คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : mine' ; 6 หวั่นไหว - //// -
mine’ ; 6 หวั่นไหว - //// -
“ขอโทษครับ”
“...”
“...”
“...”
“ขอโทษที่มารับช้า ขอโทษที่ผิดสัญญา ขอโทษที่ไม่รับโทรศัพท์ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง ขอโทษจริงๆ” มือหนากระชับกอดแน่นขึ้น ใบหน้าคมเกยอยู่บนไหล่น้อง แก้มแนบแก้ม ใจแนบใจ ..
“...”
“ถ้ามีคำไหนอธิบายได้มากกว่าคำนี้พี่ก็จะพูด
“...”
“ขอโทษจริงๆ อย่าโกรธพี่เลยนะ”
“...”
“เกลียดที่สุดเวลาโดนน้องเมิน เกลียดที่สุดเวลาน้องไม่พูดด้วย เกลียดที่สุดเวลาน้องทำเหมือนพี่ไม่มีตัวตน”
“พี่ฮั่น ...”
“อย่าทำแบบนี้กับพี่เลยนะ .. ขอร้องล่ะ ..”
“ขอโทษนะพี่ฮั่น” คำพูดจากน้องเรียกให้พี่ชายเงยหน้าขึ้นมอง ขอโทษเนี่ยนะ ? เขาไม่ใช่เหรอที่ต้องขอโทษ
“ขอโทษพี่ทำไม ?”
“ขอโทษที่เมินพี่ ขอโทษที่ไม่พูดด้วย ขอโทษที่ทำเหมือนพี่ไม่มีตัวตน” พูดพร้อมจับมือพี่ชายมากุมไว้แน่น แกงทำซึ้ง ?
“...”
“ถ้ามีคำไหนที่อธิบายได้มากกว่าคำนี้ผมก็จะพูด” เอ๊ะ เริ่มแปลกแล้วนะ ?
“...”
“ขอโทษจริงๆ อย่าโกรธผมเลยนะ” โอเค ชัดเลย ... กำลังจะซึ้งอยู่แล้วเชียว ...
“นี่ลอกคำพูดพี่หมดเลยนี่หว่า ?!”
“ฮึฮึ ^[+++]^” ดูมัน ทำมายิ้ม !
“คนกำลังจะซึ้งอยู่แล้วเชียว ไอ้เด็กเกรียน !” พูดยิ้มๆ พร้อมยีหัวน้องแรงๆ อย่างหมั่นไส้ ซึ้งได้ไม่นานก็กลับมาเกรียนเหมือนเดิม ไอ้เด็กคนนี้นี่ !
“โห่ยยยย พูดอย่างกับตัวเองไม่เกรียน โอ๊ยยยย อย่ามายีผมดิพี่ มันยุ่งงงง” คนน้องเบ้ปากใส่พี่ชาย ก่อนจะโวยวายขึ้นมาเมื่อโดนพี่แกล้ง เซ็ตนานนะเว่ยทรงนี้อ่ะ !
“ขี้บ่นชะมัด ยุ่งๆ แบบนี้แหละหล่อ” พูดจบก็ยีหัวน้องอีกรอบเป็นออพชั่นเสริมย้ำคำพูดตัวเอง แล้วก็โดนน้องมันตีอีก เออเอาเข้าไป แกล้งทีก็บ่นที แกล้งทีก็ตีที
แต่อย่างน้อย ... ผมก็ได้น้องผมคืนล่ะนะ :D
.
.
.
“อย่าเลยค่ะพี่ฮั่น แพตไม่ชอบตบกับผู้ชาย” ปากบางเอ่ยคำพูดเชือดเฉือนก่อนจะตบท้ายด้วยรอยยิ้มหวานๆ ที่เขาคนนี้เคยหลงใหล ... แล้วเดินจากไป
“ตบกับผู้ชาย ... เชี่ยยยย !” ร่างสูงยืนพึมพำอย่างใช้ความคิด ก่อนจะสบถออกมาเมื่อเข้าใจความหมายของคำปฏิเสธจากอีกฝ่าย นี่เดือนนิเทศอุตส่าห์มาจีบนะครับบบบ มีสิทธิอะไรมาปฏิเสธวะ !
