คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : + 5..> เลิกกันแล้วเหรอ? [Edit]
+ แปะๆ เค่อะ
กริ๊ดดดดด กว่าจิได้ฤกษ์ลง
งานยุ่งมากกกกก ขอโทษฮร่า เน็ตก็พังรุนแรง กว่าจะได้มาพิมบ่นโม้เหม็น บลาๆๆๆ
=[]=
ตอนนี้ปล่อยอะไรไว้เยอะทีเดียวนะเนี่ย 555 ลองๆสังเกตุดูน้า=w=
ความรักของมินคีย์กำลังเริ่มขึ้นแล้ว~~ (เหนเกริ่นมานาน=__=)
เดี๋ยวจะมาแก้คำผิดอีกที (รู้สึกว่ามีนะ 555)
ขอบคุณทุกเม้น ทุกอ่าน รอตอนต่อไปน้า=3=
ป.ล. ทุกคนที่ฝากแบนเนอร์แปะให้แล้วนะเบบี๋ ลิงค์เสียกริ๊ดกร๊าดได้=w=
ป.ล.2 ไอ้เกลื้อนนน- -++++ ปั๊ดโบกเกลื้อนปลิวววว ว 1013 ไม่พออีกเรอะ โฮกกก TT โค่ดรังควานนน น เมะxเมะ รับไม่ได้โว้ยยยย ย
Title :: ไอ้ติ๋มตายแน่!
Author :: mr.kikii&พ้องเพื่อน
Chapter :: 5 [เลิกกันเหรอ?]
- - - - - - - - - - ₪ ₪- - - - - - - - - -
เขาว่ากันว่า.. ถ้าฝนตกแสดงว่าเกิดเรื่องแปลกๆ
แต่ฉไนวันนี้ถึงไม่ตก อาจจะเป็นคำถามในใจของใครหลายๆคน
แต่กูถามหน่อยเหอะ...
แค่กูอยากมามหาลัยเนี่ยมันผิดตรงไหนว่ะครับ!!!
หลังจากวันที่คบกับไอ้ติ๋มผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว คิมคีย์ในตอนนี้ตีหน้าบูดบึ้งสนิทคงเพราะสายตาหลายๆคู่ต่างจับจ้องเขาที่เดินเข้ามหาลัย บ้างก็ซุบซิบนินทา บ้างก็เขินหน้าแดง บ้างก็แอบมองตามห่างๆ ก็คิมคีย์น่ะ เป็นถึงดาวมหาลัยเชียวนะ!
“พี่คีย์ อรุณสวัสดิ์ครับ ไม่นึกมาจะมามหาลัยเช้าขนาดนี้”ไอ้หน้าหล่อคนหนึ่งเดินเข้ามาทักอย่างยิ้มแย้ม คีย์เหลือบตามองคนที่เดินขนาบข้าง ..หน้าคุ้นๆ เห็นทักมาบ่อย แต่ลืมชื่อ ช่างเหอะ..
“หนัก...”คีย์บ่นเบาๆ เจ้าตัวข้างรีบลุกลี้ลุกลนรับกระเป๋าใบจ้อยที่ร่วงจากไหล่บาง ..แค่เนี้ยอะนะหนัก=[]=.. หยังกะใส่ขนนกมาเรียน
“บ่นฉันในใจเหรอ?”
คีย์มองด้วยสายตาจับผิด คนถูกมองรีบส่ายหน้าไปมาเหมือนกลัว แล้วรีบกอดกระเป๋าเดินตามมาคนที่ก้าวขาเดินนำอย่างไม่รีรอ
“แหะๆ แต่วันนี้พี่คีย์สวยกว่าทุกวันเลยนะครับ~”เจ้าตัวพูดพลางหน้าแดงคนถูกชมได้แต่สะบัดหน้าน้อยๆอย่างมั่นใจดูสวยงามในสายตาคนมอง แต่ในใจจริงแล้ว.... กร๊ากกกกกกกกกกกกกก มีคนชมกูสวยแต่เช้า รู้สึกดีเว้ยยยยย(หมั่นไส้เธอจัง=___=)
“ผิวพรรณดูมีน้ำมีนวล ใบหน้าสดใส ปากก็แดงๆบวมๆน่าจูบ... ”
กึก!
