คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 ฝันร้าย/งอล(?)/ปรากฏตัว 100%
บ้านชินทาโร่
“กลับมาแล้วคร้าบ~”
“กลับมาแล้วหรอ ชินทาโร่..แล้วโมโมยะล่ะ”
“ยังอยู่ที่บ้านเพื่อนอยู่น่ะ”ชินทาโร่พูดจบก็เตรียมที่จะเดินขึ้นห้องของตนแต่...
“เดี๋ยวก่อนชินทาโร่”
“ครับ พ่อ”
“เจ้าพวกนั้นมันอะไรกันห่ะ! ทำไมถึงมากอดหรือมาทำอะไรลูกแบบนั้นห่ะ! นี่ถ้าพ่อไม่ยกให้ฮารุกะก่อนป่านนี้ลูกคงท้องไม่มีพ่อ(?)แล้วยัง.....”
“เดี๋ยวก่อนพ่อ อะไรท้องไม่มีพ่อ? พ่อครับ!ผมเป็นผู้ชายนะพ่อ จะไปท้องได้ไง”
“จริงสิ พ่อลืมไปว่าลูกเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง”
“...”
“แต่ยังไงซะ พ่อก็ไม่มีทางให้ลูกไปคบกับเจ้าพวก...”
“ผมคบกับพวกเขาเรียบร้อยแล้วล่ะพ่อ ไปล่ะ”ชินทาโร่พูดตัดจบจนพ่อของตนที่พูดอยู่ถึงกับช๊อกแลเวก็นิ่งเป็นหินไปเรียบร้อย(คุณพ่อผู้หน้าสงสาร//เดคิ)
กลางดึก
“ชินทาโร่…”จู่ๆก็มีเงาของผู้หญิงคนนึงเดินมาที่ชินทาโร่
“ใครน่ะ!!”
“ฉันไง ชินทาโร่ มองมาที่ฉันสิ”พูดไปแบบนั้นแต่ก็ยังเดินเข้ามาหาชินทาโร่ต่อ
“ออกไปนะ! ออกไป!!!”
“ใจร้ายจังเลยนะ ชินทาโร่”
“อย่าเข้ามานะ!!! ออกไปเดี๋ยวนี้!!! ออกไป!!!!”
“งันไว้เจอกันใหม่ก็แล้วกันนะ ชินทาโร่...”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ออกไป!! อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ!! ฉันกลัวแล้ว!”
“มาสเตอร์!! เป็นอะไรไปครับ! มาสเตอร์!!”
“ท่านชินทาโร่!! เป็นอะไรไปน่ะครับ!”
“ชินทาโร่! เกิดอะไรขึ้น!!”พ่อของชินทาโร่เปิดประตูเข้ามาแล้วก็รีบวิ่งเข้ามากอดชินทาโร่ทันที
“พี่ชิน! “โมโมยะที่มาที่หลังก็รีบวิ่งเข้ามาดูอาการของชินทาโร่อย่างเป็นห่วง
“อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ!! ฉันกลัวแล้ว..”ชินทาโร่พูดแล้วก็พยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของพ่อตัวเอง
“ไม่มีอะไรแล้วนะลูก ตั้งสติหน่อยสิ!”พ่อของชินทาโร่แล้วก็พยายามรั้งตัวของชินทาโร่ไว้
“ออกไปนะ!! ออกไป!! อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!!”
เพี๊ยะ!!!
“ตั้งสติหน่อยสิพี่ชิน!!”
“มะ.โมโมยะ..พ่อ”ชินทาโร่พูดแล้วน้ำตาของตนก็ไหลออกมา
“ไม่เป็นอะไรนะลูก นิ่งซะนะ”พ่อของชินทาโร่พูดพลางลูบหัวของชินทาโร่ไปด้วย
“....”
“เฮ้อ หลับซะที”พ่อของชินทาโร่พูดแล้วก็อุ่มชินทาโร่ไปไว้ที่เตียง
“พ่อ พี่ชินไม่เป็อะไรแล้วใช่มั้ย”
“อืม ไปนอนเถอะลูก”
“ครับ”พูดจบก็แยกย้ายเข้าห้องของตน
เช้าวันต่อมา
“มาสเตอร์!! ตื่นได้แล้ว!!~”
“เฮ้ย! อาเน่! ท่านชินทาโร่กำลังหลับอยู่นะ!”
“แต่ตอนนี้มัน...”
“หืม? มีอะไรหรอ เสียงดังแต่เช้า”ชินทาโร่พูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
“เปล่าครับ มาสเตอร์...อ่ะ จรงด้วยสิ วันนี้วันของเซโตะนี่ครับ”อาเน่พูดแล้วก็โชว์ตารางให้ชินทาโร่ดู
“อ่ะ จริงด้วยซิ”พูดจบก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวทันที
10 นาทีต่อมา
“แม่ครับ แล้วพ่อล่ะ”
“กลับไปแล้วล่ะ เห็นว่ามีงานด่วน”
“งันหรอครับ...แล้วโมโมยะล่ะ”
“ออกไปแล้วล่ะ”
“หรอครับ...งันผมไปนะครับ”
“อืม ดูแลตัวเองด้วยล่ะ”
“ครับ”พูดจบก็เดินออกจากบ้านไป
........................................................................................................................................................
