Reborn! fic - Project :: Le quattro Stagioni [ Normal ]

ลำดับตอนที่ #6 : Le Quattro Stagioni :: - L’Inverno - Prologue

Story :: Le Quattro Stagioni

Title :: L’Inverno

Author :: ด้านมืดของพระจันทร์

Type :: Drama/Action

Pairing :: 80 X L [ Yamamoto Takeshi X Lal Michi ] TYL

Songs :: Tear [ SNSD ] And Tear [ X-Japan ]

Note :: เรื่องนี้จะออกแนว ดราม่า เล็กน้อยไม่ใช่บทบู๊เลือดสาดอะไรหรอกครับ เขียนยากพอดูสำหรับเรื่องนี้ เนื้อเรื่องอาจบิดเบียนจากเนื้อเรื่องจริงมากไปโข จนกระทั่งออกนอกทะเลไปได้ แล้วท่านจะมีคำถามว่า คนแต่งมันจิ้นคู่นี้ได้ยังไง ฮ่าๆๆๆๆๆ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

            ความเศร้าที่ซ่อนมันไว้หลังดวงตาทุกครั้ง

                ยามที่หันดาบเข้าหาสิ่งที่รัก แต่กระนั้นเพื่อปกป้องสิ่งสำคัญ

                แม้จะหลั่งเลือดเพียงใด แต่เพื่อไม่ให้ของสำคัญหายไปตลอดกาล

                นั่นก็แค่การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมเท่านั้น

                ช่อดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ถูกวางลงหน้ากรอปไม้ที่รูปของเด็กชายวัยเพียงเก้าขวบที่สวมหมวกแก๊ปใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยดินแต่ในมือก็มีลูกบอลสีขาวที่มอมไม่แพ้กัน แต่ว่าใบหน้าที่มอมไปด้วยธุลีดินนั้นกลับยิ้มแย้มให้กับคนที่ยกมือลูบเส้นผมสีดำของเขา ดรุรีวัยแรกแย้มที่มีเส้นผมสีเดียวกับเขาหากแต่ดวงตาคู่นั้นกับแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่เธอก็ยิ้มบางๆให้กับเด็กชายคนนั้นเช่นกัน โดยมีฉากหลังเป็นลานกว้างแห่งหนึ่ง คนที่เพิ่งวางช่อดอกไม้ยิ้มบางๆเมื่อมองรูปแห่งความทรงจำนั่น

                “สุขสันต์วันเกิดแล้วก็ครบรอบวันที่ไปอยู่บนฟ้าครับ” เสียงทุ้มนุ่มชวนฟังดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบของห้องกว้าง เหมือนสายลมที่พัดเข้ามาในห้องจะหอบถ้อยคำนั้นจากชายหนุ่มวัยยี่สิบห้าไปยังบนฟากฟ้า ไปบอกดวงดาวที่ห่างไกลแต่ก็ยังทอแสงมาให้เขาเห็น ร่างสูงเดินออกจากบริเวณนั้นไปยังครัวเพื่อเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบเครื่องดื่มออกมาดับกระหายก่อนจะเดินออกไปรับลมที่ริมระเบียง แต่ยังไม่ทันที่มือหนาจะเอื้อมไปเปิดประตูกระจกดวงตาสีน้ำตาลก็เหลือบไปเห็นเจ้าปุยสีขาวที่กำลังโรยตัวจากฟ้ามาสู่ผืนดิน

                “หิมะตก..เหรอเนี่ย” ว่าแล้วพลางกับย่อตัวลงนั่งยังพื้นพรหมสีเดียวกับดวงตาของเขาแล้วก็ยกเบียงร์กระป๋องขึ้นดื่มช้าๆ ดวงตาก็จับจ้องทิวทัศน์เบื้องนอกไปด้วย ท้องฟ้าที่ทาสีดำสนิทแต่กลับมีหยาดเพชรแข่งกันทอแสงอยู่บนผืนฟ้า โดยมีม่านหิมะมาเติมแต่งเล็กน้อย ความงดงามแต่กลับแฝงไปด้วยความเศร้าเสมอ กระป๋องเบียร์ถูกวางลงเพราะเจ้าตัวค่อยๆเปิดหน้าประตูจกออกช้าๆ มือหนาข้างหนึ่งยื่นไปรับจะไข่มุกจากท้องฟ้าที่แสนอ่อนนุ่มนั้น ทันทีที่เจ้าปุยขาวนั่นร่วงหล่อนมาสู่มือความเย็นของมันก็แผ่ซ่านผ่านสัมผัสทันที

