ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Pokemon Ruby and Sapphire Special II The Ravages of Time

    ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 6 ซากทัพ

    • อัปเดตล่าสุด 23 ส.ค. 52


    บทที่ 6 ซากทัพ
    "เกิดอะไรขึ้นนี้?"คาซึถามพร้อมกับหลบลูกตุ้มจากมานามิไป
    "พวกเธอถูกควบคุมอยู่ละซิ"รูบี้หลบธนูแล้วชี้ไปทางโปเกมอนของทั้งสองที่ยังมีสติอยู่ พยายามห้ามเจ้าของ
    "ปัญหาอะไรคือคีร์เวริดในการควบคุมสินะ"คาซึถาม ขณะนี้ทั้งสองหลังชนกัน
    "ใช่ พร้อมนะ?"รูบี้มองคาซึด้วยหางตาอีกฝ่ายตอบกลับราวตอบ พร้อมตั้งแต่มาแล้ว
    "ลุย!!"ทั้งที่สิ้นเสียงคาซึพุ่งเข้าหามานามิ ส่วนรูบี้อ้อมไปด้านหลังโคเทงาว่าที่อยู่บนต้นไม้
    "!?"หญิงสาวทั้งสอง เห็นรีบตอบโต้ตามสัญชาตญาณ(เขียนผิดหรือเปล่าไม่รู้)
    "สิ่งนั้นอยู่ไหนน่า"คาซึบ่นแล้วหลบการโจมตี การโจมตีแต่ละครั้งรุนแรง ถ้าไม่พ้นเขาเดี๊ยงแน่ ด้านรูบี้ก็ไม่ดีเท่าไร เพราะลูกธนูเร็วจนเหมือนยิงหลายคน
    "(ต้องรีบไม่นั้นเรากับคาซึแย่แน่)"รูบี้คิดพลางหลบลูกธนูไป พวกเขาโจมตีพวกเธอไม่ได้ ในทางกลับกันถ้าเขาเผลอโดนฆ่าแน่
    "นี้คาซึยะ ได้ยินฉันมั้ย? อุ๊บ"คาซึตะโกนเรียกอีกฝ่าย แต่ไม่ได้ผลแล้วยังโดนลูกตุ้มเข้าเต็มท้อง ก่อนปลิ้วเขาคว้าบางอย่างไว้
    "คาซึ!?"รูบี้ปั่นสมาธิ ทำให้ลูกธนูมาโดนที่แขนซ้าย
    "อูย...นี้มัน?"คาซึมองตุ้มหูที่มีอัญมณีสีดำห้อย แล้วหันไปทางมานามิที่เกิดกิริยาแปลก
    "คาซึกิ.."เสียงดังขึ้นครึ่งหน้าของมานามิกลับมาปกติ ก่อนจะโดนอีกครึ่งหนึ่งกลืนมาเป็นแบบเดิม
    "อ่อ..เข้าใจละ"คาซึเช็ดเลือดที่ปากและบีบตุ้มหูแหลก แล้วลุกขึ้น
    "ย๊ากกกก!!"มานามิบุกอีกครั้ง คาซึก้มหลบแล้ว เข้าต่อยที่ท้อง อีกฝ่ายชะงัก คาซึใช้มือคว้าลูกตุ้มอีกข้างแล้วขยี้จนแตก ควันสีดำออกจากร่างมานามิก่อนที่เธอจะล้มลง
    "สำเร็จ!!"คาซึรับตัวมานามิไว้ เขารีบไปหาเพื่อนยาก
    "รูบี้!! หาเครื่องประดับที่มีเพชรสีดำแล้วทำลายมันซะ!!"เสียงนี้ช่วยรูบี้ได้มา รูบี้กระโดดลังกาหลังหลบธนูลงมาที่พื้น
    "แบบนี้ค่อยง่ายหน่อย"
    ครืน!! เปลวไฟสีแดงเข้มสะบัดออก รูบี้ดึงดาบออกจากแขนขวา แล้วสลับดาบในมือจากซ้ายไปขวา ก้มตัวลงก็จะหายไป
    "ย่นระยะ?(Face หรืออีกอย่างเรียกว่า ก้าวพริบตา)"คาซึมองทั้งคู่ ตอนนี้รูบี้ลอยอยู่เหนือหัวโคเทงาว่า มองลงมา
    "เจอละ!!"รูบี้จ้องที่จี้ห้อยคอสีดำ
    "..."หญิงสาวรู้ตัวรีบเก็บเข้าด้านในเสื้อเกราะ และชักธนูยิงโหมหระหนำใส่
    "ไม่มีทาง!!"รูบี้ใช้ดาบในมือตวัดที่เดียวลูกธนูไหม้หมด
    "ย๊ากกกกก!!"รูบี้ฟันลงกลางตัวโคเทงาว่าพร้อมเท้าที่ลงบนต้นไม้
    "ฟู่ เกือบไป"รูบี้เช็ดหน้า แล้วหันไปมองหญิงสาว
