คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : รักมันตรงกับเจ็บ ตอนที่ 5 ครอบครัว
รักมันตรงกับเจ็บ
ตอนที่ 5 ครอบครัว
“พี่แทยอนอ่อนแอจังเลย -.- เล่นนิดเดียวเหนื่อยซะแล้ว”
อินฮวาพูดในขณะที่กำลังกระโดดไปมาเหมือนกระต่ายน้อยอยู่ตรงหน้าของแทยอนที่กำลังหอบเพราะเหนื่อย...
“นิดเดียวหรอครับ? รู้สึกมันจะไม่นิดแล้วนะ”
“แต่ก็ชั่งมันเถอะครับ ขนาดปะป๊าเล่นยังเหนื่อยเลย...แต่แปลกนะ หม่ามี้เล่นกับอินฮวาทุกวัน แต่ก็ไม่เคยเห็นเหนื่อยซักที มีแต่อินฮวาที่เหนื่อยก่อนทุกครั้งเลย - -*”
บ้านนี้เค้าเลี้ยงลูกเค้ายังไงเนี่ย? ให้ลูกเล่นวิ่งไล่จับข้ามภูเขาแบบนี้...ถึงจะเป็นของบ้านก็เถอะ แต่เล่นเหนื่อยๆแบบนี้ มันก็เอาการอยู่แฮะ... แทยอนคิดในใจก่อนจะยิ้มให้เด็กน้อยตรงหน้าที่ยิ้มให้เธอด้วยรอยเขี้ยว32ซี่ครบถ้วน
“งั้นเอางี้มั้ย พี่ทำขนมให้อินฮวากินดีกว่าเนาะ^^”
“เค้กหรือว่าคุ้กกี้หละครับ??? *0*”
“อืม...อยากกินอะไรมากกว่ากันหละครับ??”
“เกก็ดี คุ้กกี้ก็อร่อย อะไรก็ได้ครับ แต่ถ้าได้สองอย่างจะดีมากๆเลย”
“งั้นพี่จะไปทำให้ ส่วนตอนรอเนี่ย อินฮวาก็ไปนั่งเล่นในห้องนั่งเล่นในบ้านดีกว่าเนาะ^^”
แทยอนพูดก่อนจะจูงมือเด็กน้อยที่กำลังยิ้มร่าเพราะจะได้กินขนม(ที่พึ่งจะได้ชิมเป็นครั้งแรก)จากฝีมือของแทยอน หญิงสาวจูงมือเด็กน้อยส่งให้กับทงเฮที่นั่งอยู่ที่ประตูหลังบ้าน
“อินฮวาซนมั้ยครับ?”
“ไม่หรอกค่ะ^^ เด็กเค้าก็อย่างนี้กันทุกคน”
แทยอนพูดก่อนจะยิ้มให้ ทงเฮยิ้มตอบ
“เดี๋ยวพี่แทยอนจะทำขนมเค้กกับคุ้กกี้ให้อินฮวากินด้วยหละครับอาทงเฮ”
“จริงหรอ? แทยอนทำเป็นหรอครับ?”
ทงเฮหันมาเอ่ยถาม แทยอนยิ้มก่อนจะพยักหน้าให้
“ค่ะ เวลาอยู่บ้านว่างๆก็จะช่วยกันกับพี่สาวทำให้พี่ชายกินหนะค่ะ^^”
“งั้นรบกวนด้วยนะครับ^^”
ทงเฮพูด แทยอนยิ้ม จู่ๆมีหญิงคนหนึ่งเดินมาทางทั้งสามคนก่อนจะยิ้มให้กับแทยอน อินฮวายิ้มร่าก่อนจะตรงเข้าไปกระโดดกอด
“หม่ามี้ตื่นแล้วหรอครับ??”
“ครับผม^^ เป็นไงแทยอน เค้าซนมั้ย?”
ถามเหมือนกันขนาดนี้ - - ท่าทางจะซนมากจริงๆแฮะ... แทยอนคิดในใจทั้งๆที่ยังคงยิ้มให้…คนตรงหน้าคือคนที่มีข่าวแต่งงานเมื่อราวๆเจ็ดปีก่อน ฮันฮเยจินกับลีอินซอง ที่แต่งเข้าบ้านนี้นี่เอง...
