ใจสามดวง

ลำดับตอนที่ #6 : บท 6

บท  6

                หลังจากทราบเรื่องของพี่สาวและน้องสาวมะขามอดรู้สึกเป็นกังวลไมได้ ไหนจะเรื่องเงินซึ่งไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่แต่กับเรื่องให้การช่วยเหลือกับคนที่ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ นี่เป็นเรื่องที่เธอเป็นห่วงมากกที่สุด แต่เพราะทั้งมะนาวและมะม่วงยืนยันหนักแน่น  เธอจึงต้องปล่อยให้ทั้งสองทำตามใจตน แต่ถ้าเมื่อใดก็ตามหากเกิดเหตุสุดวิสัยให้รีบบอกเธอจะได้ช่วยกันหาทางแก้ไข
 

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่แต่ละคนแยกย้ายกันไป มะนาวไปทำงานร้านเสื้อ ส่วนมะม่วงแวะไปดูคนเจ็บ มะขามเดินเตร็ดเตร่ถ่ายภาพไปเรื่อย ร่างโปร่งบางอยู่ในชุดเอกลักษณ์ประจำตัว น้อยมากที่คนอื่นจะเห็นใบหน้าของเธอ ไม่ใช่อะไรแต่เธอไม่ชอบให้ใครจ้องมองนาน ๆ มันทำให้เธออึดอัด ทำตัวไม่ถูก
 

เสียงสั่นของโทรศัพท์ที่เธอตั้งไว้ทำให้มะขามรีบกดรับ ใบหน้างดงามที่โดนปิดบังไปกว่าครึ่งขยับยิ้มกว้างขวาง เธอรับคำปลายสายอย่างรวดเร็วสองสามคำก่อนกระโดดจนตัวลอย
 

“เย้!!!!!”

มะขามดีใจมากถึงกับหัวเราะคิกคักคนเดียว ใครจะไปเชื่อว่างานที่เธอสมัครไว้ติดต่อมา เขารับเธอเข้าทำงาน ถึงจะเป็นแค่ผู้ช่วยช่างภาพแต่เธอก็ไม่เกี่ยง เธออยากได้ประสบการณ์มากกว่าสิ่งอื่นใด และที่สำคัญจะได้แบ่งเบามะนาวอีกทาง

มะขามรีบเดินทางไปสตูดิโอนั้นทันที เมื่อมาถึงเธอก็ได้รับการแนะนำตัวจากเพื่อนร่วมงานที่มีไม่มากเนื่องจากแบ่งกันเป็นทีม ๆ
 

ทีมของเธอมีช่างภาพชื่อราฟาล ซึ่งเป็นชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาถือว่าดีมาก ท่าทางขี้เล่นเป็นกันเอง เอ็มม่าผู้ช่วยช่างภาพเช่นเดียวกันกับมะขามแต่น่าจะมีประสบการณ์มากกว่า  เอ็มม่ามีรูปร่างจ้ำม่ำอัธยาศัยดี ถือว่าโชคดีมากที่มีเพื่อนร่วมงานที่เข้ากันได้
 

มะขามเดินถืออุปกรณ์ต่าง ๆ ตามเอ็มม่ากับราฟาลเข้าบริษัทขนาดใหญ่ที่เป็นผู้ว่าจ้างงานชิ้นแรกของเธอ เอ็มม่าแนะนำพร้อมกับทำเป็นตัวอย่างให้เธอดูทั้งเช็คอุปกรณ์กล้อง เซ็ทติ้ง พร็อพประกอบฉาก มะขามทั้งจดจำและลงมือช่วยเอ็มม่าอีกแรง

อันโตนิโอเดินเข้าบริษัทอย่างครื้นเครง เรือนร่างสูงใหญ่อยู่ในชุดสูทสุดหรู ใบหน้าสมบูรณ์แบบโปรยยิ้มให้พนักงานสาวอย่างเป็นกันเอง เปาโลส่ายศีรษะอย่างระอากับเจ้านายเต็มที พวกตนกำลังจะตกเป็นแพะอยู่รวมร่อ เพราะอีวานโดนทำร้ายในเขตปกครองของอันโตนิโอ ผู้ต้องสงสัยคนแรกจะเป็นใครไม่ได้แน่  ยังมีกะจิตกะใจหว่านเสน่ห์ไม่เลือกอีก
 

