คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Part V (99%)
By:มังกรวิญญาณ
Parst: V
...................................................................................................................................................................................
เสียงคำรามของมังกรสามหัวสีม่วงอัมพรันที่มืดยิ่งกว่ายามราตรีเข้าเคารพเด็กหนุ่มด้วยแววตาสีแดงที่ซื่อสัตร์...
“อ๋า~!แล้วที่นี้มันที่ไหนอ่า!!”เด็กหนุ่มร่างบางผมสีทองร้องโวยวายเมื่อตนมาเดินหลงทางในเมืองยามค่ำคืน “แล้วพวกอันซุหายไปไหนน่ะ”โจวโนะอุจิหันซ้ายหันขวามองหาอันซุแต่ก็ต้องจ่อยเมื่อมองหาไม่เจอ “หึย!เพราะยัยผู้หญิงนั้นแท้ๆ!!!”โจวโนะอุจิร้องโวยวายขึ้นอีกครั้งแต่ก็ต้องรีบตะครุบปากตนทันทีเมื่อได้ยินเสียงทหารเดินมาโจวโนะอุจิซุ่มฟังเรื่องที่พวกทหารจะพูด
“เจ้าได้ยินมาจากวังหลวงหรือเปล่านะว่ามีเด็กหนุ่มแปลกหน้าโผล่เข้าไปในวัง”ทหารคนนึงหันไปพูดคุยเรื่องเมื่อตอนเย็นกับเพื่อนที่เดินอยู่ข้างๆ “อ๋อ เรื่องของเจ้าเด็กผิวขาวนั้นนะน่ะ”โจวโนะอุจิสะดุดได้เบาะแสข้อนึงเค้าคิดว่าอาจจะเป็นยูกิเพื่อนของตนเองก็เป็นได้
“ใช่ แต่จะว่าไปแล้วเด็กคนนั้นก็หน้าคล้ายๆองค์ฟาโรห์เลยนี้เนอะ”
“เห้ๆพูดจาระวังปากเจ้าหน่อยก็ดีหากใครมาได้ยินเข้าจะได้โดนทั้งคู่”
แลวโจวโนะอุจิก็เลิกซุ่มติดตามก่อนจะเดินกลับไปโดยไม่รู้ว่ามีคนได้เดินมาทางตน “โอ๊ย!”เสียงอุทานของโจวโนะอุจิพร้อมเจ้าตัวล้มไปนั่งก้นจ้ำเบ้าลงที่พื้น “หัดดูทางซะบ้างสิเจ้าบ้า!”เสียงตะวาดดังใส่โจวโนะอุจิที่กุมจมูกจากการชนแผงอกของใครบางคน
“อูยยย ขะ...ขอโทดน่ะครับ...”โจวโนะอุจิกล่าวขอโทดพร้อมหันหลังหมายจะเดินหลีกทางแต่ก็ถูกคว้าแขนไว้ “เด๋วก่อน เจ้าไม่ใช่คนเมืองนี้นี่”ชายที่คลุมผ้าไว้กล่าวขี้นพลางกระชากแขนโจวโนะอุจิให้ล้มลงอีกครั้ง “โอ๊ย!ทำอะไรของนายเนี่ย!”โจวโนะอุจิล้มหน้าแทบคว่ำก่อนจะหันไปตวาดใส่อย่างรวดเร็วแต่ก็ต้องรูดซิบปากด้วยเช่นกัน
“หุบปากของเจ้าซะแล้วบอกมาเจ้าคิดจะมาทำอะไรที่เมืองนี้”กรีซสีทองเรียวยาวกำลังจ่ออยู่ที่คอของโจวโนะอุจิ “ชะ...ชั้นก็แค่มาตามเพื่อนก็เท่านั้นแหละ!”โจวโนะอุจิเอ่ยเสียงออกสั่นๆพยายามเลี่ยงปลายคมแหลมเย็นของกริซ “เพื่อน..?อ๋อ นี้เจ้ายังมีพวกพ้องคนอื่นอยู่สิน่ะ”ชายในผ้าคลุมแสยะยิ้มถึงแม้ว่าชายผ้าจะปิดไม่ค่อยจะมิดจะตาม
“ทหารเอ๋ย จงไปตามหาพวกพ้องของมันในเมืองซะค้นหาให้หมดทุกซอกทุกมุม!”สั่งทหาร(ที่มาจากไหนก็ไม่รู้)ให้ระดมกันค้นหาก่อนจะกระชากแขนของโจวโนะอุจิให้ลุกขึ้น “โอ๊ย!มันเจ็บน่ะปล่อยเดี๋ยวนี้!”มือบางพยายามปัดผลักมือหยาบแกร่ง
“ข้าไม่ปล่อยเจ้าต้องไปกับข้า”ไม่ว่าเปล่ามือแกร่งยังฉุดกระชากแขนของโจวโนะอุจิแถบหลุดโจวโนะอุจิเลยต้องทำใจเดินตามชายคนนี้ไปหากยังไม่อยากจะเจ็บตัวละก็ “นี้!จะพาชั้นไปไหนนะ”โจวนะอุจิตะโกนถามชายคนนั้นหันมาทางโจวโนะอุจิ “ก็พาเจ้าไปที่วังน่ะสิไปสอบปากคำที่นั้น”ว่าแล้วก็ดึงไป
.......................................................ตัดไปที่วัง...........................................................