                ทำให้เขานึกเรื่องเมื่อสิบห้าปีก่อน ครั้งที่เขายังเป็นเจ้าเด็กชายในกรอบรูปนั้น…

                นิทานเรื่องที่ได้ฟังเมื่อครั้งวัยเยาว์ที่อยู่ๆก็ลอยเข้ามาในหัวนิทานเรื่องหิมะแรกของฤดู หิมะแรกที่ที่บ่งบอกว่าถ้าคนสองคนในพบกันในวันนี้ ทั้งสองคนจะไม่มีวันแยกจากกันไปตลอด แต่มันก็เป็นนิทานหลอกเด็กเท่านั้น สุดท้ายแล้วทำไมเขาก็ยังอยากจะพบเจอ กับใครสักคน ใครบางคนที่เขาเฝ้ารอ..และรอเขาอยู่เหมือนกัน

                ถัดไปยังไปอีกฝากของประเทศเด็กสาวคนหนึ่งกำลังนั่งนิ่งอยู่ข้างๆกองเปลวเพลิงที่กำลังปะทุเป็นเสียงดีดขึ้นเบาๆร่างบางขอเด็กสาวอายุประมาณสิบห้ากำลังนั่งขดตัวหลับสนิทอยู่ในผ้าห่มผืนบางอยู่อยู่ข้างๆกองไฟนั่นเพื่อหลบความหนาวเย็นของอากาศในยามนี้ พลันเมื่อปุยสีขาวล่วงแตะผิวแก้มขาวที่เริ่มแดงระเรื่อ ความหนาวเย็นก็แผ่ซ่านไปบนผิวแก้มนั่น ทำให้ดวงตาที่ปิดสนิทค่อยๆลืมขึ้นมา พบกับปุยเมฆสีขาวที่กำลังโปรยปรายลงมาในยามนี้ หยาดหิมะสวยค่อยๆละลายปะปนกับคาบน้ำตานั่น เพราะฝันร้ายในอดีตที่ยังคงตามหลอกหลอนเธอเรื่อยมา ภาพฝันที่เธอยังจำได้ดี เลือดสีแดงฉานสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณนั้นพร้อมกับร่างของเด็กหนุ่มผมทองที่เต็มไปด้วยรูกระสุนมากมายที่ฝังตัวอยู่ในร่างของเด็กหนุ่มคนนั้น ใบหน้ายิ้มแย้มที่เต็มไปด้วยเลือดยามที่เหลียวมามองเธอที่อยู่เบื้องหลังมันช่างดูน่าเจ็บปวดเยี่ยงนักสำหรับเธอ

                “โคโรเนโร่..”  เสียงเรียกแผ่วเบาจากริมฝีปากบางสวยนั่นพึมพำขึ้น ดวงตาสีน้ำตาลแดงมองขึ้นไปยังฟากฟ้าที่กำลังม่านหิมะสีขาวโปรยลงอย่างไม่ขาดสาย ความคิดแรกที่แล่นเข้ามาในหัวก็คือ นี่เธอมานอนในที่แบบนี้ได้ยังไงกัน ว่าแล้วก็ยันตัวลุกขึ้นยืนพลางดับกองไฟตรงหน้า เพื่อเดินทางไปหาที่พักข้างหน้า หวังว่าจะเจอที่แห่งนั้นสถานที่สำหรับพักกายและพักใจของเธอ…  

---------------------------------------------------------------------------------------

ผมถือว่าบอกว่าแล้วครับว่าเรื่องนี้ออกทะเลแน่นอน และบอกไว้อีกอย่างคือผมจับฉ่ายเรื่องนี้แน่ 

เนื่องจากคิดชื่ออะไรบางอย่างไม่ออก

พูดจริงนะเชื่อกันมั่งสิ นอกจากนี้ยังมีตัวละครที่คิดขึ้นเองอีก (เอาให้มั่ว) หวังว่าทุกท่านคงจะไม่ทิ้งผมนะ

ไปนะครับ โชคดีกับการสอบทุกคน