คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : BCH | CHAPTER FIVE
สายตาคมมองไปยังถนนในเมืองหลวงยามราตรี ขณะนี้เวลาตีสามกว่า รถที่สัญจรไปมาเริ่มน้อยลง ความเร็วถูกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆพลางนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป ภาพของน้องชายคนละสายเลือด กับไอ้เด็กดื้อนั่นคุยกันอยู่หลังคลับตอนที่เขากำลังจะขับรถกลับ รอยยิ้มของทั้งคู่ที่ปรากฏให้เห็น โดยเฉพาะที่ออกมาจากใบหน้าของไอ้เด็กนั่น...
ยิ่งนึกยิ่งหงุดหงิด...!
มือหนากำแบล็กเบอรรี่สีขาวไว้แน่น ก่อนจะเหลือบไปเห็นภาพหน้าจอที่เป็นภาพของเจ้าของโทรศัพท์และหญิงสาว รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นบนในหน้าของทั้งคู่ เสื้อลายหัวใจที่ใส่คู่กัน ภาพพื้นหลังสีเขียวสดใส
ตุ้บ!
โทรศัพท์ถูกขว้างไปที่เบาะข้างคนขับ นัยน์ตาสีดำสนิทไม่สื่อความรู้สึกใด ขายาวเหยียบคันเร่งจนมิด โทสะในจิตใจเริ่มที่ผ่อนลงเมื่อความเร็วของยานพาหนะเพิ่มขึ้น
ช่างเถอะ...
ก็ไม่ได้มีอะไรน่าแคร์สักนิด...
‘You should stay another night with me A one night stand is all I need’
เสียงเรียกเข้าคุ้นหูดังขึ้น ร่างสูงชะลอความเร็วลง ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปคว้าโทรศัพท์ หน้าจอขึ้นรายชื่อของน้องสาวตัวเอง เขากดรับ พร้อมกับกรอกเสียงลงไป
“โทรมาทำไมดึกๆดื่นๆ”
“พี่ฮั่นน ตอนนี้อยู่ไหน!”
“กำลังขับรถกลับคอนโด ทำไม?”
“ดีเลย พี่มาตรงซอย S หน่อยดิ”
“….”
“เฟรมขับรถชนคนอ้ะ..”
สิ้นเสียงปลายสาย ริมฝีปากบางก็ระตุกยิ้มขึ้น สายตาคมฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมาอีกครั้ง ก่อนจะกรอกเสียงลงไป
“แล้วมีใครเป็นอะไรมากมั้ย”
“ไม่รู้ พี่รีบมาเร็วๆ”
“อีกนานอ้ะ กว่าจะถึง....”
เขาหยุดเว้นจังหวะ ก่อนจะเปล่งเสียงออกมาอีกครั้ง
“โทรให้ไอ้ฮัทมันออกมาดิ...มันอยู่คอนโด”
“เอางั้นหรอ พี่ฮัทไม่หลับแล้วหรอ”
“ยังหรอก... แค่นี้ก่อนนะ ฉันขับรถอยู่”
ถึงเวลาสนุกแล้วสิ...
.
.
.
ฮัทวางโทรศัพท์ ก่อนจะหันมาสนใจคนข้างๆที่นอนไม่ได้สติ เขาค่อยๆพยุงร่างบางขึ้น
ปรกติไม่คิดจะกลับคอนโด วันนี้เขาคิดอะไรของเขานะ..
‘มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง อยู่ทุกครั้งที่มองดาว..’
เสียงเรียกเข้าของเขาดังขึ้นอีกครั้ง ร่างสูงเหลือบไปมอง เขารีบพาร่างบางไปที่เตียงของตน ก่อนจะเดินออกมาหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ด้านนอก
‘frame’
“มีอะไร?”
“พี่ฮัททททท ออกมาที่ซอยSหน่อย”
“ทำไม มีอะไร?”
“เฟรมขับรถชนคนอ้ะ เร็วๆเลย แค่นี้นะ!!”
เสียงปลายสายเงียบไป เฟรมน้องสาวตัวดีโทรมาบอกว่าขับรถชนคน พี่ชายบอกว่าจะกลับมาคอนโด แถมแกงส้มน้องรหัสเพื่อนที่นอนเมาแอ๋อยู่ที่ห้องอีก
เอาไงดีวะ...