ใช่ครับ อิสริยะ ภัทรมานพคนนี้คือเดือนสุดหล่อแห่งคณะนิเทศของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ด้วยใบหน้าขาวๆ คิ้วเรียวๆ หุ่นล่ำๆ ทำให้ชิงเอาตำแหน่งนี้มาได้ตั้งแต่เป็นเฟรชชี่จนถึงปีสุดท้ายของการเรียนมหาลัย
และด้วยความที่หน้าหล่อหุ่นล่ำมีตำแหน่งการันตีแบบนี้นี่แหละ ที่ทำให้คนอย่างเขามีความมั่นใจในเรื่องผู้หญิงสูง จีบมากี่คนก็ไม่เคยพลาด จะมีก็แต่ช่วงหลังๆ เนี่ยแหละที่โดนปฏิเสธอยู่บ่อยๆ แถมยังได้รับเหตุผลมาแนวๆ เดียวกันหมด ... ตั้งแต่น้องเฟียร์คณะบัญชี น้องบีคณะแพทย์ จนมาถึงน้องแพตคณะอักษร เธอทั้งสามคนให้เหตุผลว่าเธอไม่ชอบเกย์ เธอก็เลยไม่ชอบผม
แล้วใครบอกล่ะว่าผมเป็นเกย์ !!!!
กล่าวหากันมากนัก เดี๋ยวก็จีบผู้ชายซะให้รู้แล้วรู้รอด !
ครืดดดดด ครืดดดดด
อ้าวตาย แม่โทรมา พักเรื่องจีบผู้ชายไว้ก่อน ..
“ครับบบ ว่าไงครับคุณแม่”
[ แม่บ้าอะไรล่ะพี่ พี่อยู่ไหนของพี่เนี่ย ทำไมที่นิเทศเค้าบอกพี่ไปแล้ว ]
“อ้อ พี่อยู่อักษร”
[ แหมมมม ผมมีเรียนแปบเดียวนี่แอบไปจีบสาวอ่อพี่ แล้วเป็นไงติดป่ะ ? ]
“อย่าให้พูดดดดด ยังช้ำใจไม่หาย”
[ 5555555555 โอ๋ๆ ไหล่น้องยังว่างพร้อมซับน้ำตาให้พี่เสมอนะครับ 55555555]
“ไม่ตลกนะเว่ยยยย พี่เหมือนเกย์อ่อวะ ทำไมทุกคนต้องพูดแบบนั้นด้วย”
[ นี่ซีเรียสอ่อเนี่ย ]
“เออดิ ! เครียดจริงนะเว่ย !”
[ อ่ะๆ งั้นเดี๋ยวผมไปหาพี่หน้าตึกอักษร รออยู่นั่นแหละ คุยนานเปลืองตัง] น้องชายพูดทิ้งท้ายก่อนจะกดตัดสายไป
ตอนโดนพูดครั้งแรกมันก็ไม่คิดอะไรหรอก แต่นี่มันครั้งที่สามแล้วนะครับ ! สามครั้งติดแล้วนะที่ผมโดนผู้หญิงบอกว่าเป็นเกย์ ..
ถึงจะมั่นแค่ไหนก็เสียเซลฟ์นิดๆ เหมือนกันนะ
หรือผมควรจะหันไปจีบผู้ชายอย่างจริงจังดี ... สมัยนี้พวกพริตตี้บอย ผู้ชายหน้าสวยไรงี้ก็เยอะนะ แถมเวลารวมร่างก็ไม่ท้องด้วย .. ก็น่าสน (?)
ครืดดดด ครืดดดด
แม่โทรมาอีกละ -.-
ผมมองซ้ายมองขวาหาผู้ชายยืนถือโทรศัพท์ ถามว่าทำไมไม่รับ รับก็โดนด่าสิครับ ถ้าน้องมันโทรมาทั้งที่เพิ่งบอกว่าจะมาหาแบบนี้ เป็นอันรู้กันดีว่าน้องมันมาถึงแล้ว ผมมีหน้าที่มองหามันและเรียก แต่ถ้าผมหามันไม่เจอจริงๆ ให้กดตัดสายแล้วโทรหามันใหม่ -_____-
ไอ้เด็กงกเอ๊ยยยย !
