คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 3
“ ไงดูจุน เหลือกีกวังคนเดียวใช่ม้ะที่ยังไม่อาบน้ำ ?” จุนฮยองถามผมขณะที่เขากำลังเช็ดผมให้แห้ง
“ เหมือนจะเป็นอย่างนั้นแหละ ฮ้าววววว วันนี้ง่วงชะมัด” ผมตอบจุนฮยองแล้วทิ้งตัวลงบนเตียง ก่อนจะคว้าโยซอบที่หลับไปแล้วมากอดเป็นหมอนข้าง
“ อือออออ ... ดูจุน ?” เสียงงัวเงียๆพูดขึ้นเบาๆเชิงถาม
“ อ่าครับ นอนซะนะคนดี” ผมมองล่างเล็กที่หลับปุ๋ยในอ้อมกอด ซึ่งไวกว่าปกติในวันนี้อย่างเอ็นดู
น่ารักชะมัดเลยนายเนี่ย ♥
ผมนอนมองโยซอบอย่างเพลินๆก่อนจะเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
จุนฮยองที่ยืนอยู่ใกล้สวิตส์ไฟที่สุด จึงดับไฟห้องนอนแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างสุดที่รักของเขาบ้าง ซึ่งอีกข้างของฮยอนซึงคือดงอุนที่หลับไปแล้ว
จุนฮยองมองหน้าฮยอนซึงที่ง่วงเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังรอเขาอยู่
ฮ่ะ สงสัยจะรอให้เขามานอนข้างๆก่อนละมั้ง ... *ยิ้มเขิน*
“ ง่วงไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่นอนก่อนล่ะรันโชอา ?”
“ รอยงกุนนั่นแหละ” ร่างบางตอบคำถามตรงกับที่เขาเดาเอาไว้ น่ารักจริงเชียว -/-
“ ฮ่ะๆ ง่วงตาจะปิดแล้วนะเนี่ย ^-^”
“ อื้มมมมม งั้นนอนแล้วนะ ^-^” ฮยอนซึงปิดตาลง มือเล็กๆควานหามือของเค้าอย่างที่ทำทุกคืน
“ มือนายเย็นชะมัด” จุนฮยองทักขึ้น
“ หนาวนิดหน่อยน่า ... หลับได้แล้วยงกุนอา” จุนฮยองส่งมือร้อนๆของเขาไปจับกับมือของฮยอนซึงไว้ และทั้งสองคนก็นอนกุมมือกันไว้แล้วหลับไปอย่างรวดเร็ว
.... อืมมมม มันชักจะเร็วเกินไปแฮะ
“ ...” ห้องทั้งห้องเงียบสงัด เงียบมากๆ ไม่มีแม้แต่เสียงขยับร่างกายของใครเหมือนอย่างที่ได้ยินทุกคืน
.
.
... นอกจากจะหลับกันอย่างรวดเร็วแล้ว ดูเหมือนจะหลับลึกซะด้วยล่ะสิ J
Doojun Part :
ผมลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความรู้สึก เมื่อย มากๆ ก่อนจะก้าวลงบันไดจากเตียงชั้นสองลงไปที่พื้น
แปะ !
“ เอ๋ ? ... นี่มันพื้นแล้วนี่ ?” ผมมองลงไปที่พื้น ... ใช่ มันคือพื้น
... หรือเมื่อคืนผมง่วงมากจนมานอนข้างล่างกันนะ
ร่างสูงเพรียวบางเดินทึ้งหัวอย่างครุ่นคิดออกจากห้องนอนไปโดยไม่ทันรู้สึกตัว ...
... รู้สึกตัวว่าร่างของเขานี่มันบางเกินกว่าจะเป็นร่างของอดีตนักบอล หรือ เด็กเทรน Hot Blood Guy น่ะ
“ อื้อออ เอ้ะ ?” ผมรู้สึกขนลุกทันทีที่ได้ยินเสียงตัวเอง ...
ไม่ใช่สิ มันไม่ใช่เสียงผม ...
นี่มันเสียงของ !@#$%^ ! (O_o)
ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ระหว่างทางก็ภาวนาให้ตัวเองหูฝาด หรือว่าเข้าใจผิด หรืออาจจะเป็นเสียงเขาที่แหบไปหน่อย
ชายหนุ่มรูปงามต้องคิดบวกเสมอสิ เห็นด้วยกับผมม้ะ ?
เมื่อถึงหน้าห้องน้ำแล้ว ผมสูดหายใจเข้าลึกๆแบบไม่ทันรู้ตัว
มันไม่มีอะไรหรอก มันแค่เข้าใจผิด ... เรื่องแบบนั้นไม่มีจริงหรอกน่า ...
ตอนนี้ร่างผมยืนอยู่หน้ากระจกแล้ว แต่ดวงตาของผมมันยังปิดสนิท เหมือนจะไม่กล้ารับความจริง
จะกลัวอะไร เราต้องกล้าสิ ยุนดูจุน เห้ ! ยุนดูจุน !
หลังเรียกความกล้าแล้ว ย่าห์ ! เอาว่ะ ...
ผมค่อยๆเปิดตาขึ้นช้าๆ ... เฮือกกกกกกกก ! (O_o)
“ อ๊ะ ...” ผมมองตัวเองในกระจกอย่างไม่เชื่อ ...
นี่มันไม่ใช่ ... มันไม่จริงใช่มั้ย ...
บอกผมสิว่าผมกำลังฝันอยู่ !
มันมาแล้วจ้า !
นี่คือเมนของเรื่องอย่างแท้จริง แล้วจะบอกไว้ว่า สับสนกันทั้งคนอ่านทั้งคนเขียนล่ะทีนี้
/ หัวเราะอย่างสะใจ(?)
หลังจากนี้อาจจะเรียนเยอะนิดนึงนะ อาจไม่ค่อยมีเวลาให้ทุกคน *ดราม่า*
แต่จะพยายามอัพบ่อยๆนะตัวเอง J
ความคิดเห็น