ขจรทศทิศ

ลำดับตอนที่ #6 : อะไรก็ได้

อะไรก็ได้

เคย หรือ แค่ หรือ อะไรก็ได้

เคยรู้ เคยเห็น เคยทำ เคยเป็น จึงเป็นเหตุให้คนต้องวนเวียน วิ่ง และว่าย อยู่ในทางชีวิตตลอดเวลา ถ้าเพียงแค่รู้ แค่เห็น แค่ทำ แค่เป็นเท่านั้น ก็ไม่เหลืออะไรให้เรา ต้องอีกแล้ว

อะไรก็ได้ ด้วยความคิดนี้ทำให้เราลดปัญหาและภาระต่างๆ ไปได้มากมาย

นิสัย คืออะไร สำคัญอย่าไร?

นิสัย จะทำหน้าที่เป็นเหมือนจักรกลในการผลิตบุญ ผลิตบาก ใครที่ฝึกนิสัยของตนดีๆ ไว้ เขาจะสามารถทำความดี ซ้ำๆ กันได้อย่างง่ายๆ โดยไม่รู้สึกฝืน หรือ ยากลำบากเหมือนตอนแรกๆ จะเกิดความเคยชินตามมาด้วยความเชี่ยวชาญ และตามมาด้วยความชำนาญ

นิสัย จึงเป็นสิ่งที่สำคัญ ฝึกนิสัยดี บุญคือความดีก็เกิดต่อเนื่องอย่างง่ายๆ ถ้าเป็นนิสัยไม่ดี จะเป็นกลจักรในการสร้างบาปได้ง่ายๆ ต่อเนื่อง เช่นเดียวกัน

ดังนั้น การจะทำอะไรต้องใคร่ครวญอยู่เสมอๆ ว่า ถูกใจหรือถูกต้อง และสิ่งที่ถูกใจมักจะไม่ค่อยถูกต้องนัก จึงไม่ควรทำบ่อยๆ จะกลายเป็นนิสัยส่วนตัว ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นนิสัยที่ไม่ค่อยดีเท่าใดนัก

พลังหมู่ – พลังเดี่ยว

นิสัยดีๆ บางครั้งการจะทำได้ก็ต้องอาศัยพลังหมู่เข้าช่วย นิสัยบางอย่างอยู่ตามลำพังฝึกได้ยาก แต่หากฝึกร่วมกันเป็นหมู่คณะพฤตกิกรรมที่เหมือนกันหรือแตกต่างกัน จะช่วยกระตุ้นให้เกิดการเลียนแบบ เกิดการเอาอย่างกัน

นิสัยเป็นสมบัติที่ข้ามภพ ข้ามชาติ เหมือนจัดกระเป๋าเดินทาง คงไม่มีใครคิดจะเอาสิ่งที่ไม่ดี ไม่จำเป็นใส่กระเป๋าไปให้หนักเปล่าๆ

เกมแห่งโอกาส

บางครั้งก็ตัดสินใจยากเหมือนกันว่า สิ่งใดต้อง หรือ สิ่งใดควร เพื่อดีกว่าที่เคย หรือ มากกว่าที่คุ้น

การทำให้คนเกลียด ง่ายกว่าทำให้คนรักมากนัก แล้วยิ่งทำให้เขารักจนยอมตายแทนนั้น สุดยอดของนักปกครองทีเดียว

ชีวิตคนบางครั้งไม่มีทางเลือกมากนัก บางคนบางเวลาจึงต้องยอมจำนนด้วยเหตุผล

ผู้ที่อ่อนแอมักจะเยาะเย้ยเหยียดหยามผู้อื่น แต่ผู้ที่เข้มแข็งจะอดทนต่อคำเหยียดหยามนั้นได้ รอเวลาความเป็นผู้ชนะ

ความทุกข์ของผู้แพ้ว่าสาหัสแล้ว แต่ความทุกข์ของผู้ชนะ ที่จะต้องรักษาความเป็นผู้ชนะเอาไว้ให้ได้นั้นยิ่งกว่ามากนัก คนเกิดมาเป็นใหญ่ หากไม่มีบารมีพอก็ไม่สามารถจะรักษาความยิ่งใหญ่เหนือคนอื่นไว้ได้

ไม่ว่าคนเราจะสูญเสียเพียงใดก็ตาม เราก็ยังโชคดีที่เรายังมีชีวิตอยู่ และยังมีกำลังใจที่ใครๆ ก็ไม่สามารถจะทำลายได้ ถ้าเรามีปัญญามากพอ การทำความดีนั้นก็ไม่ยากอย่างที่คิด

สิ่งที่มีเท่าๆ กัน

คนส่วนใหญ่ในโลกมักจะมีอะไรๆ ไม่ค่อยเท่ากันตามเหตุปัจจัยต่างๆ แต่ที่คนส่วนใหญ่มีเท่าๆ กันคือ เวลา นอกจากคนที่อยู่บางสถานที่เท่านั้น

เวลาทำให้คนมีฐานะหน้าที่แตกต่างกันมากกว่าทุกสิ่ง ดังนั้น การบริหารเวลาจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง สำหรับผู้ที่ปรารถนาความสำเร็จ และเป็นคนเหนือคนอื่น

มีแต่คนโง่เท่านั้นที่คิดว่า ปลูกถั่วจะได้งา ปลูกงาจะได้ถั่ว ทำชั่วจะได้ดี คนฉลาดหลีกเลี่ยงความชั่วเหมือนหลีกหนีสัตว์ร้าย เรากำหนดชีวิตของเราเองได้

