ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : กินข้าว
++++++++
หลัาที่ร้อไห้มาสัพั เธอ็รับโทรศัพท์ หลัาที่ทนรำา เสียโทรศัพท์ที่โทรมาพัให่ๆ เลเบอร์สวยแ่ไมุ่้นเลย
"ฮัลโหล"
"ุน้ำหวาน" เสียายหนุ่มพูอย่าอารม์ี
"นายเป็นใร" น้ำหวานมวิ้วเพราะเสียที่ฟัุ้นอยู่มา
"ผมเอปลาวาฬ"
พอรู้ว่าเป็นใรน้ำหวาน็ะโนรอไปที่โทรศัพท์เสียั
"ไอ้บ้า..ไปายะ" ปลาวาฬอุหูไม่ทันึโนเ้าเ็มๆ พอั้สิหายมึนึพู่อ
"แ้วหูผมะแแล้วนะุ แรนะเนี่ยุ"
น้ำหวานสะใ
"ใ่ันแร.. และร้ายมา ืนนายมาามื้อันอี นายายแน่" เสียู่อน้ำหวาน แ่ปลาวาฬหาเรลัวไม่
"เสียใ้วยนะ.. ผมรู้แล้วว่าพี่รามไม่ใ่แฟนุ" เมื่อเาพูบเสียสะอื้นโฮอน้ำหวานมาามสาย นปลาวาฬใ
"ผมอโทษ ที่พูแทใำุ นีุ่ร้อไห้เหรอ"
"ไม่ใ่เรื่ออนาย"น้ำหวานวาและว้าโทรศัพท์ไปบนที่นอน
ถ้อยำอรามที่พูว่าิับเธอแ่น้อสาวในหัว่าบาลึ
"พี่ไม่รู้สึอะไรับหวาน เลยใ่ไหมะพี่ราม"
++++++++++++++
น้ำหวานเินลมาแ่ัวเรียบร้อย บิามาราำลัทาน้าวที่โ๊ะอาหาร เียนเอ่ยถามลูสาว
"หนูะไปไหนล่ะลู"
"สมัราน่ะป๊า" น้ำหวานนั่ที่โ๊ะ ทาน้าว้ม้าๆ
"อ้าวไหนว่าะอยู่เยๆสัเือน"
"หวานเบื่อ่ะ ว่ามาสมอมันิอะไรวุ่นวาย หาอะไรทำีว่า หวานอยาทำานเร็วๆ"
น้ำหวานทานเียบๆ ทั้บิามาราเป็นห่วลูเพราะเอาแ่ินไม่พูา ใบหน้า็ูอิโรยเหมือนอนอน แล้วะยัเสียร้อไห้เมื่อืนอี
"หวานไป่อนนะะ สวัสี่ะ"
"้ะลู โีนะ" น้ำเพรบอับลู
"เี๋ยวป๊าไปส่นะหวาน"
"ไม่เอา่ะ.. ป่าป๊าะ ื้อรถให้หนูหน่อย"
เียนผ่อนลมหายใ "ไปอม่าม๊าแโน่น ป๊ามีเินที่ไหนเล่า"
"ม๊าะ.."น้ำหวานเอ่ยอ้อนมาราทันที
"ให้ไ้าน่อนนะ"
น้ำเพรบออย่าใเย็น น้ำหวานึทำหน้าเบื่อเินออไปเรียแท็ี่
++++++++++
น้ำหวานึ้นรถแที่ไ้ไม่นาน โทรศัพท์็ส่เสียัไม่หยุนนับรถมอ
"โทรศัพท์แฟนเหรอหนู ทำไมไม่รับล่ะ"
น้ำหวานมอที่โทรศัพท์ผ่อนลมหายใ่อนรับ
"นี่นายโทรมาเป็นสิบรอบแล้ว ว่ามาหรือไ"
น้ำหวานบ่นบ ปลาวาฬ็ล่าวเสียใสอย่าอาร์ีมีวามสุเมื่อไ้ยินเสียไพเราะแ่โหๆอน้ำหวาน
"ทำไรอยู่รับ"
"ันำลัะไปสมัราน"
"เหรอรับที่ไหน"
"นายเป็นอะไรับัน.. ทำไมัน้อรายานนายลอหา" น้ำหวานุใส่ แ่ปลาวาฬถาม่อสบายๆ
"ถ้าุอยาให้เป็น็ไ้นะรับ"ปลาวาฬยิ้มน้อยยิ้มให่ น้ำหวานโมโหสุๆ
"อีาบ้า ทะลึ่ เพื่อนเล่นเหรอ"ปลาวาฬหัวเราะหึ
"นีุ่วันนี้ผมว่า ุไปทาน้าวับผมไ้ไหมร้าบ..นะ" ปลาวาฬส่เสียอ่อน แ่น้ำหวานหาใอ่อนไม่
"ไม่มีทา.."
