ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6
ตอนที่ 6 มาแล้วค่า~
ข้า นีโอ ครีอุส เทพอัศวินครีอุสรุ่นที่ 37 และเป็นอาจารย์ของเกรเซียสด้วย เมื่อสามวันก่อนข้ากำลังทำภารกิจอยู่ที่แคว้นโยแลนซ์อยู่ๆก็มีจดหมายด่วนจากตาแก่สังฆราชถึงข้า ใจความของมันแทบจะทำให้หัวใจของข้าหยุดเต้น เกรเซียสลูกข้าเกิดเรื่อง!! แม้แต่การพื้นสภาพที่เกินธรรมดาก็เอาไม่อยู่... ให้ตาย...ถ้าตาแก่นั้นปล่อยให้ลูกศิษย์ของข้าเป็นอะไรไปล่ะก็...ข้าจะส่งเขาไปรับใช้องค์มหาเทพที่สวรรค์ซะ!!
"ช้าก่อน!!"เทพอัศวินที่ยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าวิหารเทพร้องขึ้นพร้อมกับนำดาบมากั้นข้าที่กำลังก้าวพรวดๆเข้าไปให้หยุดอยู่กับที่ ข้าจะบ้าตาย ข้าไม่อยากพูดยืดเยื้อเสียเวลานะ! ข้าไม่มีทางเลือกเลยได้แต่ดึงผ้าคลุมที่คลุมหน้าลง พร้อมรอยยิ้มสว่างไสวแบบครีอุสให้ แต่พอข้าเอาผ้าคลุมลงเท่านั้นแหละ
"ทะ...ท่านอดีตหัวหน้าเทพอัศวินครีอุส!!"พวกเทพอัศวินที่กักตัวข้าไว้ร้อง ก่อนจะกระวีกระวาดทำความเคารพข้าแล้วถามว่า
"ท่านมาพบพระสังฆราชใช่ใหมขอรับ?" ข้าพยักหน้าอ่านไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้นก่อนเดินตามคนที่ข้าจำได้ว่าเป็นรองหัวหน้าหน่วยเทพอัศวินครีอุสคนปัจจุบันไปในอารามเทพแห่งแสงสว่างทันที
พระสังฆราช Talk
ข้าเพิ่งจะเลิกประชุมสิบสองเทพอัศวินได้ไม่นานประตูห้องข้าก็ถูกเคาะอีีกครั้ง ก่อนที่อาเดร์จะก้าวเข้ามารายงานว่า
"ท่านอดีตหัวหน้าเทพอัศวินครีอุสต้องการพบท่านขอรับ พระสังฆราช"ข้าตัวแข็งทันที ก่อนจะรีบดึงสติกลับมาแล้วให้อาเดร์ออกไปเรียก นีโอ
"ท่านส่งจดหมายด่วนถึงข้าหรือ พระสังฆราช..."นีโอถามเสียงเรียบบ่งอารมณ์ที่ไม่อยากได้คำตอบเลี่ยงๆ
"ใช่ ข้าส่ง ข้าต้องตามเจ้ากลับมาให้เร็วที่สุด ก่อนเจ้าจะไม่ได้มีโอกาศเจอลูกศิษย์เจ้าอีก..."ข้าตอบตรงๆและก็เป็นอย่างที่ข้าคาดไว้ นีโอหน้าถอดสี ก่อนจะถลาเข้ามากระชากคอเสื้อข้าแล้วตวาดว่า
"เจ้าหมายความว่ายังไง พราะสังฆราช!!"
"ข้าหมายความตามที่พูด..."ข้าตอบเสียงเรียบดุจเดิม นีโอปล่อยคอเสื้อของข้าก่อนถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างหมดแรง
"อธิบายมา..."นีโอ พึมพำ แต่ข้าได้ยินไม่ชัด จึงถามซ้ำว่า
"อะไรนะ?"
"ข้าบอกว่าอธิบายมาว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกศิษย์ข้า!!!"นีโอตวาดอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม ข้านิ่งไปซักพักก่อนตอบสั้นๆ
"เขาต้องสำสาปกลืนชีวิต...ถ้าหาทางรักษาไม่ได้ภายในหนึ่งเดือน ก็...ตาย"
"!!!"
