คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : More than 5 >> กูพูดผิดเหรอ มันเย็นจริงๆ
Chapter 5 : ‘กูพูดผิดเหรอ มันเย็นจริงๆ’
Writer : newworld (y)
( Facebook status Handsome ‘Now!’
- !@#$%^&*()_+)(*&^%$##@#
-//////////////////////////////////-!!!
21:12 P.M. 12 like 23 comment)
“พวกมึงเย็นนี้ไปร้องเกะกันป่ะ”เสียงกวนๆของไอ้สีฟ้าถามพวกผม ตอนที่ผมกำลังรอน้ำในบีกเกอร์เดือด
“ร้องทีไหนวะ”
“พิ้งค์บลู”
“ชวนไปแดกเหล้าเหรอมึง”
“ประมาณนั้นวะ รู้ใจกูนี่หว่า”ผมมองไอ้ตองกับไอ้สีฟ้าที่กำลังยกมือขึ้นแปะกันเบาๆแต่ก็ทำให้อาจารย์วนิศาที่ยืนหน้าห้องเริ่มหันมามองที่โต๊ะ...จนไอ้ปอนด์ที่อยู่ข้างๆต้องคีบหลอดทดลองขึ้นมาแบบเนียนๆ
“พวกมึงเงียบๆกันดิ...อยากเจอวนิศาจัดเหรอแค่ไอ้พลุตายนี่ก็โดนเพ่งเล็งพอแล้วสัส -___-”เชี่ยปอนด์บ่นปอดๆแปดๆขณะที่ยกสารในหลอดทดลองและหยดฟีนอล์ฟทาลีนลงไป “เป็นกรด...ไอ้นาวจดดิ”
“เออๆ...สารบีเป็นกรดเมื่อถูกต้ม”ผมจดผลการทดลองและบันทึกผลลงไปในช่องสุดท้ายก่อนจะใช้เท้าเขี่ยๆไอ้พลุที่หลับอยู่ให้ฟื้นคืนชีพ “พลุมึงไม่ตื่นกูจะเรียกสีฟ้ามาปลุกมึง -__-” และดูเหมือนคำพูดผมจะเข้าไปกระแทกปลายประสาทมันเพราะไอ้พลุลุกขึ้นมาขยี้ตามองหน้าผมและยืดตัวไล่ความเมื่อย
“ปลุกกูมีไร -__-^”
“สรุปผลดิ”สมุดบันทึกผลการทดลองถูกผมโยนไปกองที่หน้าไอ้พลุซึ่งมันก็หาววอดๆสามสี่ทีก่อนจะหยิบปากกาจากกระเป๋าออกมาเขียนสรุปผล ไอ้พลุเป็นคนหัวดีมากๆ (ไม้ยมกร้อยตัว) การบ้านเสร็จทุกวันสอบไม่เคยตกเผลอๆท็อปทุกรอบด้วยถ้าคาบนั้นมันไม่หลับก่อนทำข้อสอบอ่านะ -___-;
แต่ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจว่ามันจะมาดักดานทำไมในเมื่อความรู้อย่างมันสอบเลื่อนห้องได้ตามสบาย แต่ก็ดีแล้วหละมีมันก็ดีมีคนให้ลอกข้อสอบ -.,-
“สรุปจะไปไหมไอ้นาวไอ้ปอนด์เกะอ่ะเกะ”
“ไม่ว่างวะกูนัดแบมไว้จะพาไปดูหนัง”ไอ้ปอนด์ตอบออกมาด้วยความเขินเล็กน้อยก่อนที่มันจะค่อยๆไหลไปตามเก้าอี้ห้องแล็บ...แบมที่มันพูดถึงเนี่ยคือ ‘น้องแบมบู’ นักเรียนโรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งที่ไอ้ปอนด์ตามหม้อ...เอ๊ย ตามจีบอยู่นานและพึ่งคบกันเมื่อสองสามวันที่แล้วแต่ความหวานนี่เล่นเอาคนไม่มีคู่แบบพวกผมแทบกระอักเลือดตาย
“ส่วนกู....ขอโทรถามม่าม๊าก่อน”
“ทั้งปีอ่ะมึง...งั้นโทรเลยโทร !!!”