คิ้วหนาขมวดหากันอย่างใช้ความคิด พลางมองไปยังร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงของเขา
เฮ้...ผมไม่ได้จะทำอะไรแกงส้มหรอกนะ แต่ให้เขากลับบ้านไปตอนนี้ก็ไม่ได้
มือหนาหยิบโทรศัพท์ แล้วตัดสินใจเลื่อนไปที่รายชื่อของพี่ชายอีกครั้ง ก่อนจะกดโทรออก
“พี่ฮั่น..ถึงไหนแล้ว”
“อีกพักนึงแหละ ทำไมหรอ?”
“พี่ไปที่ซอย S ได้มั้ย พอดีเฟรมมันขับรถชนคน ตอนนี้ผมไม่ว่า..
“กว่าฉันจะไปถึงคนก็ตายกันพอดี แกอยู่คอนโดแกก็ไปดิ”
“แต่ว่า....”
“ทำไม?”
“เออๆ ก็ได้ ผมมีเพื่อนมาที่ห้อง..”
“….”
“พี่ห้ามยุ่งกับเค้านะ..”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าคม เสียงของคนที่ชื่อว่าเป็นน้องชายกำลังเป็นห่วงไอ่เด็กนั่น...
โทษทีนะฮัท ฉันรับปากนายไม่ได้ J
“ห้ะ... อะไรนะ สัญญาณไม่ดี ฉันขับรถอยู่แค่นี้ก่อ...”
รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าคมอีกครั้ง มือหนากดตัดสายก่อนจะวางโทรศัพท์ลง ทิ้งให้คนในโทรศัพท์หัวเสียกับการเล่นละครของเขา
อะไรของพี่ฮั่นวะ...
ฮัทหยุดความคิดก่อนจะหันไปมองบุคคลที่หลับใหลอยู่บนเตียงของเขา
พี่ฮั่นคงไม่ทำอะไรแกงส้มหรอกมั้ง...
ลัมโบร์กินีสีดำสนิทแล่นออกจากคอนโด ตรงไปที่ซอยS ตามคำบอกของน้องสาว ระยะทางระหว่างซอยS กับคอนโดเขา ห่างกันไม่มาก ใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงจุดเกิดเหตุ ร่างสูงจอดรถก่อนจะเดินลงไปดูสถานการณ์
“พี่ฮัททท ทำไมมาช้าเงี้ยอ้ะ!”
ร่างสูงรีบตรงไปยังจุดเกิดเหตุ ภาพตรงหน้าเป็นชายคนหนึ่งกำลังพยุงร่างของชายอีกคนหนึ่งที่หมดสติ
“เฟรมไม่ได้ตั้งใจนะพี่ฮัท..”
เขาหันไปมองน้องสาวตัวเองที่ยืนหน้าซีดเพราะตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ขอโทษนะครับ...”
เสียงทุ้มนิ่งไป กับภาพของชายที่หมดสติ ศีรษะและใบหน้าของเขามีเลือดไหล ผู้ชายที่ประคองหันมามองก่อนจะเอ่ยออกมา..
“พี่ฮัทท!”
TBC.
_____________________________ _ _
talk .
ใช้เวลาหลายวันทีเดียวกับแชป5 =,.=
แน่นอนว่า ฟิคยังป่วงเสมอต้นเสมอปลาย หาสาระอะไรไม่ได้เลย 555555
เอาน่า... อ่านๆไปเถอะ=__=;
วันนี้ก็ มินิคอนเสิร์ตของทั้งสามคนแล้ว ><
รักใครชอบใครเชียร์ใครก็โหวตกันนะจ้ะ
เชื่อว่าตอนนี้ทุกคนเริ่มสแตนด์บายหน้าจอแล้ว 555555
ไรต์เตอร์ลงฟิคแล้วก็จะไปรอเหมือนกัน =,.=
โอเค...ตอนนี้มีโอกาศพิเศษ แต่งช็อตฟิคมาให้เป็นของแถมด้วย><
สุดท้ายยยย รีดเดอร์ที่น่ารัก อ่านแล้วเม้นนะ จุ้บจุ้บ<3
ความคิดเห็น