คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4 ; Boss [บอส...ฮะ]
ตอนนี้เวลาประมาณเท่าไหร่ไม่รู้แต่ก็ดึกพอสมควรแล้วฉันกำลังยืนถือภาชนะที่ใส่อาหารสุดหรูของใครบางคนอยู่ด้วยอารมณ์ที่เรียกได้ว่า...ดีสุดๆ เลยล่ะ “โถ่! นึกว่าจะพามากินร้านหรูๆ ที่แท้ก็มาม่ากระป๋องตรงเซเว่นหน้าฟาร์ม -_-”
“อย่าเพิ่งเอ็ดไปไฮไลต์มันไม่ได้อยู่ตรงนั้นถือมาม่าของแกกับของฉันไว้ดีๆ แล้วตามมา :)”
คุณบอสเหลียวซ้ายมองขวาอยู่หลายครั้งก่อนจะค่อยๆ เดินเลาะไปข้างๆ ฟาร์มที่มีรั้วกั้นสูงประมาณคางของฉันโดยประมาณส่วนความกว้างก็ประมาณท่อนแขนของฉันหนึ่งข้างพอดี (รั้วนี่โคตรใหญ่เลย!) ฉันเห็นคุณบอสใช้มือเที่ยวเคาะตรงรั้วมืดๆ ไปทั่วเหมือนว่าจะหาอะไรบางอย่างจากแนวรั้วนี่ “เดี๋ยวแกคอยดูของดีนะไอ้หนู”
“เร็วๆ เถอะฮะ -_-”
“ครับพ่อ ไหนพ่อลองดูสิว่ารั้วอันนี้มันเป็นยังไง”
ตรงรั้วอันหนึ่งที่คุณบอสชี้ให้ฉันดูมันมีรูเหล็กเล็กๆ ที่ทาสีเดียวกับรั้วอยู่ถ้าไม่สังเกตดีๆ คงไม่เห็นแต่มันก็มีห่วงเล็กๆ เหมือนแหวนวงใหญ่กว่านิ้วประมาณสองเท่าแต่มันก็ดูเป็นเนื้อเดียวกับรั้วนะทั้งห่วงประหลาดแล้วก็รูปริศนาแต่ยังไงรั้วอันนี้ก็ดูแปลกตากว่ารั้วอันอื่นอยู่ดี
“มันมีรู”
“ดูดีๆ ล่ะ”
คุณบอสเดินไปตรงขอนไม้ประดับอันหนึ่งที่อยู่ข้างๆและ...ไม่น่าเชื่อว่ามันเปิดได้แล้วในนั้นมันก็ใส่กุญแจเอาไว้
“ทีนี้เราก็มีกุญแจแล้ว”
ฉันเฝ้ามองการกระทำของเขาอย่างใจจดใจจ่อเขาใช้กุญแจอันนั้นเสียบเข้าไปตรงรูกุญแจที่อยู่ตรงรั้วแล้วก็ใช้นิ้วมือเกี่ยวตรงวงแหวนที่ติดกับรั้วให้เปิดออกตอนนี้รั้วมันเปิดปิดได้เหมือนประตูเลยล่ะ O_O
“เข้ามาสิอย่าเอาแต่อึ้งอยู่”
“ฮะ!”
อย่างที่บอกรั้วนี่มันสูงเท่าคางฉันเองพอมุดเข้าไปได้จนถึงระดับที่สูงพอที่ฉันกับคุณบอสจะยืนได้เต็มความสูงพอจะเดินต่อเขาก็ดันเอามือมาขวางทางเอาไว้เสียอีก ผู้ชายอะไรท่าเยอะจังวุ้ย -_-
“ก่อนเข้าไปมีข้อแม้คือแกต้องปิดตาก่อน”
“ปิดยังไงล่ะมือผมถือมาม่าอย่างนี้ -_-”
“งั้นเดี๋ยวฉันปิดให้ก็ได้แล้วถ้าฉันให้แกเดินไปทางไหนก็เดินไปทางนั้น โอเค?”
“โอเคๆ รีบไปสักทีสิฮะ -O-”
ผ้าอะไรสักอย่างผูกตาฉันจากด้านหลังแล้วมือสองข้างของคุณบอสก็วางแหมะลงบนไหล่ทั้งสองข้างของฉันแล้วเขาก็ออกแรงดันหน่อยๆ ให้ฉันเดินไปด้านหน้า
...ฉันว่าในระยะแค่นี้มันก็ใกล้ไปนะ -///-
“เอาล่ะถึงแล้ว”
มาม่ากระป๋องสองอันถูกดึงออกจากมือของฉันทั้งสองข้างไปอยู่ที่ไหนสักแห่งฉันจึงเอาผ้าที่ปิดตาตัวเองออกและสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของฉันตอนนี้ก็คือ...