“โทรพ่องดิ เดี๋ยวนิศาก็เอาพี่เก้ากูไปนอนกอดหรอก -__-” ผมตบหัวไอ้สีฟ้าไปทีนึงเล่นเอามันหันไปฟ้องไอ้ตองที่นั่งข้างๆแต่แทนที่ไอ้ตองจะโอ๋มันกลับประเคนฝ่ามืออรหันต์ลงกลางหน้าผากเหตุด้วยมันเสียงดังจนอาจารย์หันมามอง
“ฮ้าวววววว...ไอ้นาว เสร็จแล้วเอาไปส่งไป”ไอ้พลุยื่นสมุดบันทึกผลของกลุ่มให้ผมก่อนจะฟุบลงไปกับโต๊ะอีกครั้งผมได้ยินเสียงลมหายใจแบบสม่ำเสมอของมันเลยรู้ว่ามันนั้นหลับไปแล้ว -__- เชี่ย นี่มันโนบิตะประเทศไทยชัดๆแม่งแปปๆหลับ เงียบเป็นหลับขยับเป็นฟุบ นี่แหละไอ้พลุเลยหล่ะ
...
“ฮัลโหลม๊า...”
[สามโหลนาว] -___-; แม่เล่นมุขอะไรอ่ะ
“วันนี้นาวไปร้องเกะกับพวกไอ้สีฟ้านะม๊า”
[ที่ไหน...]
“พิ้งค์บลูอ่ะม๊า กลับก่อนสามทุ่มไม่เถลไถล”
[อืม...แปลว่าไม่กินข้าวบ้านใช่ไหม]
“ใช่ม๊า...รักม๊านะ”
[ไม่ต้องมาพูดเอาใจม๊าเลย...อย่ากลับดึกหล่ะ]
“ครับม๊า”
ผมตอบรับคำม๊าก่อนจะกดวางสาย เสียงม๊าเหมือนจะน้อยใจแฮะแม่ผมป็นคนขี้เหงาเพราะอาป๊าไปทำงานที่จีนผมบอกให้ม๊าไปอยู่ด้วยก็ไม่ยอมท่าเดียวบอกจะอยู่กับผม แต่พอกลางคืนก็บ่นคิดถึงป๊า ถึงจะสไกป์คุยกันตลอดก็เถอะ -__-; ผมไม่อยากจะเซย์ว่าป๊ากับม๊าหวานกันจนมดแทบจะมาหาม บางทีผมยังหมั่นไส้เวลาป๊ากลับมาสองคนหวานกันเกินไปผมอิจฉา T___T!!
“ว่าไงไอ้นาว ไปป่าว”
“ไปอยู่เว้ยยยย”
“งั้นเดี๋ยวเลิกเรียนไปกัน ทิ้งไอ้ปอนด์ไปกับน้องแบมสุดที่รักมันเหอะ”ไอ้ตองเริ่มมาตรการปากหมาอีกครั้งมันหันไปแซวไอ้ปอนด์ที่อยู่ทางซ้ายสุด เล่นเอาไอ้ปอนด์แก้เขินด้วยการไล่เตะไอ้ตองที่วิ่งหนีเข้าตึกอย่างรู้งาน ซึ่งผมก็เดินตามและหัวเราะเบาๆกับท่าทางไอ้เพื่อนที่น่ารักของผมอย่างอดไม่ได้...
พลั่ก !
เนื่องด้วยอาการขำค้างของผมถึงกับลืมมองทางทำให้หน้าหล่อๆของผมกระแทกเข้ากับประตูห้องอาจารย์ที่เปิดออกมาพอดีเล่นเอามึนๆเล็กน้อย ถ้าช่วงนี้กูจะซวยขนาดนี้นะ -__- อาทิตย์ก่อนโดนลูกบาสอัดท้องวันนี้เสือกมาเจอประตูเปิดอัดหน้า
ผมสะบัดหัวเล็กน้อยไล่ความงงก่อนที่ตัวจะถูกพยุงขึ้นโดยไอ้พลุและไอ้สีฟ้า ที่เดินมาหิ้วปีกผมคนละข้าง
“เชี่ยนาวเดินชนประตูทำไมเดี๋ยวกระจกร้าว -_-^”
“ห่วงกูจังนะเพื่อนฟ้า -__-#”
“แน่นอนกูอ่ะเพื่อนรักมึงนะ...แล้วเป็นไงเจ็บไหม”
“เจ็บ...”
