คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Round 6 : (จีบ)
"อูยองคะ อาบน้ำเสร็จรึยัง ?" นิชคุณตะโกนเข้าไปถามอูยองที่เข้าไปในห้องน้ำตั้งนานแล้ว สลบคาห้องน้ำรึเปล่าเนี่ย "อูยองคะ?"
"เสร็จแล้วฮะๆ แปปนึง พี่คุณนี่ก็" ร่างเล็กเปิดประตูพรวดออกมา แต่งตัวเป็นชุดนักศึกษาเรียบร้อย "เผลอแช่น้ำนานไปหน่อย แหะๆ"
"ไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวก็สายกันพอดี"
"ตารางอินเตอร์ยังไม่ออกเลย ไม่จำเป็นต้องรีบก็ได้นี่ฮะ"
"ก็ไม่ต้องไปตึกศิลปกรรมก่อน ไปนั่งกับพี่ที่ตึกวิศวะ" นิชคุณเดินไปกุมมือเล็กไว้เมื่อเห็นว่าอูยองใส่รองเท้าเรียบร้อยแล้ว
"ไม่ต้องจับมือก็ได้นี่พี่คุณ"
"ก็พี่กลัวน้องหลงนี่ จับมือไว้จะได้ไม่หลงนะคะ" นิชคุณยิ้มหวานใส่ตาร่างเล็ก ยิ่งเห็นแก้มยุ้ยๆ แดงเรื่อยิ่งยิ้มหวานขึ้นไปอีก
"อยู่คอนโดคงจะหลงอยู่หรอกพี่คุณ" งุบงิบพูดคนเดียวแต่นิชคุณก็ยังได้ยิน ร่างสูงยิ้มบาง น่ารักอย่างนี้ไง ถึงได้อยากจะรักน่ะ
.
.
.
เมื่อมาถึงมหาลัยนิชคุณก็ขับรถมาจอดที่ตึกคณะวิศวะโดยไม่ถามความเห็นคนนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถสักคำ
"แล้วจะให้น้องเข้าไปนั่งเรียนด้วยเหรอฮะพี่คุณ ?" เมื่อลงจากรถมายืนข้างนิชคุณแล้ว อูยองถึงเอ่ยปากถาม
"พี่มีเรียนสิบเอ็ดโมงจ้ะ"
"แต่นี่มันเก้าโมงเองนะฮะพี่คุณ มาทำไมแต่เช้า"
"พี่มาทำรายงานค่ะ น้องไปนั่งกับพี่นะ มาเร็ว" นิชคุณเอื้อมไปจับมือเล็กไว้อีกครั้ง พาเดินเข้าไปในตึกวิศวะ และไม่ต้องพูดถึงคนที่นั่งอยู่ใต้ตึกวิศวะเลย ยิ่งนิชคุณเป็นคนดังของมหาลัย แล้วยังข่าวเรื่องเมื่อวานอีก เสียงซุบซิบนินทาจึงดังขึ้นไม่ขาดระยะ แต่ต่างกันนิดตรงเสียงมันเบาจนแทบไม่ได้ยิน /ที่นี้รู้จักนินทาแฮะ ตึกศิลป์นินทาเสียงอย่างดัง/ อูยองคิดในใจอย่างขำๆ แม้จะอาย แต่อูยองกลับไม่ดึงมือออกมาจากมือหนา ไม่รู้ว่าชอบใจหรือเผลอไผลกันแน่
นิชคุณจูงมืออูยองเข้าไปในห้องประธานภาคที่มีเพื่อนเขานั่งกันอยู่แล้วส่วนหนึ่ง รับรู้ได้ถึงแรงกระตุกจากมือ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยออก
"ฮิ้วววววววว พาเด็กที่ไหนมาด้วยวะน่ะ น่ารักเว้ยย" เข้ามาไม่ทันไร เสียงโห่แซวก็ดังขึ้นแทบจะในทันที
