คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4 : ความสัมพันธ์ประหลาด (100%)
ตูมมมมม!!!
เสียงระเบิดดังลั่น คฤหาสน์ทั้งหลังสั่นสะเทือน แต่แจกันและแก้วใบหรูราคาแพงที่
ห้าเดือนก่อนหน้าที่จะสร้างมิติ
สองเดือนถัดมาคาร์ลอสกับเซเว่
พอกันที พวกหนุ่มเลือดร้อนนี่มันยังไงกั
ร่างบางก้าวยาวๆออกมาจากประตูบ้
เคร้ง!! ฉัวะ!!!
" กรี้ดดดดด!!!! "
แม่มดสาวถึงกับต้องแผดเสียงร้
" เคียวยะ!!!! "
เธอเรียกชื่อเขาแล้วรีบพุ่งเข้
" เซเว่น! เอาอีกแล้วนะ เธอจะฆ่าเขาหรือไง!!! "
ตัวต้นเหตุยังยืนนิ่ง รอยแผลบนตัวของชายหนุ่มนั้
โอ้ยยย คนสวยอยากจะบ้าตาย ผู้ชายที่ชอบดันทะเลาะกัน!
สาเหตุที่เคียวยะต้องมาแพ้
เขาน่ะร้ายที่สุดแล้ว แล้วก็รับมือยากที่สุดด้วย นิสัยชอบต่อสู้นั่นก็เหมือนกัน เลยทำให้หลายๆครั้งเขาต้
" ช่วยไม่ได้ มันอยากอวดเก่งดีนัก " เซเว่นเช็ดเลือดที่มุมปาก " แค่สั่งสอนน่า เจ้าอย่าทำหน้าแบบนั้นจะได้มั้ย ข้าจะยิ่งหมั่นไส้มันมากกว่าเก่
แม่มดสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้
" ถ้าเขาตายขึ้นมาจริงๆ ฉันจะโกรธเซเว่นจริงๆด้วย "
แม่มดสาวทำหน้าบึ้งตึงใส่
อ้อ ใช่แล้ว ฟังไม่ผิดหรอก ที่นี่มีแวมไพร์อยู่ด้วยกัน 2 ตน
คนหนึ่งก็คือจอมวายร้ายที่ชื่อ เซเว่น คนนั้นนั่นแหละ ส่วนอีกคน คือพ่อแวมไพร์หน้านิ่ง เซโร่ ที่มีใบหน้าเหมือนกับเซเว่นอย่
พูดไม่ทันขาดคำเจ้าของชื่อก็
" นึกว่าหมอนี่ตายแล้วซะอีก "
เซโร่เดินเข้ามาจากด้านหลังวิว่
... แล้วจากสภาพที่เป็นแบบนี้ เจ้าเซเว่นคงหมั่นไส้มันมาก เล่นเอาซะยับเยินไม่เป็นท่า
" อย่าแช่งสิ ฉันเสียพลังไปมากกับเขาคนนี้ ฉันจะไม่ให้
แสงสีขาวนวลดูอบอุ่นเปล่
" ไม่เป็นไรแล้วนะ " วิว่ากระซิบเบาๆ พร้อมทั้งลูบผมของฮิบาริ
.... เห็นแล้วก็หมั่นไส้จริงๆนั่
เซโร่คิด แล้วหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้น
เขาเป็นแวมไพร์ที่มาจากมิติอื่
เขามาถึงที่นี่หลังจากเซเว่นไม่
แรกๆเขาก็ไม่ชอบที่ต้
ผู้หญิงคนนั้นค่อยๆเข้ามาในชีวิ
แล้วจู่ๆก็มีคนแบบหมอนั่นโผล่
ยัยแม่มดเคยบอกไว้ว่าร้านจะสมบู
นั่นหมายความว่าหมอนี่เป็นคนสุ
.... เขาเข้าใจ ว่าเธอก็แค่ทำตามเป้าหมายให้มั
แต่อยู่ดีๆก็เริ่มไม่ชอบขึ้นมา ไม่รู้ว่าไม่ชอบอะไร แต่มันจะรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้
ช่างมันเถอะ เขาขี้เกียจสนใจแล้ว เธออยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ ตอนนี้เขาสนใจแค่ทำงานของยัยนั่
คิดเสร็จ ชายหนุ่มก็เปิดประตูห้องของตั
คืนวันนั้นเอง
