คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CONTIG 6 : งานประมูล
เวลาเก้านาฬิกา คุณแม่ชาร์การ์ฟในชุดแซคสีดำ เดินทางมาถึงบริษัทไทม์ ผมสีดำที่มีผมขาวแซมประปรายถูกรวบเป็นมวยอย่างเรียบร้อย ลักษณะและท่าทางการเดินที่คล่องแคล่วและงามสง่า บ่งบอกถึงความเป็นนักธุรกิจสาวที่ชำนาญและช่ำชองในวงการ เธอมาพร้อมกับ คนอีกสามคน สองคนเป็นชายหนุ่ม คนหนึ่งมีผมยาวสีทองถึงต้นคอ ซึ่งปกติมันจะถูกเจ้าของปล่อยให้ยุ่งๆ แต่วันนี้มันเรียบแปล้ เข้ากับชุดสูทและเนคไทสีดำเรียบร้อยของเขา อีกคนหนึ่งมีผมสั้นสีน้ำตาลเข้ม สวมชุดสูทสีเทากับเนคไทสีขาว และ คนสุดท้ายเป็นสุภาพสตรี เธอเป็นหญิงสาวที่หน้าตาดูเคร่งครัด ผมยาวสีดำถูกผูกไว้เป็นหางม้า ริมฝีปากแดงสดด้วยลิปสติก เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีเทา ดูเป็นผู้หญิงทำงาน ในมือถือแฟ้มเอกสารปึกใหญ่
“ คุณคริส วันนี้เต็มที่เลยนะคะ”
คุณแม่ชาร์การ์ฟพูดกับเธอ คริส – เลขานุการสาว
“แน่นอนค่ะท่านประธาน ไทม์จะต้องร่วมงานกับเราแน่นอน”
คริสพูดอย่างมั่นใจ คนทั้งสี่เดินเข้าไปในห้องโถงขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานประมูล สื่อมวลชนมากมายกระหน่ำถ่ายรูป เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในงาน
“ เจ้าเฒ่านั่นยังไม่มาหรือนี่”
ซีพูด เขาหันไปมองดูรอบๆ ยังไม่ปรากฏร่างของบริษัทคู่แข่ง
“ ทายซิ ว่าวันนี้เจ้าแก่จะมากับยัยแอปเปิ้ลเน่า หรือ ไอ้เจ้าลมตด”
ฮาร์ดี้ถามเพื่อนอย่างร่าเริง
“ คงจะรื่นหูกว่านะ ถ้าเราเรียกเขาว่า เจ้าลมกรด”
“ช่าย แต่มันไม่เข้านิ เพราะ ลมตดของเขา เขาจึงต้องสวมแว่นดำตลอดเวลาเพราะความอับอายไงล่ะ”
ทั้งสองหัวเราะ คริสส่งสายตาดุดันมายังพวกเขา ชายหนุ่มทั้งสองจึงหยุดการรื่นเริง
“มาแล้ว”
คุณแม่ชาร์การ์ฟพูด สายตามองไปยังประตูทางเข้า ชายวัยกลางคน รุ่นราวคราวเดียวกับคุณแม่ชาร์การ์ฟ เดินเข้ามาในงาน เขามีเส้นผมและเคราสีดำยาว แลดูน่าเกรงขาม ดวงตาสีดำนั้นแข็งกร้าวและยากจะอ่านออก เขามาในชุดสูทสีขาว พร้อมๆกับคนอีกสองคน คนหนึ่งเป็นสตรี เธอมีใบหน้าขาวซีด ซีดเสียจนเหมือนไร้ซึ่งเลือดหล่อเลี้ยง ผมสีดำยาวถูกปล่อยสยายถึงเข่า ดวงตาสีเงินแลดูลึกลับ เธอมาในชุดราตรียาวสีแดง อีกคนเป็นชายหนุ่ม ผมสั้นสีเงิน สวมแว่นตาดำ มาในชุดสูทสีครีม – ชื่อของเขาคือเชส กล้องหลายสิบตัวหันไปบันทึกภาพคนกลุ่มใหม่ที่เข้ามา เมื่อเขาเห็นคุณแม่ชาร์การ์ฟ เขาก็เดินตรงเข้ามาหา เขายิ้มและยื่นมือออกไป คุณแม่ชาร์การ์ฟยื่นมือมาจับเขา ยิ้มให้เช่นกัน