“ฟะ....ฟาโรห์ ปล่อยผมเถอะน่ะฮับ”ยูกิเงยหน้าขึ้นมองฟาโรห์ที่อุ้มตนไปตามทางเดินโดยยังมีเหล่าข้ารับใช้ที่เดินไปเดินมามองทั้งคู่อยู่
“ข้าชื่ออาเทมไม่ต้องเรียกว่าฟาโรห์หรอก”อาเทมกระชับตัวยูกิให้ชิดกับตนจนจะไม่มีที่ให้ไอเย็นรอดเข้ามาได้ “อะ...อาเทมปล่อยชั้นเถอะน่ะมะ..มันน่าอายอ่ะ”ยูกิหน้าขึ้นสีระเรื่อยๆ “ไม่เอา ก็เจ้าเป็นของข้าแล้วใครจะว่าอะไรของๆข้าได้ละ”อาเทมใช้ดวงตาสีแดงจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาสีอัญชัรลึกล้ำ
“งะ....งั้นคุณก็ช่วยบอกหน่อยสิว่าทำไม..ชั้นถึงมายุคนี้นะ”
“ลืมไปแล้ว”
“เอ๋!!?”ยูกิชักสีหน้ากลับ “ก็ในเมื่อข้าได้ตัวเจ้ามาตามสัญญาข้าก็ไม่จำเป็นที่จะต้องจำเรื่องนั้นนี้”อาเทมแสยะยิ้มนิดเมื่อยูกิได้ยินอย่างนั้นก็แถบน้ำตาเล็ด อ๊ากกกก!!แล้วชั้นจะกลับบ้านยังไงละเนี้ย!!!Y[]Y
ตูมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ยูกิตื่นจากความคิดเมื่อได้ยินเสียงระเบิดในบริเวณใกล้ๆนี้ “เกิดอะไรขึ้นนะ”อาเทมพายูกิไปที่ท้องพระโลงที่มีเสียงระเบิดเกิดขึ้น
“โฮกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!”มังกรสามหัวที่มีสีม่วงแกมน้ำเงินขนาดใหญ่ที่กำลังถูกพวกทหารดึงเชือกที่มัดแขนดึงไว้แน่น ก่อนจะใช้หางที่มีถึงสองหางตวัดใส่พวกทหารที่ดึงเชือก “กะ...เกิดอะไรขึ้นกันนะ...”ยูกิพูดเสียงสั่นดวงตาสีม่วงเบิกกว้างที่เห็นมังกรสามหัวกำลังอาละวาดในท้องพระโลง
“มาฮาโด้!นี้มันเกิดอะไรกันขึ้น”อาเทมตะโกนถามนักพรตผู้ซื่อสัตร์ที่กำลังใช้คาจะสยบมังกรสามหัว “ข้าก็ไม่ทราบขอรับพวกทหารพาหญิงนางที่น่าสงสัยมาในท้องพระโลงแห่งนี้ก่อนที่นางจะกลายร่างเป็นคาอย่างที่ท่านเห็นขอรับ” มาฮาโด้ตอบกลับด้วยความยากลำบากเพราะกำลังใช้พลังวิญญาณต่อสู้กับคาขนาดใหญ่
“ว้ายย!”หนึ่งในนักพรตผู้ถือของสร้อยคอพันปีกระเด็นล้มลงกับพื้นเพราะเสียงคำรามลั่นที่ท้องพระโลง “โฮกกกกก!”หัวมังกรหัวแรกพ่นเพลิงสีดำโจมตีเฉียดพวกนักพรตทั้งห้า............