ฮิบาริที่หมดสติไปหลังจากการต่อสู้กับแวมไพร์จอมวายร้ายของบ้าน ฝันถึงอะไรบางอย่าง
เขาฝันเห็นตัวเองในอีกสิบปีข้างหน้า ยืนอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง แม้เขาจะเห็นหน้าหล่อนไม่ชัด แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าเคยเห็นเธอมาก่อน
ในฝัน พวกเขายืนอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่งริมทะเล มีเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงสองคนวิ่งเล่นกันอยู่หน้าบ้าน
.... เด็กผู้ชายหน้าเหมือนเขาตอนเด็กๆไม่มีผิด ส่วนเด็กผู้หญิง มีผมสีน้ำตาลเหมือนใครบางคน แต่มีดวงตาเหมือนเขา
เขารู้สึกได้ว่ามันเป็นเรื่องจริง แม้จะอยู่ในฝัน แต่ทุกอย่างมันสมจริงเสียจนขนลุก
เขาในอีกสิบปีข้างหน้ากุมมือของผู้หญิงข้างกายแน่น แน่นเสียจนเขาที่เป็นคนฝันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอุ่นตอนจับมือเธอคนนั้น เขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกหนักแน่นผ่านสายตาที่เขาในอีกสิบปีข้างหน้ามีให้กับหญิงสาวปริศนาข้างกาย
....นี่มันเกิดอะไรขึ้น
ฮิบาริในฝันยังคงสับสน เขาที่ไม่เคยคิดจะรักใคร เกลียดการสุมหัว รำคาญการอยู่ร่วมกับคนเยอะๆ แต่อีกสิบปีข้างหน้าจะแต่งงาน มีลูก อย่างนั้นเหรอ?
แล้วก่อนที่เขาจะได้ฝันอะไรไปมากกว่านั้น เขาก็ตื่นเสียก่อน
ชายหนุ่มเหงื่อตก สิ่งที่เขาเห็นในฝันทำให้หัวใจที่แสนเย็นชาของเชาเริ่มกระตุก จังหวะของเขามันแกว่งไปเล็กน้อยเมื่อเขาพยายามนึกภาพเรื่องราวในฝัน
...บ้าเอ๊ย!!!
เขาสบถในใจเมื่อตื่นขึ้นมาพบกับความจริงที่ว่าเขากำลังอยู่ในโลกที่ไม่ใช่โลกของตัวเอง เขาอยู่ในห้องที่แม้ดูเหมือนจะอยู่ที่บ้านแต่ก็ไม่ใช่ พลันภาพหญิงสาวคนเดิมที่กำลังทำให้เขาหงุดหงิดก็แล่นเข้ามาในหัว แต่เป็นใบหน้าของเธอที่กำลังเข้ามาช่วยเขา ความกังวลฉายชัดอยู่ในแววตานั่น พร้อมทั้งระลึกถึงความรู้สึกอบอุ่นที่แล่นเข้ามาขณะยัยนั่นรักษาบาดแผลให้เขา
....เป็นไปไม่ได้
....เขาเกลียดเธอคนนั้น ที่บังอาจมาออกคำสั่งเขา
แล้วทำไมถึงต้องมารู้สึกบ้าๆแบบนี้
ฮิบาริเอามือกุมขมับ พยายามไล่ความคิดไร้สาระออกจากหัวทันที แล้วรวบรวมสติใหม่ ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา คราวนี้เขาจะไม่ยอมให้ยัยนั่นเข้ามาในหัวของเขาอีก
" ฉันจะขย้ำยัยบ้านั่นให้เละ "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ฮิบาริที่ได้สติแล้วเดินลงมาชั้นล่าง ตอนนี้ในห้องโถงใหญ่มีคนสี่คนนั่งอยู่กับพร้อมหน้าบนโซฟาคนละตัว เหลือที่ว่างให้เขาอีกหนึ่งตัวราวกับจะเชื้อเชิญให้มานั่งยังไงยังงั้น
