อีกมุมนึงของแพทย์ที่หลายคนอาจไม่เคยรู้

ลำดับตอนที่ #6 : ความในใจของแพทย์ใช้ทุนคนหนึ่งที่ลาออก... (ของคุณ เด็กหญิงแมวสามสี_BabyCalicoCat )

ความในใจของแพทย์ใช้ทุนคนหนึ่งที่ลาออก... (ของคุณ เด็กหญิงแมวสามสี_BabyCalicoCat ) จากเว็บ pantip

____________________________________________________________________________

ขอระบายความในใจนิดนึงนะคะ ใครจะด่าเรายังไงก็ได้ อย่าเพิ่งประณามว่าเราเห็นแก่ตัว โปรดฟังเหตุผลนิดนึงก่อนนะคะ

จขกท. เคยเป็นแพทย์ใช้ทุนปี 1 ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

รายได้

- เวรใน (ที่ต้องดูแลผู้ป่วยทั้งคืนไม่ได้นอน) 400 บาทต่อ 8 ชั่วโมง ตกชั่วโมงละ 50 บาท (จริงๆแล้วขั้นต่ำต้องได้ 550 บาทค่ะ แต่โรงพยาบาลเราให้ 400 บาท ใครจะทำไม?)

- เวรห้องฉุกเฉิน 1,100 บาทต่อ 8 ชั่วโมง
- เวรห้องฉุกเฉินที่อยู่แทนอาจารย์แพทย์ 1,400 - 1,800 บาทต่อ 8 ชั่วโมง (อ๊ะๆ แต่นายได้ส่วนนี้บางท่านก็ไม่จ่ายให้แพทย์ใช้ทุนนะคะ ทั้งๆที่เจอหน้ากันทุกวันจนผ่านไปเป็นเดือนๆ จะทวงก็ไม่กล้าค่ะ)
- เงินเดือนจากกระทรวงสาธารณสุข ประมาณ 13,000 บาท ตกเบิกตลอดกาลไม่ได้ซักที
- ค่าตอบแทนแพทย์ 10,000 บาท แต่ไม่เคยได้นะจ๊ะ โดนตัดไปแล้วจ้าาา
- เงินไม่ทำคลินิก 10,000 บาท
- ค่า พตส. 5,000 บาท
- เวรชันสูตรศพ เวรละ 900 บาท 2 เวรต่อเดือน

รวมๆแล้วรายได้ตามจริงที่เข้าธนาคารมาจะได้ประมาณ 29,000 -33,000 บาท

เรา ก็อยู่ได้มาตลอดค่ะ ไม่เคยมีปัญหา มีน้อยใช้น้อย ค่อยๆให้พ่อให้น้องๆเดือนละ 10,000 -15,000 ไม่มีรถ ไม่มีบ้านต้องผ่อน ไม่มีค่าใช้จ่ายฟุ่มเพือยอะไร ลำพังตัวเราคนเดียว วันละ 100-150 บาทก็อยู่ได้ กินข้าวตลาด 20 บาท กาแฟสดแก้วละ 30 บาทวันละไม่เกิน 2 แก้ว ซื้ออาหารแมวบ้างเดือนละครั้ง - 2 ครั้ง

ทีนี้มันเริ่มอยู่ไม่ได้ เมื่อเราและเพื่อนๆแพทย์ใช้ทุนมารู้ว่า เงินขั้นต่ำอะ มัน 550 บาทต่อ 8 ชั่วโมงนะ ตามกฎหมายเขากำหนดมายังงี้ตั้งนานแล้ว (อ้าว พวกตรูได้กัน 400 มาตลอด แล้วอีก 150 มันหายไปไหนฟระ?) ก็เลยไปถามองค์กรแพทย์ องค์กรแพทย์ให้ถามการเงินไปถามการเงิน การเงินบอกไม่รู้เรื่อง ก็เลยรวมตัวกันไปคุยกับ ผอ. ผอ. ท่านใจดีค่ะ ว่าจะจัดการให้ แล้วก็ประกาศในที่ประชุมว่า ให้ขึ้นค่าเวรเป็น 550 บาทนะ เย้

แต่เอาเข้าจริงไม่ได้ค่ะ การเงินบอกว่า ผอ. พูดลอยๆไม่มีหลักฐาน!

พวกเราก็ไม่ยอม ไม่คุยกับ ผอ. อีกที ผอ. ก็รับปากจะทำเป็นลายลักษณ์อักษร เซ็นหนังสืออนุมัติให้

แต่ ก็ยังมีปัญหา ปัญหาคืออาจารย์แพทย์ด้วยกันเองบางกลุ่ม บางท่านไม่เห็นด้วยกับการขึ้นค่าเวรให้แพทย์ใช้ทุน อาจารย์ท่านนึงพูดใส่หน้าเราว่า "พวกน้องขอขึ้นค่าเวร พวกน้องทำงานกันดีหรือยัง?"