"ยุ่งหน่า"
"อย่ามาทำเป็นอาย ใครเนี่ย บอกมาๆๆ" เชวซึงฮยอนหรือที่เพื่อนๆ เรียกว่าเทมป์หรือท๊อป ตะโกนมาถามซึ่งคนอื่นก็พยักหน้าเป็นลูกคู่รับอย่างดี
"น้องไอ้จุนซู จางอูยอง" ใจจริงก็อยากบอกว่าเป็นแฟน กลัวว่าไอ้พวกแมวชอบยื้อแย่งปลาย่างจะมาคว้าไปกิน แค่จุนโฮคนเดียวยังปวดหัวจะแย่ แต่เกรงใจอูยอง ถึงจะประกาศตัวแล้วว่าจะจีบก็เถอะ
"เฮ้ย! หน้าไม่เหมือน อย่ามาหลอก"
"ผมเป็นน้องพี่จุนซูจริงๆ ฮะ จางอูยอง ยินดีที่ได้รู้จักนะฮะ" อูยองที่ปิดปากเงียบมานานพูดขึ้นบ้าง พลางก้มหัวให้พวกพี่ๆ อย่างมีมารยาท
"ยินได้ที่ได้รู้จัก พี่ชื่อเชวซึงฮยอน เรียกพี่เทมป์ก็ได้ครับ" เทมป์ลุกขึ้นยืนยื่นมือมาให้หนุ่มแก้มยุ้ย ผมสีเทา ปากแดง ตัวบางขาวน่ากอด น่ารักน่าจีบที่สุด
"ทักอย่างเดียวมือไม่ต้อง" สะบัดแขนตีมือเพื่อนดังเพี๊ยะ เทมป์มองเพื่อนหน้าหล่องงๆ /อะไรของมันวะ/
"หวงไปป้ะ ? น้องจุนซูไม่ใช่น้องมึง"
"น้องจุนซูก็ 'น้อง' กู มึงอย่ายุ่ง มาทำงานไม่ใช่เหรอ ไปสิ" นิชคุณลากอูยองไปนั่งตรงเก้าอี้โซฟาริมห้อง ยื่นมือถือตัวเองให้เสร็จสรรพ อูยองเงยหน้าขึ้นมองงงๆ
"เล่นไปก่อนไงคะ เผื่อน้องจะเหงา พี่ประชุมนานนะ"
"น้องก็มีโทรศัพท์นี่"
"แต่พี่อยากให้เล่นของพี่นี่นา ไปประชุมก่อนนะ" มือใหญ่ขยี้หัวทุยๆ นั่นเบาๆ แล้วผละออกมา อูยองหน้าแดงเรื่อ ก็พี่คุณทำเหมือนพวกเราเป็นแฟนกันเลยนี่ แค่นี้ก็เขินสายตาพวกพี่ๆ จะแย่
.
.
.
"ไอ้คุณ มึงเปลี่ยนไปว่ะ" ดูจุนเอ่ยปากถามทันทีที่นิชคุณนั่งลง บทสนทนาเมื่อครู่ พวกเขาได้ยินเป็นอย่างดี พี่ น้อง คะ ค่ะ ขา มันแปลกๆ ว่ะ
"กูหล่อขึ้นเหรอ บอกก่อนไม่ได้ไปศัลยมาแต่อย่างใด"
"เหี้ย กวนตีนว่ะ" อีมินโฮตบหัวเพื่อนดังเพี๊ยะ
"พวกกูหมายถึงนั่นน่ะ" พยักเพยิดไปที่เด็กผมสีเทาที่นั่งจิ้มโทรศัพท์อยู่อย่างเมามัน ปากก็มุบมิบๆ บ่นไรไม่รู้ ช่างน่ารักน่าใคร่ในสายตาของใครๆ ยิ่งนักโดยเฉพาะในสายตานิชคุณ "ถ้าไม่ใช่แฟนจะมีน้องคะ น้องขา แบบนั้นรึไง"
"ที่ไหนๆ ก็พูดกันแบบนี้" นิชคุณแถไถลเอาสีข้างเข้า เจ็บนิดเจ็บหน่อยช่างมัน ก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ แค่จะจีบก็เท่านั้น
"เออ แล้วพวกกูจะคอยดู !"
.
.
.
"อูยอง อูยองคะ !"