“นาว...”เสียงเรียกคุ้นหูดังขึ้นเล่นเอาผมหันควับลืมความมึนพอผมเห็นหน้าไอ้หนึ่งที่ยืนนิ่งๆมองหน้าอยู่ก็เล่นเอาผมตาเบิกกว้างอย่างห้ามไม่อยู่
“...อะ...ไอ้หนึ่ง”
“มึงเป็นไรไหม”
“...ไม่เป็นไร”
“กูขอโทษ...”
“ตอนนี้มึงขอกูกูก็ไม่ให้...กูกลับห้องก่อนนะเว้ย !!”ผมพูดขัดไอ้หนึ่งก่อนที่จะหันหลังวิ่งหนีไอ้หนึ่ง จากใจผมยังไม่พร้อมจริงๆถึงแม้ไอ้เรื่องบ้าๆนั่นจะผ่านมากว่าอาทิตย์แล้วแต่ผมก็ยังไม่อยากเจอหน้ามันเพราะอะไรหน่ะเหรอ...ก็เพราะว่ามันจูบผม มันเป็นเกย์และที่สำคัญที่สุดคือ...ผมยังฝันถึงรสจูบของไอ้เวรหนึ่งอยู่ทุกคืนและมันมาพร้อมกับใจที่เต้นแรงของผมนี่สิปัญหา
แถมตื่นมากูฝันเปียกอีกนะ กูเป็นไรเนี่ยรึผมจะเบี่ยงเบนไม่นะไม่ๆๆๆT____T!! เอาไอ้เกย์หนึ่งไปไกลๆผมทีได้ไหมมมมมมมมมมมมมมมม !!!
…
ผมสาบานได้ว่าปีนี้คงเป็นปีชงมากๆของผมกะว่าจะไปทำบุญเก้าวัดขับไล่เสนียดจัญไรและความซวยออกจากตัว ไม่รู้ทำไมถึงได้ซวยสุดๆซวยซ้ำซวยซ้อนซวยโคตร โคตรพ่อโคตรแม่ซวยสรุปง่ายๆคือผมกำลังซวยมาก -__-!!
เสียงในห้องคาราโอเกะยังคงดังขึ้นไม่ขาดแต่มันไม่ได้กลบความคิดฟุ้งซ่านในหัวผมไมได้เลยซักนิดยิ่งผมมองเห็นหน้ามึนๆของไอ้หนึ่งที่นั่งถัดจากผมไปไม่เท่าไรก็ยิ่งเครียด โว้ยย เซ็ง เครียด แดกเหล้า !! เมื่อคิดเสร็จผมก็กระดกแก้วเหล้าที่ไอ้ฟ้าชงไว้เข้าปากเป็นแก้วที่...เอ่อเท่าไรไม่รู้ช่างมันเหอะ จนไอ้พลุที่นั่งเงียบๆมุมห้องต้องเดินมาดึงแก้วอีกแก้วที่ผมกำลังจะยกเข้าปากไปถือไว้
“นี่แก้วที่เจ็ดแล้ว...ไม่ต้องแดกเดี๋ยวเมา”
“กู...ไม่เมา”
“ถึงไม่เมากูก็ไม่ให้แดก”
“...ก็กูจะแดกอ่ะ”ผมตอบพร้อมกับยักคิ้วกวนๆให้มันทีนึงก่อนจะลุกขึ้นแย่งแก้วเหล้าที่ไอ้พลุถืออยู่...มันเห็นท่าไม่ดีเลยกระดกแก้วในมือเข้าปากตัวเองทันทีเล่นเอาผมอึ้งแดก
“เชี่ยพลุ เหล้ากู”
“ก็กูจะแดกอ่ะ”
...ยอกย้อนกูเหมือนไอ้หนึ่งไม่มีผิด เอ๊ะ เมื่อกี้อะไรกลับไปอ่านทีดิ๊ ผมพูดว่าเหมือนไอ้หนึ่งนี่ผมคิดถึงมันอีกแล้วเหรอไม่จริงการี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด (?)
