คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Arc 1 พี่ชายบุญธรรมเสียใจ 5
ประเทศ C
ในห้อประุมอนนี้ไม่ไ้มีะบริหารนั่ประุมันแล้ว
นที่ยัเหลืออยู่ในห้อนี้ มีแ่ลูน้ออโอวหยาหมิที่ยืนัวเร็ันอยู่ในห้อเท่านั้น ส่วนโอวหยาหมินั่อยู่ในำแหน่ประธาน ใบหน้าอเาเรียบึ นิ้วมือามั่หยสลัเาะโ๊ะเป็นัหวะ วามันแพออมาาร่านนในห้อแทบะหายใไม่ออ
มือถือส่วนัวอโอวหยาหมิถูว่าอยู่บนโ๊ะ เา้อมอมันนแทบะทะลุ
"โทรไปที่บ้านอีรั้ ถามว่าุหนูลับมาหรือยั"
น้ำเสียอเาเย็นามา
หลิวฟู่ไม่ล้ารอ้า เา่อสายไปที่ฤหาสน์ระูลโอวหยาเป็นรั้ที่สิบอวัน ำอบที่ไ้รับมายัเหมือนเิม
หลิวฟู่ปาเหื่อ ่อนะพู
"ุหนูยัไม่ลับรับ"
ปั
โอวหยาหมิบโ๊ะอย่าแร
เาโมโหมา โมโหมานไม่รู้ะไปลที่ไหน นาน่าไม่ไ้พโทรศัพท์ไป้วยเาเ้าใไ้ แ่ไอ้ลูายัวีอเานี่สิ ทั้ๆ ที่มันเอาโทรศัพท์ไป้วยแ่ับไม่ยอมรับสายที่เาิ่อไปเลย มันหมายวามว่ายัไัน
โอวหยาหมิเม้มปา
หยิบโทรศัพท์ัวเอบนโ๊ะมาเบอร์โอวหยาเิน
ภายในรถโอวหยาเินำลััท่านอนให้สาวน้อยไ้นอนถนัๆ สายเรียเ้าาโอวหยาหมิ็ัึ้นมาเสีย่อน โอวหยาเินยิ้ม เารับสาย
น้ำเสียไม่พอใวามา่อนที่โอวหยาเินะพูอะไร
"ลูสารเลวแพานาน่าลับบ้านหรือยั"
เามวิ้ว พูเสียเย็นา
"ำลัะลับ"
โอวหยาหมิไม่อยาุยับเา ออำสั่ทันที
"ส่โทรศัพท์ให้นาน่าุย"
โอวหยาเินัสนใท่าทีอพ่อัวเอมาึ้้นทุที เาพู้าๆ พร้อมับลูบผมเ็สาวเบาๆ
"เธอหลับอยู่พ่อะให้ปลุหรือเปล่าล่ะ"
โอวหยาหมิหายใเ้าอออย่าแร เารู้แ่ว่าโอวหยาเินพานาน่าไปเที่ยวสวนสนุ เาไม่รู้เลยว่ามันะพานาน่าไปทำอะไรที่ไหนอีหรือเปล่า เาะอ
"ไอ้สารเลวแทำอะไรเธอ"
โอวหยาเินหัวเราะ
"พ่อิว่าผมะทำอะไรเธอล่ะ"
โอวหยาหมิบีบโทรศัพท์แทบแหล เาสบสิ วาสาย ่อนะวิีโอลอไปใหม่
โอวหยาเินเลิิ้ว รับสาย
หน้าอเห็นแ่หน้าอเา
โอหยาหมิสั่เสียั
"ให้ันเห็นนาน่า"
โอวหยาเินุปา
"พ่ออย่าเสียัเี๋ยวเธอื่น"
โอหยาหมิหน้าเียวล้ำ เาเ้นเสียออมาอย่า่มอารม์
"ให้ันเห็นเธอ"
โอวหยาเินพยัหน้า โทรศัพท์ล
เ็สาวนอนะแหนุนัโอวหยาหมิอยู่ เาไม่เห็นหน้าอเธอเพราะเธอุหน้าับท้อลูายเา โอวหยาหมิำหมัแน่น
ในใเาเิวามหวาลัวึ้นมา วันเียว็สนิทันถึนานี้
เาัฟันพู
