มหันตภัยแห่งเทีย

ลำดับตอนที่ #6 : อีเอทร์ ผู้พิทักษ์ผืนป่า

......ร่างสูงใหญ่ยืนตระหง่าน หน้าคิน ร่างนั้นก้มมองผู้บุกรุกและทำร้ายผืนป่า



  \"หืมมม..เจ้าพวกมนุษย์ต่ำต้อยยย เจ้าหรือผู้ทำร้ายเพื่อนข้า หืมมม..\" ต้นไม้เดินได้แปลกแล้ว นี่ยังพูดได้อีก



  \"ข้าคือคิน แห่งเอลเดีย เวียร์ซาร์ดชั้น2\" คินตอบกลับด้วยความกลัวเกรง

---เวียร์ซาร์ดชั้น2---

สภาเวียร์ซาร์ดแบ่งการปกครองเป็น 6 ระดับคือ ชั้น 1 นักเรียนฝึกหัดเวทย์

                                                             ชั้น 2 ผู้เดินทางฝึกฝนตน

                                                             ชั้น 3 ผู้รับภารกิจ

                                                             ชั้น 4 สมาชิกสภาเวียร์ซาร์ด

                                                             ชั้น 5 สมาชิกอาวุโสผู้ทรงเกียรติ

                                                             ชั้น 6 ผู้ปกครองสูงสุดเวียร์ซาร์ด



   \"หืมมม..เจ้า...เป็นพ่อมดหรือเจ้ามนุษย์ หืมมม..\" ต้นไม้ใหญ่เอื้อนเอ่ยถ้อยคำอย่างช้าๆ ทำให้คินยิ่งรู้สึกเกรงกลัว

หนักเข้าไปอีก



   \"เอ่อคือ..ท่านคงเป็นผู้พิทักษ์ธำรงใช่หรือไม่ ข้ามิได้ตั้งใจจะให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเลย ข้าต้องขอโทษด้วย\" คินก้มลงคำนับ

ตามธรรมเนียมแล้วพ่อมดจะไม่ก้มคำนับใครนอกจากอาจารย์และผู้สูงศักดิ์กว่าตนเท่านั้น

  

   \"อืมมม..ข้า...คืออีเอทร์ ใครๆต่างก็เรียกข้าว่า โอลเดมมม เจ้ามาทำอะไรที่นี่ หืมมม..\" โอลเดมถามต่ออย่างใจเย็น

  

   \"ข้าต้องการเดินทางไปยังอาณาจักรกลอเรียขอรับ\" คินตอบอย่างนอบน้อม ในใจเขาคิดกังวลเป็นอย่างมาก

เรื่องที่ทำร้ายต้นไม้เขาเกรงว่าจะได้รับการลงโทษ แต่ก็มีนกสีขาวตัวหนึ่งบินมาเกาะตรงที่คินเข้าใจว่านั่นน่าจะ

เป็นบ่าของโอลเดม พลางส่งเสียงร้องราวกับจะบอกอะไรบางอย่างแก่โอลเดม



   \"หืมมม..ข้ารู้แล้วววว เอาล่ะ..ข้าจะนำทาง  ให้เจ้าเองงง ป่านี้กว้างใหญ่นัก เจ้า..อาจหลงได้ มาซิเจ้าหนุ่ม หืมมม..\"

โอลเดมพูดพลางยกตัวคินไว้บนบ่า



  \"แต่..ข้าสงสัยว่าทำไม..\" \"หืมมม..เพราะ..ข้ารู้..จัก กับอาลเครธรอร์.. อาจารย์ของเจ้า หืมมม..\" โอลเดมพูดขัด

จังหวะเขาขึ้นมา แต่ใครคืออาลเครธรอร์ผู้นั้น แล้วอาจารย์ของคินคือฟรอน มิใช่หรือ



  \"แต่อาจารย์ของข้าคือฟรอน โทรมายน์ ผู้ปกครองสูงสุดแห่งเวียร์ซาร์ดต่างหาก\" คินพยายามบอกกับโอลเดมเรื่องนี้



   \"หืมมม..ไม่ผิดหรอกกกก อาลเครธรอร์ในภาษาโบราณ..หรือคือฟรอนในภาษาเจ้า หืมมม..\"โอลเดมพูดพลาง

