every things ทุกสิ่งหยุดที่เธอ

ลำดับตอนที่ #6 : หน้าที่

cinna mon
 "ตื่นแล้วหรอ ยัยตัวแสบ"

คนข้างๆเตียงลืมตาก่อนที่จะเริ่มหันมาแทะจิกฉันด้วยคำพูดและสายตา



"อืม"



"ยังไม่ได้ทานอะไรทำไม่ไม่บอกฉัน"

โอ้ *-* มาดพระเอก นี่เค้าเป็นห่วงฉันเหมือนกันหรอเนี่ย (ซึ้ง)



"คือฉัน..."



"รู้มั้ยว่ามันทำให้ฉันโดนอาจารย์ตำหนิ - -"

โธ่! - - จบกัน ที่พูดแบบนั้นเพราะแค่หน้าที่เองงั้นหรอ



"ไป ไปหาอะไรทานกัน"

'กัน'หรอ? ทำไมถึงใช้คำนี้ต่อท้ายล่ะ

ฉันมองหน้าเขาอย่างต้องการคำตอบ และก็ได้คำตอบจากเขากลับมาว่า



"ฉันเองก็ยังไม่ได้ทานอะไรเหมือนกัน เพราะไหนจะตามตัวเธอ แล้วไหนจะนั่งเฝ้าเธออีก รู้มั้ยว่าฉันต้องอยู่ตรงนี้เกือบ2ชั่วโมง เพราะกลัวจะโดนตำหนิซ้ำสอง เซ็งชะมัด- -"

โอเค!! มันเป็นหน้าที่นาย และมันก็เป็นความผิดฉันเองแหละ ที่ทำให้นายถูกมองว่าบกพร่องต่อหน้าที่



"...ถ้ามันลำบากใจนักนายก็กลับไปเถอะ ฉันอยู่ของฉันคนเดียวได้"

ฉันลองเล่นบทเรียกคะแนนความสงสารดู ลองดูกันซิว่าคุณคเชนทร์จอมเย็นชาจะมีท่าทางตอบรับยังไง



"ฉันไปแน่!"

นั่น!! เขาสนใจฉันที่ไหนล่ะ

ว่าแล้วเขาก็พูดต่อ



"แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เพราะฉันต้องดูแลเธอก่อน - -"

โอ้! นี่นะ ถ้านายทำแบบนี้เพราะว่านายอยากทำด้วยความเต็มใจ ไม่ใช่แค่กลัวโดนตำหนิล่ะก็ มันจะเป็นพระคุณอย่างยิ่งเลย!



"ก็บอกแล้วไงว่าฉันอยู่คนเดียวได้ ไม่เห็นต้องให้นายมาดูแลเลย"

ฉันยังคงเถียง ทั้งๆที่มันไม่เป็นความจริงเลยสักนิด



"อ้อเหรอ ถ้างั้นเมื่อกี้เธอน่าจะนอนตากแห้งอยู่ตรงนั้นนะ ไม่ใช่ตรงนี้" 

เขาพูดและชี้นิ้วไปยังจุดที่มีแสงแดดส่องจ้าประกอบ นั่นทำให้ฉันเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าฉันจะกลัวเขาดีมั้ย
เพราะความรู้สึกเย็นวาบแบบนั้นมันเริ่มมาอีกแล้ว



"..."

ฉันเงียบและนอนพลิกตัวไปอีกข้างหนึ่งที่ไม่เห็นหน้าเขา



"จะไปดีๆ หรือจะต้องให้ฉันอุ้มเหมือนเมื่อกี้"

ให้นายอุ้มเนี่ยนะ? แค่คิดก็อายจะแย่อยู่แล้ว แต่แอ๊ะ! ทำไมฉันรู้สึกเหมือนตัวมันลอยได้ล่ะ



"กรี๊ด!! ไม่ต้อง ไม่เอานะ ไม่ต้องมาอุ้มฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะนายบ้า"

ฉันรัวไม่ยั้งเมื่อเห็นว่าเขาพยายามจะอุ้มฉัน



"โห นี่ เป็นชุดเลยนะยัยเด็กดื้อ ตกลงว่าไง ครั้งนี้ฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะ"

เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นหลังจากที่วางฉันลงบนเตียงเหมือนเดิม แล้วจ้องหน้าเอาคำตอบ

โหย โหด T T คราวนี้ถ้าฉันไม่ตอบก็โดนอีกน่ะสิ(ใช่!) แต่ว่าเห็นหน้าเขาตอนจริงจังแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะฉันว่า(ตลอด)



"มองอะไร ตกลงว่าไง หืม?"

เขาทำหน้าอย่างผู้ที่เหนือกว่า ก่อนจะเข้ามาทำท่าจะอุ้มฉันอีกครั้ง



"กรี๊ด! อย่านะ! ไม่ต้องๆ ฉันไปเองได้"

ดูเหมือนว่าฉันจะตอบออกไปแล้ว เพราะตอนนี้เข้าทำสีหน้าพึงพอใจมาก



"งั้นก็ตามมา ยัยเด็กดื้อ"

ประโยคสุดท้ายเขาพูดพร้อมยักคิ้วฉันอย่างผู้ชนะ ทำเอาฉันแทบอยากกรี๊ดแตกอีกรอบแต่ก็ทำไม่ได้เพราะกลัวว่าจะโดนแบบเมื่อกี้อีก

ฮึ่ย! อย่าให้ฉันได้โอกาสบ้างแล้วกัน ไม่งั้นฉันจะไม่ปล่อยให้นายรอดไปแน่