"พาเธอลับบ้านไ้แล้ว นาน่าไม่่อยแ็แร ที่หลัอย่าออไปไหนนานนานี้อี"
โอวหยาเินลูบผมเ็สาว เาพู
"ผมามใเธอ"
สายถูโอวหยาเินัทิ้ไป โอวหยาหมิโมโหแทบาย านที่วระัารเป็นสิบวันถึะเสร็ถูเร่นเสร็ภายในสามวัน
พอลับมาถึฤหาสน์ระูลโอวหยา โอวหยาหมิไม่เอทั้นาน่าทั้โอวหยาเิน เาไ้ำอบาแม่บ้านว่าโอวหยาเินพานาน่าออไปแล้ว โอวหยาหมิหัวเสียมา รีบามโอวหยาเินไปทันที
โอวหยาเินที่รู้ว่าพ่ออเาะลับมาวันนี้ เพื่อวนประสาทนแ่ เาัสินใพานาน่าับรถออมาาบ้านันสอน เาับรถไปเรื่อยๆ นถึายหาแห่หนึ่ เาอรถไว้่อนะูมือเ็สาวไปเินเล่น้วยัน
แ่แอลลี่สลัมือโอวหยาเินออ
เธอวิ่ไปที่หาทราย่อนะถอรอเท้า เธอเินเท้าเปล่าบนหาทราย
ผมอเธอปลิวไปามแรลม
บนใบหน้าอเธอมีรอยยิ้ม
เธอำลัเล่นสนุับารเินระน้ำทะเล
พระอาทิย์ำลัะิน ท้อฟ้าลายเป็นสีส้ม สะท้อนภาพเ็สาวที่ำลัยืนอยู่บนพื้นน้ำ ทำให้เธอูล้ายไม่มีอยู่ริ ธรรมาิรอบัวเหมือนรวมันเป็นหนึ่เียวับเธอ เลื่อนลอยไม่สามารถว้าับไว้ไ้ โลว้าให่รอให้เธอบินไปหา
นี่ือภาพที่โอวหยาเินเห็น
เธอสวยมา สวยนเาาพร่าไปหม
โอวหยาหมิ็มาทันเห็นภาพนี้พอี เาไม่สนใลูายัวเอที่นิ่อยู่ับที่ เาเินไปหาเ็สาวเรียเธอ้วยน้ำเสียอ่อนโยน
"นาน่า"
แอลลี่หันมามอามเสีย เธอยิ้มเป็นยิ้มที่ส่ไปถึวา
โอวหยาหมิหัวใเ้นแรแทบทะลุออมาาอ นี่เป็นรั้แรที่เธอยิ้มให้เามันเป็นยิ้มที่มาาใริๆ
แอลลี่วิ่อย่าร่าเริไปหาโอวหยาหมิ
ระโออเา
โอวหยาหมิรับัวเธอไว้ ลิ่นหอมอ่อนๆ อเธอลอยเ้ามู ทำให้เา้อารสูมมาว่านี้อี เาฝัใบหน้าลบนผมเธอ
"ิถึมาเลย่ะ"
น้ำเสียอเธอฟัูอออ้อนมา โอวหยาหมิหวานไปทั้ใ
"พ่อ็ิถึนาน่ามาเหมือนัน่ะ"
สอนอันลม
โอวหยาเินหน้ามืรึ้ม พูึ้นว่า
"พ่อลับมาแล้วเหรอ"
ูฝืนมานแอลลี่รู้สึไ้
โอวหยาหมิปล่อยเ็สาว เปลี่ยนมาับมือเธอไว้ ปา็พู
"ถ้ายัไม่ลับแะเห็นันหรือไ"
ใบหน้าอโอวหยาหมิลับมาสวมหน้าารอยยิ้มอีรั้
โอวหยาเินพยัหน้า ไม่สนใพ่ออี เาหันไปหาเ็สาว สายาเ็มไป้วยวามเอ็นู น้ำเสียทุ้มนุ่ม
"น้อลับบ้านลับพี่ายนะรับ"
โอวหยาเินยิ้ม เสน่ห์อวัยรุ่นเลือร้อนที่เ็มไป้วยวามล่อลวใ ายัออมาารอยยิ้มอเา
แอลลี่มอเา วามีวามื่นมอยู่เ็มเปี่ยม แ่ในใมีำพู
เล่นละร!!
