ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ลุ้นรัก...คุณหนูสุดร้าย (Bigbang Vs 2ne1) อัพแล้วจ้า (06/08/2555)

    ลำดับตอนที่ #6 : [ - Part 4 - ]

    • อัปเดตล่าสุด 26 ม.ค. 55


     
    [ - Part 4 - ]



     


                  "ยัยเด็กผมแดงเธอไปทำอะไรเพื่อนฉัน ห๊ะ"



                   ปาร์คบอมที่กำลังดูหนังหันไปตามต้นเสียงที่ตอนนี้กำลังจ้องเธออย่่างเอาเรื่อง ใบหน้าหวานเชิดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจก่อนที่จะหันกลับไปดูหนังต่อ



                   "ยัยตัวแสบ นี่มันบ้านฉันไม่ใช่บ้านเธอ อย่ามาทำตัวไม่มีมารยาท"



                   ซึงฮยอนเดินไปขวางหน้าร่างบางที่กำลังดูหนังอย่างสบายอารมณ์ พร้อมกับคว้ารีโมทกดปิดทีนที ปาร์คบอมที่ไม่ยอมแพ้ก็คว้ารีโมทจากมือของซึงฮยอนมากดเปิดอย่างเดิม ทั้งสองต่างคว้ารีโมทกดเปิดปิดไปมาอยู่อย่างนั่น จนปาร์คบอมหมดความอดทนขว้างรีโมทลงบนพื้นอย่างแรง



                   "ไม่ดงไม่ดูมันแล้ว ไอ้ลิงคิงคองบ้า"



                   "ยัยบ้าชอบใช้ความรุนแรง รีโมทฉันพังหมดแล้ว เธอนี่มันจริงๆเลยนะ ออกจากบ้านฉันไปเลย ออกไปเลยไป จะไปอยู่ไหนก็เชิญ บ้านฉันไม่ต้อนรับ"



                    ซึงฮยอนโกรธจัดกำการกระทำของหญิงสาวตรงหน้าจนเผลอออกปากไล่ แต่ใครจะสนล่ะ นิสัยแบบนี้ให้อยู่ด้วยไม่ได้หรอก มีแต่ทำให้ปวดหัว



                   "นี่นายไล่ฉันหรอ ได้!!"



                   ดวงตากลมจ้องหน้าของซึงฮยอนก่อนจะสะบัดหน้าพร้อมกับเดินขึ้นห้องไป



                   "ไปไหนก็ไป ยัยเด็กผมแดงตัวแสบ"



                   ซึงฮยอนยิ้มอย่างพอใจที่สามารถไล่ยัยตัวร้ายออกจากบ้านเขาไปได้ ก่อนจะเดินฮัมเพลงออกไปเพื่อไปฉลองให้กับความสำเร็จของเขาเพราะคิดว่ายัยเด็กผมแดงต้องรีบเก็บเสื้อผ้าไปหาที่อยู่ใหม่แน่นอน



                   "เรียบร้อย ยัยเด็กนั่นออกจากบ้านฉันแน่นอน เจอกันที่เดิม ป่านนี้สาวๆรอเราแย่แล้ว"




                    









                  "พี่แพนด้าน้อยค่ะ วันนี้สุดที่รักจะไม่ตามกลับบ้านหรอค่ะ"



                   หญิงสาวในชุดแซกสีดำที่นั่งคลอเคลียซึงริอยู่พูดขึ้นทำเอาทุกคนถึงกับระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ซึงริมองไปรอบๆพร้อมกับใช้นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ



                   "ชู่ววว... พูดอะไรแบบนั้น ไม่เอานะคนดี"



                   "ตลอดเลยไอ้คุณซึงริ เอ่อ ว่าแต่แกกำจัดยัยเด็กแสบผมแดงได้ไง"



                   จียงหันมาถามซึงฮยอนเพื่อที่จะไขข้อข้องใจ ในเมื่อซึงฮยอนก็โดนยัยผมแดงตัวแสบเล่นมาซะแรง แต่ตอนนี้กลับสามารถไล่ออกจากบ้านไปได้



                   "ก็ยัยบ้านั่นน่ะเล่นพังรีโมทโทรทัศน์ของรักของหวงของฉัน อารมณ์มันขึ้นก็เลยไล่ออกจากบ้านไปซะ"



                   "แล้วยัยนั่นยอมไปเลยหรอวะ"



                   แดซองที่โผล่มากจากไหนก็ไม่รู้แทรกถามขึ้น ซึงฮยอนทำหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหัวช้าๆ เพราะตอนที่ไล่ยัยเด็กผมแดงออกไปเขาก็ออกมาที่คลับ เลยยังไม่ทันได้ดูว่ายัยเด็กนั่นออกจากบ้านไปหรือยัง



                   "แต่ฉันว่าก็คงออกไปแล้วล่ะ ก็นายไล่ซะขนาดนี้ เป็นฉันโดนไล่ก็คงไม่อยู่"



                   "เห็นด้วยกับท่านยองเบผู้รอบรู้ ฮ่าๆๆๆ ได้ข่าวว่า พรุ่งนี้นัดดูตัวเจ้าสาวหรอ 5555"