“แกง !” ตะโกนขึ้นเมื่อหันไปเห็นเป้าหมาย คนถูกเรียกก็ยิ้มกว้างให้พี่ชายกดตัดสายแล้วเดินตรงเข้ามา
เออ ... จะว่าไป แกงมันก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย ตาก็โต แก้มก็ชมพู แล้วดูมันยิ้มดิ .. น่ารักชิบหาย ..
หมับ !
“เป็นไรเนี่ย อยู่ดีๆ มากอด” ในขณะที่ผมกำลังพิจารณาใบหน้าของแกงส้มอยู่นั้นแล ไอ้เด็กคนนี้ก็เดินเข้ามากอดผมแน่น แถมยังลูบหัวผมเบาๆ อย่างกับเด็กๆ
การกอดกันของผมกับแกงมันอาจจะดูเป็นเรื่องธรรมดา แต่จริงๆ แล้วมันไม่ธรรมดานะ ! ปกติมีแต่ผมคนเดียวที่ชอบไปคว้าน้องมากอด จะมีบ้างบางครั้งที่น้องมันกอดก่อน แต่นั่นก็เพราะผมขอทั้งนั้น แต่นี่อยู่ดีๆ ก็เดินมากอด ...
เออ ก็ใจเต้นดีเหมือนกัน ...
“โอ๋โอ๋” ใบหน้าหวานวางลงบนไหล่พี่ชายพร้อมขยับตัวให้เข้าใกล้มากขึ้น ไอ้คนทำน่ะมั้นไม่คิดอะไรหรอก ... แต่มันรู้มั้ยว่าคนโดนกอดเค้าจะคิดยังไงงงงง ! ไอ้กลิ่นหอมๆ จากตัวแกงนี่มันทำให้ผมคลั่งชะมัด รู้สึกได้เลยว่าใจกำลังเต้นแรง หน้าก็กำลังร้อน และสาบานว่ามันจะต้องเริ่มแดงด้วยแน่ๆ !
เฮ้ย ! นี่มันน้องนะเว่ยยยย กอดกันมาตั้งกี่รอบแล้วก็ไม่ได้คิดอะไร แล้ววันนี้เสือกเป็นอะไรขึ้นมา เขินน้องตัวเองรึไงไอ้ฮั่น !
“โถๆ ไม่เป็นไรนะคะพี่ชายของน้อง ต่อให้ใครไม่รักพี่ แต่น้องคนนี้ก็รักพี่นะ 55555555555” คนน้องพูดไปหัวเราะไป ตบท้ายด้วยการลูบหลังพี่ชายเบาๆ เหมือนจะปลอบ
คำพูดที่คนพูดมันก็ไม่ได้คิดอะไรอีกเหมือนเคย แต่ไอ้คนฟังนี่แทบจะระเบิดตัวเองให้กลายเป็นโกโก้ครั้นช์ซะให้รู้แล้วรู้รอด
ก็พอรู้หรอกว่าแกงมันแกล้งผม มันแค่อยากจะล้อผมเรื่องผู้หญิงแค่นั้นแหละ
เออไง น้องมันก็แค่ล้อไง แล้วจะเขินทำเพื่อ ?!!
.
.
.
