คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Shounen Brave (30%)
Shounen Brave
I cried, “Please, don’t tease me”
And couldn't help but tremble
I was scared at how easily I felt lonely
Like “courage” itself hated me
“อย่าแกล้งผมเลย” ผมร้องไห้
ไม่ได้ช่วยอะไรพลางตัวสั่น
มันง่ายมากที่จะรู้สึกเหงาเมื่อผมอยู่คนเดียว
เหมือนว่า “ความกล้า” นั้นจะเกลียดผม
There was a puppy, rain-soaked like me
And I begged it to understand me
Embraced it and said
“You won’t bully me, right?”
นั่นคือลูกหมาที่เปียกชุ่มด้วยน้ำฝน
ผมขอร้องให้มันเข้าใจผมทีเถอะ
ผมกอดมันก่อนจะเอ่ย
“นายไม่ถูกรังแกแบบผมใช่ไหม?”
“Let’s become ‘friends’, without using words
though I really want to say something”
But there was was a tragedy waiting for me.
“มาเป็นเพื่อนกันเถอะ” ไม่มีคำใดเอ่ยออกมา
แต่ตอนนี้ผมมั่นใจว่าจะต้องพูดอะไรซักอย่าง
แต่มันทำให้มีเรื่องเศร้ารอผมอยู่
I heard it, a loud voice that
knocked on my closed-off mind
“They’re so dirty” “Let’s play a trick”
“I hate you” “Just die already”
like that
ผมได้ยินเสียงดังนั่น
เคาะอยู่ที่อีกฝากนึงในจิตใจของผม
“พวกเขานั้นสกปรก” “ไปแกล้งพวกนั้นกัน”
“ฉันเกลียดนาย” “ไปตายซะ”
“The voice of my thoughts”, all at once
refused to comply and knocked
If I can’t talk, my heart will break
I’m going to cry
“เสียงนั่นคือความคิดของนาย”
The noise in the web called
“Punishment for having dreams”
was planted in me
as retribution
Today, too, the voice pulled at me
flowed into me as I melted
I stole the psyches of others
Everyone hated me for being strange
Let’s escape, fly away
here, I can’t even breathe
Avoid the eyes of hatred in the city
I quietly dashed along to somewhere…
In the silence of the wandering forest
with no destination in mind
Again, I was scared
and there was someone waiting for me
I could hear it
“Today, too, I’m waiting for a lightly sketched ‘today’.
Anyone, please, help me, I’m lonely”
“The voice of my thoughts” was of the
hesitant boy I was yesterday
“Are you afraid of ‘hearts’?”
“Do you lack the ‘courage’ to change tomorrow?”
“That’s not true” came the faint knock
of the story that I cautiously
opened up
The crouching girl said
“Yesterday, today, and the day before yesterday
I had a dream that
this wide world was easily crumbled.”
That feeling of “I’m scared”
The teary voice of “It’s hard”
But what if we could be saved
like in a picture book?
The feelings that budded today
knocked with a small voice
I want to tell you
“Even so, it’s alright. Don’t cry, okay?”
If I could embrace and laugh with
The heart of “the voice of my thoughts”
I think that a “heart that rescues hearts”
could be called “courage”
As I start to move forward today, as I do every other day,
I can no longer hear the voice from outside the door.
ความคิดเห็น