โอโห... น้ำตาตกในเลยค่ะ นี่พวกหนูอยู่เวรกันทั้งคืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ตี - ตี 4 โดนตามมาปั๊มหัวในคนไข้ ใส่ท่อช่วยหายใจ คนไข้อ้วกใส่ไม่เคยบ่น แถมหลายๆครั้งต้องรับคนไข้ที่พวกพี่ (อาจารย์แพทย์) ส่งมาจากคลินิกส่วนตัวอีก (ซึ่งอาจารย์แพทย์ท่านนั้นก็เอาเวลาในเวรราชการนี่ล่ะค่ะไปอยู่เวรส่วนตัว แถมส่งคนไข้มาให้พวหหนูรับอีก ได้เงิน 2 เด้ง ทั้งเงินเวรราชการ และเงินทำคลินิก เก๋ไหมคะ?) ตือจะส่งมาส่งได้ค่ะ พวกหนูต้องรับเต็มที่อยู่แล้ว แต่บางทีก็ห้ามโทรปรึกษาเพราะว่าตรวจคนไข้คลินิกอยู่??? (อ้าว แล้วอาจารย์จะมาอยู่เวรราชการควบทำไมล่ะคะ?)

นอกจากนี้ อาจารย์แพทย์บางท่านก็โทรปรีกษาไม่ได้ ตะคอก (ขอใช้คำนี้ ไม่เกินจริงแน่นอนค่ะ) ว่า "ไกด์ไลน์ก็มี อ่านเป็นไหม หรือต้องให้พี่ลงไปอ่านให้ฟัง?" โอเคค่ะ หนูอ่านออก แต่ถ้ามันไม่ถึงที่สุดอับจนหนทางแล้วหนูคงไม่ปรึกษา เพียงแต่ว่า ถ้าคนไข้ตาย ชื่อแพทย์ที่ดูแลเขามันเป็นชื่อหนู ไม่ใช่ชื่อพี่ (อาจารย์แพทย์ท่านนั้น) ค่ะ

แล้วที่พวกหนูขอขึ้นค่าเวร ก็คือขอแค่ให้เท่ากับขั้นต่ำตามกฎหมายเท่านั้น แต่มันยากเหลือเกินค่ะ ไม่ผ่าน ไม่อนุมัติ นู่นนี่นั้น สุดท้าย ค่าเวรเดือนก่อนนั้นทั้งเดือนก็ไม่ออก ออกแค่ค่าไม่ทำคลินิก 10,000 บาท

ไม่ เป็นไรค่ะ 10,000 บาท เราคนเดียวอยู่ได้สบาย โทรไปบอกพ่อ "พ่อ ค่าเวรยังไม่ออกนะ เดือนนี้รอก่อน เดี๋ยวหนูทยอยส่งให้ทีละนิด" พ่อก็ไม่ว่าอะไรค่ะ เราก็ยังอยู่ได้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง... น้ำท่วม!!

โอ้... น้ำมันมาเร็วมาก บ้านหลังแรกที่ทวีวัฒนา มื่อคืนยังแห้ง ตอนเช้าตาตุ่ม วันต่อมาถึงเอว พ่อเลยต้องอพยพ ตอนแรกพ่อมากับน้องชายคนโตก่อน มาอยู่กับเราที่โรงพยาบาล (ห้องพักเป็นห้องพิเศษผู้ป่วยค่ะ) ก็ยังอยู่ได้ เราก็ทำงานไปด้วย เลี้ยงพ่อไปด้วย ด้วยเงิน 10,000 บาทนี่ล่ะค่ะ (ถ้าไม่จำเป็นก็จำไม่ให้พ่อเลี้ยง) ลืมบอกไป พ่อเราทำงานที่บ้านค่ะ เป็นคล้ายๆช่างทำเครื่องเสียง พอน้ำมา พอยกลำโพงยกอะไหล่อะไรหนีไม่ทันทั้งนั้น (เพราะมันเร็วมาก) จมน้ำพินาศ เสียหายร่วมๆล้านบาท สรุปคือ ตอนนี้พ่อเราไม่มีรายได้

เคราะห์ซ้ำ กรรมซัด บ้านอีกหลังที่กระทุ่มแบนก็ท่วม คราวนี้คุณน้าพาน้องสาวคนเล็กมาอยู่ด้วย (ในห้องเรานี่ล่ะค่ะ ห้องเล็กๆนอนกัน 5 ชีวิต) คุณน้าก็ทำร้านที่บ้านเหมือนกัน บ้านน้ำท่วม ร้านก็พังค่ะ

ต่อมาน้ากับน้องสาวไปอยู่กับคุณป้าอีกคน แต่เราก็ต้องเลี้ยงน้องกับพ่ออยู่ดี เงินเราเริ่มหมด แต่เราก็คิดว่า ไม่เป็นไรเดี๋ยวเงินเดือนจะเข้าแล้ว เดือนนี้มีค่าเวรของเดือนที่แล้วที่ไม่ออกด้วย สบายๆ

แต่ปรากฏว่า เงินเข้า 10,000 บาทถ้วน! (ค่าไม่ทำคลินิก) ค่าเวรไม่ออกอีกแล้วชะเอิงเอย

ไป ถามองค์กรแพทย์ "พี่ขา พอดีเงินหนูเข้ามา 10,000 บาท มันคือค่าอะไรคะ? ใช่ค่าเวรไหม?" เลยได้คำตอบว่า มันคือค่าไม่ทำคลินิกนั่นแหละ ส่วนค่าเวร ยังตกลงไม่ได้เรื่องขึ้นเป็น 550 ก็เลยยังไม่ออกตามเดิม....