“ตามประสาเด็กค่ะ แต่คุณฮเยจินนี่ก็เก่งนะคะ เล่นอะไรเหนื่อยๆแบบนั้นกับอินฮวาบ่อยใช่มั้ย?? เค้าบอกมาว่างั้นหนะค่ะ”
“นิดหน่อยหนะ อีกอย่างรู้จักชื่อชั้นได้ยังไง??”
“เห็นข่าวอยู่เหมือนกันค่ะ^^”
“อ๋อจ้ะ เรียกพี่ฮเยจินก็ได้นะ อีกอย่างไม่ต้องสุภาพหรอก...เออใช่ เมื่อกี้ได้ยินว่าจะไปทำขนมกันหรอจ้ะ?”
“แทจะไปทำให้อินฮวาทานหนะค่ะ”
“ไม่ต้องมีค่ะก็ได้ ไหนลองพูดใหม่ซิ! *.*”
“แทจะไปทำขนมให้อินฮวาทาน....หนะ”
แทยอนพูดอย่างยากลำบาก แต่มันกลับทำให้ฮเยจินยิ้มออก
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปช่วยด้วยดีกว่านะ มันน่าสนุกดีออก *0*”
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่ทั้งนั้น งั้นไปกันเลย!!!”
ฮเยจินลากแทยอนออกไป ทั้งทงเฮและอินฮวามองทั้งสองไปจนลับตา ก่อนที่ผู้เป็นอาจะหันมามองหลานชายตัวน้อยที่จ้องเขาตาแป๋ว
“คิดว่าหม่ามี้จะไม่กวนพี่แทเค้าหรอครับ?”
“- - อาก็ไม่รู้เหมือนกันครับ”
“แล้วคุ้กกี้กับเค้กของอินฮวาจะไหม้มั้ยครับ?”
“มันจะกินไปรึเปล่าแค่นั้นเองที่เราต้องคิดครับ =0=”
“อ้าว นี่ตื่นก่อนชั้นได้ไงกันยูริ??”
ฮันกยองที่เดินลงมาจากชั้นล่างมองหญิงสาวที่กำลังจัดโต๊ะอาหารเตรียมทานข้าวไว้รอเขาอยู่ก่อนแล้ว รวมถึงเหล่าแม่บ้านสองสามคนที่ยืนอยู่ด้วย
“...”
ไร้เสียงตอบรับจากหญิงสาว ดวงตากลมเหล่ไปมองทางอื่นก่อนที่จู่ๆจะลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องนั่งเล่น
“คุณต้าเอสค่ะ คุณฮันกยองลงมาแล้วค่ะ”
ยูริเรียกต้าเอส “นายหญิง” ที่แท้จริงของบ้านหลังนี้...ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของฮันกยอง ที่เป็นพี่สาวของเจสสิก้าและคริสตัล
“ทำได้ดีนี่ควอนยูริ ท่าทางเธอคงอยากอยู่ที่นี่มากเลยหละสิ เมื่อคืนนี้ยังไม่พอใจเธออีกรึไง??”
ต้าเอสพูดกระซิบยูริก่อนจะเดินไปพร้อมด้วยรอยยิ้มมุมปาก ยูริถอนหายใจอย่างเหลือทน...หญิงสาวเดินไปยังห้องรับประทานอาหารที่ตอนนี้ฮันกยองและต้าเอสนั่งในฝั่งตรงข้ามกัน หญิงสาวเดินไปทางฮันกยองก่อนจะกอดคอชายหนุ่มจากทางด้านหลังแล้วหอมแก้มชายหนุ่มเบาๆทั้งๆที่ยังคงส่งสายตายั่วโมโหไปให้กับต้าเอสอย่างไม่หวั่นเกรง...ยูริเดินไปยังฝั่งของต้าเอสก่อนจะกระซิบข้างๆหูของเธอ
“เขาต่างหากที่ต้องการชั้น...ของที่มันอร่อยกว่า ใครๆเค้าก็ไม่อยากกินแค่ครั้งเดียวหรอกค่ะ”
ยูริพูดก่อนจะเดินออกไปทันที ต้าเอสอารมณ์เดือดดาลหากแต่เธอข่มมันเอาไว้...พยายามข่มเอาไว้ ก่อนจะมองชายหนุ่มฝั่งตรงข้ามที่กินข้าวอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ช่วยบอกหน่อยได้มั้ยฮัน? ทำไมถึงทำอย่างนี้ พานางนั่นมาเยาะเย้ยชั้นถึงที่บ้าน ฮึ จะต้องให้ชั้นบอกกี่ครั้งว่าชั้นแต่งงานกับคุณแล้วนะ!!”
