คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [CHAPTER 5] 48 นาที
CHARTER 5: กำกวม
อีทึกยอมรับว่านั่นเป็นความแค้นครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เขาเคยมีมา ....
แต่อย่างไรก็ตาม การที่น้องสลัดรยออุคได้แสตมป์ไปครอบครองนั้นมันคงเป็นความหายนะอันใหญ่หลวงของสมาชิกทุกคนในวง
“ฐรึกส์ .....” ฮีชอลหันหน้ามามองอีทึกด้วยแววตาอันแสนน่ารัก .......
“เราจะให้รยออุคแย่งแสตมป์ของเราไปไม่ได้เด็ดขาด”
“ฉันเห็นด้วย...”
ขณะนี้ภายในตัวกระท่อมต่างเต็มไปด้วยภาษาคน คนที่เหลือที่ไม่เข้าใจภาษาคนก็ต่างทำหน้างงๆ ไม่เข้าใจในสิ่งที่คนแก่ เอ้ย! พี่ใหญ่สองคนคุยกัน เพราะตั้งแต่ที่รยออุคหายตัวไปพร้อมกับกะละมังและปืนฉีดน้ำ เยซองก็ไม่เคยเงียบเลย
อีทึกมองหน้าฮีชอล
“มันไม่มีเหตุผลที่รยออุคอยากได้แสตมป์เซเว่นหนึ่งร้อยดวง เขาเป็นสมาชิกเซเว่นการ์ด มีแสตมป์เป็นเล่มๆ เขาทำไปเพื่ออะไรกัน”
“ฉันไม่เอาด้วยหรอก!! ยังไงแสตมป์ก็ต้องเป็นของฉัน อย่างน้อยก็แหนมคลุก!!!” หน้าของฮีชอลเริ่มเขียวขึ้นเพราะความโกรธ
“อยากจะทำอะไรก็ทำ บ้าเอ๊ยย!!! กูต้องหามันให้เจอ” อีทึกเริ่มเผยธาตุแท้ที่ไม่ค่อยจะเผยให้สมาชิกในวงเห็นมาตลอดเจ็ดปี ตอนนี้พี่ใหญ่ของวงมีเขาขึ้นอยู่บนหัว ... แต่เป็นเขาควายนะ....
คิบอมแอบถามทงเฮว่าพวกเขาพูดอะไรกัน ฟังไม่รู้เรื่อง มันคือภาษาของคน และพวกเขาไม่ใช่คนเป็นมนุษย์ ....แต่ทงเฮส่ายหน้า และตอบอะไรไม่ได้นอกจาก ‘วี แกนนา บี อไรท์’
ซีวอนเริ่มน้ำตาคลอขึ้นมา ตอนนี้ทุกอย่างมันตื้นตันไปหมดจนฮยอกแจเข้าไปกอดปลอบ แต่ซีวอนรีบผลักออกเพราะกลิ่นอโรเวร่าของฮยอกแจ
....จากเหตุการณ์ตอนนี้ .... มันทำให้ซีวอนเลิกคิดถึงอุดรไปชั่วขณะ ............
“อีทึก...” คยูฮยอนเรียกอีทึกดังๆ .... อีทึกจึงเลิกประกาศเอกราชกับฮีชอล
ฮีชอลมองหน้าอีทึกด้วยความสิ้นหวัง ... ก็ได้ เขาจะไม่ทำตามกฎแล้วไม่ว่ายังไงก็ตาม ...
บางที ..... หากฮีชอลคิดได้แต่แรก ถ้าเขาเลือกที่จะโกงแบบรยออุค ตอนนี้แสตมป์อาจจะอยู่ในมือของเขาแล้วก็ได้ ....
“ผมไม่รู้พวกพี่พูดอะไรกัน แต่ตอนนี้ความสูงของรยออุคมันไม่สำคัญเท่ากับแสตมป์เซเว่นแล้ว เจ้าเตี้ยนั่นพยายามขโมยนแสตมป์เซเว่นไปจากอกของพวกเรา .... ถึงผมจะกินเจ แต่ที่เซเว่นก็มีอาหารเจ และเราเลือกไม่ได้ .....” คยูฮยอนพูดเรื่องอื่นที่มีประโยชน์ขึ้นมาเป็นครั้งแรก
“ฉันอยากแค่ฝันไปแล้วตื่นขึ้นมาพบว่าแสตมป์มันวางอยู่ข้างหน้าพวกเราทุกคน .....” ซองมินเริ่มตาแดงคล้ายจะร้องไห้
“แต่ฉันอยากได้แหนมคลุกนะ” ฮันคยองพึมพำเบาๆ คนเดียว ....
อีทึกเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาลายคิตตี้ .....
“เราเหลือเวลาอีกแค่ 35 นาทีเท่านั้นเองนะ ฉันว่า .....3”
ปัง ตึง โครม เพล้ง ตุ๊บ แกร๊ก!!!
เสียงดังๆ จากนาฬิกาดังขึ้น ทุกคนหันไปมองนาฬิกาลายคิตตี้
ทันใดนั้น ตัวเลขบนหน้าปัดก็เพิ่มเป็น 48 นาทีตามเดิม....