จุดพลิกผัน

การฝึกฝนตนเองให้เป็นนักสู้

เมื่อรู้สึกท้อจนต้องถอย มองโลกในแง่ดีต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว ก็ลองสูดลมหายใจลึกๆ ๒-๓ ครั้ง...ชีวิตมีหนทางอื่นให้เราเลือกเสมอ

ไมว่าเรื่องอะไรก็ตาม ต้องตั้งเป้าหมายไว้ว่า ต้องเอาชนะ ต้องพิชิตต้องสำเร็จให้ได้จงอดทน และ สู้ทน จนกว่าจะได้สิ่งที่มุ่งมั่น

แม้ร่างกายจะเป็นอุปสรรคยิ่งใหญ่ แต่หัวใจกระหายใคร่รู้จะกระตุ้นให้มุ่งมั่น เพื่อค้นพบให้ได้ ความเสียใจเป็นเรื่องเฉพาะตัว เหมือนลายนิ้วมือนั่นแหละ

เพราะก้าวพราด จึงเกิดราวบันได

คนธรรมดามองวิธีการ ผู้เชี่ยวชาญมองจุดหมาย

คนรอบรู้มีความสามารถที่จะพูดมาก แต่คนพูดมาก ไม่แน่ว่าจะเป็น ผู้รอบรู้

การที่จะรู้ว่าคนอื่นเป็นอย่างไร เพื่อที่จะบริหารชีวิตของเขาจะต้องใช้ความรอดรู้และความเข้มแข็ง แต่ถ้าจะรู้ว่าตนเป็นคนอย่างไรและจะบริหารตัวเองอย่างไร ต้องใช้ปัญญาและอำนาจทั้งหมดที่ตัวเองมี

อย่า ๆ ๆ ๆ

คำพูดที่ทุกคนชอบพูด แต่ไม่ค่อยชอบทำ

            ลดหนี้               ลดทุกข์

            เพิ่มออม            เพิ่มสุข

อย่าเพิ่งหวังว่าจะไม่มีหนี้ ทำอย่างไรให้หนี้น้อยลงก่อน ความสุขก็เริ่มเกิดแล้ว มีน้อยใช้น้อย มีมากใช้น้อย แต่คนฉลาดจะพอใจในสิ่งที่ตนมี และมีชีวิตที่เรียบง่าย

กำลังใจ

สิ่งที่ตาเราเห็น อาจไม่ใช่สิ่งที่ใจต้องการ เราแก้ไขคนอื่นยากกว่าแก้ตนเอง เวลาเจอปัญหาอย่าคิดว่า โลกเราน้อย เกินไป แต่เราหวังจาก โลกมากเกินไป ต่างหาก

โลกสมดุลได้เพราะมีทั้งผู้ให้และผู้รับ ถ้ามีผู้รับอย่างเดียวก็จะเกิดความวุ่นวาน ผู้รับเป็นง่ายผู้ให้เป็นยาก แต่ผู้ให้เป็นที่ต้องการของคนทั่วไป ดังนั้นอย่าอยากเป็นผู้นำเพราะอยากควบคุมบริวารเท่านั้น

เราลิขิตชีวิตของเราด้วยการกระทำของเราเอง ทำร้ายตัวเองหรือเกื้อกูล เจริญหรือเสื่อม ทุกคนมีพลังของตนแต่ขึ้นอยู่กับว่าเอาพลังไปใช้ทำอะไรเท่านั้น ถ้านำจุดเด่นของตนสร้างความมั่นคงแก่ตน ด้วยการทำประโยชน์แก่มวลชน เราก็จะไม่เจอทางตันของชีวิต

โลกอยู่ได้ด้วยความดีไม่ใช่ความชั่วร้าย การสอนคนให้เป็นคนดี ทำให้โลกมีคนดี คุณธรรมเป็นสิ่งที่ไม่เห็นด้วยตาเปล่า การเกื้อหนุนให้ศาสนามั่นคง ก็คือการแผ่ความร่มเย็นเป็นสุขให้แก่คนทั้งหลายนั่นเอง

การดำเนินชีวิตของคนนั้นจะดีหรือไม่ ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่ตนทำ มีธรรมะ หรืออธรรม เป็นเจ้าหัวใจ

ธรรม   – พอใจยินดีในสิ่งที่ตนมี              อธรรม – ยินดีพอใจของของคนอื่น

            - สนใจในการสร้างเหตุ                            - สนใจแต่ผลที่จะได้รับ

            - มุ่งการเสียสละ                                     - มุ่งการครอบครอง

            - สนใจใฝ่รู้ความจริง                               - เพลิดเพลินอยู่กับภาพมายา

ผู้ที่ปฏิบัติธรรมแล้วไม่ก้าวหน้าไม่เกิดผลใดๆ ก็ขอให้พิจารณาดูข้อธรรมนั้นๆ ว่ามันถูกฝาถูกตัวกันหรือไม่ เช่น ถ้าโกรธคิดจะแก้แค้นใคร ก็จงเจริญเมตตาภาวนา เมื่อถูกฝาถูกตัวแล้ว การปฏิวัติธรรมก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย

ถามทำไม?

ในโลกนี้มีคนช่างคิด ช่างสงสัย ช่างถามอยู่มาก แต่ผู้ที่ใฝ่ปฏิบัติ คิดแก้ปัญหามีน้อย การแก้ปัญหาองค์บอกทั้งปัญหาและวิธีแก้ไว้แล้ว เพียงแต่จะทำตามหรือไม่เท่านั้นเอง

ดังนั้น    ถามทำไม ถ้าไม่คิดแก้ปัญหา หรือ

            ถามทำไม ถ้าไม่คิดเอาคำตอบไปปฏิบัติ