แอลลี่ยัไม่ทันอ้าปาพูอะไร โอวหยาหมิ็โพล่ึ้นมา่อน
"นาน่าลับับพ่อเถอะ่ะ พ่อไม่เอนาน่าหลายวันิถึนาน่ามา"
หืม แอลลี่หันไปมอโอวหยาหมิ เาสบาเธอนิ่ๆ ฟีโรโมนอผู้ายโเ็มวัยระายออมานฟุ้ไปหม
แอลลี่วาหม่นล เธอเม้มปา ูลำบาใเลือไม่ถู
ทำเอาโอวหยาหมิเ็บไปทั้หัวใ เาไม่อาทำร้ายิใที่บอบบาอสาวน้อยไ้
เาพูอย่าริั
"เราลับบ้านพร้อมันหมเลย็ไ้"
พลาเะาลูาย
โอวหยาเิน็เะืน
แ่็พยัหน้าเห็น้วย เาันปี่เป็นลุ่ยเหมือนวามสัมพันธ์พอลูืนีันภายในพริบา
เมื่อเห็นสอนลันไ้แล้วแอลลี่็ยิ้มในใ แ่ที่แสออมายัเหาหอยเหลือเิน
หึ ให้มันรู้ะบ้าว่าใรแสเ่ที่สุ
บรรยาาศในรถเียบริบแอลลี่นั่อยู่รลาระหว่าโอวหยาหมิับโอวหยาเิน เธอหาวออมา าปรือแทบะหลับลาอาาศ
โอวหยาหมิสัเเห็นเาโอบหลัเธอ ันหัวให้มาบไหล่หนาอเา
แอลลี่ถูหน้าับไหล่เา มือ็ว้าแนเามาอไว้
สัพัลมหายใ็สม่ำเสมอ
เ็สาวหลับไปแล้ว โอวหยาหมิเยหน้ามอลูาย สายาประสานัน
โอวหยาเินเหมือนมีไฟอยู่ในวา แทบอยาะเผ่าพ่อัวเอให้เป็นผ
โอวหยาหมิเป็นนเปิปา่อน
"เ็บวามิอแไปะ"
เป็นผู้าย้วยันทั้นั้น เาะูลูายัวเอไม่ออไ้ยัไ
โอวหยาเินวาแ็ร้าว พูในสิ่ที่ิออมา
"พ่อบอัวเอเถอะ"
พ่อิว่าัวเอูเาออนเียวหรือยัไัน
โอวหยาหมิถูำพูอลูายทิ่มแทนพรุนไปทั้ัว เามีวามิไม่ื่อับลูสาวบุธรรมอัวเอ ยิ่ว่านั้นเธอือลูสาวอเพื่อนสนิท ผู้มีพระุ่วยีวิ พ่อแม่อเธอ่า็ายเพราะรอบรัวเา โอวหยาหมิหัวเราะเยาะัวเอในใ ยัมีอะไรอีนะ อ๋อ เาอายุมาว่าเธอเป็นรอบ ไม่ว่ามอยัไ็ไม่มีทาเป็นไปไ้เลย
โอวหยาหมิหลุบา่อนวามเ็บปวในส่วนลึ
เห็นพ่อัวเอเียบไป โอวหยาเิน็พู เสียเบามา แ่แฝวามเ็บปวอย่าัเน
"เราสอนล้วนแ่ไม่มีสิทธิ์"
ัวอแอลลี่หลับอยู่ แ่ิวิาเธอไม่ไ้หลับ เธอำลัมอภาพสอพ่อลูุยัน พร้อมับวิเราะห์้อมูลเพิ่มเิม ที่เป่าเป้ยให้มา เธอลอา
บ่นับเป่าเป้ย
'พ่อลูนิสัยเหมือนันนานี้ ไม่แปลใเลยทำไมนาน่าถึาย นพ่อรันาน่าแ่พอรู้ว่าัวเอป่วย มีีวิอยู่ไ้ไม่นาน็โยนนาน่าให้ลูาย นลูถึรับมาเอาเ้าริ็ูแลไม่ไ้ เพราะวามเห็นแ่ัว เห็นนาน่าแล้วเหมือนเห็นราบาป เลยไปหานมาเล่นบทรั เพื่อให้นาน่าัใ สุท้ายารละเล่นอสอพ่อลูนี่็่าเ็สาวีๆ ให้ายทั้เป็น'
[แอลรู้แบบนี้แล้วะทำยัไ่อีรับ]
'ะทำอะไรไ้ล่ะ ็ทำให้เารู้นะสิ ว่าผู้หิห้ามโยนให้ันไปมาแบบนี้ ันะปั่นหัวสอพ่อลูให้่าันายไปเลย'
เป่าเป้ยไ้ยินเธอพูแบบนั้น็แทบะเ้น มันรีบปราม
[แบบนั้นไม่ไ้นะรับแอล]
แอลลี่ถอนหายใ
'ันรู้อะไรวรไม่วรน่า'
เธอไม่ไ้อยาให้ทะเลแห่วามทุ์มีวิามนุษย์ไปเพิ่มหรอนะ ิูสิถ้าเธอแ้ไีวิให้หนึ่น แ่อีสอนโนผลระทบน้อมาอยู่ในทะเลแห่วามทุ์แทน ไม่ใ่ว่าเธอเหนื่อยเปล่าเหรอ ลไปหนึ่แ่เพิ่มมาสอ ิยัไ็าทุน
ความคิดเห็น