“พี่ว่าพี่ทำเองดีกว่า” พี่ชายพูดขัดน้องก่อนจะแย่งสำลีจากมืออีกฝ่ายมาถือไว้เอง
“ไม่ต้องเลยพี่ เจ็บแล้วยังทำซ่าส์อีกนะ ทำแผลเป็นรึไงเล่า ผมทำให้แหละดีแล้ว” แล้วน้องมันก็แย่งสำลีไปจัดการเอง
ถามว่ากำลังทำอะไรอยู่ เล่นแย่งสำลีเหรอ ? คือตอนกลับบ้านผมขับรถเร็วไปหน่อยเกือบจะชนละ แต่หักหลบทันเลยชนเสาไฟฟ้าแทน แล้วรถผมมันก็เป็นมอเตอร์ไซค์ไง พอรถล้มแขนขาอะไรก็ครูดกับพื้นถนนจนเป็นรอยเต็มไปหมด ... แล้วถามว่าทำไมแกงไม่เป็น ? เพราะผมปกป้องมันไงครับบบบ ผมนี่แหละเป็นคนกอดน้องไว้ตอนรถล้มน้องมันก็เลยมีแค่แผลช้ำเล็กๆ แต่ผมนี่เต็มตัวไปหมด
คนดีป่ะล่ะ -.-
“จะทำตรงไหนก่อน” แกงส้มเทยาใส่สำลี แล้วเงยหน้าขึ้นมาถามผม พร้อมกวาดสายตาไปตามแผลบนตัวผมที่มันมีเยอะจนไม่รู้จะเริ่มทำตรงไหนก่อน -_____-
“ตรงไหนก็ได้ทำไปเหอะ” สิ้นคำอนุญาต น้องชายก็ขยับเก้าอี้เข้าไปใกล้ แล้วจัดการแปะสำลีลงเบาๆ บนแผลที่หน้าพี่
เออดี ... แผลเต็มตัวดันเลือกทำหน้าก่อน อย่างกับละครน้ำเน่าหลังข่าว ไอ้ประเภทที่แบบ นางเอกทำแผลให้พระเอก แล้วหน้าก็อยู่ใกล้กันมากๆ อะไรประมาณนั้น
“พี่แม่ง บอกให้ขับช้าๆ ก็ไม่ฟัง ดูดิ๊เนี่ย แผลเต็มตัวไปหมดแล้ว” แม้แต่ตอนที่พี่เจ็บตัวก็ยังคงคอนเซ็ปต์ขี้บ่นได้ทุกสถานการณ์ เออดีจริง -____-
“วันหลังก็อย่าขับเร็วๆ แบบนี้อีกนะพี่ ผมเป็นห่วง”
ผมเป็นห่วง ...
ผมเป็นห่วง ...
ผมเป็นห่วง ...
หลายรอบแล้วนะ คนพูดอ่ะไม่คิดแต่คนฟังมันคิดนะเว่ย สนุกมากรึไงทำให้พี่เขินอ่ะ แล้วดูจะยื่นหน้าเข้ามาทำไมนักหนา ก็แค่ทำแผล ห่างๆ หน่อยก็ได้เว่ย !
“อ่ะ โอเค เรียบร้อย ฟู่ววว” ยิ้มนิดๆ เมื่อทำแผลแรกให้พี่เสร็จ ก่อนจะเป่าเบาๆ ไปที่แผล ... น้องมันยั่วผมใช่มั้ยครับ ... การที่มันยิ้มหวานๆ แบบนั้น แถมยังมาเป่าแผลให้ผมนี่หมายความว่ามันยั่วผมใช่มั้ยครับ ... คิดว่าตัวเองเป็นผู้วิเศษรึไง เป่าแผลแล้วจะเกิดมนต์วิเศษทำให้แผลหายอะไรแบบนั้นรึไง
แผลอ่ะหายมั้ยผมไม่รู้ ...
แต่ที่แน่ตอนนี้คือผมหลงเด็กคนนี้ชะมัด - ////// -.
----------------------------------------
สาบานได้ว่านี่คือฟิคฮั่นแกง มิใช่แกงฮั่นแต่อย่างใด 5555555555
อาจจะคิดว่าทำไมอิพี่ฮั่นมันใจง่ายจริง ใกล้นิดใกล้หน่อยก็หวั่นไหว
ไม่เถียง พี่มันใจง่าย 55555555555
เบื่อกันป่ะ .____.? มันหวานทุกตอนเลยอ่ะ ดูเรื่อยๆยังไงไม่รู้
เบื่อมะ ? เอมอ่านเองยังรู้สึกเบื่อๆ เบื่อก็ต้องอ่าน #บังคับ 55555555
มาช้าอีกแล้ว ขอโทษนะ -/\- ไม่มีอะไรจะพูดละ ต้องรีบไปทวิต 55555
04.06.2555
ความคิดเห็น