...ปล่อยข้า ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด!!!!
..เอ๊ะ?...
ยูกิสะดุ้งตัวเบาๆเมื่อได้ยินเสียงของใครบางคนดังอยู่ในหัวยูกิหันซ้ายหันขวามองหาต้นตอของเสียงที่ดังก้องอยู่ในหัว “มีอะไรรึยูกิ”อาเทมที่สังเกตุเห็นยูกิมองซ้ายมองขวาก็ถาม “ชั้นได้ยินเสียง.....”ยูกิมองตรงไปยังมังกรสามหัวที่พยายามกวาดหนีแต่ติดอยู่ที่เชือกที่พวกทหารดึงดันอยู่
“อ๊ากกกก!”
“ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว..ยูกิหลบอยู่ตรงนี้น่ะ”อาเทมดันตัวยูกิให้หลบอยู่หลังประตูก่อนตนจะวิ่งไปอยู่ตรงหน้าของมังกรสามหัว “จงออกมาหนึ่งในเทพผู้ปกป้องวังหลวง..โอเบลิกต์!!”สิ้นเสียงนั้นจี้ห้อยคอที่มีรูปร่างเป็นพีระมิดกลับหัวก็ส่องแสงที่ตาขึ้นเผยให้เห็นรูปร่างของปีศาจตัวสีฟ้ามีขนาดเทียบเท่ามังกรสามหัวขึ้น
มังกรสามหัวจ้องมองโอเบลิกต์อย่างไม่มีทีท่าว่าเกรงกลัว “โอเบลิกต์ทำให้คาตนนั้นสงบลงซะ”จบประโยคคำสั่งโอเบลิกต์ก็พุ่งหมัดจะต่อยหน้ามังกรสามหัวพริบตานั้นเอง “โฮกกกกกก!!!”มังกรสามหัวคำรามดังอีกครั้งเสียงคำรามของมังกรสามหัวทำให้หมัดที่พุ่งมาหาตนได้หยุดลงก่อนหัวที่สองของมังกรจะพ่นเปลวเพลิงสีฟ้าใส่
“อึก!”อาเทมทรุดตัวลงเมื่อคาของตนโดนเปลวเพลิงนั้นยูกิที่สังเกตการอยู่เมื่อเห็นอาเทมทรุดตัวลงกับพื้นก็วิ่งออกมาจากที่ซ่อน “คุณอาเทม!อย่าฝืนเลยถอยไปพักก่อนเถอะฮะ”ยูกิพยุงร่างของอาเทมที่กระอักเลือดออกมาจากวังแห่งเปลวเพลิงที่กำลังไหม้ร่างของโอเบลิกต์
...ข้าขอโทด...อย่าทำอะไรข้าเลยข้าขอโทด ปล่อยข้าไปเถอะ..
อีกแล้ว..เสียงนี้....หรือว่า!?
“ยูกิ!อย่าเข้าไปมันอันตราย”อาเทมพูดไปก็กระอักเลือดมือเรียวสีแทนยกกุมที่หน้าอกอย่างเจ็บปวด ยูกิกำลังเดินเข้าไปที่มังกรสามหัวที่กำลังขัดขืนเหล่านักพรตอยู่แม้นักพรตจะร้องห้ามไม่ให้เข้าใกล้แล้วก็ตามยูกิก็ยังเดินเข้าไป
ข้าไมได้ทำอะไรผิด...อย่าจับข้าเลย...
“เราไม่จับคุณหรอก”
!!!!?
ทุกคนในท้องพระโลง(ไม่เว้นแม้กระทั่งมังกรสามหัว)กำลังตกใจในคำพูดของยูกิ มือบางกำลังยื่นไปจับหน้าของมังกรสามหัวที่ยื่นเข้ามาหาตน “ไม่ต้องกลัวน่ะไม่มีใครคิดจะจับคุณหรอก”รอยยิ้มบางคลี่ออกทำให้จิตใจที่หวาดกลัวของมังกรสามหัวผ่อนคลายความกลัวลง...