                   ยองเบถึงกับทำหน้าเซงเมื่อถูกซึงริถามเรื่องดูตัวเจ้าสาว เขาไม่คิดไม่ฝันว่าจะโดนจับคลุมถุงชนกับใครก็ไม่รู้ หน้าตาก็ไม่เคยเห็น ขนาดชื่อก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ชีวิตโสดเขาจะจบลงง่ายๆ แบบนี้น่ะหรอ







    3 ชั่วโมงก่อน




                   "คุณชายยองเบกลับมาแล้วหรอค่ะ ตอนนี้คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงรออยู่ค่ะ"



                   ยองเบพยักหน้าให้กับสาวใช้ก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องรับแขก เมื่อเข้าไปถึงพ่อกับแม่ของเขาถึงกับยิ้มกว้าง พร้อมกับชายหญิงวัยกลางคนที่ยิ้มให้เขาเช่นกัน ยองเบโค้งทำความเคารพก่อนที่จะเดินไปนั่งข้างๆ แม่ของเขา



                   "หล่อเหมือนพ่อเลยนะคะเนี้ย คิคิ"



                   "ของมันแน่อยู่แล้วละเธอ แต่เหมือนคนเดียวไม่ได้นะ ต้องเหมือนฉันด้วย"



                   คุณนายดง ยูอิม หัวเราะชอบใจกับคำพูดของตัวเองสักพัก ก่อนจะหันมาหายองเบ พร้อมกับเอ่ยประโยคที่ทำให้ยองเบถึงกับลุกขึ้นร้องด้วยความตกใจ



                   "ยองเบ นี่คือคุณป้าซุนกยูและคุณลุงซังชุล ทั้งสองคือพ่อและแม่ของเจ้าสาวลูกในอนาคตไงจ๊ะ"



                   "ห๊ะ!! ว่ายังไงนะคับ เจ้าสาวในอนาคตของผม ล้อเล่นหรือเปล่าคับแม่"



                  ยูอิมลุกขึ้นจับมือของลูกชายให้เดินตามเข้ามาในครัว ยองเบมองหน้าผู้เป็นแม่เพื่อต้องการหาคำอธิบาย



                  "แม่ไม่ได้ล้อเล่นนะลูก คือแม่กับคุณนายซุลเป็นเพื่อนกันมานาน แล้วเราสองคนก็ต่างสัญญากันว่าถ้ามีลูกสาวลูกชายจะให้แต่งงานกัน แน่ะ ห้ามลูกปฎิเสธนะ"



                   "ยังไงผมก็ไม่แต่งงานเด็ดขาด ชีวิตโสดผมยังอีกยาวไกล ผมไำม่อยากเป็นเหมือนไอ้ซึงริ ไม่เด็ดขาด ผมไม่มีวันแต่งงาน แม่ไปยกเลิกได้เลย"



                   พูดจบยองเบก็รีบออกจากบ้านไปทันที ยูอิมมองตามลูกชายตัวดีพร้อมกับส่ายหัว



                   "ก็เพราะแกโสดแบบนี้ไงล่ะยองเบ แม่ถึงต้องจับแกแต่งงาน"









                   ซึงฮยอนที่เห็นยองเบนิ่งไปก็อดที่จะเห็นใจเพื่อนไม่ได้ที่ต้องไปแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จัก ถ้าเป็นเขาเองก็คงจะค้านหัวชนฝา ไม่ยอมแต่งแน่ๆ



                   "เอาน่ายองเบ ถ้าแกไม่แต่งสะอย่างก็ไม่มีใครบังคับแกได้"



                   "นั่นดิวะ จียงมันพูดถูก แกต้องไม่ยอมแต่งนะเว้ย เป็นโสดนะดีจะตาย เดี๋ยวก็เหมือนไอ้คุณแพนด้าโดนแชรินดึงหูกลับบ้านทุกที"



                   ซึงริที่ถูกซึงฮยอนแขวะสะดุงเล็กน้อยที่จู่ๆก็วกมาหาเขาจนได้ ยองเบถอนหายใจเบาๆ พร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด



          ครืดดด..  ครืดดด...



                   [Mom T.o.p]



                   จียงมองหน้าจอโทรศัพท์ที่กำลังสั่นอยู่ในมือก็พบว่าแม่ของซึงฮยอนโทรเข้ามา นิ้วเรียวกดรับสายแต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร เสียงปลายสายที่แสดงถึงอารมณ์ขุ่นมัวก็แทรกขึ้นมาก่อน ทำเอาจียงถึงกับสะดุ้ง



                   'จียง ซึงฮยอนอยู่ไหน ทำไมไม่รับโทรศัพท์แม่ ไปตามเจ้าตัวดีมาเดี๋ยวนี้ แม่มีเรื่องต้องคุย!!'