“ผมก็ไม่เคยบอกหนิว่าผมกับคุณไม่ได้แต่งงานกัน”
“แล้วทำไมถึงไม่ให้เกียรติชั้นในฐานะภรรยาบ้าง!!!”
“แล้วทำไมผมถึงต้องทำแบบนั้น...เราตกลงกันแล้วหนิ...คุณกับผมแค่แต่งงานกันเป็นฉากหน้า...เบื้องหลังหนะ เราก็แค่คนรู้จักกันเท่านั้น”
“ฮันกยอง!!!”
ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเก้ากี้ก่อนจะมองคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม
“อย่ามาขึ้นเสียงกับผม มันไม่งาม...”
“...”
หญิงสาวนิ่งเงียบกับคำพูดที่ดูน่ากดดันของฮันกยอง...เป็นผู้ชายที่น่ากลัว เขาแต่งงานนับเธอเพราะต้องการเงิน...
“ชั้นไม่อยากกินข้าวแล้ว แม่บ้านชิน เก็บส่วนของชั้นซะ ส่วนคุณต้าเอสเค้าอยากกินอะไรก็หาให้เค้าใหม่ละกัน”
ฮันกยองเดินออกจากโต๊ะอาหารทันที...ต้าเอสถอนหายใจพลันน้ำตาไหลลงอาบแก้มของเธอ...ทั้งๆที่รู้ดีว่าทุกอย่างไม่ใช่เพราะความรัก...แต่ทำให้ หัวใจของเธอถึงยังคงอยู่กับเขานะ...
“แม่บ้านนัม ไปบอกคนขับรถให้เตรียมรถไว้ ชั้นจะไปบ้านตระกูลจอง!”
“อ้าวลูก ไหงวันนี้กลับมาเร็วหละ?”
คุณชายจองเอ่ยถามลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนก่อนจะหันไปมองด้วยสายตาจิกกัดใส่ลูกสาวคนรองของบ้าน...เจสสิก้าที่กำลังเตรียมตัวจะออกไปข้างนอกแต่กลับพบกับพี่สาวของเธอยืนขวางทางเธออยู่ ใบหน้าหวานพยายามมุดหน้าลงต่ำไม่อยากมองหน้าคนตรงหน้าที่เธอรู้ดีว่าคนตรงหน้าจะต้องมองเธอด้วยสายตาเช่นไร
“เงยหน้าขึ้นมา...นังเจสสิก้า ชั้นบอกให้แกเงยหน้าขึ้นมา!!!”
ต้าเอสจิกผมของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าน้องสาวให้เงยขึ้นมามองกับตนเอง...อารมณ์เดือดดาลพุ่งขึ้นสูง เจสสิก้ามองผู้เป็นพี่ด้วยน้ำตาคลอเบ้า
“อย่ามาสำออย...”
ต้าเอสะกดเสียงต่ำอย่างน่าหวาด คุณชายของบ้านมองมันด้วยสายตาสะใจ ก่อนที่ผู้เป็นคุณหนูคนเล็กเดินลงมาเหมือนเป็นกำลังเสริมให้พี่สาว
“พี่ต้าเอสอย่าทำแบบนั้นเลยค่ะ...นังหนังหนานี่ทำยังไงไปก็ตายยากอยู่ดี”
คริสตัลพูดอย่างไม่สะทกสะท้านกับภาพตรงหน้า...แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วยคุณหนูคนรองของบ้านที่มักจะถูกทารุณกรรมแทบทุกวัน...