"เห ห๊ะ ? มีไรฮะพี่คุณ" อูยองที่นั่งจิ้มมือถือนิชคุณเงยหน้ามามองเจ้าของโทรศัพท์
"ประชุมเสร็จแล้ว ไปเถอะค่ะ พี่ไปส่งที่ตึกศิลปกรรม"
"ฮะ" ตอบรับจบจึงลุกขึ้น สะบัดความเมื่อยทิ้ง ยื่นโทรศัพท์คืนเจ้าของ แล้วทำท่าจะเดินออกไป "เอ๊ ?" ก้มมองมือตัวเองที่ไร้อิสระเสียแล้ว
"จับมือไว้สิคะ เดี๋ยวจะหลงน้า ไปค่ะ" นิชคุณยิ้มหวาน จูงกึ่งลากอูยองออกมาจากห้องท่ามกลางสายตาของเพื่อนร่วมชั้นหลายสิบคน
แต่เขาแคร์ที่ไหน ก็บอกว่าจีบก็จีบนี่ไง แต่จีบวิธีไหน ก็ตั้งรับเองนะอูยอง
.
.
.
"พี่ไปก่อนนะ แล้วตอนเย็นรอที่หน้าตึกนะ จะมารับ"
"น้องไปหาพี่ที่ตึกวิศวะก็ได้ฮะ"
"รอที่นี่แหละ เดี๋ยวพี่มาเอง ไปนะ" หน้าหล่อเหลาก้มลงไปหอมแก้มจางอูยองฟอดใหญ่ ยิ้มให้อีกคราแล้วเดินออกมา
"พ.. พี่คุณ บ้า !"
"อูยอง !"
"เฮ้ย !" หนุ่มร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อรับรู้ถึงแรงกอดรัดมาจากด้านหลัง "จะบ้ารึไงจุนโฮ! ตกใจหมด"
"ขวัญอ่อนไปนะ แล้วเป็นไรทำไมหน้าแดง" จุนโฮลากอูยองเดินเข้ามาใต้ตึก มือที่กอดคอเพื่อนสนิทอยู่ก็ยังไม่ปล่อยออก มีความสุขน้อยซะเมื่อไหร่ ยิ่งอูยองไม่ปฏิเสธด้วยแล้ว
"เปล่าหรอก แค่ร้อนน่ะ" อูยองพูดอุบอิบแก้ตัว
"ดีแล้ว นี่ตารางปีหนึ่งอินเตอร์ออกแล้วนะ วันนี้เรามีเรียนตอนบ่ายโมง"
"แล้วทำไมนายมาเร็วนักล่ะ"
"ก็เผื่อมาเจอใครบางคนน่ะ" หนุ่มหัวแดงหันมายิ้มกว้าง "แล้วก็เจอเสียด้วย"
"ใครอ่ะ บอกมาหน่อยสิ" อูยองเขย่าแขนอีกข้างของจุนโฮ "บอกหน่อยๆ"
"ใบ้ให้นะ" จุนโฮเล่นตัว
"อืม" พยักหน้ารัวๆ
"คนๆ นั้นน ..." จุนโฮยิ้มกว้างที่เพื่อนร่างเล็กกระตุกมือเขาซะจนเจ็บแถมยังเรียกชื่อดังลั่น "โอเคๆ คนๆ นั้นมีแก้มกลมๆ น่ารัก นิสัยโคตรดี แถมยังยิ้มหวานอีกต่างหาก"
"เอ๊อ๊ คุ้นๆ อยู่นะจุนโฮ ใครเหรอ ?" เงยหน้าขึ้นถามเพื่อนวัยเด็กที่สูงกว่าตัวเองเสียแล้ว
"อูยองอ่า พาโบบ" ยิ่งยิ้มกว้างมากขึ้นไปอีกที่ทำให้อูยองฮึดฮัดได้ น่ารักซะไม่มี
.
.
.