คีย์หยุดกึกจนคนเอ่ยชมที่กำลังเดินเพลินๆชนเข้า มือขาวกำหมัดแน่นจนสั่นเทิ่มก่อนที่จะกระชากคอเสื้อข้างๆเข้าหาตัว ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงฉาดไปทั่วใบหน้า คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ตาเรียวจิกคนข้างหน้าจนแทบจะกลืนกิน ปากตวาดด่าเสียงดังฟังชัด
“ถ้ามึงพูดเรื่องปากกับจูบให้กูได้ยินอีกละก็..!! มึงตาย!!!!!”
ประกาศลั่นแล้วกระชากกระเป๋าของตัวเองคืนและเดินจากไป ผู้คนที่เดินอยู่หลบให้เป็นทางพลางหน้าซีด คนโดนด่าได้แต่นั่งมองกับพื้นหน้าเอ๋อ... ผมผิดตรงไหนครับ! T^T!
- - - - - - - - - - - - - - -
“คีย์คบกับมินโฮเป็นยังไงมั่ง”อนยูเพื่อนรักถามในขณะที่กำลังดูดน้ำจนแก้มป่อง ... น่าตบสักฉาด-*- มาน่ารักเกินคิมคีย์ได้อย่างไร?
“เลิกแล้ว”พูดอย่างเบื่อหน่ายในขณะที่จิ้มก้อนเค้กสตอเบอร์รี่เข้าปาก หมดเงิน หมดงาน หมดผู้ชาย แต่ไม่หมดเพื่อนอย่างจินกิที่พามาเลี้ยงในร้านเค้กให้ทุกอาทิตย์ กร๊ากกกกกก
“เอ๊ะ? เลิกอีกแล้วเหรอ? ทำไมคีย์ไม่ลองคบใครนานๆมั่งล่ะ มินโฮดูเป็นคนดีจะตาย”อนยูพูดหน้าซื่อ แต่รู้มั๊ย? คิมคีย์แทบอยากจะควักของในท้องทั้งหมดแล้วมาตั้งร้านขายเครื่องในซะจริงๆ! เป็นคนดีตรงไหนวะ คนหนึ่งก็เอ๋อ คนหนึ่งก็หื่น เอ่อ... นี่กูพูดหยั่งกะมันเป็นคนละคน-*-
“มัวแต่ชมมันอยู่นั่นแหละ! รู้ป่ะ! ที่จริงแล้วมันเป็นคนสองบุคลิกเว้ย!!ใส่แว่นเป็นไอ้ติ๋ม แต่พอถอดแล้วเป็นไอ้เถื่อนหื่นกาม!!!”คีย์พูดพลางใส่อารมณ์เต็มที่ลงบนหน้าเค้กจนเละเทะดูไม่ได้เหมือนก้อนข.... (เซ็นเซอร์ดีกว่า- -)
“จริงเหรอ?? โห ดีจังเลยนะคีย์ แฟนคีย์แปลกใหม่ไม่เหมือนใครอย่างที่คีย์ต้องการเลย”เอ่อ.. เอาคิมคีย์เถียงไม่ออกเลยทีเดียว=___= กูมีสเป็คเป็นคนแปลกตั้งแต่เมื่อไรวะ?
“บอกแล้วไง! ว่าไม่ใช่แฟน เลิกกันแล้วเว้ย ฉันจะไปหาคนใหม่คบ!”พูดอย่างคนสวยเลือกได้ พร้อมหัวเราะออกมาดังๆอย่างไม่อายประชาชี!! ชเวมินโฮ! ลาขาดด!!! ถ้าชาติหน้ามีจริงแล้วมึงยังหล่ออยู่และปรับปรุงนิสัยตัวเองนิดนึงก็จะแต่งกับมึงชาติหน้านะ สา...ธุ=3=
ปึง!!!