..............
นีโอ Talk
ข้าเปิดประตูออกมาจากห้องของพระสังฆราชอย่างไม่สนใจจะรักษาภาพพจน์อันสง่างามของเทพอัศวินครีอุสอีกต่อไป ข้าเดินเหม่อลอยตลอดทางทีก้าวเดินพลางนึกถึงคำบอกเล่าที่ได้รู้มาเมื่อครู่
"ตอนนี้ลูกศิษย์เจ้าอยู่กัยเทพอัศวินเคเรสองค์ปัจจุบัน ข้าบอกพวกนั้นไปว่าอาการของครีอุสไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเพราะกลัวว่าพวกเค้าจะกังวล ระหว่างที่อารามเทพกำลังหาวิธีรักษาอยู่ เจ้าห้ามหลุดอะไรออกไปเด็ดขาด เข้าใจไหม"
"ข้าจะทำยังไงดี...องค์มหาเทพ...ข้าจะช่วยลูกศิษย์ของข้ายังไงดี..."
หลังจากเดินโซเซมาได้สักพักข้าก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องอันคุ้นเคยที่จากไปประมาณ 3 ปี แล้วสติที่หลุดลอยของข้าก็วิ่งเข้าร่างทันทีที่ได้ยินเสียงของใครบ้างคนดังลอดออกมาจากในห้องอย่างเหนื่อยใจ
“ครีอุสเจ้าอยู่เฉยๆ หน่อยได้ไหมหา...ข้าเหนื่อยแล้วนะ...”
“แลนซ์~~ เอาขนมคืนม้า~~”เสียงสูงปรี้ดของใครบางคนดังขึ้นมาประท้วง ก่อนจะตามด้วยเสียงของตกพื้นดังโครม นีโอเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจีบดันประตู(เตะ)เข้าไปในห้องทันที ก่อนภาพเบื้องหน้าจะทำให้บุรุษเจ้าของสมญาเทพอัศวิครีอุสที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์แทบเต้น
“เกรเซียส!!” ข้ารีบวิ่งเข้าไปดึงตัวลูกศิษย์ที่นอนคร่อมเจ้าเด็กแลนซ์ด้วยสภาพล่อแหลมออกมา ก่อนอุ้มขึ้นแล้ววางที่เตียงด้านหลังก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับทายาทของดำที่ลุกขึ้นจากพื้นแล้วยืนเฉยก่อนสั่งเสียงเหี้ยม
“เจ้าออกไปก่อน” เทพอัศวินเทอร์มิสองค์ปัจจุบันมองข้าอยู่ชั่วครู่ก่อนโค้งศีรษะลงแล้วเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร แต่อย่านึกว่าข้าจะไม่เห็นนะ! ว่าเจ้าเด็กลามกนั้นมันกำลังหน้าแดงแถมยังเดินกุมจมูกออกไปอีกต่างหาก เห็นที ข้าคงต้องไปยืมอุปกรณ์ลงเวทย์สะกดวิญญาณของพิ้งกี้มาให้ลูกศิษย์ข้าใช้กันเจ้าเด็กแลนซ์นั่นซะแล้วล่ะมั้ง ขณะที่ข้ากำลังคิดหาวิธีกำจัด อะแฮ่ม! ป้องกันเจ้าทายาทของดำ ก็รุ้สึกถึงแรงกระตุกชายเสื้อยิกๆ อย่างเรียกร้องความสนใจ พอข้าหันไปเท่านั้นแหละ ร่างเล็กๆ บางๆสีทองก็กระโดดกอดข้าทันที
“ท่านอาจารย์~ ข้าคิดถึงท่านจังเลย~~” เสียงเล็กๆน่าฟังดังขึ้นข้างๆหู กลิ่นหอมอ่อนๆที่ข้าไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่นัก และไออุ่นจากร่างกายที่กอดข้าอยู่...รวมกันเป็นคนที่ข้ารักไม่ต่างกับลูกชายแท้ๆ ข้านิ่งไปสักพักก่อนจะยกมือขึ้นกอดตอบ
“ข้าก็คิดถึงเจ้าเหมือนกันลูกเอ๋ย...”