“สลัดดดด! / เหี้ยยยย / คิตตี้!!!! / ขี้... / ส้นนนนนนน / ดากกกกกกก / เหยดดดดดดด / กูสวยยยยยย” เสียงอุทานอย่างสุภาพของทุกคนดังขึ้นมาพร้อมกัน
“เวลามันเพิ่มให้กูเอเง .... แต่ไม่ได้!!! .... เราต้องตามหาตัวรยออุค!!!” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของอีทึกเป็นรอบแรกในเจ็ดปีเช่นเดียวกัน
สมาชิกทุกคนวิ่งควายไปตามหาตัวรยออุคทันที เหลือเพียงแต่พี่ใหญ่สองคนที่ทำหน้างงเพราะวิ่งไม่ได้แล้ว ... แก่เกิน
“ทำไมเราไม่มาร่วมมือกันล่ะ?”
ฮีชอลพูด ... เขากำลังคิดแผนการบางอย่างเอาไว้ในใจ
“ร่วมมือกันยังไง? ฉันอยากได้แสตมป์ ส่วนนาย .... นายอยากได้แสตมป์เหมือนกันนี่ .....” อีทึกขมวดคิ้วมองหน้าฮีชอล ....
“อ๋อออ!! นายจะไม่เสียสละให้ฉันใช่มั้ย!!!!!” ฮีชอลตะคอกใส่หน้าเหี่ยวของอีทึก พร้อมกับหยิบแบตเตอร์เลี่ยนตัดขนแมวขึ้นมา
“นายเตรียมตัวตาย!!!” ณ บัดนนี้ ไม่มีอีกแล้วหน้าอันสวยงามของฮีชอล ตอนนี้มีเพียงใบหน้าที่ดูดุร้ายน่ากลัวห้ามเข้าใกล้ เพราะฮีชอลแยกเขี้ยวออกกว้างเตรียมตัวจะแดกหัวอีทึกอย่างเต็มที่ .... แต่ฮีชอลคงลืมไปว่า ......... ฮีบอมอยู่ใต้เท้าของอีทึก ........
“เข้ามาสิ!!!!!!!” อีทึกยกแมวขึ้นมาขู่ .... ต่อให้เสียหัวแสนแหล่ม แต่ไม่ยอมเสียแสตมป์ให้ใคร
ฮีชอลอ้าปากกว้าง ก่อนจะพุ่งหลาวเข้าไปหาอีทึกด้วยท่าทาง slow motion ….
(กรุณานึกภาพตามเป็นแบบ slow motion)
“ย๊ากกกกกกกกกกกก.....”
“อย่า น้า.... ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” อีทึกร้องเสียงหลงพร้อมกับโยนฮีบอมไปให้ ..........
มาจะกล่าวบทไปถึงฮีบอมแมวแสนรู้
แต่ดูๆ แล้วเหมือน ชะตาขาด
หน้าฮีชอล ผู้สวยงาม โดนแมวฟาด
แมวอุบาทว์ จังไร ใครโยนมา?
เหลือบไปเห็น ตีนกา ของอีทึก
แม่มมันลึก สุดใจ จะไฝ่หา
หน้าเหมือนคน มีเขาควาย กูจะบ้า
โยนแมวมา ใส่หน้ากู หาอะไร
ทำไมทึก ถึงทำ กันแบบนี้
ไหนล่ะที่ จะร่วมมือ หายไปไหน
พอกันที อีแก่บ้า หน้าเหมือนควาย
ต่อให้ตาย กูจะไม่ รักไคร่มึง!!!
“ย๊ากกกกกกกกก!!!” ฉีบพลันคมเล็บของฮีบอมก็ข่วนเข้าที่หน้าของฮีชอลอย่างจัง
ใบหน้าสวยอาบไปด้วยเครื่องสำอางและสีทาเล็บจากสวีทฮาร์ทของฮีบอม...........
...สวยอนาจคิมฮีชอล โดนแมวข่วนหน้า ความสวยยังคงทน แต่หน้าหายมนกูทนไม่ได้...
“แอ๊กกกก!!” ฮีชอลล้มลงกับพื้นพรมสีชมพู้ชมพู...........
แต่ก่อนหน้านั้นฮีชอลก็ลากเท้าของฮีบอมมา แล้วใช้น้ำยาทาเล็บที่ติดอยู่ที่เท้าของฮีบอมเขียนลงบนพื้นพรมว่า
.......
‘ธรณีนี่นี้เป็นพยาน กูก็อยากไปทานเซเว่นบ้าง
มึงไม่ได้แสตมป์ไปกูชอบ หากมึงได้แสตมป์ไป ตีนกูคืนสนอง’
แล้วฮีชอลก็ถูกลากเท้าออกมาด้วยฝีมือของชายหนุ่มปากห้อยคนเดิม ..... ปาร์คยูชอน....
“คิมอีชอล GAME OVER …. อีทึก 1point” เป็นอีกครั้งที่แป้นคะแนนของอีทึกถูกพลิกให้กลายเป็น 2 คะแนน.....
“มีคนกำลังจะขโมยแสตมป์ ขอให้นายโชคดี ......” แล้วยูชอนก็ทิ้งความห้อยและลากเท้าฮีชอลออกไปกลางบ้านท่ามกลางเสียงตะโกนของฮีชอลที่ว่า ......
“อีควายยยย!!! รองเท้ากูคู่ละ 3 แสนนนนน!”
TO BE CON.
ปล. ตอนที่แต่งตอนที่ฮีชอลโดนแมวข่วนอ่ะ อยากบอกว่าอยู่ดีๆ ของทั้งหมดบนชั้นวางหนังสือก็หล่นลงมา หลอนมากอีสลัด TT
ความคิดเห็น