คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บอกความจริงกับพ่อและแม่(แก้ไขครั้งที่1)
หลังจากที่พวกเราปรับความเข้าใจกันแล้วก็ลงมาข้างล่างเพื่อที่จะเตรียมตัวต้อนรับ พ่อ แม่ เพราะตอนนี้ก็เย็นแล้วพ่อกับแม่คงจะกลับมาแล้ว
ฉันกับลิลลี่ตกลงกันว่าจะบอกพ่อกับแม่เรื่องเวทมนตร์ ครั้งแรกลิลลี่ค้านและบอกให้ปิดเป็นความลับเพราะเธอกลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่เชื่อและกลัวพวกเรา เเต่ฉันก็ให้เหตุผลกับเธอ
"ลิลลี่ พี่คิดว่าพวกเราจะปิดพ่อกับแม่ได้งั้นหรอหนูคิดว่าเราควรบอกไปเลย เพราะถ้าเกิดปิดแล้วพ่อกับแม่มารู้ด้วยตัวของพวกท่านเอง นั่นมันเเย่กว่า สู้บอกพวกท่านด้วยตัวพวกเราเองดีกว่า" หลังจากที่ฉันพูดไปลิลลี่ก็คิดสักพัก
"โอเคพี่เชื่อน้อง มันก็จริงนั้นเเหละบอกด้วยตัวเองสบายใจกว่าให้พวกท่านรู้เอง ถึงตอนนั้นพวกท่านจะโกรธจะเกลียดพวกเรายังไงก็ยังดีกว่า" ลิลลี่พูด
"ใช่พี่เห็นด้วยบอกพวกท่านด้วยตัวเองดีกว่าให้พวกท่านรู้ด้วยตัวเอง เดี๋ยวพี่ช่วยน้องๆพูดเองถ้าเกิดพ่อกับแม่ไม่ยอมรับ" เพ็ตทูเนียพูดกับน้องๆถ้าเกิดพ่อกับแม่ไม่ยอมรับน้องๆที่เป็นผู้วิเศษ เธอจะช่วยพูดให้พวกท่านเข้าใจเหมือนที่เธอเข้าใจน้องๆ เเต่ถึงยังไงพ่อกับแม่ก็คงยอมรับน้องได้อยู่ดีพวกท่านรักน้องๆมาก พวกท่านคงจะเข้าใจ
หลังจากตกลงเรื่องนี้เสร็จพวกเราก็นั่งเล่นน้องหมาที่ตอนนี้ยังไม่ตั้งชื่อเพราะรอขออนุญาติคุณแม่ก่อน เล่นกันไปสักพักพ่อกับแม่ก็กลับมาจากที่ทำงาน
"ไงเด็กๆ ทำอะไรกันอยู่?" ผู้เป็นพ่อที่เข้ามาก่อนผู้เป็นแม่ถามลูกๆของเขา
"กำลังนั่งเล่นกันอยู่ค่ะพ่อ" ลิลลี่ตอบผู้เป็นพ่อ
"เล่นก้อนอะไรกันสีขาวๆ" นายเอฟเวนส์ถามพลางเดินไปหาลูกๆที่เล่นก้อนขาวๆอยู่
"นี่มันลูกหมาหนิพวกลูกได้มาจากไหน?" เมื่อเขาเดินไปถึงเขาก็ได้เห็นว่าก้อนขาวๆที่เขาเห็นนั้นมันคือลูกหมาตัวอ้วนๆสีขาว
"ไงจ๊ะเด็กๆ มีอะไรคะคุณ?" คุณนายเอฟเวนส์ที่พึ่งเดินเข้า ทักลูกๆของเธอพร้อมกับถามผู้เป็นสามี