วันนี้ที่บริษัทมีงานถ่ายแบบโดยใช้ห้องทำงานของอันโตนิโอเป็นสถานที่ ซึ่งเจ้าของห้องไม่มีการขัดข้องแต่อย่างใด หนำซ้ำยังยินดีให้การสนับสนุนอีกต่างหาก ทั้งเรื่องอำนวยความสะดวกต่าง ๆ อาหาร เครื่องดื่ม บริการอย่างเต็มที่
 

นางแบบทั้งสามอันประกอบไปด้วย นิโคไล  เทเรซ่าและเนริสซ่าซึ่งแต่ละคนต่างเคยร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ในสมรภูมิเตียงกับอันโตนิโอมาแล้วทั้งนั้น เขาจะไม่แปลกใจเลย หากการทำงานครั้งนี้ล่าช้าไปนาน หรือไม่มีอะไรคืบหน้า  ช่างหน้าเห็นใจช่างภาพและทีมงานเสียจริง

มะขามหลังจากจัดเตรียมอุปกรณ์ต่าง ๆ เสร็จเรียบร้อยจึงอาสาหากาแฟมาบริการทั้งราฟาลกับเอ็มม่า ทั้งเธอยังมีเวลาโทรบอกข่าวดีกับมะนาวและมะม่วงอีกด้วย
 

“อืมมมมม..”
 

เสียงครางอย่างสุขสมของอันโตนิโอสร้างรอยยิ้มให้กับเทเรซ่าอย่างยิ่ง เธอจะไม่ยอมให้สองคนนั่นได้เปรียบเธอแน่นอน  แม้อีกไม่กี่นาทีงานของเธอกำลังเริ่ม แต่แค่ห้านาทีเธอก็สามารถสร้างความหฤหรรษ์ให้กับคนที่เธออยากครอบครองได้
 

มะขามชักสีหน้าอย่างไม่พอใจหลังจากวางสายมะนาว แม้วัฒนธรรมของที่นี่กับที่บ้านจะต่างกัน แต่เธอก็รู้สึกไม่ชอบใจอยู่ดี  ถ้าอยากจะมีความสุขทำไมไม่หาสถานที่อันเป็นส่วนตัว ไม่จำเป็นต้องแบ่งปันความสุขให้คนอื่นเขา
 

ด้วยช่องทางเดินที่แคบทำให้หนุ่มสาวที่กำลังนัวเนียกันอยู่ปิดเส้นทางของเธอโดยสิ้นเชิง  มะขามเกรงว่าจะสายจึงจำใจเอ่ยขัดจังหวะทั้งคู่
 

“ขอทางหน่อยค่ะ”
 

น้ำเสียงหวานที่เจือแววไม่พอใจทำให้อันโตนิโอหยุดมือจากการกอบกุมปทุมถันคู่งาม ใบหน้าหล่อเหลาละจากริมฝีปากที่แสนยั่วยวน ดวงตาที่แพรวพราวกวาดมองสาวน้อยด้านข้าง รูปร่างแบบบางที่ซ่อนตัวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์อันสุดแสนจะธรรมดา หากทว่าเหตุใดกับฉุดรั้งสายตาให้เขาจับจ้อง อยากจะเห็นใบหน้าแม่สาวน้อยคนนี้นักแต่เพราะมือซุกซนของเทเรซ่าทำให้เขาต้องหันกลับมามองพร้อมหลีกทางให้กับเธอ
 

เพราะความแคบของทางเดินทำให้อันโตนิโอได้กลิ่นกายที่หอมสดชื่นจากแม่สาวน้อยคนนั้น เขาเผลอสูดดมอย่างไม่ตั้งใจ มันไม่ใช่กลิ่นหอมของน้ำหอมราคาแพง แต่กลับเป็นกลิ่นของอะไรสักอย่าง...มันเป็นอะไรกันนะ ??

