คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความดีทวีคูณ
หลังจากที่การสอบกลางภาคเสร็จสิ้น เวลาแห่งความสุขของหลิง-หลิงก็กลับมาอีกครั้ง แต่ความสุขก็อยู่ได้ไม่นานเช่นเดียวกับความทุกข์ วันประกาศผลสอบมาถึงแล้ว
“อั๊วไม่อยากได้มันง่า” หลิง-หลิงทันทีที่ได้ใบประกาศผลสอบ ตอนนี้สีหน้าของหลิง-หลิง ไม่ต่างอะไรจากได้ลูกระเบิด
วันนี้ผู้อำนวยการโรงเรียนเรียกประชุมคุณครูทั้งโรงเรียน ทำให้เลิกไวกว่าปกติ เหล่า The Gang!!! จึงเดินเตร็ดเตร่ไปที่หอสมุด
“แล้วผลการสอบเป็นไงบ้าง” มีนาถาม หลังจากฟังเรื่องที่หลิง-หลิงเล่าจบ
“คราวนี้ฉันได้คะแนนดีขึ้นเยอะเลยค่ะ เป็นเพราะพวกคุณช่วยติวให้ฉันนะค่ะ” สาวน้อย ลูเซียตอบ และอธิบายคะแนนของตัวเอง “เต็ม 400 คะแนน ฉันได้ตั้ง 350 คะแนน ดีขึ้นมากเลยค่ะ เมื่อก่อนได้แค่ 320 เอง”
“อั๊วก็ดีขึ้น แต่สู้อาลูเซียไม่ได้หรอก อั๊วได้แค่ 300 เอง” หลิง-หลิงพูด
“ดีขึ้นตั้งเยอะนะหลิง-หลิง” มีนาพูด
“นั่นสิค่ะ เมื่อก่อนคุณหลิง-หลิงได้แค่ 280 เอง” ลูเซียช่วยพูดให้กำลังใจ
“อืม ว่าแต่ลื้อเถอะ อามีนาลื้อได้เท่าไหร่” หลิง-หลิงหันกลับไปถามมีนา
“ก็เหมือนทุกที 400 เต็ม” มีนาพูดอย่างชิวๆ
“...” ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก
“ฉันนะถือคติ แข่งกับตัวเอง ขืนเอาแต่แข่งกับคนอื่น ฉันก็ไม่รู้ความสามารถที่แท้จริงของตัวเองนะสิ” มีนาอธิบายต่อ
“แล้วเมื่อก่อนคุณมีนาได้คะแนนดีหรือเปล่าค่ะ?” ลูเซียซักถามถึงอดีต
“ก็เป็นอย่างนี้มาแต่ไหรแต่ไรแล้ว” มีนาตอบ (อัจฉริยะของแท้)
“จริงสิอามีนา ช่วงนี้อั๊วเริ่มอ่านหนังสือเรียนทบทวนบทเรียนนะ อ่านไปอ่านมาอั๊วว่า อั๊วมีความรู้สึกไม่อยากอ่านเลย”
“เวลาหลิง-หลิงอ่านหนังสือ อ่านวิชาที่ชอบหรือไม่ชอบก่อน” มีนาถาม
“วิชาที่ไม่ชอบนะสิ” หลิง-หลิงตอบ
“ฉันแนะนำว่าอ่านวิชาที่ชอบก่อน จะได้มีสมาธิ พออ่านเสร็จ มาอ่านวิชาที่ไม่ชอบ สมาธิเราก็ยังอยู่ จะอ่านหนังสือได้ดีกว่านะ” มีนาอธิบายข้อข้องใจ
หลังจากทั้งสามคุยสัพเพเหระไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็มาถึงหอสมุด ทั้งสามเดินอ่านหนังสือไปเรื่อย เป็นเวลาหลายชั่วโมง ในที่สุดก็กลับบ้าน
“ปกติฉันอ่านหนังสืออยู่ที่บ้านนะค่ะ อ่านได้ไม่พักเลย อ่านเสร็จปวดหัวเลยค่ะ” ลูเซียพูด
“ไม่แปลกหรอกลูเซีย เวลาอ่านหนังสือนะ ควรพักบ้าง อย่างน้อย อ่านหนังสือ ครึ่งชั่วโมง ก็ควรพักสักสิบนาที ไม่งั้นเราจะไม่มีสมาธิ เพราะความเหนื่อยล้าเป็นเหตุ” มีนาบอก
“คราวหลังฉันคงต้องพักบ้างแล้ว” ลูซีบพูด
“อั๊ก!!!” เสียงร้องแสดงความเจ็บปวดดังขึ้น มาจากที่ใดที่หนึ่ง เรียกความสนใจของทั้งสามคนได้เป็นอย่างดี
“เสียงอะไรนะค่ะ” ลูเซียตกใจกับเสียงที่เกิดขึ้น
“ไปดูกันเถอะ” มีน่พูด แล้วรีบวิ่งตามต้นตอของเสียง
สิ่งที่ทั้งสามคนเห็น คือ เด็กนักเรียนชั้นปีที่ 3 สามคน กำลังรุมกระทืบ นักเรียนชั้นปีที่ 1