50% ก่อน เดี๋ยวมาต่อน่อ~
..................................................................................................
มาต่อแล้วจร้า~
...........................................................................................................................................................
ฐานรับ เมคาคุชิดัน
"เซโตะ ฉันมาแล้..."เมื่อชินทาโร่เปิดประตูเข้ามามาในสิ่งที่เขาเห็นคือ...
"มะ.มันไม่ใช่อย่างที่เห็นนะครับ ชินทาโร่คุง"เมื่อชินทาโร่เปิดประตูเข้ามาในสิ่งที่เขาเห็นคือ...เซโตะกำลังนอนค้อมมาริยะอยู่บนโซฟา
"อ่ะ โทษทีแล้วกันนะ ที่มาขัดจังหวะ"เมื่อชินทาโร่พูดจบก็เดินเข้าห้องครัวไป
"เดี๋ยวก่อนค.."
ตุ้บ!!
"อึก!"
"หวา เซโตะคุง เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
"มะ.ไม่เป็นอะไรครับ"
ห้องครัว
"คาโนะ นายอยู่ที่นี่..หรือ...เปล่า"เมื่อชินทาโร่เข้ามาในห้องครัวก็เจอคาโนะที่กำลังยืนกอดคิโดอยู่
"หวา! ชินทาโร่มาตอนไหนกันค..."คาโนะพละออกจากคิโดแล้วกำลังเดินมาหาชินทาโร่ก็..
เพี่ยะ!!!
"อย่าเข้ามาใกล้ฉัน"เมื่อชินทาโร่พูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที
"ชะ.ชินทาโร่คุง!! เดี๋ยวก่อนสิครับ ให้ผม..."คาโนะรีบเดินตาใชินทาโร่ออกมาแล้วก็จับมือของชินทาโร่ไว้แต่...
"น่ารำคาญ"พูดจบก็สะบับมือออกแล้วก็เดินจากไป
.....................................................
"คุโระ อยู่ไหนกันนะ"ชินทาโร่ที่กำลังมองหาคุโระอยู่ก็ไปเจอกับ...
"โคโนฮะค่ะ ทานนี่ซิค่ะอร่อยดีนะค่ะ"
"ฮิโยริ ให้ฉันกินบางสิ"
"ไม่ย่ะ ของนายก็มีนิ ฮิบิยะ"
"ชิ"
"ฮิโยริ"
"อะไรหรอค่ะ โคโนฮะ"
"ปากเปื่อน"
"อ่ะ ตรงไหนค่ะ"
"ตรงนี้ต่างหาก"เมื่อโคโนฮะพูดจบก็เอาลิ้นของตนไปเลี่ยตรงที่เปื่อน
"เฮ้ย!! นายทำอะไรฮิโยริฟร้ะ!!!"
"อร่อย"
"ฉันไปได้ถามเรื่อนนั้น!!"
"นายก็เหมือนกันสินะ โคโนะฮะ"เมื่อพูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้นโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตามองมาที่ตน
"จะเอ๋!!! "
"เฮ้ย!!"
"ระวัง!!"
ตุ้บ!!
"เฮ้อ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ"
"เล่นบ้าอะไรของนายเนี่ยะ คุโระ!!!"
"เอ้า ก็ฉันเห็นนายเครียดๆ ก็เลยกะจะทำให้ตกใจเล่นซะหน่อย"
"ระ.หรอ -/////- "
"หน้าแดงทำไม ไม่สบายหรอ"คุโระพูดแล้วก็เอาหน้าผากของตนแนบมาที่หน้าผากของชินทาโร่
"ฉันไม่เป็นอะไรแต่..."ชินทาโร่พูดเว้นไว้แล้วก็มองไปที่คุโระที่ถูกตัวเองนั่งทับอยู่
"อ้อ ชั่งม..."
"คุโระ!! มาอยู่ที่นี่เองหรอ รู้มั้ยฉันตามหานายซะทั่วเลย!!! ...อ้าว พี่ชิน มาทำอะไรที่นี่อ่ะ แล้วไปนั่งบนตัวคุโระทำไมอ่ะ หรือว่า..."โมโมยะพูดแล้วก็มองไปที่่คุโระและชินทาโร่
"เปล่า ไม่ได้มีอะไรทั้งนั้นแหละ... แล้วนี่นายสองคนมาทำอะไรกัน"
"เอ่อ..ก็.ไม่มีอะไรหรอก เนอะ คุโระ"โมโมยะพูดพลางหน้าแดงไปด้วย
"อ่ะ..อืม ใช่ๆ ไม่อะไรทั้งนั้นแหละ"
"แล้วทำไมพวกนายสองคนต้องหน้าแดงด้วยล่ะ"
"เอ่อ..คือ..."
"ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ ฉันไม่อยากฟัง"พูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้น
"เฮ้ย! เดี๋ยว! รอก่อน!"
....................................................