“กูไปเข้าห้องน้ำนะ...”ผมตะโกนบอกบรรดาผองเพื่อนแข่งกับเสียงร้องเพลงที่ดังขึ้นเรื่อยๆไอ้สีฟ้าหันมาผงกหัวเบาๆก่อนจะโบกมือไล่ผม เชี่ยรักกูจังเพราะมึงนั่นแหละทำให้กูตกอยู่ในสภาพนี้ ไอ้เชี่ยฟ้า!! T___T
20 นาทีก่อนหน้า
พวกผมกรูกันลงจากรถเมล์อย่างรวดเร็วทันทีที่รถจอดเทียบท่าและก็รีบจรลีย้ายทัพไปยังร้านแต่ทันทีที่จะเข้าไปถึงเคาท์เตอร์ก็ทำเอาผมผงะเพราะกลุ่มพวกไอ้หนึ่งก็กำลังจองห้องอยู่
“เฮ้ย นาวมาร้องเกะเหรอบังเอิญเนอะ”
“เออ...โคตรบังเอิญเลยวะ -__-;”
“นี่พวกมึงสนใจมากับพวกกูไหมฟรีนะเว้ย...ไอ้หนึ่งเลี้ยงวันนี้”
“เฮ้ยย จริงดิพวกกูไปได้เหรอ...*0*”ดวงตามึงนี่เป็นประกายเชียงนะไอ้สีฟ้าเรื่องของฟรีอ่ะ
“จริง...เนอะไอ้หนึ่ง”
“อืม...ก็แล้วแต่”ไอ้หนึ่งตอบนิ่งๆพร้อมกับหันมามองหน้าผมก่อนจะหันไปตามเสียงเรียกของพนักงานเคาท์เตอร์
และเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นเช่นนี้แลเรื่องบังเอิญจนน่ากลัวนั่น...สุดท้ายผมก็จำใจมานั่งร้องเพลงห้องเดียวกับพวกไอ้หนึ่งจากความเห็นแก่ของฟรีของไอ้สีฟ้า...ให้ตายสิผมไม่อยากเจอหน้ามันจริงๆ ไม่พร้อมโว้ยยยยย !
ซ่า...
ผมเปิดน้ำจากก๊อกให้ไหลลงมาแรงๆก่อนจะวักน้ำล้างหน้าเรียกสติตัวเอง ไอ้นาว...มึงเป็นผู้ชายอกสามศอก (ถึงไหมวะ) ไม่ใช่เกย์...มึงห้ามหวั่นไหวกับไอ้หนึ่งเด็ดขาด...เด็ดขาดนะเว้ย T___T
เมื่อทำการเรียกสติ (?) ตัวเองกลับมาครบสามสิบแปดส่วนผมก็ตัดสินใจเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วหันหลังเพื่อเดินออกจากห้องน้ำสาบานได้ว่าไอ้พวกนั้นต้องหาว่าผมตายในห้องน้ำแหงๆ
พลั่ก ตึง !
อย่าสงสัยครับว่าเสียงอะไร...เพราะมันคือเสียงประตูที่เปิดเข้ามาปะทะเข้ากับดั้งงามๆของผมเล่นเอาจังๆตรงแผลเดิมเมื่อตอนเที่ยงความมึนงงเริ่มกลับมา ให้ตายมึนสัสๆ
“ขอโทษ เป็นอะไรไหม...”
“ยังไม่ตายแต่จมูกกูใกล้หักเอาเงินมาให้กูด้วยจะไปทำจมูกใหม่”ผมตอบกลับไอ้หนึ่งด้วยอารมณ์โมโหนาทีนี้ผมลืมไปแล้วว่าโกรธว่าหลบหน้ามันอยู่...กูขึ้นครับ แต่ผมก็พูดได้ไม่นานก็ต้องชงักเพราะรู้สึกถึงของเหลวที่ไหลออกมาทางจมูก
เชี่ย เลือดกำเดากู...ไอ้หนึ่งที่กำลังตกใจคว้าแขนผมที่กำลังจะยกขึ้นปาดเลือดและจับหน้าของผมหงายมองฝ้าเพดานก่อนจะหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงซับเลือดบนหน้าผมเบาๆ
“เงยหน้าไว้...”ไอ้หนึ่งออกคำสั่งผมสั้นๆแล้วก็พาผมเดินออกจากห้องน้ำ “พี่ครับ...ผมขอน้ำแข็งกับผ้าสะอาดหน่อยเพื่อนผมไม่สบาย”มันดันตัวผมลงกับม้านั่งหน้าห้องน้ำพร้อมกับขอน้ำแข็งกับบริกรที่เดินผ่านมาพอดี...นี่มันเป็นใครวะสั่งกูจัง
“มึงเป็นไรกับกูป่ะคือวันนี้เปิดประตูชนกูสองรอบแล้ว...”