"ทำไมล่ะรับ รับผมเป็นเพื่อนสันไม่ถึับายหรอุ"
"นายยัมาปาีอี เพราะนายทำให้ันอหั นี่นายยัะมีหน้าล้ามาอเป็นเพื่อนันเหรอ"
"อ้าวุแอบอบผมเหรอ เท่าที่ผมำไ้ ผมไม่มีทาหัอุหรอ" ปลาวาฬโมเมลบเลื่อนพลาหัวเราะอย่าอารม์ี น้ำหวานทั้เินทั้โมโห
"ไอ้ปลาวาฬ"
"อุ้ย ึ้นไอ้... แสว่าโรธั ผมล้อล้อเล่นรับ แ่แหมทีุ็ทำผมอหั ผมยัไม่ว่าอะไรสัำ"ปลาวาฬเอ่ยบ้า
"ันไปหัอนายเมื่อาิไหนไม่ทราบ.."
"็อนุบอเป็นแฟนพี่รามไ ใผมหายวาบเลย ไปอยู่าุ่ม ราวับโลถล่มทลาย"
น้ำหวานฟัน้ำเสียเศร้าสร้อยนั้นไม่สสารสันิ
"ั้น็ี สมน้ำหน้า เรา็หายัน"
"ลนะรับ เราไปิน้าวันนะ"
น้ำหวานถอนใเฮือให่ พลาิเบื่อๆไม่รู้ะไปไหน่อเลยลรับปาไป
"ั้นันรอใบสมัรเสร็ นายมารับที่บริษัทเลยละัน ันอหรูที่สุ แพที่สุ เ้าใไหม"
"ไ้รับที่รั เี๋ยวผมอร้านเสร็แล้วะโทรหานะ" ปลาวาฬยิ้มอย่าอารม์ี
"นี่.." น้ำหวานหน้าเป็นสีเรื่อ หมอนี่พูไม่อายเลย
"รับๆ ั้ใสมัรานนะ ผมะเอาใ่วย"
++++++++++
เือบบ่ายโมที่ร้านอาหารสุหรูแห่หนึ่ลาใเมือ น้ำหวานเอาแ่ทานอาหารอย่าหิวโหย อที่เธออบทั้นั้น มานั่ไม่นานอ็มาเ็มโ๊ะละลานานเลือไม่ถู ปลาวาฬโทรสั่มาอล่วหน้าแล้ว
"นายไม่ินเหรอ" น้ำหวานเอ่ยถาม นึเินเหมือนันที่เาเอาแ่นั่เท้าามอูเธอินไม่หยุแบบนี้ ปลาวาฬเอาแ่ยิ้ม
"แ่เห็นุิน ผม็อิ่มแล้ว"
"น้ำเน่าที่สุ" น้ำหวาน่อนอ พลาัปลา่อนลุยสวนใส่านนเอ
"ลุสมัรานที่นั่นริเหรอ" ปลาวาฬถามึ้น เพราะน้ำหวานโทรให้ไปรับที่หน้าบริษัทแห่หนึ่
"อืม " น้ำหวานพยัหน้าพลาเี้ยว้าวุ้ย ปลาวาฬ็ยิ้มอีนหน้าบ้าน
"ยิ้มอะไรอนายนัหนาเนี่ย"
"เปล่าร้าบ.. ทานอะไรสั่เพิ่มไ้นะ"
"ะีเหรอ.. ั้นอสั่ไปฝาป่าป๊าม่าม๊านะ"
++++++++++++++++
"นั่แท็ี่มาเหรอลู"
น้ำเพรถามเมื่อเห็นลูสาวหอบถุบรรุล่อโฟมพะรุพะรัมามอบให้
"เพื่อนมาส่่ะแม่"
"ารามหรือ" เียนเอ่ยถามึ้น
"ระยะนี้อย่าพูื่อนั้นอีนะะ หวานไม่อยาฟั"
"ทะเลาะันเหรอลู"
"ไม่เิ่ะ เี๋ยวถ้าสบายใหวานะเล่าให้ฟั่ะไปทาน้าวีว่า หวานื้ออมาฝาเยอะเลย"
+++++++++++++
"พ่อรับ ผมอยาทำาน"
ปลาให่เลิิ้วมอลูายที่เ้ามาในห้อทำานแล้ว็พูประโยที่เาไม่ิว่าะไ้ยินาปาลูาย
"แปลริ ปริี้เียัวเป็นนอย่าแ ันนึว่าะเาะพ่อินไปยันโ"
"แหมพ่อ นเรา็้อมีพันาบ้าสิรับ"
บิาส่ายศรีษะ
"พ่อรับ แล้วผมอเลือเลาเอไ้ไหม"
ปลาให่เลิิ้วมอลูายอย่าไม่น่าไว้ใอีหน ปลาวาฬเอาแ่ยิ้มอย่าเ้าเล่ห์ออไปมอนอหน้า่า
+++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น