เมื่อเวลางานเริ่มขึ้น ทีมงานเสื้อผ้าหน้าผมก็มากันครบ มะขามวิ่งวุ่นกับเอ็มม่าจนแทบไม่รับรู้ว่าตนโดนจับจ้องอย่างไม่วางตา อันโตนิโอนั่งเอกเขนกบนโซฟาหรูโดยที่ด้านหลังมีเปาโลยืนคุมไม่ห่าง  แววตากรุ้มกริ่มไล่มองร่างผอมบางอย่างกับแสกนหาระเบิด แปลก..ยิ่งมองยิ่งอยากเห็นหน้า อยากจะกระชากหมวกกับแว่นแล้วโยนทิ้งไป เกะกะขวางตาซะจริง!! 

ด้วยมะขามเตรียมงานด้านหลังนางแบบนามนิโคไล ทำให้เธอเข้าใจว่าอันโตนิโอสนใจเธออีกครั้ง นิโคไลในชุดราตรียาวสีน้ำเงินสดขับผิวขาวผ่องที่มีกระประปราย ใบหน้าสวยคมจับจ้องเจ้าของห้องอย่างมีเลศนัยสร้างความขุ่นเคืองให้กับสองนางแบบที่เหลือ

ราฟาลตบหน้าผากตัวเองเต็มแรง มะขามถึงกับตกใจปนขำ แทบไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมีสองบุคลิก เวลาปกติจะขี้เล่นแต่เวลางานกลับจริงจังสุด ๆ
 

“นิโคไล  ธีมของคุณคือสง่างามราวกับหญิงสูงศักดิ์ ไม่ใช่เชิญชวนเหมือนกับ.......ให้ตายสิ”
 

เนริสซ่ากับเทเรซ่าหัวเราะคิกคักอย่างเย้ยหยัน สร้างความแค้นใจให้กับนิโคไลไม่น้อย

“พักห้านาที”
 

ราฟาลทิ้งตัวนั่งเก้าอี้อย่างหงุดหงิดเป็นกำลัง
 

เอ็มม่าเข้าไปบอกรายละเอียดกับนิโคไลอีกครั้ง ส่วนมะขามยกน้ำดื่มเสิร์ฟราฟาลดับอารมณ์ชั่วคราว แววตากรุ้มกริ่มเปล่งประกายเจิดจ้ามากขึ้นเมื่อมองเห็นรอยยิ้มของแม่สาวน้อยคนนั้น ขนาดโดนบดบังด้วยหมวกกับแว่นยังมองเห็นเค้าความงามแฝงไว้อยู่
 

เปาโลมองตามสายตาเจ้านายอย่างแปลกใจ  ตอนแรกเขาเข้าใจว่าอันโตนิโอสนใจนิโคไล ที่ไหนได้กลับเป็นสาวน้อยร่างบางคนนี้แทน  เขาหันมองเจ้านายทันทีเมื่อมือของราฟาลวางบนบ่าบอบบางของสาวน้อยคนนั้นเป็นการขอบคุณ และก็เป็นจริงดังคาด แววตาขุ่นเคืองของอันโตนิโอฉายแสงจนเขาต้องกลั้นหายใจ
 

ราวกับระฆังช่วยชีวิตเมื่อเอ็มม่าเดินมาบอกราฟาลว่านางแบบพร้อมแล้ว
 

การทำงานเริ่มขึ้นอีกครั้งซึ่งผ่านไปได้ด้วยดี  ต่อจากนิโคไลก็เป็นเทเรซ่าธีมของเธอคืองดงามเป็นธรรมชาติซึ่งเธอก็ถ่ายทอดได้ดีแต่น่าเสียดายที่แสงหมดซะก่อนทำให้ต้องหยุดงานเอาไว้เพียงแค่นี้
 

ราฟาลขอใช้ห้องของอันโตนิโออีกหนึ่งวันซึ่งเขาก็ไม่ขัดข้อง ทีมงานซึ่งรวมถึงมะขามเพียงจัดเก็บอุปกรณ์ที่สำคัญกลับสตูดิโด ส่วนอุปกรณ์ที่ไม่สำคัญก็ทิ้งไว้นี่ 
 

เปาโลมองสายตาของเจ้านายออก น่าเห็นใจสาวน้อยคนนั้นซะจริง นับจากนี้ไปชีวิตเธอคงไม่สงบสุขเป็นแน่!!!