“เฮ้ย!!!=[]=!”คีย์ร้องอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆมีคนโดนอัดกระแทกกระจกร้านซะเสียงดัง แถมยังตรงกูอีกนะ! สงสัยตอนเป็นแฟนกะไอ้ติ๋มดวงซวยติดตัววะ! เห็นทีต้องไปล้างซวย เพื่อความสวยยิ่งขึ้น กร๊ากกก (อะไรของคุณเนี่ย= =)
“เห่ะ?=A=”อนยูอุทานอย่างงงๆ ..เอ่อ.... ช้าไปมั๊ยมึง=___=
ไอ้คนที่โง่เซ่อซ่าชนกระจกเดินเอื่อยๆตามกระจกมาช้าๆก่อนที่จะเข้าไปในร้าน ร่างสูงเดินโซเซเข้ามาก่อนที่จะสะดุดขาตัวเองล้ม.......
ตึง!!
=[]=
หน้าจิ้มลงบนเป้าคิมคีย์พอดีเต็มรัก!!!!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!! ม่ายยยยยยยยยย! กูเสียความบริสุทธิ์แล้ว!!! มึงเป็นใคร!!! เอาหน้ามาถูน้องชายกู!!! ตายซะ!! ตายซะ! ตายซะ! ตายซะ! ตายซะ!”คิมคีย์โวยวายเสียงดังก่อนที่จะกระหน่ำตรีนรัวยันหัวหยอยๆของผู้ร้ายอย่างบ้าคลั่ง... หัวหยอยๆ?=___=
“อย่าทำผมครับ~~~ ได้โปรดด~~ คุณคีย์~”คนโดนทำร้ายอ้อนวอนขอชีวิตในขณะที่พยายามกอดแข้งกอดขาเรียวที่พยายามจะทำร้าย
“ไอ้ติ๋ม!!!=[]=”คราวที่แล้วก็ได้จูบกู คราวนี้มึงริอาจจะเอาเป้ากูเลยรึ??
คีย์ร้องอย่างตกใจเมื่อคนที่เงยหน้ากลับเป็นแฟนเก่าที่พึ่งเลิกเมื่อไม่นานของเขา ไอ้ติ๋มเงยหน้ามามึนๆ เลือดกลบปาก หัวแตก เสื้อผ้ามอมแมม เอิ่ม... มึงไปทำสงครามที่ไหนมาเหรอ?- - โดนนักเลงอัดมาอีกแล้วล่ะสิท่า
“ว่าไง.. ไอ้คีย์ เมียรัก”
.
.
.
=[]=!!!!!!!!!
“แย๊กกกกกกกกกกกก!! ปล่อยกู!!!”ทันทีที่เห็นหน้าไอ้ติ๋มความทรงจำบัดซบก็ไหลเข้ามาในหัว คิมคีย์ไม่อยากเจอไอ้เถื่อนนั่นอีกแล้วเว้ยยยย!! ไม่บอกเปล่า ยังยันๆตัวยาวๆนั่นออกไปด้วย
“ตะ.. แต่..! เราคบกันอยู่ไม่ใช่เหรอครับ?? ถึงคุณคีย์จะเป็นผู้ชายแต่ผมก็ไม่รังเกียจคุณคีย์หรอกนะครับ”แหม... มึงสวยเลือกได้เนอะ--*-- ทำหยังกะกูเป็นเชื้อโรค
“ตอนแรกที่ผมรู้ว่าคุณคีย์เป็นผู้ชายก็ตกใจมาก แต่ถึงคุณคีย์จะดูเป็นคนใจร้ายก็จริง คุณก็ยังอุตส่าห์ช่วยผมตั้งหลายอย่าง ทำให้ผมคิดว่าถ้าเราคบกันต่อไปอาจจะไม่เลวร้าย...”ถ้ามึงเชื่ออย่างนั้นแล้วไอ้คำว่า ‘อาจ’ พูดเพื่ออออ.........????