“สวยจัง”
โป้ก!
มะเหงกใหญ่ก็โป้กลงบนหัวฉันอย่างแรง นี่ฉันทำอะไรผิดอีกเนี่ย! “มันเจ็บนะ =_=”
“ยังไม่ได้บอกให้เปิดตาเลย!”
“ผมขอโทษ”
“อยากรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงพาแกมาที่นี่”
“อยากบอกก็บอกมาดิ”
จากคำตอบนั่นก็กลายเป็นกระป๋องมาม่าที่ถูกยื่นมาตรงหน้าฉันแทนแต่ก็ดีเหมือนกันฉันกำลังหิวพอดี -.-
“ชื่อเล่นของฉันคือบอส”
“อื้อก็รู้แล้ว”
“นี่แกไม่ได้เอะใจสงสัยอะไรเลยเหรอ -__-^”
“ก็แค่ชื่อเล่นเอง” พูดไปก็ซดมาม่าไป
“-___-^”
“แล้วบอกผมทำไมล่ะ (‘ ‘ );;;”
“เพราะแกเป็นคนนอก”
“?”
เพราะเป็นคนนอกถึงบอกเนี่ยนะ? อะไรของเขาอีกเนี่ย -_-
ฉันซดมาม่าจนหมดด้วยความไวขั้นเทพแล้วมองคุณบอสที่ล้มตัวลงนอนบนพื้นหญ้าอย่างงงๆ ก่อนที่ฉันจะค่อยๆ ลงไปนั่งขัดสมาธิกับพื้นข้างๆ เขาแล้วแหงนหน้ามองดาวสีระยับบนท้องฟ้าเช่นเดียวกับที่เขากำลังทำอยู่
“ชีวิตฉันมันเหมือนไม่ใช่ของฉันตั้งแต่เล็กจนโตฉันก็เดินไปตามทางที่ครอบครับวางไว้ให้ตลอดไม่เคยได้มีอิสระที่จะทำอะไรด้วยตัวเองเลยฟาร์มที่นี่เป็นของฉันก็จริงแต่กว่าฉันจะได้มันมาก็ต้องแลกกับความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวที่ถูกตัดทิ้งแต่ถึงยังไงคนงานในฟาร์มนี่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกคนของครอบครัวฉันทั้งนั้นคนพวกนี้ถูกจ้างให้มาจับตาดูฉันเว้นแต่คุณลุงของแกนั่นล่ะท่านเป็นคนเดียวที่ฉันคิดว่าไว้ใจได้เพราะไม่ได้เป็นคนที่ทางครอบครัวส่งมาแต่ท่านก็วางตัวมากไปหน่อยยึดติดกับหน้าที่เห็นฉันเป็นเจ้านายแทนที่จะเป็นหลานแต่ฉันกลับมองท่านเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งแทนที่จะเป็นลูกน้องแต่แกไม่ใช่”
“แล้วทำไมคุณบอสถึงไม่คิดบ้างว่าผมเป็นคนที่ครอบครัวคุณส่งมา”
“เพราะแกไม่เชื่อฟังฉันกล้าสบตากับฉันกวนตีนหาเรื่องอะไรสารพัดมันทำให้ฉันโคตรมั่นใจ -_-”
จะถือว่ามันเป็นข้อดี =_=^
“แล้วอีกอย่างฉันก็อยากทำอะไรเป็นการไถ่โทษด้วย”
“ไถ่โทษ? คุณบอสก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่”
“ก็ฉันทำแกกลัวจนร้องไห้เป็นเขื่อนแตกแล้วอีกอย่างก็เลิกเรียกฉันว่าคุณบอสได้แล้วเรียกบอสก็พอ -_-”
“ผมไม่กล้าหรอกฮะ”
“งั้นคิดว่ามันคือบอสที่แปลว่าเจ้านายก็ได้”
“ถ้างั้นก็พอไหว” ฉันพูดยิ้มๆ แต่ตอนนี้มันมืดขนาดนี้เขาคงมองไม่เห็นหรอกพอพูดจบแล้วฉันก็เอนตัวนอนลงบนพื้นหญ้าแล้วแหงนหน้ามองดาวบนฟ้าบ้างรู้สึกว่ามันจะสบายกว่านั่งแหงนหน้ามองเยอะเลยแฮะ -.-
“ตอนนี้ฉันเล่าเรื่องของฉันให้แกฟังแล้วตอนนี้แกก็ต้องเล่าเรื่องของแกให้ฉันฟังบ้าง”
“ผมไม่มีอะไรจะเล่า”
“หมายความว่ายังไงแค่แกบอกว่าชีวิตเป็นยังไงก่อนหน้านี้แกอยู่ที่ไหนอยู่ยังไงอยู่กับใครแล้วทำไมถึงมาอยู่กับลุงของแกได้แค่นั้นเอง”
“ผมไม่รู้สิ่งที่ผมรู้ก็คือผมตื่นมาก็เจอคุณลุงผมจำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่ชื่อตัวเองแล้วผมก็มีสร้อยคอที่มีจี้เขียนเอาไว้ว่าอาฟเตอร์เรื่องราวของผมก็มีแค่นี้ล่ะ”
“แปลว่าแกก็ไม่ใช่หลานของคุณลุง?”
