม่ให้อภัยแบบไหน ถ้าเบากูจะไม่บ่นเล่ย
“ไอพี่คริสออกไปจากตัวน้องแบคเดี๋ยวนี้ !! อย่าหาว่ากูไม่กล้าแล้วมึงจะขี้หดตูดแน่ ออกไปๆๆๆ นี่อนาคตเมียกู กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หอมแก้มน้องแบคทำไมๆๆๆๆๆ กูไม่ยอมๆๆๆ” พี่ปาร์คดิ้นพล่านทันทีที่เห็นพี่คริสหอมแก้ผม
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยย มึงจะอะไรกันหนักกันหนาวะ เมื่อไหร่กูจะได้เล่นวะเนี่ย” ผมสุดจะอดทนตะโกนออกไปอย่างไม่คิดชีวิต ชีวิตกูเคยมีอะไรปกติกับเค้าบ้างวะเนี่ย ..
“เออๆไอ้ชานยอล หยุดดิ้นได้ละ แล้วนี่เล่นไรกัน ไพ่ยูกิพ่อง โตยันควายออกลูกละ เลิกๆๆ เล่นอย่างอื่นแทนๆๆ” จงอินเลิกสนใจพี่ปาร์คแล้วมาสนใจกิจกรรมที่เราจะเล่นคืนนี้แทน เมื่อมันเห็นกองไพ่ยูกิ ก็จัดการเอาตีนเขี่ยออกทันที
“นี่มึงหยามไพ่กูมากเลยขอบอก... “ ผมหันไปพูดกับจงอิน เห็นหน้าเทาแบบเหวอมาก นี่ผมยังเล่นอยู่ทุกวันนี้กับเทาอยู่เลยนะ ไพ่มันไม่ได้กำหนดนี่หว่าว่าจะเล่นถึงอายุเท่าไร เพราะฉะนั้นกูก็เล่นได้ละวะ
เปาะ!
เสียงดีดนิ้วไอ้ฮุน
“ผมคิดออกละ เรามาเล่นเกมส์ True or Dare กันเถอะครับ”
“เกมส์นี้กูชอบมากเลยวะ ว่าแต่มันเล่นไง”
“อ้าว บอกชอบเล่น นี่มึงเล่นไม่เป็น พี่ปาร์ค555555555555555555555555555555” ผมขำแบบสุดโก่งส่วนพี่ปาร์คก็เกาหัวแกร้กๆ คนอื่นนั้นนิ่งเงียบ สงสัย,6d,yoแป้ก แล้วทำไมกูขำ ? โธ่ๆๆ555555555555
“พี่ปาร์คไม่รู้อะไรอะไร ควรเก็บปากแล้วอยู่เงียบๆนะค่ะ” พี่คริสพูดแล้วยิ้มๆแบบเย็นเยือก
“พูดเหมือนมึงเล่นเป็น” พี่ปาร์คสวนกลับ
“เออ ก็ใช่ไง กูก็เล่นไม่เป็น” โหย กูก็หลงผิดนึกว่าพี่คริสจะรู้ 5555555555555555555555555555555555555555
“หยุดๆนะครับ ไม่เถียงกันแล้ว “ เซฮุนยกมือห้ามปรามพี่ปาร์คและพี่คริสที่กำลังจะมีเรื่องกันอีกครั้งอีกแล้ว เวรกำจริงๆ
“ ผู้เล่นคนที่ 1 เป็นคนหมุนขวดแล้วถ้าหมุนฝาขวดชี้ไปทางผู้เล่นคนที่ 2
ผู้เล่นคนที่ 1 ถามคนที่ 2 ว่า TRUE OR DARE ?
ถ้าผู้เล่นคนที่ 2 เลือก TRUE คนที่ 1 จะถามหนึ่งคำถาม
และผู้เล่นคนที่ 2 ต้องตอบตามความจริง และคำถามเกี่ยวกับความรัก
ถ้าผู้เล่นคนที่ 2 เลือก DARE คนที่ 1 จะสั่งให้ทำตามหนึ่งอย่าง
ทำอะไรก็ได้ตามที่อยากจะสั่ง แต่ต้องเกี่ยวกับความรัก
ในกรณีที่ผู้เล่นไม่สามารถตอบได้ หรือไม่สามารถทำตามสั่งได้
จะลงโทษให้ทำตามที่ผู้เล่นคนที่ 1 สั่ง จะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวกับความรักก็ได้ 
“
“ เกมส์นี้น่าสนุกดีนิ ”
----------------------------------
ตอนหน้าพบกับเกมส์ทรูธออร์แดร์กันได้เลย ...
เปิดเทอมแล้วไรท์อาจจะไม่ค่อยได้อัพนะครับ แต่ก็ไปทวงกันได้นะเฟ่ย 5555555
ตอนนี้ฟิคเรามีบอทฟิคแล้วน้า ไปเม้าส์มอยกันได้ อะคริ
ใครหาแอคทวิตไม่เจอ เปลี่ยนชื่อแอคแล้วนะแก @fnkraxy
แท็กในทวิตบ้างนะๆ รักคนอ่าน เย้ยๆๆ
@Chanyeol_PYA >> พี่ปาร์คสุดหล่อลานควาย
@Baekkie_PYA >> น้องแบคกี้ขยี้หัวใจ
@jongin_pya >> เขาคือไค ไคคือไค
@sehun_pya >> น้องฮุนจิบิโกะ
@KRIS_PYA >> คริสตี้ตีน่าหน้า
เนื่องจากฟิคตอนนี้โดนแบน เขามาแก้ให้แล้วนะเตง เพลาๆแล้วน้า ให้อภัยหนูด้วย
#ฟิคปัญญาอ่อน
ความคิดเห็น