จิงน่ะ
“อื้ม! ใช่มั้ยล่ะคุณอาเทม”ยูกิหันไปถามอาเทมที่กำลังอึ้งยูกิ “อะ..เออ...ใช่”เมื่อยูกิหันมาถามก็อ้ำอึ้งพูดแต่ตาก็ยังจ้องมองทั้งมังกรและยูกิไม่กระพริบ
ดีใจจัง...ขอบคุณเจ้ามากน่ะมนุษย์หนุ่มน้อย มังกรสามหัวใช้หน้าคลอเคลียแก้มของยูกิเบาๆ “อะ...เออ..”มาฮาโด้เข้าไปใกล้ยูกิกับมังกรสามหัว “ยูกิฮับ..เรียกผมอย่างนั้นก็ได้”ยูกิหันไปมองมาฮาโด้ “อะ...เออ..คุณยูกิ..ทำไมคาตัวนี้ถึงอาละวาดละครับ..”มาฮาโด้
“ที่คาตัวนี้อาละวาดก็เพราะกลัวว่าพวกคุณจะจับน่ะ”มังกรสามหัวพยักหน้าตามที่ยูกิกล่าวมา “จริงๆเค้าก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้หรอกน่ะ”ยูกิหันไปยิ้มให้มังกรสามหัว “งั้นจะทำยังไงกับคนเจ็บล่ะ”อาเทมเดินเข้ามาหายูกิโดยที่ยังเจ็บแผลอยู่
โฮกกกกกก!
“มังกรตัวนี้บอกว่าจะรักษาให้”ยูกิเข้าไปพยุงอาเทมที่จะล้มลง ก่อนที่จุดสนใจของทุกคนจะเปลี่ยนไปเป็นนักพรตคนนึงที่เดินเข้ามาในท้องพระโลง “นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันครับฟาโรห์”นักพรตเซโตะเดินเข้ามาในท้องพระโลงด้วยสีหน้าตกใจ
“ก็อย่างที่ท่านเห็นแหละ นักพรตเซโตะ”มาฮาโด้เข้ามาตบบ่าเซโตะเบาๆสีหน้าเนิบๆของพี่แกกำลังจะกวนประสาทของเซโตะ “แล้วคาตนนั้นมันอะไรกันบังอาจอาละวาดมาที่ท้องพระโลงเชียวรึ!”เซโตะชี้ไปที่มังกรสามหัว
“เดี๋ยวก่อนสิฮับ มังกรตนนี้ไม่ได้ตั้งใจจะอาละวาดน่ะฮับ”มังกรสามหัวเข้าไปหลบหลังของยูกิเนื้อตัวนี้สั่นกลัวนิดๆ “ถ้าไม่ตั้งใจแล้วทำไมสภาพถึงเป็นแบบนี้ล่ะ!”เซโตะมองดูรอบๆที่เละไม่เป็นท่า “แล้วยังพวกทหารที่บาดเจ็บอีกเจ้ายังจะปล่อยให้เป็นแบบนี้รึ!”ยูกิแทบจะเถียงไม่ออกก่อนมังกรสามหัวจะเข้ามากระซิบ
ไม่เป็นไรทางนี้ข้าจะช่วยเอง...
“ฟู่วววววว~~”เปลวเพลิงสีขาวจากหัวที่สามกำลังพ่นใส่ซากปรักหักพังของพื้นที่ เซโตะที่เห็นก็เดินหมายเข้าจะไปหยุดแต่ถูกมาฮาโด้ขวางไว้ก่อนเปลวเพลิงสีขาวจะพ่นใส่พวกทหารที่บาดเจ็บจากเมื่อกี้ “โฮกกกกกกก!!”เปลวเพลิงสีขาวค่อยๆซึมเข้าไปในบาดแผลของเหล่าทหารก่อนแผลจะหายไปซากวัตถุก็กลับมาซ่อมแซมเหมือนเดิม
“แค่นี้คุณก็พอใจแล้วใช่มั้ยฮับ”ยูกิคลี่ยิ้มหยี่ๆพลางเอียงคอน้อยๆให้อาเทมและเซโตะ “อะ....เออ.....”เซโตะถึงขั้นพูดไม่ออกมังกรสามหัวทำหัวล้อเซโตะกอ่นจะเดินเข้าไปหายูกิ “เอาล่ะ..เมื่อทุกอย่างก็เรียบร้อยแล้วงั้นก็แยกย้ายกันได้”ว่าแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไป
“อ๊ะ...!”ยูกิหันไปมองที่ชายผ้าคลุมก็เห็นมังกรหัวที่สองงับชายไว้ ข้ามีเรื่อง..จะขอร้องเจ้า เสียงของมังกรสามหัวดังอนู่ในหัวอีกครั้งยูกิย่อตัวลงยิ้มหวานๆให้ “ว่ามาสิ”มือบางลูบหัวมังกรเบาๆ ข้าอยากให้เจ้ามาเป็นเจ้านายของข้า “เอ๋?” ข้าอยากอยู่กับเจ้า..ข้ารู้สึกว่าเจ้ามีหัวใจที่ใสซื่อบริสุทธ์เหลือเกิน..