ท่าทีจด ๆ จ้องของซามีทำให้ชาเบียร์ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
 

“มีอะไร”
 

ซามีกระแอมกระไอก่อนเอ่ยปาก
 

“คือน้องสาวผมอยากได้กระเป๋าสักใบ ผมเลยจะขออนุญาตซื้อกลับไปฝากเธอซะหน่อยครับ”
 

ชาเบียร์พยักหน้าอนุญาต เขาเข้าใจว่าซามีรักน้องสาวมากเพราะเธอเป็นครอบครัวคนสุดท้ายที่เหลืออยู่

เรือนร่างสูงสง่าที่ซ่อนกายในชุดสูทหรูหราเดินเคียงข้างกับร่างหนาบึกบึนในย่านแฟชั่นเรียกสายตาคนผ่านไปมาให้เหลียวมองได้เป็นอย่างดีโดยเฉพาะสาว ๆ  หนึ่งหล่อเหลาชวนฝันกับอีกหนึ่งดูดีพอควร
 

ซามีทั้งเกรงใจและหวั่นใจที่ชาเบียร์มาด้วย เพราะอีวานเจ้าพ่อแห่งรัสเซียที่สายข่าวรายงานว่าโดนลอบทำร้ายในเขตปกครองของอันโตนิโอ ทำให้เขาห่วงความปลอดภัยของเจ้านายยิ่งนัก หากก็ขัดใจท่านไม่ได้เช่นกัน
 

ชาเบียร์เดินนำหน้าคนสนิทเข้าออกร้านกระเป๋าหลายร้าน แต่ก็ยังไม่ได้แบบที่น้องสาวของซามีต้องการ ตามจริงเขาไม่จำเป็นต้องมาก็ได้ แต่เพราะหวังในใจลึก ๆ ว่าเขาอาจจะเจอกับใครบางคน... 
 

แม้ต้องเสี่ยงก็ยอม ขอแค่ได้พบ และไม่มีวันปล่อยให้เธอหายไปอีก เป็นครั้งที่สอง!!!!

รอยยิ้มที่งดงามและสดใสของพนักงานใหม่เรียกลูกค้าให้เข้าร้านของอันนาได้เยอะขึ้น  ลูกจ้างชั่วคราวคนนี้มาทำงานตั้งแต่เช้า ช่วยเธอทำความสะอาดร้าน จัดเรียงเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้าอย่างเป็นระเบียบและรวดเร็ว 
 

ร่างผอมเพรียวอยู่ในชุดเดรสสั้นเหนือเข่า ลายลูกแอปเปิ้ลเล็ก ๆ สีเขียวทั้งตัว ยิ่งเสริมให้เธอดูน่ารักน่าใคร่ขึ้นเท่าตัว  อันนายิ่งมองก็ยิ่งเอ็นดู  อยากมีลูกสาวแบบนี้บ้างจัง
 

หลังจากให้คำแนะนำลูกค้าที่ขอความเห็นจากเธอเสร็จ มะนาวก็เดินเข้าหาเจ้านายที่แสนจะใจดีด้วยรอยยิ้ม เธอนั่งพักขาบนเก้าอี้ข้าง ๆ กับอันนา  ทั้งสองพูดคุยหยอกล้อราวกับรู้จักกันมานานนับปี 

ซามีตัดสินใจแล้วว่าถ้าร้านนี้ไม่มีกระเป๋าที่น้องเขาต้องการเขาจะซื้อรุ่นอื่นไปแทน เกรงใจเจ้านายจะแย่ นี่ก็เดินมาหลายร้านแล้ว ว่าแล้วก็เปิดประตูเข้าร้านทันที
 

อันนายิ้มแย้มต้อนรับลูกค้าอย่างปกติ ทว่าในใจถึงกับอุทาน  ให้ตายเหอะ!! ลูกค้าคนแรกก็ว่าหน้าตาดีแล้ว แต่พอเจออีกคนที่เดินรั้งท้ายเข้ามา เล่นเอาแผ่นดินใจ ไหวหลายริกเตอร์
 

อันนากะจะสะกิดให้มะนาวดูคนหล่อซะหน่อย แต่ก็ลืมไปว่าเธอกำลังคุยโทรศัพท์กับน้องสาวหลังร้าน  หนุ่มคนแรกหลังจากเดินดูกระเป๋าสักพักก็ตรงเข้าหาเธอ

“มีอะไรให้ช่วยคะ”
 