“สวัสดีค่ะคุณเทเรส เราต้องมาแข่งกันอีกงานแล้วนะคะ”
“ยินดีครับคุณชาร์การ์ฟ ผมคงไม่ปล่อยงานนี้ให้คุณได้ไปหรอกนะ เพราะฝ่ายคุณเพิ่งเอาชนะผมไปหลายร้อยล้านเหรียญ แต่คงเป็นเพราะลูกน้องของผมเก่งสู้ลูกน้องของคุณไม่ได้กระมังครับ”
เทเรสพูด เขายังคงยิ้ม จากนั้นจึงเดินจากไป ดวงตาสีเงินของสโนไวท์ฉายแววอย่างน่ากลัว เธอมองชายหนุ่มทั้งสองด้วยหางตาอย่างมุ่งร้าย
“สรุปแล้วมากันทั้งคู่เลย”
“ผีเน่ากับโลงผุไงเพื่อน”
“พอแล้ว ซี วัตสัน งานประมูลจะเริ่มแล้ว เราไปกันเถอะ”
คุณแม่ชาร์การ์ฟพูด เธอออกเดินไปยังหน้าเวที คริสตามไปติดๆ
“สวัสดีแขกผู้มีเกียรติทุกท่านค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่งานประมูลงานรับเหมาก่อสร้างตึกใหม่ของบริษัทไทม์ ผู้ที่เสนอราคาต่ำที่สุดจะได้ร่วมงานกับเรา โดยรายละเอียดของตัววัสดุต้องได้มาตรฐานตามที่ทางบริษัทได้แจ้งไปทางจดหมายแล้ว เริ่มการประมูลได้ค่ะ”
พิธีกรสาวกล่าวเปิดงาน ประธานบริษัทไทม์ซึ่งเป็นชายวัยกลางคน รูปร่างผอมสูง สวมแว่นตากรอบสีทอง นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวยาวกับกรรมการบริษัทอีกห้าคน หันไปโค้งน้อยๆและยิ้มให้กับเทเรสและคุณแม่ชาร์การ์ฟ
“ สามพันล้านเหรียญค่ะ”
สโนไวท์ยกป้ายประมูล
“ สองพันเก้าร้อยล้านเหรียญค่ะ”
คริสแข่งทันที
“ สองพันแปดร้อยล้านเหรียญครับ”
ชายหนุ่มคนหนึ่ง วัยสามสิบต้นๆ ประธานหนุ่มแห่งบริษัทรับเหมาก่อสร้างรายใหญ่อีกรายหนึ่ง ยกป้ายประมูลขึ้นบ้าง
“ สองพันเจ็ดร้อยล้านเหรียญค่ะ” สโนไวท์
“ สองพันหกร้อยล้านเหรียญค่ะ” คริส
“ สองพันห้าร้อยล้านเหรียญครับ”
เทเรสหันไปกระซิบกับสโนไวท์ เธอพยักหน้าน้อยๆ
“ สองพันล้านเหรียญค่ะ”
เสียงพูดคุยกระซิบกระซาบดังหึ่งๆทั่งห้องโถง คริสหน้าเสียเล็กน้อย เธอหันไปพูดคุยกับคุณแม่ชาร์การ์ฟ ด้านประธานหนุ่มยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ
“สองพันล้านเหรียญครั้งที่หนึ่ง สองพันล้านเหรียญครั้งที่สอง… ”