.......................................................................
ข้า นีโอ ครีอุส เทพอัศวินครีอุสรุ่นที่ 37 และเป็นอาจารย์ของเกรเซียสด้วย เมื่อสามวันก่อนข้ากำลังทำภารกิจอยู่ที่แคว้นโยแลนซ์อยู่ๆก็มีจดหมายด่วนจากตาแก่สังฆราชถึงข้า ใจความของมันแทบจะทำให้หัวใจของข้าหยุดเต้น เกรเซียสลูกข้าเกิดเรื่อง!! แม้แต่การพื้นสภาพที่เกินธรรมดาก็เอาไม่อยู่... ให้ตาย...ถ้าตาแก่นั้นปล่อยให้ลูกศิษย์ของข้าเป็นอะไรไปล่ะก็...ข้าจะส่งเขาไปรับใช้องค์มหาเทพที่สวรรค์ซะ!!
"ช้าก่อน!!"เทพอัศวินที่ยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าวิหารเทพร้องขึ้นพร้อมกับนำดาบมากั้นข้าที่กำลังก้าวพรวดๆเข้าไปให้หยุดอยู่กับที่ ข้าจะบ้าตาย ข้าไม่อยากพูดยืดเยื้อเสียเวลานะ! ข้าไม่มีทางเลือกเลยได้แต่ดึงผ้าคลุมที่คลุมหน้าลง พร้อมรอยยิ้มสว่างไสวแบบครีอุสให้ แต่พอข้าเอาผ้าคลุมลงเท่านั้นแหละ
"ทะ...ท่านอดีตหัวหน้าเทพอัศวินครีอุส!!"พวกเทพอัศวินที่กักตัวข้าไว้ร้อง ก่อนจะกระวีกระวาดทำความเคารพข้าแล้วถามว่า
"ท่านมาพบพระสังฆราชใช่ใหมขอรับ?" ข้าพยักหน้าอ่านไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้นก่อนเดินตามคนที่ข้าจำได้ว่าเป็นรองหัวหน้าหน่วยเทพอัศวินครีอุสคนปัจจุบันไปในอารามเทพแห่งแสงสว่างทันที
พระสังฆราช Talk
ข้าเพิ่งจะเลิกประชุมสิบสองเทพอัศวินได้ไม่นานประตูห้องข้าก็ถูกเคาะอีีกครั้ง ก่อนที่อาเดร์จะก้าวเข้ามารายงานว่า
"ท่านอดีตหัวหน้าเทพอัศวินครีอุสต้องการพบท่านขอรับ พระสังฆราช"ข้าตัวแข็งทันที ก่อนจะรีบดึงสติกลับมาแล้วให้อาเดร์ออกไปเรียก นีโอ
"ท่านส่งจดหมายด่วนถึงข้าหรือ พระสังฆราช..."นีโอถามเสียงเรียบบ่งอารมณ์ที่ไม่อยากได้คำตอบเลี่ยงๆ
"ใช่ ข้าส่ง ข้าต้องตามเจ้ากลับมาให้เร็วที่สุด ก่อนเจ้าจะไม่ได้มีโอกาศเจอลูกศิษย์เจ้าอีก..."ข้าตอบตรงๆและก็เป็นอย่างที่ข้าคาดไว้ นีโอหน้าถอดสี ก่อนจะถลาเข้ามากระชากคอเสื้อข้าแล้วตวาดว่า
"เจ้าหมายความว่ายังไง พราะสังฆราช!!"
"ข้าหมายความตามที่พูด..."ข้าตอบเสียงเรียบดุจเดิม นีโอปล่อยคอเสื้อของข้าก่อนถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างหมดแรง
"อธิบายมา..."นีโอ พึมพำ แต่ข้าได้ยินไม่ชัด จึงถามซ้ำว่า
"อะไรนะ?"
"ข้าบอกว่าอธิบายมาว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกศิษย์ข้า!!!"นีโอตวาดอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม ข้านิ่งไปซักพักก่อนตอบสั้นๆ
"เขาต้องสำสาปกลืนชีวิต...ถ้าหาทางรักษาไม่ได้ภายในหนึ่งเดือน ก็...ตาย"
"!!!"