"ฮารุกะ นายอยู่ไหนน่ะ ให้ฉันไปหาได้มั้ย?"
[ได้ครับ ชินทาโร่คุง ตอนนี้ผมอยู่.. ฮารุกะทำไมนายไปไม่ใส่เสื่อผ้าให้เรียบร้อยย่ะ ! เดี๋ยวแปปนึงนะ ทาคาเนะ]
"ฮารุกะ นาย...อยู่กับทาคาเนะหรอ?"
[ใช่ครับ ทำไมหรอครับ ชินทาโร่คุง]
"เปล่า ไม่มีอะไร แค่นี้นะ"
[เดี่ยวก็ครับ ชินท...]
ติ้บ!
"เป็นเหมือนกันหมดเลย ไหนบอกว่าชอบฉัน แล้วไอ้ที่ทำอยู่ล่ะ มันคืออะไร ฮึก."ชินทาโร่ที่กำลังร้องไห้อยู่นั้ จู่ๆก็มีผู้ชายสองคเดินเข้ามาหาชินทาโร่
"สาวน้อย มานั้งร้องไห้คนเดี่ยวจ๊ะ"ผู้ชายคนแรกพูดขึ้นมา
"สาวน้อย? พวกนายสองคนสายตาเสียแล้วหรือไงห่ะ ฉันเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง"
"อ้าวหรอจ๊ะ แหม ก็หน้าน้องสวยอย่างกับผู้หญิงจะให้มองยังไงล่ะจ๊ะ"ผู้ชายคนที่สองพูด
"ชิ ฉันจะกลับบ้าน"ชินทาโร่พูดแล้วก็ลุกออกจากตรงนั้นแต่...
"แหม จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะ ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่ต้อง"ชินทาโร่พูดจบก็ลุกออกไปจากตรงนั้น แต่...
"แหม อย่าพึ่งไปสิจ๊ะ ไปสนุกกับพวกพี่ดีกว่า~ "พูดจบก็จบข้อมือของชินทาโร่ไว้
"ไม่! เปล่าฉันนะ!"
"ชิ ดิ้นจริง!"
ตุบ
"อ่ะ.."เมื่อชินทาโร่ถูกผู้ชายคนที่หนึ่งต่อยเข้าที่ท้องก็ทรุดลงไปที่พื้นแล้วก็ถูกผู้ชายคนที่สองอุ้มมาพาดที่บ่าของตนแต่...
"ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้!!"จู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงปรากฏตัวต่อหน้าชายทั้งสองคน
"หา? แกเป็นใครว่ะ ?"
"ไม่จำเป็นต้องรู้"พูดจบก็พุ่งตัวใส่ผู้ชายคนแรกจนสลบ
"หน่อย แก! ตาย!"ผู้ชายคนที่สองพูดจบก็พุ่งตัวเข้ามาหวังจะต่อยผู้ชายอีกคน แต่อีกฝ่ายหลบได้จนสวนเข้าไปที่ท้าทอยเพื่อทำให้อีกสลบแล้วก็นำตัวของชินทาโร่มาอยู่ที่ตน
"ขอบใจที่..ช่วยนะ"ชินทาโร่พูดและพยายามทรงตัวของตรง
"อืม ไม่เป็น...แต่ฉันว่านายไปพักที่บ้านของฉันก่อนดีกว่านะ"
"ไม่ล่ะ ฉันอยากกลับบ้านตัวเองมากกว่า"
"หรอ งัน...ให้ฉันไปส่งนะ"
"หืม? ก็ได้ "พอจบก็เดินออกไปจากตรงนั้น
"จริงด้วยสิ ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอ?"
"ชื่อหรอ...ฉันชื่อ อากิระ อาซามากิ อากิระ แล้วนายล่ะ?"
"ฉันชินทาโร่ คิราซากิ ชินทาโร่ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"ชินทาโร่พูดแล้วก็ส่งยิ้มให้กับอากิระ จนอากิระหน้าแดง
"อะ.อืม ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"เมื่อพูดจบก็เดินคุยกันอย่างสนุกสนานจนมาถึงบ้านของชินทาโร่
"งันเจอกันพรุ่งนี้นะ"
"อืม ราตรีสวัสดิ์"
"อืม เช่นกัน"แล้วชินทาโร่ก็เข้าบ้านของตน
................................................................
"กลับมาแล้..."
"พี่ชิน!! ไปไหนมาน่ะ รู้มั้ยว่า...."โมโมยะที่ยังพูดไม่จบก็ถูกชินทาโร่พูดแทรกขึ้นมา
"น่ารำคาญน่าโมโมยะ"ชินทาโร่พูดติดเย็นชาแล้วก็เดินขึ้นห้องของตนไป
"พะ.พี่ชิน..."
.............................................................................................
เย้! เสร็จไปอีกตอน
ว้าวตอนนี้มีตัวละครใหม่ด้วยล่ะ
แล้วพวกเซโตะจะเป็นยังไงกันนะเมื่อเจอกับตัวละครใหม่!
แค่ยังไงก็อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะ!
ความคิดเห็น