“หยุดนะ”
คีย์เอ่ยตัดบทก่อนที่จะยกขาอีกข้างขึ้นมาไขว่ห้างแล้วเหลือบตามองคนที่นั่งนิ่งอยู่กับพื้น ไอ้ติ๋มมองคนพูดอย่างงงๆ
“มันไม่มีประโยชน์หรอก”
“ฉันกับนาย เราเลิกกันแล้ว..”
“เพราะฉันดีเกินไป..”
เอ่ยคำบอกรักยอดฮิตทำเอาไอ้ติ๋มมองค้างน้ำตาใต้กรอบแว่นไหลพราก อนยูผู้แสนดีเห็นจึงหยิบกระดาษทิชชู่ยื่นให้ มินโฮรับมันมาก่อนจะสั่งน้ำมูกออกมาอย่างแรง ดูน่าอนาถยิ่งนัก.. กูเคยบอกเลิกผู้ชายมาหลายคน แต่มึงคนแรกเนี่ยแหละที่น่าสมเพชได้ขนาดนี้=___=
“ก็.. อย่างที่บอกแหละ ไม่อยากอยู่กับมิติพิศวงของนายอีกต่อไปแล้ว อนยูฉันไปล่ะ คราวหลังเลี้ยงอีกนะ”คิมคีย์ยืนขึ้นดูดน้ำจนหมดแก้ว(งก)ก่อนที่จะเดินผ่านคนที่นั่งคุกเข่าไปอย่างไม่สนใจใยดี รู้สึกดีจริงๆ อารมณ์แบบนี้ อุวะฮะฮ่าๆๆๆๆ (นิสัย=___=)
- - - - - - - - - - - - - - -
“โฮ่ง! โฮ่ง!!”
“แก!! อีกแล้วเรอะ! ไอ้โป้งโป้งชึ้ง!!”คีย์กล่าวอย่างรำคาญเจ้าลูกหมาตัวจ้อยที่เห่าอย่างร่าเริงแล้ววิ่งวนไปวนมารอบขาเขา ลูกหมาตัวนี้ถูกทิ้งมันหน้าปากซอยบ้านเขาพอเดินผ่านทีไรต้องเจอมันทุกที บังเอิญวันหนึ่งที่คีย์กำลังกินลูกชิ้นอยู่แล้วรู้สึกอิ่มเลยโยนทิ้ง ไอ้ลูกหมานี่ก็คาบไปกินจนเดินติดเขาอย่างนี้ ทั้งๆที่ไม่ได้อยากเจอมันเล้ยยย
หากถามถึงชื่อเสียงเรียงนามของมันล่ะก็ ได้มาจากพี่สาวของเขานั่นเอง เพราะไอ้หมานี่มันเดินตามมาถึงบ้านคิมคีย์เลยต้องไล่ ‘ไปไป๊ ชิ้ว’ แต่พี่สาวตัวดีดันเข้าใจเป็น ‘โป้งโป้งชิ้ง’ ซะได้ เลยกลายเป็นชื่อของมัน เพราะพี่สาวแพ้หมาคิมคีย์เลยไม่ได้เอามันไปเลี้ยง จริงๆแล้วคิมคีย์ก็ไม่อยากเพิ่มภาระให้ตัวเองหรอก= =
“เอาไปกินไป๊!!! ฉันจะเข้าบ้านแล้ว”พูดพลางโยนข้าวเหนียวหมูปิ้งไปไกลๆตัวแล้วรีบวิ่งกลับบ้าน หมาน้อยเมื่อเห็นของกินก็เบนความสนใจไปที่นั่นแทน ..นี่กูต้องมาทำอะไรแบบนี้ทุกวันเหรอเนี่ย=___=
เมื่อถึงบ้านก็เดินขึ้นห้องตัวเองแล้วนอนกลิ้งเกลือกไปมา คีย์อยู่กับพี่สาว 2 คน เพราะพ่อแม่ไปทำงานต่างประเทศ พวกท่านจะส่งเงินมาให้เดือนละครั้ง เพราะอย่างนั้นคีย์เลยต้องไปหาเงินเพิ่มด้วยเหตุที่ว่า... เงินไม่พอช็อป- -
~นอ มู บัน จัก บัน จัก นู นี บู ซยอ no no no no~
เสียงโทรศัพท์เครื่องสีชมพูส่งเสียงร้องพร้อมสั่นครืดๆอย่างเมามันส์ คิมคีย์คลานเหมือนจิ้งจก(- -)ไปรับโทรศัพท์อย่างขี้เกี้ยจ
“ยอบอเซโย๋~?”