“หยุด-เดี๋ยว-นี้!!!” มีนาตะโกนเสียงดัง ทำเอารุ่นพี่ตกใจ หยุดรุมกระทืบรุ่นน้องทันที เมื่อรุ่นพี่ทั้งสามคน เห็นพวกมีนาเข้ามาขัดขวาง จึงสั่งลูกน้อยทั้งสองคน ให้ไปจัดการ และตนเองก็เข้าร่วมด้วย
การต่อสู้อย่างดุเดือดเริ่มขึ้น หลิง-หลิงจัดการลูกน้องหนึ่งในสองคน งัดวิชาการต่อสู้จากทั่วสารทิศ ทั้งเตะ ด่อย ชก ถีบ เข่า ศอก ทุ่ม เหวี่ยง ทำเอารุ่นพี่จะตายคามือ
ฝ่ายมีนา มีหัวโจกเป็นคู่ต่อสู้ เธองัดแม่ไม้มวยไทย ทั้งจระเข้ฟาดหาง หนุมานถวายแหวน และอื่นอีกหลายอย่าง เอาการต่อสู้จากทั่วโลกมาอัดใส่คู่ต่อสู้อย่างไม่ยั้ง เล่นเอาฝ่ายรุ่นพี่ ไม่ทันตั้งตัวว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆจะสามารถสู้กับเขาได้ๆ
ฝ่ายลูเซีย สาวน้อยคนนี้ต่างจากเพื่อนทั้งสองเป็นอันมาก เธอต่อสู้ไม่เป็น เธอไม่รู้จักการต่อสู้สักนิดเดียว ทำให้ฝ่ายรุ่นพี่หึกเหิม ง้างหมัดเตรียมชก ทำเอาลูเซียตกใจ ตัวแข็งทื่อ แต่แล้วฝ่ายที่กองอยากับพื้น คือ คู่ต่อสู้ของเธอ นับว่าโชคดีที่มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งมาช่วยเธอไว้ทัน
ฝ่ายหลิง-หลิง และมีนา เมื่อจัดการคู่ต่อสู้ของพวกเธอลงไปกองอยู่ที่พื้นได้ ก็รีบไปดูเพื่อนของตนเองทันที (ลืมเด็กปี 1 กันแล้วเหรอ)
“ลูเซียไม่เป็นไรนะ” มีนารีบถามทันที เธอเกรงว่าเพื่อนจะได้รับอันตราย
“ลื้อไม่เป็นอะไรนะ” หลิง-หลิงถามเพื่อน
“อืม ฉันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ขอโทษนะค่ะที่ทำให้เป็นห่วง ขอบคุณนะค่ะคุณเคิร์ท ที่มาช่วยฉัน” ลูเซียบอกเพื่อนของตน พร้อมหันไปขอบคุณเด็กชายปริศนาที่มาช่วยตนเองไว้
“ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่พวกเธอไปหาเรื่องอะไรมา ถึงมีเรื่องกับรุ่นพี่” เคิร์ทหันไปถามมีนา เขามั่นใจเป็นอย่างมาก ว่าคนก่อเรื่องคือ มีนา
“ฉันไม่ได้เริ่ม รุ่นพี่พวกนั้นนะ มาหาเรื่องรุ่นน้องคนหนึ่ง พวกฉันเลยเข้าไปช่วย” มีนาอธิบายต้นตอของเรื่อง
“เอาเถอะ เด็กคนนั้นอยู่ไหนซะหล่ะ” เคิร์ทถาม เข้าหันมองไปทั่วบริเวณ แต่ไม่เห็นเด็กคนดังกล่าว
“คือ เด็กคนนั้นวิ่งหนีไปตั้งนานแล้วค่ะ” ลูเซียพูด
“....” คำตอบเล่นเอาทั้งสามคนที่เหลือ คิดหาคำพูดไม่ออก
“เอาเถอะกลับบ้านกันได้แล้ว” มีนาพูดตัดบท ทั้งสี่คนจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน
“เคิร์ท ทำไมนายถึงมาช่วยพวกฉันหล่ะ” มีนาหันไปถามเคิร์ท บ้านของเธอและเคิร์ทอยู่ใกล้กัน (ข้างกันเลยแหละ) เธอและเคิร์ทจึงเดินกลับด้วยกัน
“ระหว่างทางฉันได้ยินเสียงคนต่อสู้กัน ฉันเลยเดินไปดู แล้วเห็นพวกเธอนั่นแหละ” เคิร์ทตอบ
“อืม ขอบคุณมากนะที่มาช่วย” มีนาพุดด้วยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะรีบวิ่งเข้าบ้าน มีนาอยู่บ้านคนเดียว เนื่องด้วยบ้านของเธอมีขนาดเล็ก จึงต้องอยู่คนเดียว เช่นเดียวกับเคิร์ท เคิร์ทก็อยู่บ้านคนเดียวเช่นกัน
“ทีอย่างอื่นกล้านัก ขอบคุณแค่นี้ทำอาย” เคิร์ทบ่นเบาๆ ก่อนเดินเข้าบ้านด้วยความสุข (ไม่น่าเชื่อ เจ้าชายซาตานเปลี่ยนไป๋!!!)