                   "ดะ ได้ฮะ"



                   จียงใช้มือปิดโทรศัพท์เอาไว้ พลางมองหาซึงฮยอนที่ออกไปเต้นกลางฟลอร์กับสาวๆ แต่ก็ไม่พบ ซึงริที่สงสัยว่าใครโทรมาก็เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม



                   "คุณนายชเวเว้ย แล้วไอ้ซึงฮยอนไปไหนวะ"



                   "อยู่นี่เว้ย มีไร"



                   ซึงฮยอนที่เดินควงคู่กับสาวผมบรอนด์เดินเข้ามา จียงยื่นโทรศัพท์ให้ก่อนจะใช้นิ้วชี้เชือดที่คอตัวเอง



                   "ว่าไงคับแม่ โทรมาซะดึกเลย"



                   'ชเวซึงฮยอน ทำไมลูกเป็นคนแบบนี้ แม่ผิดหวังในตัวลูกมากๆเลยนะ'



                   ซึงฮยอนทำหน้างงกับคำพูดของผู้เป็นแม่ แต่แล้วหน้าของยัยเด็กผมแดงก็ปรากฎขึ้น ทำให้เขารับรู้ทันทีว่ามันเรื่องอะไร แต่ยังไม่ทันที่จะได้อธิบาย คุณนายชเวก็แทรกขึ้นมา



                    'ทำไมห่ะ ลูก ทำไม หนูบอมมี่ทำอะไรผิด ลูกถึงไปไล่หนูบอมมี่ออกจากบ้าน หนูบอมมี่ร้องห่มร้องไห้โทรมาเล่าเรื่องที่โดนลูกไล่ออกจากบ้านให้แม่ฟัง แค่หนูบอมมี่เข้าไปทำความสะอาดห้องลูก ลูกถึงกับไล่หนูบอมมี่ออกจากบ้านเลยหรอ ทำไมลูกทำแบบนี้ ไม่ได้นะ ลูกต้องไปขอโทษหนูบอมมี่แล้วไปรับหนูบอมมี่กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้ นี่เป็นคำสั่ง และถ้าแม่โทรไปหาหนูบอมมี่แล้วยังไม่อยู่ที่บ้านล่ะก็ แม่จะไปหาที่เกาหลีทันที!! ตืดด..'



                    หลังจากที่คุณนายชเววางสายไปแล้ว ซึงฮยอนถึงกับทุบโต๊ะด้วยความโมโหที่ยัยเด็กผมแดงตัวแสบโทรไปฟ้องแม่ของเขา แถมยังโกหกใ้ห้เขาต้องโดนว่าอีก



                    ยองเบ ซึงริ จียง แดซอง เห็นอาการของซึงฮยอนก็อยากรู้อยากเห็นทันที แต่ก็ไม่มีใครกล้าถาม จนในที่สุดยองเบก็ต้องเป็นหน่วยกล้าเอ่ยปากถาม



                    "แม่แกว่าไงวะ"



                    "ยัยเด็กผมแดงโทรไปฟ้องแม่ฉันเรื่องที่โดนไล่ออกจากบ้าน แล้วยังไปโกหกแม่ฉันอีกว่าเข้าไปทำความสะอาดห้องฉันจนโดนฉันไล่ออกจากบ้าน เชื่อสิ ยัยเด็กบ้านี่ร้ายชะมัด"



                     "ยัยเด็กนี่ร้ายโคตรๆ เลยวะ "



                     ทั้งหมดพยักหน้าเห็นด้วยกับแดซอง มีเพียงแต่ซึงฮยอนที่กำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความโมโห และการกระทำทั้งหมดของผู้ชายทั้ง 5 ก็ตกอยู่ในสายตาของปาร์คบอม หญิงสาวผมแดงผู้เป็นประเด็นในการสนทนา ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มขึ้นก่อนจะยกแก้วพั้นซ์ขึ้นดื่ม



                     "รู้จักปาร์คบอมน้อยไปซะแล้ว"





     

                   


     


    29/12/2011
                   20% ไปก่อนนะจ้ะ เรียกน้ำย่อย ถ้าอยากอ่า่นต่อเม้นมาเยอะๆ เพราะคอมเม้นจะช่วยทำให้มีกำลังใจแต่งต่อ หุหุ แต่ซึงฮยอนไล่บอมมี่ออกจากบ้านแล้ว แล้วบอมมี่จะทำยังไงเนี้ย ผู้อ่านที่น่ารักคิดว่าบอมมี่จะทำยังไงต่อน๊า?>>"<<



    07/01/2012
                   100% แล้วจ้า อิอิ หลังจากหายไปนาน เนื่องจากติดลมปีใหม่ ฮ่าๆๆ เม้นท์กันตามสบายนะจ๊า เบ้จะแต่งงานแล้วอ่า น่าสงสาร!! (ทั้งที่เป็นคนแต่งเอง) ส่วยอิปู่ก็กำลังจะบ้าตายเพราะป้าบอมมี่ ตอนหน้าป้าบอมมี่จะป่วนใครอีก ต้องติดตามนะค่ะ ปล. เม้นเยอะจะอัพไวนะจ้ะ 5555+ ( *3 * )
    © Tenpoints !
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×