ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : อดีต
ปึง!!
เสียงประตูที่ถูกใครสักคนพังเข้ามาและก็ไม่ใช่ใครนอกจาก
"คุณพ่อ0-0"เมื่อคุณพ่อเห็นผู้ชายที่กำลังคร่อมฉันก็เกิดอาการเลือดขึ้นหน้าทันที
"ทำอะไรหัดเกรงใจเจ้าของบ้านหน่อยสิ"คุณพ่อพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมจนฉันต้องขนลุก
"หึ"อเลาดี้ยอมปล่อยฉันแล้วลุกข้ึนมาประจันหน้ากับคุณพ่อ
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"น้ำเสียงใสๆของคุณแม่ดังขึ้นเรื่องนี้ถ้าจะไม่จบง่ายๆแน่T T
ที่ ห้องรับแขก
ชิ้งงงงงงงง
ทำไมจู่ๆรู้สึกเหมือนกระแสไฟฟ้ามาสถิตอยู่ในบ้านเลยแฮะ
"เอาล่ะบอกแม่ได้รึยังว่าเกิดอะไรขึ้น"แม่ที่นั่งเงียบอยู่นานหันมาถามฉัน
"หนูว่าควรจะถามเขามากกว่านะค่ะ- -*"ฉันมองไปที่ตัวต้นเหตุอย่างหงุดหงิด
"....."เขาเลี่ยงที่จะตอบด้วยการเงียบและหันไปทางอื่น
"คงต้องขย้ำคุณก่อนสินะ"คุณพ่อยกทอนฟาขึ้นมาแต่คุณแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆห้ามด้วยสายตา
แต่ก็คงรู้ๆกันอยู่ว่าคุณพ่อท่านรั้นขนานไหน
"เตรียมตัวตายได้เลยนะ"คุณพ่อหมดความอดทนลุกขึ้นมา
"นี่เคียวยะใจเย็นก่อนสิ"คุณแม่เริ่มขึ้นเสียง
"แต่มัน!!!"คุณพ่อมองไปที่อเลาดี้ด้วยสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
"ถ้านายไม่สงบสติอารมณ์คืนนี้อย่าหวังจะเข้าบ้าน!!"โอ้คุณแม่โหดนานทีมีหน
"ชิ"แล้วพ่อก็ยอม(จำใจ)สงบ
"มีอะไรก็พูดมาสิค่ะไม่เห็นจะต้องแกล้งลูกฉันเลยนี่"คุณแม่ละสายตาจากคุณพ่อแล้วหันไปพูดกับอเลาดี้
"หึรู้ดีจังนะ"อเลาดี้หันมาสบตากับคุณแม่
"ที่มาก็เพราะเขาคนนั้นขอร้องสินะ"แม่ลดเสียงลงตรงคำว่า'เขาคนนั้น'ใครกันนะ
"เธอเองสินะที่ทำให้เขาปฏิเสทผู้หญิงทุกคน"คำพูดของอเลาดี้ทำให้คุณแม่ชะงัดเล็กน้อย
"อย่านอกเรื่องสิค่ะ"เหมือนคุณแม่พยายามปิดบังอะไร
"ฉันมาเป็นครูฝึกให้สัตว์เลี้ยง"ฉันชื่อฮินาระเฟ้ยยยยยยย
"เอาไงดีเคียวยะ"คุณแม่หันไปขอความเห็นจากคุณพ่อ
"แล้วแต่เธอสิยังไงฉันก็ไม่มีสิทธ์ออกความเห็นนี่"แล้วคุณพ่อก็เดินออกจากห้องไป
"เฮ้อยังไงก็ฝากฮินาระด้วยแล้วกันนะค่ะ"ไหงเป็นงี้ล่ะ=[]=แล้วคุณแม่ก็ตามคุณพ่อไป
นี่ตกลงว่าฉันต้องอยู่กับหมอนี่จริงๆหรอไม่น้าาาาา>0<
(ฮิบาริ สึนาโกะ)
"นี่เคียวยะเป็นอะไรไปน่ะ"ฉันตรงเข้าไปดึงแขนเคียวยะเขาจึงหันมาประจันหน้ากับฉัน
"ฉัน-หึง-เข้า-ใจ-ไหม!!"เคียวยะตะโกน
"หึง?"ฉันหัวเราะออกมเบาๆไม่ได้เห็นนานแล้วนะเคียวยะหึงเนี่ย
"หัวเราะอะไรฉันได้ยินนะ"ถ้าดูไม่ผิดฉันเห็นเคียวยะหน้าแดงด้วยล่ะ
"จ้าๆขอโทษแล้วกัน"ฉันยิ้มให้เคียวยะ
"เธอนี่ชอบทำให้ฉันหมดความอดทนทุกทีเลยนะ"อยู่ๆเคียวยะก็พลักฉันไปที่กำแพง
"ทะทำอะไรน่ะเคียวยะ0////0"ฉันเบิกตากว้างใบหน้าฉันเริ่มแดงขึ้นมา
"ต่อจากเมื่อกี้นี้ไง"เขายิ้มที่มุมปากผู้ชายคนนี้นี่มัน!!