“สวัสดีครับ”
ใครฟร่ะ เสียงหล่อเชียว- -+
“นี่ใครอ่ะ?”คีย์ถามพลางแอ๊บเสียงใส เสียงหล่ออย่างนี้ท่าทางจะหน้าหล่อ จีบเลยดีมั๊ยเรา? หึหึหึ=w=++
“ผม.. มินโฮเองครั.... ”
ตึ้ด!!
วางสายอย่างไม่มีเยื่อใย - -
กูก็นึกว่าใคร ไม่น่าหลงชมแมร่งว่าเสียงหล่อเล้ยยย
~นอ มู บัน จัก บัน จัก นู นี บู ซยอ no no no no~
....
~นอ มู กัม จัก กัม จัก นล รัน นา นึน oh oh oh oh oh~
ไม่รับเว้ย
~นอ มู จา ริซ จา ริซ โมม มี ตอล รยอ gee gee gee gee gee~
ไม่รับๆ
~โอ จอซ ซึน นุน บิช (oh yeah~) โอ โจห์ ฮึน ฮยัง กี (oh yeah yeah yeah~)~
โอ๊ยยยยย!! ร้องอยู่ได้!! เดี๋ยวกูก็ลุกขึ้นมาเต้นซะหรอก! คิดอยากหงุดหงิดแล้วกดรับก่อนจะใส่เสต็ปว้ากไปเต็มที่
“เลิกโทรได้มาแล้ว! กูไม่อยากคุยกับมึงได้ยินมั๊ย!!??”
“เออ!! งั้นมึงจะไม่ต้องแดกข้าวนะไอ้คีย์!”เสียงนี้.. มันพี่สาวกูนี่หว่า=[]=
“เฮ้ยๆ โทษอาเจ๊ ไม่รู้นิหว่า นึกว่าพวกโรคจิตโทรมาตามจีบ คนยิ่งสวยๆอยู่”แม้จะแก้ตัวแต่ก็ไม่มีคำขอโทษสักนิดสมเป็นคิมคีย์=__=
“เออ! ทีหลังก็หัดดูเบอร์ซะสิ! สวยไม่ได้ครึ่งของฉันแล้วยังพูดมาก แกไปเปิดประตูบ้านรอด้วย เพราะจะซื้อข้าวเข้าไปให้ แค่นี้แหละ ตึ้ด!”มาเร็วเครนเร็วจริงๆยัยพี่นี่!-*-
~นอ มู บัน จัก บัน จัก นู นี บู ซยอ no no no no~
“เออๆ เปิดประตูบ้านไว้ตั้งนานแล้วเว้ย~!”ผมกดรับก่อนที่จะบอกปัดๆไปอย่างรำคาญ
“ค...คุณคีย์.. ผมชเวมินโฮฮะ”คีย์ถอนหายใจหนักๆ เหนื่อยใจกับมึงจริ๊ง= =
“ไปเอาเบอร์ฉันมาได้ไงห๊ะ?”คนอย่างคิมคีย์ไม่มีแจกเบอร์ใครง่ายๆนะเว้ยเฮ้ย อยากจะบอก
“คุณจินกิให้ผมมาฮะ”ไอ้อนยู.. แกนะแกคิดจะช่วยมันถึงไหนว่ะ
“มีอะไร? เลิกกันแล้วไง”คีย์พูดอย่างเย็นชาเล่นเอาไอ้ติ๋มรู้สึกใจน้อยๆของตัวเองหล่นวูบทันที..T.T
“เอ่อ... คุณเลิกกับผมเพราะที่ผมทำกับคุณในโรงแรมวันนั้นเหรอครับ..?”พอประโยคขึ้นมาเล่นเอาคีย์ทำตัวไม่ถูก ฉันไม่ได้กลัวแกหรอกนะเว้ย!!