..............
นีโอ Talk
ข้าเปิดประตูออกมาจากห้องของพระสังฆราชอย่างไม่สนใจจะรักษาภาพพจน์อันสง่างามของเทพอัศวินครีอุสอีกต่อไป ข้าเดินเหม่อลอยตลอดทางทีก้าวเดินพลางนึกถึงคำบอกเล่าที่ได้รู้มาเมื่อครู่
"ตอนนี้ลูกศิษย์เจ้าอยู่กัยเทพอัศวินเคเรสองค์ปัจจุบัน ข้าบอกพวกนั้นไปว่าอาการของครีอุสไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเพราะกลัวว่าพวกเค้าจะกังวล ระหว่างที่อารามเทพกำลังหาวิธีรักษาอยู่ เจ้าห้ามหลุดอะไรออกไปเด็ดขาด เข้าใจไหม"
"ข้าจะทำยังไงดี...องค์มหาเทพ...ข้าจะช่วยลูกศิษย์ของข้ายังไงดี..."
หลังจากเดินโซเซมาได้สักพักข้าก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องอันคุ้นเคยที่จากไปประมาณ 3 ปี แล้วสติที่หลุดลอยของข้าก็วิ่งเข้าร่างทันทีที่ได้ยินเสียงของใครบ้างคนดังลอดออกมาจากในห้องอย่างเหนื่อยใจ
“ครีอุสเจ้าอยู่เฉยๆ หน่อยได้ไหมหา...ข้าเหนื่อยแล้วนะ...”
“แลนซ์~~ เอาขนมคืนม้า~~”เสียงสูงปรี้ดของใครบางคนดังขึ้นมาประท้วง ก่อนจะตามด้วยเสียงของตกพื้นดังโครม นีโอเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจีบดันประตู(เตะ)เข้าไปในห้องทันที ก่อนภาพเบื้องหน้าจะทำให้บุรุษเจ้าของสมญาเทพอัศวิครีอุสที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์แทบเต้น
“เกรเซียส!!” ข้ารีบวิ่งเข้าไปดึงตัวลูกศิษย์ที่นอนคร่อมเจ้าเด็กแลนซ์ด้วยสภาพล่อแหลมออกมา ก่อนอุ้มขึ้นแล้ววางที่เตียงด้านหลังก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับทายาทของดำที่ลุกขึ้นจากพื้นแล้วยืนเฉยก่อนสั่งเสียงเหี้ยม
“เจ้าออกไปก่อน” เทพอัศวินเทอร์มิสองค์ปัจจุบันมองข้าอยู่ชั่วครู่ก่อนโค้งศีรษะลงแล้วเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร แต่อย่านึกว่าข้าจะไม่เห็นนะ! ว่าเจ้าเด็กลามกนั้นมันกำลังหน้าแดงแถมยังเดินกุมจมูกออกไปอีกต่างหาก เห็นที ข้าคงต้องไปยืมอุปกรณ์ลงเวทย์สะกดวิญญาณของพิ้งกี้มาให้ลูกศิษย์ข้าใช้กันเจ้าเด็กแลนซ์นั่นซะแล้วล่ะมั้ง ขณะที่ข้ากำลังคิดหาวิธีกำจัด อะแฮ่ม! ป้องกันเจ้าทายาทของดำ ก็รุ้สึกถึงแรงกระตุกชายเสื้อยิกๆ อย่างเรียกร้องความสนใจ พอข้าหันไปเท่านั้นแหละ ร่างเล็กๆ บางๆสีทองก็กระโดดกอดข้าทันที
“ท่านอาจารย์~ ข้าคิดถึงท่านจังเลย~~” เสียงเล็กๆน่าฟังดังขึ้นข้างๆหู กลิ่นหอมอ่อนๆที่ข้าไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่นัก และไออุ่นจากร่างกายที่กอดข้าอยู่...รวมกันเป็นคนที่ข้ารักไม่ต่างกับลูกชายแท้ๆ ข้านิ่งไปสักพักก่อนจะยกมือขึ้นกอดตอบ
“ข้าก็คิดถึงเจ้าเหมือนกันลูกเอ๋ย...”
.......................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น