" เคียวยะคุง " วิว่าเรียกเขา " นั่งสิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย "
ฮิบาริลังเลเล็กน้อย แต่ก็เดินเข้าไปนั่งยังโซฟาตัวที่ว่างอยู่ ซึ่งมันเป็นตัวที่ตำแหน่งอยู่ตรงข้ามกับเซเว่น เขาลืมมันไปได้ยังไง ไอ้หมอนี่มันเพิ่งจะอัดเขาซะน่วมไปหยกๆ
พอถูกเขามองด้วยสายตาหาเรื่อง เซเว่นก็มองเขากลับด้วยสายตาเยาะเย้ยจนเขาได้แต่กำหมัดแน่น เขารู้ว่าสู้กับไอ้หมอนี่ไม่ได้ มันน่าเจ็บใจที่สุด เพราะความเร็วและพละกำลังของหมอนั่นมันไม่ใช่มนุษย์ ภายในเวลาไม่กี่นาทีเขาถึงโดนมันเล่นงาน ในขณะที่เขาทำได้แค่ต่อยมันไปหมัดเดียวเท่านั้น เขาเจ็บใจสุดๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย
" ฉันจะแนะนำแต่ละคนให้เธอรู้จัก เพราะพวกเธอต้องทำงานด้วยกัน ควรจะต้องรู้จักกันไว้นะ "
ฮิบาริ เคียวยะที่ไม่ชอบการสุมหัว แต่ต้องมานั่งล้อมวงแบบนี้ เขาล่ะไม่ชอบใจสุดๆ
" คนนั้นคือ คาร์ลอส เธอยังไม่เคยเจอกับเขาเพราะเมื่อกลางวันคาร์ลอสออกไปทำงานให้ฉัน เขามาอยู่ที่นี่ก่อนหน้าเธอได้ซักพัก เขาเป็นปีศาจ ในโลกของคาร์ลอสเรียกปีศาจระดับสูงนี้ว่าโอพัสต์ เขาเป็นแม่ทัพคนโปรดของราชาปีศาจ ฝีมือการต่อสู้สูสีกับเซเว่น เคยทะเลาะกันแล้วบ้านชั้นบนของฉันหายไปทั้งแถบ " วิว่าพูดแล้วกุมขมับ ถึงแม้เธอจะชินแล้วกับเหตุการณ์แบบนี้ แต่เธอก็ไม่อยากให้เกิดอยู่ดี
ชายหนุ่มคนที่ชื่อคาร์ลอส ปรายตามองฮิบารินิ่งๆ เขามีผมสีดำสนิทยาวระต้นคอ ใบหน้าคมคายงดงามราวกับรูปสลัก ดวงตาสีทอง แน่ล่ะว่าไม่ใช่มนุษย์ ทั้งรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ หน้าตาแสนเพอร์เฟคต์ ทุกอย่างรวมอยู่ในตัวหมอนี่หมด
" ส่วนอีกสองคนตรงนั้น เธอคงเคยพบกับเขาแล้ว พวกเขาคือเซเว่น และ เซโร่ ทั้งสองคนเป็นแวมไพร์ ถึงจะหน้าตาเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้เป็นฝาแฝดหรือรู้จักกันมาก่อน พงกเขามาจากคนละมิติ เซโร่เคยเป็นมนุษย์ แต่ถูกเปลี่ยนให่เป็นแวมไพร์ด้วยการกัด ส่วนเซเว่นนั้นเป็นแวมไพร์โดยสายเลือดอยู่แล้ว และมิติของเซเว่นแวมไพร์สายพันธุ์ของเขาจะแข็งแกร่งที่สุด นอกจากนั้นเขายังเคยเป็นโจรอีก ดังนั้นคนที่ไม่น่ามีเรื่องด้วยที่สุดก็คือเซเว่น นอกเสียจากว่าคนๆนั้นจะเป็นฉัน "
วิว่าอธิบายไปพลาง ส่งสายตาเขม่นเจ้าคนตัวยุ่งไปพลาง แต่เซเว่นก็ยังทำเมิน ไม่สนใจสายตาเหน็บแนมที่ส่งมาเป็นระยะจากแม่มดสาว เขาออกจะชอบใจด้วยซ้ำที่ยั่วโมโหเธอได้
ฮิบาริคิดอยู่ในใจ เขาคือมนุษย์คนเดียวที่นี่... เป็นคนจริงๆ ไม่มีพลังพิเศษอะไรอยู่ในตัว แล้วเขามาทำอะไรเนี่ย!