“ไม่ได้เป็นแต่กูไม่ได้ตั้งใจ...บังเอิญมั้ง”
งั้นกูก็ไม่อยากจะบังเอิญกับมึงแล้วแม่งซวยตลอด...ผมบ่นอุบบอิบกับตัวเองพร้อมกับหลับตานับหนึ่งถึงร้อนในใจเพื่อข่มสติ
“...มึงตอบมาเอาซะกูเถียงไม่ออก”
“ก็ไม่ต้องเถียง...อย่าก้มหน้าเงยหน้าไว้งั้นแหละมึง”มันพูดสั่งอีกครั้งก่อนที่ผมจะรู้สึกได้ว่ามีอะไรเย็นๆมาวางไว้บนหน้าผาก “รู้สึกเป็นไง”
“คือ...มันเย็นมาก”
“-___-”
“กูพูดผิดเหรอ มันเย็นจริงๆ”ผมลืมตาขึ้นเถียงไอ้หนึ่งเพราะไม่เห็นมันตอบอะไรแต่นั่นทำให้ผมรู้ว่าตัวเองคิดผิดสุดๆ เชี่ย...สตั้นสามวิ คือนาทีนี้คิดดูครับตอนนี้ผมนั่งบนม้านั่ง ไอ้หนึ่งยืนข้างหน้าผม สายตามันจ้องลงมาที่ผม มือถือผ้าประคบน้ำแข็งไว้เหนือหัว แล้วจังหวะเมื่อกี้ที่ผมลืมตาขึ้นมันสบตามันพอดีเป๊ะๆ
ตามองตาสายตาก็จ้องมองกันรู้สึกเสียวซ่านหัวใจ T____T!
ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก
หัวใจดวงเล็กๆของผมเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ รู้สึกร้อนผะผ่าวไปทั่วทั้งหน้าแต่สายตายังละจากดวงตาคมใต้กรอบแว่นนั่นไม่ได้ซักทีและมันก็คงเหมือนละครหลังข่าวเพราะไอ้หนึ่งวางผ้าประคบน้ำแข็งลงข้างๆผมก่อนจะก้มหน้าลงมาช้าๆ ริมฝีปากมันแตะกับริมฝีปากผมผ่านผ้าเช็ดหน้าที่ผมกำลังถือซับเลือดอยู่ก่อนจะผละออกไปอย่างรวดเร็วมันเป็นเวลาแปปเดียวจริงๆแต่ผมกลับรู้สึกถึงไอร้อนจากริมฝีปากและลมหายใจมันอย่างชัดเจนทั้งๆที่ริมฝีปากเราไม่ได้แตะกัน
“อะ...ไอ้หนึ่ง”
“อะไร...?”
“สะ...สะ....สองครั้ง”
“...”
“มึงกล้าดียังไงมาจูบกูตั้งสองครั้ง !!”
แถมเป็นจูบที่ทำกูหน้าแดงตั้งสองครั้งอีกนะ -//////-!!
2-12-12
กรี๊ดดดดดดดดดดด ไรท์เตอร์ผิดไปแล้วจริงๆค่ะ
คืองานเยอะมากๆๆๆๆ สัญญาว่าต่อไปจะรีบอัพ T_T!
มาพูดถึงตอนนี้มันแบบเขินอิน้องหนึ่งมากมันแบบมึนซึนได้ใจเจ๊ !!
ส่วนสถานะน้องนาวไม่ต้องสงสัยน้องเเขินมากจนพิมผิดพิมถูก
ความคิดเห็น