"คึหึหึ ระวังฮินาระมาเห็นนะครับ"เสียงที่ฟังดูอบอุ่นแต่แฝงไปด้วยความเจ็บปวด
"มุคุโร่"ฉันพลักเคียวยะออกไปทันที
"มาทำไม"เคียวยะที่เพิ่งถูกขัดใจมองมุคุโร่ด้วยความอารมณ์เสีย
"ก็แค่ผ่านมาพอดีน่ะครับ"มุคุโร่ยิ้มบางๆ
"หรอแล้วโคลมจังสบายดีไหม"ฉันถาม
หมับ
มุคุโร่ดึงฉันเข้าไปกอดต่อหน้าเคียวยะขอย้ำต่อหน้าเคียวยะ!!!(ไม่ตายดีแน่เอ็ง//ไรเตอร์)
"ผมขอยืมเธอคนนี้มากอดซัก1นาทีได้ไหมครับ"มุคุโร่ขอร้องแต่มีหรอที่เคียวยะจะยอม
พลัก
เคียวยะต่อยไปที่หน้ามุคุโร่แรงๆแล้วดึงฉันออกมาจากมุคุโร่
"ฉันบอกแล้วไงว่าห้ามมาเข้าใกล้สึนาโกะอีก"เคียวยะเตรียมจะพุ่งเข้าไปซ้ำอีกแต่ฉันห้ามไว้
"เคียวยะใจเย็นก่อนนะ"ฉันเข้าไปขวางเคียวยะ
"คึหึหึยังไงคุุณก็ไม่คิดจะเปลี่ยนใจสินะ"มุคุโร่ลุกขึ้นมาแล้วยิ้มอย่างเจ็บปวด
"ฉันบอกนายแล้วไงว่าฉันจะไม่เปลี่ยนใจอีกแล้ว"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
แล้วมุคุโร่ก็หายไปพร้อมกับสายหมอกขอโทษนะมุคุโร่ในเมื่อฉันได้ให้หัวใจกับคนๆนี้ไว้แล้ว
.........................................................................................................................................................................................................................................................................
เสียงประตูที่ถูกใครสักคนพังเข้ามาและก็ไม่ใช่ใครนอกจาก
"คุณพ่อ0-0"เมื่อคุณพ่อเห็นผู้ชายที่กำลังคร่อมฉันก็เกิดอาการเลือดขึ้นหน้าทันที
"ทำอะไรหัดเกรงใจเจ้าของบ้านหน่อยสิ"คุณพ่อพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมจนฉันต้องขนลุก
"หึ"อเลาดี้ยอมปล่อยฉันแล้วลุกข้ึนมาประจันหน้ากับคุณพ่อ
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"น้ำเสียงใสๆของคุณแม่ดังขึ้นเรื่องนี้ถ้าจะไม่จบง่ายๆแน่T T
ที่ ห้องรับแขก
ชิ้งงงงงงงง
ทำไมจู่ๆรู้สึกเหมือนกระแสไฟฟ้ามาสถิตอยู่ในบ้านเลยแฮะ
"เอาล่ะบอกแม่ได้รึยังว่าเกิดอะไรขึ้น"แม่ที่นั่งเงียบอยู่นานหันมาถามฉัน
"หนูว่าควรจะถามเขามากกว่านะค่ะ- -*"ฉันมองไปที่ตัวต้นเหตุอย่างหงุดหงิด
"....."เขาเลี่ยงที่จะตอบด้วยการเงียบและหันไปทางอื่น
"คงต้องขย้ำคุณก่อนสินะ"คุณพ่อยกทอนฟาขึ้นมาแต่คุณแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆห้ามด้วยสายตา
แต่ก็คงรู้ๆกันอยู่ว่าคุณพ่อท่านรั้นขนานไหน
"เตรียมตัวตายได้เลยนะ"คุณพ่อหมดความอดทนลุกขึ้นมา
"นี่เคียวยะใจเย็นก่อนสิ"คุณแม่เริ่มขึ้นเสียง
"แต่มัน!!!"คุณพ่อมองไปที่อเลาดี้ด้วยสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
"ถ้านายไม่สงบสติอารมณ์คืนนี้อย่าหวังจะเข้าบ้าน!!"โอ้คุณแม่โหดนานทีมีหน