“ป..! เปล่าสักหน่อย!! ค.. แค่..แค่นั้นจิ้บๆเว้ย”เสียงกูไม่ได้สั่นใช่มั๊ย?? บอกกูเซ่~~!!=[]=
“คือ.. เรื่องนิสัยของผม...”
“..ห่ะ??”
“คือว่า.. ความจริงแล้วผมเหมือนมี 2 คนในร่างเดียวกันน่ะครับ คล้ายๆคน 2 บุคลิกนั่นแหละครับ ถ้าแว่นผมหลุดไปผมจะระงับตัวเองไม่อยู่ แล้วจะทำเรื่องไม่ดีโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว”เป็นเรื่องง่ายๆที่เข้าใจยากจริงๆวุ้ย!!
“ที่แกใส่แว่นแกไม่ได้สายตาสั้นหรอกเหรอ?”
“เปล่าครับ ผมแค่ใส่ไว้ปกป้องตัวตนที่ไม่ดีของผมไว้”แมร่ง บอกกูมานะว่ามึงหลุดออกมาจากหนังสือการ์ตูน!=__=’!
“เพราะฉะนั้น.. คุณคีย์ก็อย่าถอดแว่นผมอีกนะครับ แล้วอย่าให้แว่นผมหลุดออกมา เพราะผมจะควบคุมตัวเองไม่อยู่”แล้วจะบอกกูทำไม กูไม่คิดจะอยู่กับมึงอยู่แล้ว
“แล้วทำไมนายถึงเป็นอย่างนั้นล่ะ..?”
“อะ ผมอาบน้ำก่อนนะครับเดี๋ยวโทรมาใหม่”
ตรู๊ด ตรู๊ดดด…
ตูดบ้านมึงอ่ะเดะ! คิดจะวางก็วางรึไง!!? แถมยังไม่ได้ตอบคำถามกูเลย! แล้วจะโทรมาเพื่ออะไร? ก็กูกับมึงเลิกกันแล้วนี่หว่า!!!!?
คีย์เดินวนไปวนมารอบห้องแล้วก็เดินมาหยิบมือถือขึ้นมามอง แล้ววางลงที่เดิม และเริ่มทำแบบเดิมอีกทีไปเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว
“เดินจงกลมทำสมาธิรึไง!?”พี่สาวโผล่มาจิกกัดนิดๆอย่างคิดรำคาญเจ้าน้องชายที่เดินไปมาเหมือนหนูปั่นจักร คีย์แยกเขี้ยวกลับไปใส่อย่างไม่ยอมแพ้ เรื่องของกูแล้วจะมายุ่งทำม๊ายยย~!!!
“ซื้อข้าวมาแล้ว ลงไปกินดิ”
“ไม่หิว ไดเอท”
“จะไดเอทจนเป็นกระดูกเลยรึไง?”
“ฉันไม่ใช่เธอสักหน่อย”
“ฉันไม่แห้งย่ะ! บังเอิญมีนม”
“นมเท่าๆกันแหละนะ!”
“หนอยย!!! ว่าไงนะคิมคีย์บอม!!!”(ศึกพี่น้อง= =)คีย์ทำตัวไม่รู้ร้อนนั่งเปิดมือถือดูอีกที หญิงสาวยิ้มร้ายๆเมื่อนึกเรื่องแหย่ขึ้นได้
“ไม่น่าเชื่อว่าคนสวยที่คบกับใครเล่นๆอย่างคิมคีย์จะมานั่งรอโทรศัพท์จากแฟนหนุ่มหยังกะสาวน้อยวัยรักแรกแย้มซะได้ ฮ่าๆๆๆ”พี่สาวล้อเลียนพลางหัวเราะร่า เมื่อได้ยินดังนั้นคีย์ก็จัดการเก็บมือถือเข้าใต้หมอนเหมือนพึ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองพะวงมือถือมากเกินไป กร๊าซซซซ อย่าให้ถึงตากูนะยัยพี่บ้า!!!