เดินไปอย่างช้าๆ แต่ก้าวได้ไกลเหลือเกินทีเดียว \"อาลเครธรอร์ เอ วาซารุม โครครีนัซ อาฟาเรีย\" ครั้งนี้เขาพูด

โดยไม่ต้องสูดลมหายใจออกอย่างทีแรก

   \"นั่นคือชื่อของอาจารย์ ในภาษาเก่างั้นหรือครับ ฟังมันออกเสียงยากจัง\" คินถามโอลเดมด้วยความอยากรู้



   \"หืมมม..ช่ายยย มันนานนมาแล้ว ภาษานี้ไม่มีใครใช้อีกแล้ววว  นอกจากพวกแฟร์รีสชั้นสูง หืมมม..\" ตอนนี้คิน

เกือบจะหล่นแล้วเพราะเขายกขา(ที่คินคิดว่ามันเป็นขา)ยกข้ามขอนไม้ขนาดใหญ่



  \"แล้วท่านอยู่ที่นี่มานานแล้วหรือขอรับ\" คินถามต่ออย่างเด็กช่างสงสัย \"หืมมม..นาน นานนนนมากทีเดียว

ข้า..มองโลกนี้เปลี่ยนแปลงมามากมายยย จากรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ่นหนึ่งงง นานนนนนทีเดียว หืมมม...\" โอลเดมตอบ

พลางทำตาเศร้าสร้อย

   \"หืมมม..ข้าอยู่มานับตั้งแต่แรกสร้างโลก\" \"หาสร้างโลกท่านแก่ขนาดนั้นเชียว\" หืมมม..ไม่มีใครสอนเจ้าหรืออ

ว่าอย่าพูดขณะมีคนอื่นพูด หืมมม\" โอลเดมรู้สึกโมโหนิดๆ \"ข้าขอโทษ ท่านเล่าต่อเถอะ\"



   \"หืมมม..ตอนนั้นข้าไม่ได้ชื่อนี่หรอกกกนะ..ข้ามีหน้าที่ดูแลผืนป่าแห่งนี้ มานานนนน ต้นไม้ทุกต้น หินทุกก้อน

ล้วนแต่เป็นเพื่อนข้าทั้งนั้น แต่ครั้งหนึ่งง ข้าเคยสูญเสียเพื่อนรักของข้าไป จากมหาสงครามครั้งนั้นนน\" พูดจบ

นัยน์ตาของโอลเดมดูแดงก่ำน่ากลัวมากทีเดียว



   \"ท่านหมายถึงสงครามในยุคสองหรือขอรับ\" คินถามอย่างกล้าๆกลัวๆ



   \"หืมมม..ไม่ม่ม่ ยุคแรกกต่างหาก เมื่อครั้งที่เจ้าชายยุริอุส แห่งกลอเรียยย ต้องการบุกกรีดาหหห์ หืมมม..\"

กรีดาห์ชื่อนี้คินราวกับเคยได้ยินจากที่ไหนสักแห่งแต่เขาก็จำไม่ได้แล้ว



   \"กรีดาห์ ...อ๋อ มหานครเวทย์มนตร์ที่สาบสูญหรือขอรับ\" คินนึกออกแล้วว่า เขาเคยได้ยินตอนที่เรียน

ชั้นประวัติศาสตร์นี่เอง



   \"หืมมม..สาบสูญญญ ใครบอกเจ้าหรืออ มันยังอยู่..ที่นี่เสมอมา หืมมม..\" โอลเดมทำให้คินประหลาดใจ

เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะ ก็อาจารย์ของคินเป็นคนบอกเองนี่นา \"หืมมม..ข้าจะพาเจ้าไปที่กรีดาห์ก่อนนน หืมมม..\"

แล้วโอลเดมก็เลี้ยวไปทางซ้ายของทาง จนแทบทำให้เขาหล่นลงมา



   ไกลออกไปตามทางที่เขามา ถ้ามองจากฟ้าลงมาจะพบว่ามีเมืองๆหนึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางป่าไม้เขียวครึ้มแห่งนี้

นครรูปวงกลม และหอคอยสีขาวสูงตระหง่าน แม้เวลาจะทำให้ดูหมองลงบ้าง แต่หอคอยแห่งนี้ก็ยังท้าทายตะวัน

อยู่เรื่อยมา



...........มันคือมหานครที่ถูกลืม กรีดาห์ มหานครศักดิ์สิทธิ์แห่งเวทย์มนตร์