“ยูกิเจ้าจะไปได้รึยัง หื้ม?”อาเทมเดินเข้าไปหายูกิที่เงียบอยู่หน้ามังกรสามหัว “นี้คุณอาเทม..ชั้นมีเรื่องจะขอร้อง”ยูกิเซตามองดวงตาสีแดงของอาเทมอาเทมเลิกคิ้วเหมือนจะถามว่ามีอะไร “ชั้นขอ..เลี้ยงคาตัวนี้ได้มั้ย”ยูกิพูดเสียงแผ่วกลัวว่าร่างสูงจะไม่อนุญาติอาเทมที่เห็นยูกิพูดเบาก็ยกยิ้มให้ก่อนจะย่อตัวลงหน้ายูกิ
“ก็ตามใจเจ้าสิแต่ว่า..ขนาดของคาตัวนี้จะไม่เกะกะเจ้ารึ”อาเทมชายตามองมังกรสามหัวที่มองมาทางตน
หากเรื่องนั้น...คงไม่มีปัญหาสำหรับข้า
เเสงสีฟ้าขาวจ้าโอบอุ้มร่างของมังกรสามหัวไว้ก่อนมันจะค่อยๆเล็กลงจนเเตกกระจายเผยให้เห็นมังกรสามหัวขนาดเท่าเก้าอี้ไม้ตัวนึงท่าทางน่ารักน่าเอ็นดู"น่ารักจัง"ยูกิเขี่ยคางมันเบาๆมันครางเสียงต่ำ
"ตั้งชื่อให้เค้าสิ"
ยูกิเงยหน้าขึ้นมองพบหญิงสาวผิวสีเเทนดวงตาสีเเดงคมมองยูกิอย่างอ่อนโยนผมสีดำยาวมัดสูงทำให้เธอดูมีเสนห์อย่างเห็นได้ชัด "คุณ....?"ยูกิมองหญิงสาวด้วยความหลงใหลในความงามของเธอ
"ชื่อของข้า....คือ ฮิกัน บานะ"หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มหวานให้จนยูกิหน้าเขิลอาเทมเริ่มปล่อยรังสีริษยาใส่ มังกรสามหัวกระโดดเลียหน้าจนยูกิหงายหลังดูเหมือนมันจะชอบยูกิมากซะด้วย
"ตั้งชื่อให้เค้าสิ.."หญิงสาวพูดประโยคเดิมอีกครั้ง"เเล้ว..จะชื่ออะไรดีละ"ยูกิเกาครางหัวที่สองของมังกรเบาๆ"เเล้วเเต่เจ้าเพราะ'เค้า'เป็นคนเลือกเอง"ยูกิจ้องมองดวงตาสีน้ำตาลเเดงกลมของมังกรหัวที่สอง
"โคชะ........"
มังกรสามหัวเอียงคอน้อยเมื่อได้ยินประโยคนึงของยูกิ"โคชะ.....ต่อไปนี้เธอชื่อนี้น่ะ^^"โคชะได้ยินชื่อเเล้ววิ่งวนรอบตัวยูกิ"ต่อจากนี้ไปเค้าจะอยู่ด้วยกันกับเจ้า"บานะยิ้มให้อีกครั้ง
คราวนี้..ทุกสิ่งก็จะเร่มต้นขึ้น....
ความคิดเห็น