“ออกไปเลยไป๊!!! ถ้าไม่ออกฉันจะเอาเสื้อในเธอไปชั่งกิโลขายเอาตังค์ซะเลย!!”คีย์ขู่แง่ง อย่านึกว่าคิมคีย์จะไม่ทำจริง เพราะเคยทำมาแล้ว อุวะฮะฮ่าๆๆๆ
“โถ่ๆๆ แค่นี้ก็ต้องการเวลาส่วนตัว งั้นพี่สาวคนสวยคนนี้ไม่กวนก็ได้จ๊ะ!”พูดพลางยิ้มหวานแล้วปิดประตูไป ..พ่อแม่ครับ.. ถ้าคีย์เกิดอยากตบชะนีที่เป็นพี่ตัวเองจะผิดมั๊ยครับ=___=***
ไอ้ติ๋มแมร่งก็อาบน้ำหรืออาบส้วมวะ นานเอาโล่จริงๆ เอ๊ะๆๆ อย่าคิดว่าคิมคีย์จะมีเยื่อใย แค่โทรไปตามมารยาทเท่านั้นเอง เพราะคิมคีย์เป็นคนมารยาทดี (จ๊ะ= =)
ติ๊ด... ติ๊ด..
เสียงรอสายแมร่งลาวได้อีก=__=
“ฮัลโหล!! ไอ้ติ๋ม! ทำอะไรชักช้าจริงนะแก ฉันรอแกจนเหี่ยวแล้วเนี่ย! อาบน้ำกับฝักบัวหรืออาบน้ำกับโถส้วมห่ะ!!!”เมื่ออีกฝ่ายรับก็บ่นชุดใหญ่.. ด้วยความสะจายยยย กร๊ากกกกกกกกก
“ว่าไง.. ไอ้คีย์เมียรัก โทรมาเล่นเซ็กซ์โฟนกับกูแต่หัวค่ำเลยนะ”
=[]=!!!!
“ถ้ากดวางตอนนี้พ่อจะตามไปปล้ำถึงบ้านเลยคอยดูสิ”เก่งจริงนะมึง รู้ด้วยว่ากูจะกดวาง กูว่ามึงไปทำหน้าที่แทนนอสตราดามุสเหอะ- -
“ไม่กลัวหรอกเว้ย! แกจะรู้บ้านฉันได้ไง! แน่จริงก็มากดเด่ะ กร๊ากกกก”หัวเราะด้วยความสะจายยยอีกครั้ง ใครเขาจะกลัวมึงว้า~
“อย่าท้ากู..”
อีกฝ่ายตอบเสียงเย็นซะจนน่าขนลุก =___=”” ตายห่า กูจะปลอดภัยมั๊ยเนี่ย??
“เฮ้ย!!! ทำไมอยู่ๆมึงกลายเป็นไอ้เถื่อนวะ!? ไอ้ติ๋มอยู่ไหน?”เปลี่ยนอารมณ์อย่างแนบเนียน ปลอดภัยต่อชีวิตและซิงคุณ..=w=
“กูอีกคนลื่นพื้นแล้วล้มแว่นก็หลุด กูก็ออกมา ก็แค่นั้น”บ๊ะ! ไอ้ติ๋มนี่บอกให้กูป้องกันไม่ให้มันถอดแว่นแต่เสือกชิงถอดแว่นออกซะก่อนนะมึง
“มึงไปใส่แว่นนะเว้ย! กูคุยค้างกับไอ้ติ๋มอยู่! เสร่อแป๊ะจริงๆวะ”ขอด่าหน่อยเหอะ! ในขณะที่กูยังสามารถด่ามึงได้=__=”
“กูไม่ทำ จะทำไม ทีหลังอย่าให้กูใส่แว่นอีกนะเว้ย เดี๋ยวแมร่งซุ่มซ่ามโชว์ห่วยให้คนอื่นเห็นอีก”เอิ่ม.. แล้วมึงจะให้กูทำเยี่ยงไร!!????= = คนหนึ่งแมร่งจะใส่ คนหนึ่งแมร่งจะถอด ถ้าบ้านกูผลิตแว่นล่ะก็กูก็ผลิตแว่นขาเดียวให้แมร่งใส่ครึ่งหน้า มันจะได้พอดีกันสักที
“เอ้า! เริ่มยัง?”