"ชิ"แล้วพ่อก็ยอม(จำใจ)สงบ
"มีอะไรก็พูดมาสิค่ะไม่เห็นจะต้องแกล้งลูกฉันเลยนี่"คุณแม่ละสายตาจากคุณพ่อแล้วหันไปพูดกับอเลาดี้
"หึรู้ดีจังนะ"อเลาดี้หันมาสบตากับคุณแม่
"ที่มาก็เพราะเขาคนนั้นขอร้องสินะ"แม่ลดเสียงลงตรงคำว่า'เขาคนนั้น'ใครกันนะ
"เธอเองสินะที่ทำให้เขาปฏิเสทผู้หญิงทุกคน"คำพูดของอเลาดี้ทำให้คุณแม่ชะงัดเล็กน้อย
"อย่านอกเรื่องสิค่ะ"เหมือนคุณแม่พยายามปิดบังอะไร
"ฉันมาเป็นครูฝึกให้สัตว์เลี้ยง"ฉันชื่อฮินาระเฟ้ยยยยยยย
"เอาไงดีเคียวยะ"คุณแม่หันไปขอความเห็นจากคุณพ่อ
"แล้วแต่เธอสิยังไงฉันก็ไม่มีสิทธ์ออกความเห็นนี่"แล้วคุณพ่อก็เดินออกจากห้องไป
"เฮ้อยังไงก็ฝากฮินาระด้วยแล้วกันนะค่ะ"ไหงเป็นงี้ล่ะ=[]=แล้วคุณแม่ก็ตามคุณพ่อไป
นี่ตกลงว่าฉันต้องอยู่กับหมอนี่จริงๆหรอไม่น้าาาาา>0<
(ฮิบาริ สึนาโกะ)
"นี่เคียวยะเป็นอะไรไปน่ะ"ฉันตรงเข้าไปดึงแขนเคียวยะเขาจึงหันมาประจันหน้ากับฉัน
"ฉัน-หึง-เข้า-ใจ-ไหม!!"เคียวยะตะโกน
"หึง?"ฉันหัวเราะออกมเบาๆไม่ได้เห็นนานแล้วนะเคียวยะหึงเนี่ย
"หัวเราะอะไรฉันได้ยินนะ"ถ้าดูไม่ผิดฉันเห็นเคียวยะหน้าแดงด้วยล่ะ
"จ้าๆขอโทษแล้วกัน"ฉันยิ้มให้เคียวยะ
"เธอนี่ชอบทำให้ฉันหมดความอดทนทุกทีเลยนะ"อยู่ๆเคียวยะก็พลักฉันไปที่กำแพง
"ทะทำอะไรน่ะเคียวยะ0////0"ฉันเบิกตากว้างใบหน้าฉันเริ่มแดงขึ้นมา
"ต่อจากเมื่อกี้นี้ไง"เขายิ้มที่มุมปากผู้ชายคนนี้นี่มัน!!
"คึหึหึ ระวังฮินาระมาเห็นนะครับ"เสียงที่ฟังดูอบอุ่นแต่แฝงไปด้วยความเจ็บปวด
"มุคุโร่"ฉันพลักเคียวยะออกไปทันที
"มาทำไม"เคียวยะที่เพิ่งถูกขัดใจมองมุคุโร่ด้วยความอารมณ์เสีย
"ก็แค่ผ่านมาพอดีน่ะครับ"มุคุโร่ยิ้มบางๆ
"หรอแล้วโคลมจังสบายดีไหม"ฉันถาม
หมับ
มุคุโร่ดึงฉันเข้าไปกอดต่อหน้าเคียวยะขอย้ำต่อหน้าเคียวยะ!!!(ไม่ตายดีแน่เอ็ง//ไรเตอร์)
"ผมขอยืมเธอคนนี้มากอดซัก1นาทีได้ไหมครับ"มุคุโร่ขอร้องแต่มีหรอที่เคียวยะจะยอม
พลัก
เคียวยะต่อยไปที่หน้ามุคุโร่แรงๆแล้วดึงฉันออกมาจากมุคุโร่
"ฉันบอกแล้วไงว่าห้ามมาเข้าใกล้สึนาโกะอีก"เคียวยะเตรียมจะพุ่งเข้าไปซ้ำอีกแต่ฉันห้ามไว้
"เคียวยะใจเย็นก่อนนะ"ฉันเข้าไปขวางเคียวยะ
"คึหึหึยังไงคุุณก็ไม่คิดจะเปลี่ยนใจสินะ"มุคุโร่ลุกขึ้นมาแล้วยิ้มอย่างเจ็บปวด
"ฉันบอกนายแล้วไงว่าฉันจะไม่เปลี่ยนใจอีกแล้ว"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
แล้วมุคุโร่ก็หายไปพร้อมกับสายหมอกขอโทษนะมุคุโร่ในเมื่อฉันได้ให้หัวใจกับคนๆนี้ไว้แล้ว
.........................................................................................................................................................................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น