ร่างสูงเดินเรื่อยๆ มาที่ตึกศิลปกรรม ก้มลงมองนาฬิกาเรือนสวยที่เข็มสั้นชี้ที่เลขสามส่วนเข็มยาวชี้ที่เลขสิบสอง อูยองส่งข้อความมาบอกเขาแล้วว่าเลิกเรียนช่วงเวลานี้และเขามาทันเวลาพอดี อูยองบอกเขาว่าตารางอินเตอร์ออกเมื่อเช้า และเขาไม่พลาดที่จะให้อูยองถ่ายรูปตารางเรียนส่งมาให้เขา แต่ถึงจะถ่ายรูปมาแล้วเขาก็จะหามายึดไว้อีกซักแผ่นอยู่ดี น่าแปลกใจที่ช่วงเวลาเรียนของอูยองตรงกับเขาเกือบทุกอย่าง มีแค่วันพุธเท่านั้นที่ของอูยองจะเลิกดึกไปนิด ช่วงแรกๆ พวกเขาอาจได้เจอกันบ่อยๆ แต่พอทุกอย่างลงตัวงานก็จะประเดประดังเข้าหาทั้งคู่ชนิดไม่มีเวลานอนเวลากิน แต่ก็นั่นล่ะ เพื่อคนตัวเล็ก แม้งานจะสุมหัวหนุ่มวิศวะอย่างเขา เขาก็ไม่ปล่อยให้อูยองอยู่คนเดียวนานนักหรอก
เสียงฮือฮาดังขึ้นเมื่อนิสิตบางส่วนถยอยกันลงบันไดมาเพื่อนเตรียมตัวกลับบ้าน นิชคุณนั่งหลบอยู่หลังเสาใต้ตึกศิลปกรรม ลองดูเด็กเสน่ห์แรงหน่อยสิ ว่าจะมีใครสนใจมากแค่ไหน
"อูยอง แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ" นิชคุณชะโงกหน้าออกไปมองทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อคนตัวเล็ก และแทบจะทันทีที่เห็นมือของเพื่อนตัวสูงของอูยองขย้ำขยี้แก้มยุ้ยๆ ของร่างบาง เขาแทบจะถลาเข้าไปปัดมือทิ้ง แต่กลับมีคนทำแทนเสียแล้ว นิชคุณมองเด็กหัวแดงที่เข้ามาปัดมือเพื่อนที่บังอาจขยี้แก้มยุ้ยๆ ของเขาแล้วเลื่อนสายตาไปมองเจ้าของแก้มทรงเสน่ห์ที่มองทั้งคู่อย่างระอา จางอูยองยกโทรศัพท์ขึ้นมา เพียงไม่นานโทรศัพท์ในกระเป๋านิชคุณก็ดังลั่น
"ฮัลโหล"
[ พี่คุณอยู่ไหนแล้วฮะ ]
"กำลังนั่งมองศึกชิงเด็กแก้มกลมอยู่ครับ"
[ เอ๊ พี่คุณ ] นิชคุณเห็นเด็กแก้มกลมที่พูดถึงทำหน้าฉงนพร้อมเอียงคอน้อยๆ แบบนี้สิหน่า ใครๆ ถึงได้สนใจกันนัก
"เดินไปรอหน้าตึกเลยจ้ะ" เมื่อได้รับคำตอบรับจากปลายสายนิชคุณก็ลุกขึ้นเดินตามเด็กแก้มกลมที่ว่าไปหน้าตึก แปลกใจอยู่นิดหน่อยที่จุนโฮไม่ตามมาด้วย
นิชคุณมองอูยองที่ยืนหันซ้ายหันขวานิ่งๆ น่ารักชะมัด แก้มแดงๆ นั่นแดงเรื่อเพราะอากาศที่ค่อนข้างร้อน ตัวเล็กบางน่ากอดนั้นอีก ทุกสิ่งทุกอย่างที่รวมเป็นอูยองมันทำให้เขาใจเต้น สาบานได้ว่าไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน นิชคุณย่องเบาๆ ไปด้านหลังร่างแบบบาง มือหนายกขึ้นเข้าปิดตาเรียวคู่สวยทันที
"ทายสิ ใครเอ่ยย ?"
"พี่คุณ ! ตกใจหมด อย่าแกล้งน้องสิฮะ" อูยองว่าเสียงกระเง้ากระงอด
"ขอโทษที่ทำให้ตกใจค่ะ ว่าแต่เรา เรียนวันแรกสนุกมั้ยคะ ?" นิชคุณจับมืออูยองอีกเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน ขณะเดินไปที่รถก็ตามสารทุกข์สุขดิบไปด้วย
"ก็สนุกดีฮะ"
"แค่นี้เหรอ ?"
"ก็น้องไม่รู้จะว่ายังไงดีนี่ฮะ"
"อูยองคะ ?"
"ว่าไงฮะพี่คุณ ?"
"แก้มนี่ อย่าให้ใครมาขยี้อีกนะ รู้ไหม ว่าพี่หวง" ยิ้มหวานเจี๊ยบที่ทำให้น้องน่าแดงแปร๊ด พี่จะทำให้หน้าน้องแดงกว่านี้อีก หึหึ.
.
.
.
.
.
ความคิดเห็น