" ฉันเคยเล่าเรื่องของเคียวยะให้ทุกคนฟังแล้ว ทุกคนรู้ว่าเธอจะมา แล้วฉันต้องขอโทษด้วยที่เซเว่นไปแกล้งเธอ เขาชอบทำแบบนี้เสมอเวลามีคนเข้ามาใหม่ แล้วเขาก็จะแก้ตัวกับฉันตลอดว่ามันคือการรับน้องใหม่ "
พอวิว่าพูดจบ คราวนี้สายตาทุกคู่ในห้องจ้องเขม็งไปที่เจ้าของชื่อทันที ตอนนี้ฮิบาริรู้แล้วว่าไม่ได้มีแค่เขาที่ไม่ชอบขี้หน้ามัน แล้วไอที่เขาโดนเมื่อกลางวันนั่นเรียกว่าการรับน้องงั้นเหรอ เขาคิดแล้วก็หงุดหงิดขึ้นมาอีกรอบ
บรรยากาศในห้องดำเนินไปเรื่อยๆ แม่มดสาวเริ่มอธิบายถึงงานของเธอให้ฮิบาริฟัง โดยที่ชายหนุ่มทั้งสี่มีอาการเบื่ออย่างเห็นได้ชัด เพราะทั้งสามคนเคยฟังแบบนี้มาแล้วไม่ต่ำกว่าหนึ่งรอบ ขณะเดียวกันก็มีสายตาอาฆาตเพ่งเล็งกันไปกันมาตลอด
จากที่ยอมทนฟังมาครึ่งชั่วโมง ฮิบาริเข้าใจคร่าวๆ ว่าร้านของยัยแม่มดเป็นคาเฟ่เล็กๆ ที่ตั้งอยู่ในเมืองที่ชื่อโตเกียว ย่านอากิฮาบาระ โดยที่ร้านก็จะขายทั้งขนมเค้ก เครื่องดื่ม และอาหารทั่วไป โดยวิว่าและเซโร่ที่ได้รับตำแหน่งพ่อครัวประจำร้านเป็นคนทำ ส่วนพนักงานต้อนรับจะได้ตำแหน่งว่าเป็นพ่อบ้านประจำร้าน ซึ่งก็คือคาร์ลอส และเขา ซึ่งพรุ่งนี้เขาจะต้องลองฝึกงานกับคาร์ลอสก่อนจะเริ่มงานจริงในวันมะรืน
ส่วนเซเว่น หมอนั่นอยู่มานานที่สุด และเข้าใจระบบการทำงานของร้านเป็นอย่างดี หมอนั่นจะคอยช่วยวิว่าวางแผนแก้ปัญหาของลูกค้าพิเศษ และถ้าเกิดมีอะไรเหนือความคาดหมายหรือเหนือการควบคุม วิว่าจะส่งเซเว่นไปจัดการเป็นคนแรก
เขาเข้าใจว่าทุกคนได้ทำพันธสัญญากับปากกาวาจาสิทธิ์เหมือนกับเขา เพราะยัยแม่มดเป็นบอก ว่าตอนนี้ เซเว่นได้ทำงานให้กับลูกค้าพิเศษของเธอได้ 17 คนแล้ว ส่วนเซโร่ได้ 13 คาร์ลอส ที่มาช้าหน่อยก็ได้ 6 คน ส่วนเขา ยังไม่ได้เริ่มแม้แต่คนเดียว
โดยลูกค้าของแต่ละคนจะต้องไม่ซ้ำกัน ยกเว้นในกรณีที่ปัญหาของลูกค้านั้น คนๆเดียวไม่สามารถแก้ไขได้ และต้องการความช่วยเหลือจากคนอื่นๆในทีม วิว่าจะอนุญาตให้เข้าช่วยเหลือ และนับแต้มรวมกันได้
ซึ่งถ้าไม่ได้รับอนุญาตแล้วร่วมทำงานกันไปก่อน เธอจะตัดแต้มคนละ 1 แต้ม
จนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครถูกตัดคะแนนแบบนั้นเลย เพราะแต่ละคนหวงแต้มของตัวเองมาก เคร่งครัดกับกฏสุดๆ ดูท่าแล้วก็คงอยากกลับโลกของตัวเองกันทุกคน
แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เซโร่ เซเว่น และคาร์ลอส ทั้งสามคนต้องร่วมมือกันแก้ปัญหา ครั้งนั้นทำให้ทั้งสามคนได้แต้มไปพร้อมๆกัน แต่ยัยแม่มดไม่ได้บอกว่าเป็นปัญหาอะไร
เธอบอกว่า ถ้าให้ความร่วมมือกับเธอ เธอจะปล่อยพวกเขาให้เป็นอิสระ ถ้าครบ 20 คนเมื่อไหร่ เธอจะปล่อยพวกเขากลับไปยังมิติเดิมทันที เหมือนดังที่สัญญาไว้
" พอจะเข้าใจการทำงานคร่าวๆแล้วใช่มั้ยเคียวยะคุง "
เจ้าของชื่อพยักหน้า แต่ก็ยังเมิน ไม่ยอมหันมาสบตากับเธอดีๆ ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกคันยุบยิบเพราะผื่นน่าจะขึ้น ให้ตายเหอะ ไม่น่ามาสุมหัวรวมกับเจ้าพวกนี้เลย
แม่มดสาวเหมือนจะอ่านใจเขาได้เมื่อเห็นอาการยุกยิกนิดๆของเขา เธอหัวเราะเบาๆ แล้วเดินเข้ามาหา แล้วนั่งลงข้างๆบนโซฟาตัวเดียวกับฮิบาริ
" ผื่นขึ้นสินะ " เธอพูดไปยิ้มไป
" เออ ฉันไม่ชอบสุมหัวรวมกับคนอื่น " เขาตอบห้วนๆ
" อ่ะ ฉันให้ "
แม่มดสาวหยิบกระปุกสีเงินเล็กๆเป็นรูปหัวใจออกมา แล้วยัดมันใส่มือของเขา
" มันคือยาแก้ผื่น ฉันทำเอง เพราะรู้ว่านายไม่ชอบอยู่กับคนเยอะๆ แต่หลังจากนี้เราต้องทำงานด้วยกัน พกไว้นะ "
เธอพูดแล้วส่งยิ้มมาให้อีกรอบ เขาแปลกใจเล็กน้อยที่คนตรงหน้าใส่ใจกับอะไรเล็กน้อยแบบนั้นด้วย
....นึกว่าจะเป็นแค่ยัยแม่มดเอาแต่ใจซะอีก
แม้ฮิบาริจะไม่ชอบที่จะต้องมาอยู่ที่นี่ แต่เขาไม่มีทางเลือก ขนาดเจ้าพวกสามคนนั่นที่มีพลังเหนือมนุษย์กันทั้งนั้นยังไม่สามารถหนีออกไปจากที่นี่ได้ นับประสาอะไรกับเขาที่เป็นมนุษย์ธรรมดาๆเท่านั้น
แต่ก็ไม่แย่ขนาดนั้น...
เขาอยากจะเก่งขึ้น บางทีนี่อาจเป็นโอกาสที่ทำให้เขาได้พัฒนาตัวเอง
...ถึงแม้คู่ต่อสู้จะไม่ใช่มนุษย์ก็ตาม
---- จบตอนที่ 4
แล้วตัวละครก็ออกมาครบทุกคนแล้วจ้าา
คราวนี้มีตัวละครเพิ่มมาอีกหนึ่งคน
ไว้เดี๋ยวจะไปอัพรายละเอียดพร้อมรูปตัวละครลงใน "ห้องเก็บของ " นะคะ
ติดตามแล้วก็คอมเม้นกันบ้างนะค้า
ไรต์จะได้มีกำลังใจเขียน❤️
ความคิดเห็น