    เปราะ เสียงเกราะแตกเสื้อผ้าขาดเป็นสองส่วน เผยให้เห็นเนื้อข้างในที่ไม่มีบาดแผล และจี้ห้อยคอที่ระเบิดออก
    "สำเร็จ..เฮ้ย!!"รูบี้โล่งใจแล้วตกใจเพราะเสื้อผ้าโคเทงาว่าดันหลุดด้วย เผยเห็นร่างเปลือย(โอ้ ว้าว!! it's wonderful!/มารเพลิง)
    "หืม? กรี๊ด!!"โคเทงาว่ารู้สึกตัวก็เห็นตนร่างเปลือยต่อหน้ารูบี้ เลยถีบรูบี้กระเด็นตกจากต้นไม้
    -15นาทีต่อมา-
    "ให้ตายสิ"โคเทงาว่าบ่นขณะเปลี่ยนเสื้อผ้าในบ้าน
    "พวกนายนี้นะ ทำไมไม่ใช่วิธีอื่นน่า"มานามิจับสองหนุ่มมานั้งบ่น
    "ขอโทษมันลึกไปหน่อย "รูบี้สำนึกผิด เขาตั้งใจแค่เสื้อเกราะแต่มันเสื้อผ้าดันขาดตาม
    "เอาน่าของดีมันก็แบบนี้แหละต้องสูญเสียบาง"คาซึปลอบแบบกวน(ใช่เห็นด้วย/มารเพลิง) โคเทงาว่ายิงธนูมาจากด้านใน
    "เอาละ พวกเรามาเยอะแล้วแบบนี้ ฉันว่าควรตั้งกลุ่ม ทำงานกันเป็นทีมได้ละ"รูบี้เข้าเรื่อง เพราะยุคนี้ถ้าจะทำงานให้สำเร็จต้องเป็นกลุ่ม
    "ตั้งกลุ่มเอาสิ"มานามิไม่ค้าน
    "นั้นเอาชื้อนี้ละกัน"รูบี้หยิบม้วนบันทึกออกมาจากตู้ แล้วคลีกออกข้างในเขียนว่า ซากเดนแม้หลงเหลือยังไร้ทาง ทัพอัปปางดังภูพาถล่มทลาย
    "ซาก..ทัพ.."ทุกคนสะกดตัวที่รูบี้วงไว้
    "ใช่ ต่อไปนี้พวกเราคือ ซากทัพ!!"รูบี้ประกาศ
    "กลุ่มตั้งแล้ว ภารกิจแรกละ"คาซึหันมาคุยเป็นการเป็นงาน
    "อืม..ฉันคิดไว้แล้ว อย่างแรกคือพวกตะกูลเซียงจะปล้นตัวประกันในวันเทศกาล เราจะใช้โอกาสนี้ชิงคุณเร้ดออกมา ฉันจะปลอมตัวเป็นนายกองนี้ต่อเพื่อสืบข่าวให้แน่ชัด คาซึส่วนดัดซุมอยู่แถวประตูตะวันออกตามที่ได้ยิน คุณเร้ดจะถูกนำออกไปทางนั้น"รูบี้อธิบายแผน(หมายเหตุ อ่านข้ามไปก็ได้)
    "ส่วนเธอสองคน.."รูบี้ชี้มานามิกับโคเทงาว่า(ต่อไปนี้ขอเขียนว่า ยุย แทนละกันมันพิมพ์ยาก/มารเพลิง)(ขี้เกียจละซิ/ยุย)
    ".ต้องเข้าไปที่วังอีกครั้งเพื่อไม่ให้เครก้าสงสัย.."ตอนนี้รูบี้เข้าในวังพอควรเพราะฟังเหตุการณ์จากทั้งสอง
    "มานามิพอเข้าไปแล้วให้ลอบออกมา.."
    "แล้วฉันละ?"ยุยแปลกใจ
    "เธอ..ฉัยขอให้อยู่ในนั้นต่อเพราะถ้า ไม่มีคนในเราอาจพลาด และถ้ามีเหตุเธอยิงธนูมาทางจวนนายกองมางตะวันตก ฉันจะรับเอง"รูบี้มันใจว่าเธอยิงถึง
    "แต่ว่า..."ยุยไม่ค่อยมั่นใจ
    "ขอร้องละ มีแต่เธอเท่านั้น"รูบี้ไม่อยากให้เธอร่วมเท่าไร แต่ตอนนี้มันบังคับ
    "ได้!!"ยุยรับคำ
    "เอาละ ซากทัพ เคลื่อนพล!!"

    จบตอน
    "แบบนี้แหละที่ฉันชอบ"
    "กรุณาอย่าแตะนะขอรับ นายท่านห้ามไว้"
    "เจ้างั้งเอ่ย"
    โคเทงาว่า ต้องเจอเสื้อร้ายในวังรูบี้ต้องปวดหัวกับเรื่องด้านนอก การวุ่นวายอนละหมานกำลังเริ่ม เดี๊ยวไอ้แมลงสาบคนนี้จะย้ายบ้านต้องอัพเพื่อไว้ เพราะอาจไม่ได้บินมาอัพหลายวัน(แมลงสาบเศร้า)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×