“พี่ก็แค่มาระบายกับมันแค่นั้นเอง จะว่าไปดูเราก็หงุดหงิดนี่”
“ค่ะ นิดหน่อย”
“งั้นพี่ฝากเราแทนดีกว่านะ”
“แน่นอนค่ะ ถึงพี่ไม่บอก คริสก็ไม่ปล่อยให้มันออกไปง่ายๆแน่...”
ต้าเอสปล่อยเจสสิก้าลงก่อนจะกลับเข้าไปในรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว...คริสตัลลงมาก่อนจะมองพี่สาวของตนอย่างสมเพช เจสสิก้าที่ตอนนี้พยายามเอามือดันกับพื้นเอาไว้น้ำตาพลันไหลลงมา...มีซักกี่ครั้งที่เธอคิดหนีออกจากสถานที่โหดร้ายแบบนี้...หากแต่เพื่อแม่...แม่ที่ป่วยอยู่...
“โอ้ยย!!”
ความเจ็บปวดที่มือของเธอทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ทำ...คริสตัลเหยียบมือของเจสสิก้าพร้อมมองหน้าผู้หญิงที่เธอกำลังทำร้ายด้วยใบหน้าสะใจ
“คริส พี่เจ็บนะ!”
“ชั้นบอกหลายครั้งแล้วหนิ อย่าสะเออะมาเรียกชื่อชั้นห้วนๆแบบนั้น....”
“กรี๊ดดดด”
เจสสิก้าร้องอย่างเจ็บปวด คริสตัลทั้งเหยียบเท้าทั้งดึงผมของเธอก่อนจะเหวี่ยงหัวของเธอให้กับโดนกับพื้น
“แกจะออกไปข้างนอกอยู่นี่...ชั้นไม่เล่นแกแรงหรอก...”
“...”
“ยังจะมาทำเป็นสำออยอยู่อีก!! ออกไปสิ!!!”
คริสตัลกล่าวไล่ผู้เป็นพี่สาวอย่างไม่ใยดี เจสสิก้าพยายามลุกขึ้นก่อนจะเดินไปทางประตูบ้านแล้วหันกลับมามองพ่อกับน้องสาวอีกครั้ง...อยากพูดว่าจะรีบกลับมาทานข้าวเย็นด้วยเหมือนที่แทยอนพูดกับยูริและแจจุง...อยากลองทำแบบนั้นกับที่บ้านบ้างจัง...
“แกอยากออกไปทั้งๆที่หน้ามีรอยตบมั้ย ออกไปสิ!!!”
คุณชายจองเอ่ยไล่ เจสสิก้ารีบออกไปทันที...
“เสร็จแล้วทุกคน คิคิ เป็นไง น่ากินใช่มั้ย~”
ฮเยจินพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะยกจานคุ้กกี้และเค้กมาวางตรงหน้าอาหลาน รวมถึงอินซองที่เข้ามาสมทบด้วย
“เป็นไปได้ไง...นี่คุณทำขนมสำเร็จงั้นหรอ???”
“ใช่แล้ว ชั้นเก่งใช่มั้ยหละ~~”
“ไม่ค่อยน่าเชื่อแฮะ...”
อินซองบ่นอุบอิบเล็กๆ ในขณะที่อินฮวาหยิบมันมาทานอย่างเอร็ดอร่อย ทงเฮเดินมาหาแทยอนที่เดินตามมาด้วยรอยยิ้มอย่างสงสัย
“นี่ฝีมือพี่ฮเยจินจริงๆหรอ??”
“เปล่าหรอก ชั้นกับพี่ฮเยจินทำกันคนละอันหนะ พอดีของพี่ฮเยจินไม่สำเร็จซักที พี่เค้าเลยขอของชั้นมาอวดแทนหนะ”
แทยอนพูดก่อนจะหัวเราะเล็กๆ ทงเฮหัวเราะตามก่อนจะมองไปยังอินฮวาที่กินขนมอย่างเอร็ดอร่อย ฮเยจินกับอินซองที่ทะเลาะกันเหมือนเด็กๆ...