"คุณดูเองดีกว่า" นายเอฟเวนส์บอกภรรยา เมื่อคุณนายเอฟเวนส์ได้ยินแบบนั้นก็เดินไปทางลูกๆของเธอ สิ่งที่เธอเห็นคือลูกหมาตัวอ้วนสีขาวที่กำลังนั่งมองมาที่เธอตาแป๋ว
"ลูกหมามาอยู่ที่ได้ยังจ๊ะเด็กๆ" เธอถามเด็กๆ
"เอ่อ... คือ... หนูเป็นคนเก็บมาค่ะแม่ หนูว่าหนูอยากจะขอแม่เอ่อ..." ฉันตอบเเม่ด้วยความลังเล
"ลูกอยากจะขอแม่เลี้ยงเจ้าอ้วนนี้ใช่ไหมจ๊ะไคลีย์?" เธอถามลูกคนเล็กที่กำลังอ้ำอึ้ง
"ใช่ค่ะ หนูสัญญาว่าจะดูแลเจ้านี่อย่างดีเลยค่ะ"ฉันพูดด้วยความมั่นใจ พร้อมกับมองตาของแม่
ผู้เป็นแม่ที่เห็นสายตาแบบนั้นก็ใจอ่อนทันที ดูสิทั้งคนทั้งหมามองตาแป๋วเชียว เธอคิด
"โอเค ถ้าลูกให้สัญญาแม่ก็โอเคจ้ะ" ฉันที่ได้คำตอบถึงกับกระโดดกอดผู้เป็นแม่ทันที พอหลังจากคลายกอดฉันก็บอกพ่อกับแม่ว่าฉันกับลิลลี่มีเรื่องจะบอกพวกท่าน
"แม่ค่ะ พ่อค่ะ หนูกับลิลลี่มีเรื่องจะบอกค่ะ" ทั้งสองที่ได้ยินแบบนั้นก็มองหน้าลูกฝาแฝดของพวกเขาทันที
"มีเรื่องอะไรจ๊ะ ไหนบอกแม่กับพ่อสิ" เธอถามเด็กๆเพราะเห็นทั้งสองดูกังวล
"คือพวกเราสองคนใช้เวทมนตร์ได้ค่ะ" ลิลลี่ตอบผู้เป็นแม่
"ว่ายังไงนะลูก ที่ลูกบอกว่าลูกทั้งสองใช้เวทยมนตร์ได้คือยังไง ไหนเล่าให้พ่อกับแม่ฟังสิ" นายเอฟเวนส์ถามแทนผู้เป็นภรรยา
ฉันกับลิลลี่ได้ยินที่พ่อถามพวกเราก็เริ่มเล่าเหมือนที่เคยเล่าให้เพ็ตทูเนียฟังและแสดงเวทมนตร์ให้พวกท่านดูเพื่อเป็นการยืนยันพอพวกฉันทำเสร็จพวกท่านก็โผเข้ากอดทันที
"นี่ลูกๆ แม่ไม่มีทางรังเกียจลูกของตัวเองลงหรอกนะ เเม่ดีใจที่พวกลูกเลือกที่จะบอกแม่ด้วยตัวเอง แม่ภูมิใจในตัวลูกๆนะ และก็ลูกด้วยเพ็ตทูเนียขอบคุณที่ลูกไม่เกลียดน้องนะจ๊ะแม่ภมูิใจในตัวลูกทุกคนเลย" คุณนายเอฟเวนส์ร่ายยาว
"อย่างที่แม่บอกพ่อไม่มีทางรังเกียจลูกๆทั้งสองคนลงหรอกนะ พ่อภูมิใจในตัวลูกๆนะและขอบคุณที่บอกความจริงด้วยตัวเอง และลูก เพ็ตทูเนียลูกไม่ต้องน้อยใจว่าลูกไม่มีเหมือนพวกน้องนะเพราะยังไงพ่อกับแม่ก็รักลูกๆอยู่ดี" คุณเอฟเวนส์พูดก่อนจะสวมกอดลูกสาวทั้งสาม
จบปล้ววว
ความคิดเห็น