“คิดว่าอย่างนั้น แล้วถ้าเป็นอย่างนี้...บอสยังจะไว้ใจผมหรือเปล่า”
“ฉันมีแกอยู่คนเดียว”
พูดอย่างกับแฟนเจ้าชู้สาบานกับคนรัก -.-
“กับแค่คนที่เพิ่งเจอไม่ถึงวันเนี่ยนะ”
“ถึงจะแค่ไม่ถึงวันแต่ฉันก็พอรู้ว่าแกเป็นคนยังไงแล้วกัน”
ฉันว่าผู้ชายคนนี้บ้าบิ่นแล้วก็เก่งเกินไป (= = )
“งั้นผมถามอะไรอย่าง”
“?”
“บอสเป็นเกย์เหรอทำไมถึงไม่ชอบผู้หญิง”
“ไม่ได้เป็นโว้ย!”
“อ้าว แล้ว...”
“แค่เคยโดนหักอกมาเท่านั้นล่ะ อย่าถามให้มากนะเดี๋ยวจะโดนทำโทษแบบเมื่อตอนเย็น!”
ทำโทษ =[]= ทำไมคำๆ นี้มันฝังลึกอยู่ในส่วนลึกของจิตใจไปแล้ววะพอนึกถึงแล้วก็หนาวๆ ร้อนๆ ยังไงไม่รู้ ฉันต้องโดนมนต์ดำจากไอ้สองพยางค์นี้ชัวร์ๆ TT_TT
“ไม่มีก็ไม่มี”
“ฉันว่าฉันรู้จุดอ่อนแกอีกอย่างแล้วล่ะ หึๆ”
เอาอีกแล้วเหรอไอ้ผู้ชายคนนี้คงรู้อีกแล้วล่ะสิ!
“ถึงบอสจะพูดคำว่าทำโทษอีกผมก็ไม่กลัวหรอก! มันผ่านไปแล้ว”
อย่างน้อยฉันก็ควรจะต้องพยายามยอมรับคำๆ นั้นให้ได้ภายในเร็ววันนี้ Y_Y
“ถึงแกจะไม่กลัวคำพูดแต่ถ้าฉันทำอย่างนี้ล่ะ...”
“เฮ้ย!”
ภายในความมืดฉันก็ถูกตะครุบตัวเข้าอีกจนได้
“...แกจะกลัวมั้ย”
“ไม่!”
ดีนะที่ตรงนี้มันมืดไม่งั้นบอสต้องเห็นแน่ๆ ว่าตอนนี้ฉันทำหน้ายังไงเพราะถึงอย่างน้อยฉันก็เป็นผู้หญิงนะ! -_-;
“แล้วอย่างนี้” คราวนี้จากตะครุบเป็นกอดแทน...
“ไม่! -///-”
“อย่างนี้” มือใหญ่ค่อยๆ จับหน้าของฉันทีละส่วนคิ้วตาจมูกแล้วลมหายใจร้อนก็มาเป่าอยู่ตรงข้างแก้มของฉัน O_O////
“ไม่! T///T”
“แล้วอย่างนี้ล่ะ”
“!!!” เฮือก! บอสจูบฉัน! อ่านไม่ผิดหรอกเขาจูบฉันจริงๆ!!! “พอได้แล้ว!! บอสเป็นเกย์จริงๆ หรือไง =[]=////” ฉันรีบผลักเขาออกอย่างแรงบอสเลยปล่อยฉันออกมาจากอ้อมกอดแล้วก็จูบที่ทำใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ
ถึงฉันจะจำอะไรไม่ได้...แต่นั่นมันอาจจะเป็นจูบแรกของฉัน! ไม่สิ! มันต้องใช่แน่ๆ TT_TT
“ตอนนี้ฉันเกลียดผู้หญิงแต่ที่เกลียดก็เพราะเคยรักผู้หญิงฉันว่าฉันเป็นไบนะเพราะได้ทุกเพศแถมฉันก็ยังเคยมีอะไรกับผู้ชายแล้วก็ผู้หญิงมาแล้วทั้งสองเพศด้วยแต่ตอนนี้อาจจะต้องชอบผู้ชายมากกว่าและฉันก็รับได้ที่ตัวเองเป็นแบบนั้นแต่คนอื่น...หึๆ ครอบครัวฉันต้องคลั่งแน่”
ช็อค =[]=
...