“เริ่มหอยไร?”
“ก็มึงจะโทรมาขอเล่นเซ็กซ์โฟนกับกูนิ?”มึงใช้สมองส่วนไหนคิด!!! สมองเคยคิดเรื่องอื่นมั่งมั๊ย?? =[]=
“กูพูดตอนไหนห่ะ! ไอ้..ไอ้...”เอาซะกูหมดคำด่า...=___=
“มึงก็ชอบเล่นตัวว่ะไอ้คีย์ ในโรงแรมก็ทีแล้ว เห็นทีวันหลังกูต้องพาไปมอม.. หึหึ”เสียงทุ้มพูดพลางหัวเราะอย่างชั่วร้ายทำเอาคิ้วหนาของคิมคีย์กระตุกกึก
“อย่าให้กูมอมมึงตอนติ๋มนะ!”ขู่เล็กน้อยพอประมาณ เดี๋ยวมันจะรู้ว่าเราเป็นคนโหดเหี้ยม (ไม่ทันไรแล้วล่ะเบบี๋) มินโฮแค่หัวเราะน้อยๆเท่านั้น ต่อด้วยการโต้วาทีกันอย่างเมามันส์ ทั้งสองคุยกันไปเรื่อยๆจนลืมว่าเวลาผ่านไปเท่าไรแล้ว พี่สาวแอบแง้มประตูมองอย่างฉงนสงสัย เธอไม่เคยเห็นน้องชายตัวเองคุยโทรศัพท์นานขนาดนี้ ตอนนี้ปาไป 3 ชั่วโมงแล้วด้วยซ้ำ ปกติใครโทรมาคุยๆธุระจบก็วาง แต่นี่ไม่มีธุระอะไรแถมยังไร้สาระอีก หรือคีย์จะถึงวัยนี้อีกครั้งแล้ว?(ถึงจะช้าไปหน่อย 55) หญิงสาวยิ้มนิดๆแล้วค่อยๆปิดประตูลง
ด้านคีย์เมื่อวางสายแล้วก็เหลือบมองนาฬิกา ทันทีที่เห็นก็แอบตกใจ 5 ทุ่ม!! นี่กูคุยมันส์เป็นชั่วโมงเลยเหรอเนี่ย!? แถมส่วนใหญ่จะเป็นคิมคีย์ที่โดนกวนประสาน พอจะวางไอ้เถื่อนยังมีอวยพรให้กูฝันเปียกอีก สงสัยสมองมันคงมีแต่ลูกอ๊อดว่ายน้ำเล่นไปมา=__=
ครืดด....
มือถือเครื่องสีชมพูสั่นขึ้นมาอีกครั้ง คีย์เปิดดูข้อความล่าสุดก่อนที่จะกำมือถือแน่นแล้วปาไปอีกฝั่งเตียงอย่างหงุดหงิด ใบหน้าหวานซบลงกับหมอนนุ่มพลางขยี้หัวตัวเอง หน้าจอเปิดข้อความที่มินโฮส่งมา..
กูกับมึงเลิกเป็นแฟนกันตั้งแต่วันนี้..
แต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปกูกับมึงเป็นผัวเมียกันอย่างทางการ
TBC.
ความคิดเห็น