“เป็นอะไรรึเปล่า? ดูสีหน้าไม่สดใสเลย”
“นิดหน่อยหนะคยู วันนี้เจอเรื่องอะไรน่าปวดหัวมาอีกแล้ว”
เจสสิก้าที่ออกมาพบกับคยูฮยอนในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มที่มองหญิงสาวที่ดูหดหู่แปลกๆต่างจากวันแรกที่เจอกัน... จากที่เคยได้ข่าวมา บ้านตระกูลจองก็รักกันดี...แล้วข้อมูลที่ได้มาว่าฮันกยองจะไม่มีทางทิ้งเจสสิก้ากับแทยอนเพราะเป็นน้องสาวของคนที่เกี่ยวข้องกับเขาทั้งนั้น...แล้วมันยังไงกันนะ....คยูฮยอนคิดในใจก่อนจะหยิบนมอุ่นไปแตะแก้มของเจสสิก้า
“นมอุ่นๆแก้เครียดครับ”
“ขอบคุณค่ะ แล้วนี่คยูไม่เข้าไปทำงานที่บริษัทหรอ?”
“วันนี้ว่างครับอีกอย่าง ผมแอบโดดงานมานะ”
คยูฮยอนทำท่าทางกระซิบกระซาบจนเจสสิก้าอดหัวเราะไม่ได้ ทั้งสองคุยกันไปเรื่อยๆจนถึงเวลาเย็นขณะที่ฝนกำลังตก...
“งั้นเจสรอตรงนี้นะ เดี๋ยวผมวิ่งไปเอาร่มมาให้ดีกว่า เจสจะได้ขึ้นรถไปอย่างไม่เปียก”
“แต่ถ้าทำอย่างนั้นคยูก็เปียกหนะสิ”
“ไม่เป็นไรหรอก ผู้ชายมาดแมนแฮนซัมอย่างผมไม่มีทางเป็นหวัดแน่นอน^^”
คยูฮยอนพูดก่อนจะวิ่งฝ่าฝนไปยังรถของเขาก่อนจะหยิบร่มมาแล้ววิ่งมาให้กับเจสสิก้า
“แล้วตอนวิ่งมาทำไมไม่กางร่มหละ??”
“ก็เดี๋ยววิ่งมาถึงแล้วน้ำฝนจะหยดใส่เจสไง”
“ทำเป็นพูดดี กลับบ้านไปก็อาบน้ำด้วยหละ”
“รับทราบครับผม^^”
เจสสิก้าหัวเราะกับคยูฮยอนเล็กๆก่อนที่ทั้งสองจะล่ำลากันแล้วต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน
“ฝนตกอีกแล้ว ไม่ชอบเอาซะเลย”
ยุนอาบ่นอุบอิบในขณะที่เธอกำลังเฝ้าร้านอยู่...วันนี้มีลูกค้าเข้าร้านมามากมายในช่วงบ่ายก่อนจะหมดในช่วงเย็น ตอนนี้ก็รอแค่คนมารับเท่านั้น...ส่วนลูกน้องคนอื่นๆก็แยกย้ายกันกลับบ้านหมดแล้วด้วยสิ
“วังเวงชะมัดเลย”
ยุนอาบ่นอีกระรอบ ก่อนที่จะได้ยินเสียงกริ่งหน้าร้าน หญิงสาวเดินออกไปดูก่อนจะเจอเข้ากับชายหนุ่มที่ยิ้มให้กับเธอ ทำเอาแทบละลาย...
“พี่แจจุงมาทำอะไรที่นี่ค่ะ??...อีกอย่าง ดูสิ ตัวเปียกอย่างกับลูกหมาแหนะ”
ยุนอาพูดก่อนจะหัวเราะเล็กๆในขณะที่ชายหนุ่มเกาหัวเก้อเล็กน้อยกับคำพูดของหญิงสาวตรงหน้า...
“พอดีมาทำธุระแถวนี้หนะ แล้วฝนดันตกตอนกำลังจะกลับรถพอดี รถพี่อยู่ไกลนิดหน่อย”
“งั้นไปหลังร้านละกันค่ะ เดี๋ยวยุนเอาผ้ามาให้”
ทั้งสองเดินไปยังหลังร้าน หญิงสาวหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาให้กับชายหนุ่ม แจจุงยิ้มรับมันมา ในขณะที่ทั้งสองกำลังจับผ้า จู่ๆไฟก็ดับ
“กรี๊ด!”