เคยมีอะไรกับผู้ชายแล้วก็ผู้หญิงมาแล้วทั้งสองเพศ
แปลว่าไม่ว่าจะอยู่ในเพศไหนก็ไม่ปลอดภัยสินะ TTOTT
กว่าจะกลับมาได้ก็แทบแย่แล้วก็ดึกมากด้วยแล้วฉันแทบจะไม่มีแรงเดินกลับบ้านของคุณลุงเลยด้วยซ้ำ อย่าเพิ่งคิดลึกนะ! ฉันก็แค่ทะเลาะกับบอสนิดๆ หน่อยๆ เพราะเรื่องที่นอนนี่ล่ะฉันจะนอนบ้านคุณลุงแต่เขาจะให้ฉันมานอนที่บ้านของเขาแต่ไม่มีเรื่องถึงเนื้อถึงตัวแน่นอนตราบใดที่เขายังไม่มีอารมณ์อยากจะแกล้งฉันนะ -__-
ก๊อกๆ
“คุณลุงผมกลับมาแล้ว” ฉันพูดพลางเคาะประตูไปเผื่อว่าคุณลุงจะหลับไปแล้ว
ไร้เสียงตอบรับ -_-
“คุณลุง เฮ้อ หลับไปแล้วเหรอ”
สงสัยฉันคงต้องหาทางเข้าทางอื่นแล้วล่ะมั้ง! (. . )
กุกกัก
ฉันเอากิ้บที่เหน็บผมไม่ให้ปรกหน้ารุงรังมาทำเป็นที่สะเดาะกลอนหน้าต่างบ้านของคุณลุงถึงมันสะเดาะไม่ได้แต่ยังไงคุณลุงก็ต้องได้ยินเสียงนิดๆ แล้วตื่นมาเปิดประตูให้ฉันสิ -_-
กึก
“เปิดได้แล้ว >_<!” ฉันรีบปีนเข้าไปในบ้านเข้าไปหาคุณลุงที่น่าจะนอนอยู่บนเตียงท่าทางคงหลับลึกน่าดูขนาดฉันทำขนาดนี้ยังไม่ตื่นมาเลยถ้าโจรงัดบ้านคุณลุงนี่ล่ะจะตายคนแรก =_=
ฟึ่บ!
ฉันกระชากผ้าห่มออกแต่ก็พบแค่หมอนข้างที่วางอยู่บนเตียง “...อ้าว ไม่อยู่เหรอ”
กาบบบบบ
“คุณเป็ด” ฉันย่อตัวลงไปอุ้มห่านของคุณลุง “คุณลุงหายไปไหนเหรอ?”
ก๊าบบบบ กาบ กาบ กาบ ก้าบบๆๆ
ขอบใจจ้ะช่วยได้เยอะเลย -_-;
แล้วฉันก็ไปสะดุดตากับกระดาษแผ่งหนึ่งที่ได้ถูกแปะเอาไว้บนกระจก
‘เข้านอนได้เลยไม่ต้องรอ’
“เอาเถอะเดี๋ยวคุณลุงก็คงกลับมาแล้วล่ะคุณเป็ดไปนอนได้แล้ว” ฉันปล่อยคุณเป็ดลงและไปจัดการภารกิจของตัวเองจนเสร็จสรรพจากนั้นก็เข้านอนอย่างที่ควรจะทำถึงแม้ว่าในหัวจะมีหลายเรื่องที่ต้องเก็บเอาไปคิดก็เถอะแต่วันนี้ฉันเหนื่อยเต็มทีแล้วล่ะ เอาล่ะ! นอนดีกว่า
_________________________________________________________________________________________________________
ตอนต่อไปตัวละครจะเพิ่มขึ้นแล้วนะคะ
ไม่เม้นท์ก็ได้อ่านเอาสนุกก็พอจ้า <3
ความคิดเห็น