เรา เริ่มเครียดค่ะ เอาไงดีฟระตรู ดูตังค์ในบัญชี แม่เจ้า เหลือไม่ถึง 2,000 บาท พ่อก็ยังกลับบ้านไม่ได้้ (เคยกลับไปดูรอบนึงน้ำยังไม่ลงค่ะ ท่วมถึงอก)

ต้องขออธิบายก่อนว่า บ้านเราไม่ได้รวย เรามีพ่อคนเดียว น้อง 2 คน คนนึง 13 อีกคน 5 ขวบ แม่เสียนานแล้ว คุณน้ามาช่วยดูน้อง( เปิดร้านเสริมสวยไปด้วย) พ่อเราทำงานที่บ้าน ติดต่อกับลูกค้าเก่าๆตอนที่เคยทำร้าน แต่เราก็ไม่ถึงกับต้องกู้ กยศ. เรียน เพราะเราก็ทำงานพิเศษค่ะ สอนกวดวิชาได้ชั่วโมงละ 400-500 บาท (มากกว่าค่าเวรในอีกนะเออ) สอนเรื่อยมาจนเป็นเอกซ์เทิร์น เราไม่ขอเงินพ่อถ้าไม่ถึงที่สุดจริงๆ เงินเก็บเราก็มีค่ะ จากการสอนพิเศษนี่แหละ ของแบรนด์เนมเราไม่มีใช้ กาแฟแพงๆเกินแก้วละ 50 เราไม่กิน ข้าวเกินจานละ 60 เราเริ่มคิดหนัก วันๆนึงเราใช้เงินมากสุดยังไงก็ไม่ถึง 200 บาทค่ะ แต่วันที่เล่าให้ฟังเนี่ย เงินในบัญชีเก็บออมจากที่สอนพิเศษมาตลอดเหลือไม่ถึง 2,000 จากเดิมมีกว่าครึ่งแสน (อย่าเพิ่งงงว่าเราใช้อะไรไปบ้างค่ะ บางทีเราก็อยากพาพ่อไปกินอาหารญี่ปุ่น ไปเที่ยว ซื้อเสื้อผ้ารองเท้าดีๆให้พ่อ ซื้อนาฬิกาดีๆให้ตัวเอง แต่มันก็ยังเหลือหลายหมื่น จนกระทั่งน้ำท่วมแล้วพ่อมาอยู่กับเราแล้วเราก็เลี้ยงพ่อ ซ่อมรถที่ยกมา ฯลฯ)

ที นี้เงินค่าเวรก็ยังไม่ออก (2 เดือนแล้วจ้า) เพราะยังตกลงกับอาจารย์แพทย์หลายๆท่านที่ต่อต้านไม่ได้ (สงสัยว่าจะต่อต้านทำไมเหมือนกัน เพราะถึงขึ้นค่าเวรให้พวกเราตามค่าเวรขั้นต่ำ ก็ไม่ได้ทำให้ค่าเงินของอาจารย์ทั้งหลายน้อยลงจริงไหมคะ?) ตกลงเรามีเงิน 10,000 บาท กับอีกไม่ถึง 2,000 ส่วนพ่อก็มีเงินเก็บบ้างล่ะค่ะ แต่ไม่อยากรบกวนท่าน เพราะพ่อเองก็ไปซื้อของ ซื้ออะไหล่ ซื้อไม่มาทำงาน แล้วก็โดนน้ำท่วมเจ๊งบ๊งไปหมดแล้ว ญาติๆเราก็เกษียณหมดแล้วล่ะค่ะ แล้วน้ำก็ท่วมกันทั้งหมด คือต่างคนต่างเดือดร้อน

เราเริ่มเครียดมาก ขึ้น เครียดว่าบ้านพังหมด งานพ่อก็เจ๊ง ไหนจะซ่อมบ้าน ไหนจะกู้งานพ่อ ไหนจะเลี้ยงพ่อกับน้อง แต่ค่าเวรเราก็ไม่ออกซะที แล้วเราจะทำยังไง จะอยู่ยังไง ต่อไปเราต้องใช้เงินเป็นแสนๆ ถึงลาออกไปเราก็ไม่มีเงินใช้หนี้ แต่อยู่อย่างนี้ก็ไม่มีอนาคต เราเริ่มทวงค่าเวรอาจารย์หลายๆท่านที่ยังไม่จ่ายเรา อาจารย์ท่านตอบว่า ยังไม่ครบ 3 เดือนนี่ พี่จ่ายทุก 3-4 เดือนนะน้องไม่รู้เหรอ (อ้าว แล้ว 3-4 เดือนนี้หนูกับครอบครัวไม่ต้องกินต้องใช้หรือคะ?)