“พันเก้าร้อยล้านเหรียญค่ะ”
คริสยกป้ายอีกครั้ง ทั้งห้องโถงส่งเสียงฮือฮาอีกระลอกหนึ่ง
สโนไวท์มีสีหน้าอาฆาต ดวงตาสีเงินของเธอดูกราดเกรี้ยวเล็กๆ
“พันแปดร้อยล้านเหรียญครับ”
เทเรสยกป้ายประมูลขึ้นเสียเองเลย คริสเริ่มลังเล เธอชักไม่แน่ใจกับผลกำไรที่จะได้ไม่คุ้มกับค่าเหนื่อย
“พันห้าร้อยล้านเหรียญค่ะ”
คุณแม่ชาร์การ์ฟยกป้ายประมูล คริสดูตกใจเล็กน้อย สโนไวท์ส่งสายตาดุร้ายมาที่เธอ ในขณะที่สื่อมวลชนส่งเสียงกันเซ็งแซ่ ไม่สนใจที่จะกระซิบเบาๆอย่างรักษามารยาทอีกต่อไป
พิธีกรสาวดูดีใจอย่างเห็นได้ชัด เธอคว้าไมค์ขึ้นพูด
“พันห้าร้อยล้านเหรียญครั้งที่หนึ่ง พันห้าร้อยล้านเหรียญครั้งที่สอง พันห้าร้อยล้านเหรียญครั้งที่สาม … ผู้ชนะการประมูลคือ บริษัทโพรโมเตอร์ ในราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้านเหรียญค่ะ ”
เสียงปรบมือดังก้องทั่วห้องโถง ประธานแห่งบริษัทไทม์ลุกขึ้นและเดินมาจับมือกับคุณแม่ชาร์การ์ฟ นักข่าวพากันบันทึกภาพ
“ยินดีที่ได้ร่วมงานนะครับ คุณชาร์การ์ฟ ผมได้ยินชื่อเสียงของโพรโมเตอร์มานานแล้วครับ”
“เช่นกันค่ะ เรายินดีมากที่จะได้สร้างบ้านหลังใหม่ให้แก่ไทม์ บริษัทยักษ์ใหญ่แห่งยุคนี้”
เทเรสมีสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก เขาหันหลังเดินออกจากงานอย่างรวดเร็ว เชสและสโนไวท์รีบเดินตาม
“ขอโทษนะคะนาย ดิฉันขอโทษค่ะ”
สโนไวท์พูด เธอมีสีหน้าเสียใจและแค้นใจ
“ไม่เป็นไร ในเมื่อพวกมันขัดขวางการได้เงินมาอย่างสุจริตของพวกเรา ข้าก็จะใช้วิธีทุจริตอย่างที่ถนัดก็แล้วกันกัน เชส พรุ่งนี้เจ้าต้องส่งยาให้ได้ครบตามจำนวน และ บอกไทมีนให้มาพบข้าคืนนี้ด้วย ข้ามีงานจะให้มันทำ”
“ได้ครับนาย”
เทเรสดีดนิ้ว จากนั้นร่างทั้งสามร่างก็หายวับไปจากบริเวณหน้าลิฟต์
“ท่านประธานคะ ราคานี้ เราแทบจะไม่ได้กำไรเลยนะคะ”
คริสถาม เธอดูวิตก
“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะคริส ถือซะว่าเป็นการเริ่มต้นงานที่ดีกับไทม์ เป็นมิตรกับไทม์จะนำกำไรมาให้เราในวันหน้า”
“งานนี้บริษัทเราทุนหายกำไรหดเลยนะครับแม่”
ซีกระซิบ คุณแม่ชาร์การ์ฟหันมายิ้มให้เขา
“แม่ยอมนะ มันคุ้มค่ามาก ถ้าเทียบกับการขัดขวางไม่ให้เทเรสสามารถทำตามแผนที่เขาวางหมากไว้ได้”
ความคิดเห็น