ซามีบอกความต้องการให้กับเจ้าของร้าน เพราะเท่าที่โชว์ในร้านมีกระเป๋าที่เขาต้องการ แต่ต่างตรงที่สีเท่านั้น ก่อนที่เธอเดินนำเขาเข้าไปหลังร้าน คาดว่าน่าจะเป็นสต๊อกสินค้าขนาดย่อม ๆ
 

ชาเบียร์นั่งรอซามีมุมหนึ่งของร้านสำหรับให้ลูกค้านั่งพัก สามารถมองเห็นวิวนอกร้านอย่างชัดเจนเพราะเป็นกระจกใส  ใบหน้าชวนฝันกวาดมองนอกร้านอย่างค้นหา นี่เขาควรถอดใจจริง ๆ หรือนี่??

มะนาวเดินกลับเข้าร้านสวนทางกับอันนา ทั้งคู่สบตากัน มะนาวเป็นอันเข้าใจว่าให้ช่วยดูหน้าร้านแทนเธอ พอเห็นลูกค้าอีกคน จึงตรงเข้าไปช่วยเหลือทันที
 

“มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าคะ”
 

น้ำเสียงที่คุ้นหูทำให้ชาเบียร์หันขวับ  รอยยิ้มกระจ่างใสที่เคยเห็นในระยะไกล ณ ขณะนี้มันอยู่ใกล้แค่เอื้อม  สมองของเขามึนงงชั่วครู่  แทบไม่น่าเชื่อ ไม่กี่นาทีก่อนหน้าเขากำลังหมดหวัง แต่วินาทีนี้ ทุกอย่างกลับตรงกันข้าม
 

มะนาวกระพริบตาสองสามครั้งเพื่อฉุดสติให้อยู่กับเนื้อกับตัว  ราวกับเธอกำลังจมลงสู่ห้วงมหานทีอันอบอุ่นและร้อนแรงหลังเผลอสบตาคู่คม ใบหน้าสมบูรณ์แบบเท่าที่เคยเห็นมากำลังยกยิ้มเพียงนิดราวกับสุขสมหวัง แต่แค่นั้นก็มากพอให้เธอใจสั่น
 

“ตกลงเลือกใบนี้นะคะ”
 

เสียงอันนาที่มาพร้อมกับตัวเตรียมคิดเงินให้กับลูกค้า  ทำให้มะนาวปลีกตัวไปช่วยอันนาอย่างรวดเร็วราวกับหนีอะไรบางอย่าง
 

ชาเบียร์กวาดสายตามองแม่สาวน้อยทั้งตัว จากที่ไม่ชอบแอปเปิ้ลเท่าไหร่ เห็นทีว่าเขาคงต้องเปลี่ยนความคิดซะแล้ว เพราะแอปเปิ้ลผลนี้คงทั้งหวานทั้งหอมในเวลาเดียวกัน...
 

ซามีกำลังจ่ายเงินค่ากระเป๋าแต่มือหนาของชาเบียร์กลับยื่นบัตรเครดิตแทน  มะนาวหยิบบัตร ทันทีที่ปลายนิ้วของเธอสัมผัสกับนิ้วของเขา ราวกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านทั่วร่าง เธอรีบคิดเงินอย่างรวดเร็ว สองแก้มแดงก่ำ
 

                ชาเบียร์ยืนนิ่งทั้งที่ภายในกายร้อนผ่าว สัมผัสเพียงปลายนิ้วเขาถึงกับสั่น ไม่อยากจะคิดถ้ามากกว่านี้เขาจะเป็นเช่นไร
 

                ซามีรับรู้ความผิดปกติของเจ้านาย เขามองสาวน้อยแสนสวยบอบบางราวตุ๊กตากระเบื้อง ก่อนหันไปมองชาเบียร์เป็นที่แน่นอนแล้วว่าเจ้านายเขากำลังสนใจสาวน้อยคนนี้อยู่
 

                ชาเบียร์มองสาวน้อยคนนั้นอีกครั้งก่อนออกจากร้าน มันสมองอันชาญฉลาดกำลังครุ่นคิดบางสิ่งพร้อมดวงตาเปล่งประกายหมายมาด

                ขอให้มีความสุขในการอ่านค่ะ ^^