ในวันถัดมา มีนาได้รวบรวมเอกสารบางอย่าง เธอขะมักเขม้นที่จะทำบางอย่างเป็นอันมาก หลังจากที่เธอทำอยู่นาน เธอก็ทำมันจนเสร็จ
“เอาละ ลูเซีย หลิง-หลิง” มีนาเรียกเพื่อนของเธอ
“มีอะไรค่ะ คุณมีนา” ลูเซียถามขึ้น
“ครืด~ ~ ~” เสียงเปิดประตูดังขึ้นอร่างของเจ้าชายซาตานปรากฏขึ้น แต่มีนาไม่ได้สนใจแต่อย่างใด
“ฉันลองรวบรวมปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นกับนักเรียน ตอนนี้ข้อมูลสรุปเสร็จแล้ว
นักเรียนชั้นปีที่ 1 โดยเป็นเด็กผู้ชายส่วนใหญ่ จะมีปัญหาเกี่ยวกับ ถูกรุ่นพี่ข่มขู่ ส่วนผู้หญิงจะเกี่ยวกับการเรียน
ชั้นปีที่ 2 ทั้งหญิงและชาย จะมีปัญหาพวกการเรียน และค่าใช้จ่าย ชั้นปีที่ 3 ก็ด้วย
ถ้าเอาสรุปจะได้เป็น
อันดับ 1. การเรียน (ทุกเพศ ทุกวัย)
อันดับ 2. เงิน (ทุกเพศ แต่ผู้หญิงจะเยอะ ทุกวัย ปี 1 จะมีน้อย)
อันดับ 3. ถูกข่มขู่ (ผู้ชายส่วนใหญ่ เป็นเด็กปี 1)
แต่จากบันทึกของ The Gang
อันดับ 1. การเรียน (ทุกเพศ ทุกวัย)
อันดับ 2. เงิน (ทุกเพศ แต่ผู้หญิงจะเยอะ ทุกวัย ปี 1 จะมีน้อย)
อันดับ 3. การทะเลาะวิวาทระหว่างนักเรียน (ผู้ชาย ปี 3)
ฉันว่าเด็กปี 1 ต้องถูกรุ่นพี่ข่มขู่ไม่ให้บอกใครแน่เลย” มีนาอธิบายอย่างยืดยาว (มากๆ)
“แล้วเธอจะทำยังไง การแก้ไขพฤติกรรมของนักเรียนทั้งชั้น มันไม่ง่ายหรอกนะ” เคิร์ทพูดขัด
“นายมาได้ยังไง?” มีนาถามขึ้น เธอไม่ได้สังเกตการมาของเคิร์ทเลย
“ตอบคำถามฉันมาก่อน” เคิร์ทพูด เขาไม่สนคำถามของมีนาเลย
“โอเคๆ ฉันนะมีกิจกรรม กิจกรรมหนึ่งนะ มันเป็นการทำความดีแบบส่งต่อไปเรื่อยๆ ฉันไปอ่านเจอมา”
“???” มีคนสองคนสงสัย แต่มีหนึ่งคนเข้าใจในสิ่งที่มีนาพูด
“ก็คือ เมื่อเราช่วยคนอื่น ให้เราบอกคนที่เราช่วยว่า ให้ไปช่วยคนอื่นๆต่ออีกสามคน” มีนาอธิบาย
“เป็นไอเดียที่ดีมาก อั๊วสนับสนุน” หลิง-หลิงพูด
“ฉันด้วยค่ะ” ลูเซียบอกสนับสนุน
“พวกเราจะช่วยกันสนับสนุนโครงการนี้ เย้!!!” ทั้งสามคนตะโกนพร้อมกัน เคิร์ทมองทั้งสามคน แล้วเดินกลับบ้านไป ตอนนี้ในใจของเค้าเริ่มแปรปรวนซะแล้วสิ
กิจกรรมที่มีนาคิดได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี และในที่สุดทางโรงเรียนก็สนับสนุนโครงการนี้ โดยให้ชื่อโครงการว่า “ความดีทวีคูณ”
อย่าลืมนะครับ การทำความดี ไม่หวังผลตอบแทน
ความคิดเห็น