ยุนอาร้องเสียงหลงอย่างตกใจก่อนจะพุ่งเข้าไปกอดแจจุงอย่างตกใจ...ชายหนุ่มที่ตกใจไม่แพ้กันไม่ใช่เพราะไฟดับ แต่เพราะจู่ๆสาวตรงหน้าก็พุ่งเข้ามากอดเขาซะอย่างนั้น
“เอ่อยุนอา...พี่...ว่านะ...”
“ยุนขออยู่อย่างนี้จนกว่าไฟจะมานะค่ะ แปปเดียวนะค่ะ...ยุนกลัว...”
หญิงสาวพูด เพราะไฟที่ดับลงดันไปปลุกความทรงจำอันแสนเลวร้ายของเธอในวัยเด็กอย่างช่วยไม่ได้...ยุนอากอดแจจุงแน่น ในขณะที่ชายหนุ่มกอดเธอตอบก่อนจะลูบหัวของเธอเบาๆอย่างเห็นใจ...ไม่นานนักไฟก็ติดขึ้นมา หญิงสาวมองไปรอบๆก่อนจะเด้งตัวออกจากแจจุงอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ ขอโทษนะค่ะ”
“ไม่เป็นไร เห็นเราหายกลัวแล้วพี่ค่อยยังชั่วหน่อย^^”
แจจุงพูดพร้อมทั้งยิ้มให้กับยุนอา หญิงสาวยิ้มตอบก่อนจะเกาหัวเก้อ
“แล้วนี่เราอยู่ร้านคนเดียวอีกแล้วหรอ”
“ค่ะ พอดีรอพี่ชายของยุนมารับหนะค่ะ?”
“พี่ชาย?”
“ค่ะ ลูกพี่ลูกน้องของยุนเองค่ะ ก็ตั้งแต่ที่บ้านเกิดเรื่องขึ้นยุนก็อยู่กับพี่เค้ามาตลอดเลยหนะค่ะ ก็เลยค่อนข้างสนิท”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งแทนมั้ย? เพราะถ้าไฟดับอีกพี่คงหายใจไม่ออกแน่ๆเลย”
“ฮิฮิ พี่เค้าใกล้มาถึงแล้วหละค่ะ”
“อ๋องั้นหรอ ฝนหยุดตกแล้วด้วย งั้นพี่กลับก่อนนะ”
ยุนอายิ้มก่อนจะเดินไปส่งแจจุงที่หน้าร้าน ทั้งสองไปเจอกับคนคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้าร้านมาพอดี...
“โจว คยูฮยอน...”
แจจุงเอ่ยชื่อของคนตรงหน้าเบาๆ ดูเขาเองก็ตกใจกับการอยู่ของแจจุงไม่น้อย ยุนอามองทั้งสองสลับกันไปมาก่อนจะเดินเข้าไปหาคยูฮยอน
“วันนี้มาเร็วกว่าปกตินะค่ะพี่คยู มีอะไรรึเปล่า?”
เสียงของยุนอาทำให้คยูฮยอนหันมามองก่อนจะยิ้มให้น้องสาว
“เปล่า พอดีวันนี้งานเสร็จเร็วเลยมารับเร็วหนะ ไม่ดีใจหรอ?”
“ก็ดีค่ะ ยุนเหนียวตัวจะแย่แล้ว”
ยุนอาพูดก่อนจะหันมามองทางแจจุง
“งั้นพี่กลับก่อนนะ ยุนเองก็มีคนมารับแล้วด้วย”
“ค่ะ โชคดีนะค่ะ”
“อืม...”
แจจุงตอบทั้งๆที่ยังคงมองคยูฮยอนก่อนจะเดินออกจากร้านไป ยุนอามองสองคนสลับกันไปมาอย่างสงสัย...แน่นอนว่าคยูฮยอนไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย...
เป็นไงกันบ้างๆ พยายามอัดของแต่ละคู่ให้เรื่อยๆนะค่ะ ซึ่งตอนนี้ขาดคู่ของมินซอไป...ด้วยความน่ารักของสองคนนั้นตอนหน้าไรเตอร์จะจัดให้แน่นอนค่ะ คิคิ^^
ความคิดเห็น