คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : จบบริบูรณ์
หลัาที่ันและเพื่อนๆ ทาน้าวเสร็
“อร่อยมั้ย ปั้นหยา ”
“อร่อยที่สุเลย ินไปมอหน้าผู้ายไป โรอร่อยเลยโม” 555555 พวันพาันหัวเราะอบใ
“ป๊ะไปันเถอะ ไปเลือมรมัน "
“ว่าแ่ โมเม้น แะเลือมรมอะไร” เอาาใเลยนะ อยาเลือมรมนรีไทย 5555
“ว่าไปันหยา เลืออะไร โบถาม”
“ส้มะไปมรมนรีไทย” ส้มพูัึ้นมา ทำให้พวันทั้สามพูึ้นพร้อมันว่า
“เอ้อ”
“เราไปเป็นเพื่อนส้มันเนาะปั้นหยา”
“เป็นเพื่อนเหรอโมเม้น ”ยัยปั้นหยา รู้แน่ๆ ว่าันิอะไรอยู่
“ในเมื่อเพื่อน อยาเ้ามรมนรี เรา็วารสนับสนุนเพื่อน ะนั้นันสรุปให้เลยว่า ไปมรมนรีไทยัน” ันสรุปหน้าาเย
“ามนั้น”โบอบ
“แล้วแว่าไปั้นหยา”
“ันะว่าอะไรไ้ นอาสนับสนุนให้ถึที่สุยัไล่ะ 5555”
“ ันวาแน้นแหละัวี ที่อยาเ้ามรมนี้มาที่สุ” ยัยโบแวปั้นหยา
“แ รู้ััน เท่าับันรู้ัแ นั้นแหละ 5555 ” แล้วเราทั้ 4 ็ลุออาโรอาหารเพื่อไปเลือ มรม่าๆ แ่พอเินไปถึมรม นรีที่ั้ใะไปสมัร แ่สิ่ที่เอ ือ สาวๆ ทั้นั้น ยืนรอสมัร ันว่า ถ้ารอสมัรมรมนี้ันว่าเ็ม่อนแน่นอน
“เอาไ โม้เม้น” เมื่อโบเห็นนเ้าแถวรอสมัร"
“ปั้นหยา มรมแ่ละมรม เ้ารับไ้สูสุี่น”
“ันิว่าไม่น่าะเิน 200 น นะ” แ่ันมอามสายา นที่ยืนรอสมัรน่าะเิน 200 แล้ว
“ั้นไปมรมอื่นัน” ันัสินใแทนเพื่อนทั้สอ
“แล้วแ่เลย ันยัไ็ไ้ ”โบบอ
“แล้วแ่เ้าแม่เลยร้า” ยัยปั้นหยาแล้ะแะัน
“แ่ันอสมัรมรมนี้แล้วันนะ” สิ่ที่ส้มบอพวัน ทำให้พวัน้อมอหน้าัน
“ส้ม เราว่า ไม่น่าะถึพวเราหรอนเยอะนานั้น” ันพยายามบอ
“ยัไัน็ะรอ ถ้าไม่ถึ ัน่อยะไปหามรมใหม่” เธอบออย่าสายามุ่มั่น ทำให้ันทั้สามน้อยอม ทิ้ส้มไว้นเียว เพราะวามอทนอันทั้สามนไม่พอแน่นอน
“ั้น พวเราไป่อนนะ เี๋ยวพวเราไปสมัรเสร็แล้ว ะมารอเป็นเพื่อน นะ” ันบอส้ม แล้วพวันทั้สามน็รีบเินไปหามรมใหม่ พอเราเินมาไ้สัระยะ ่อมนินทาอยัยปั้นหยา็่อัวึ้น
“ แร โมเม้น แรว่า ส้มแปลๆ มั้ย” ันยัไม่อบ ยัยโบิอบ่อน
“ันว่า แปล เพราะันเห็นนาแย่ใบสมัรที่พี่ประธานให้ยัยโมเม้น้วย” ยัยโบไปเห็นอนไหน ันนึว่าันรู้สึไปนเียวะอี
“ ัน็ิอยู่นะโบ แ่ไม่มีอะไรหรอมั้ เ้าอาเป็น เอฟี พี่ประธาน็ไ้นะแร ปล่อยเ้าไปเถอะ อย่าน้อยเ้า็เป็นเพื่อนเราแล้ว” ันบอสาวๆ
“เอ้อ ป่ะ ่านาเถอะ นาเป็น เอฟีัวยอพี่ประธานแน่ๆ"
“ส่วนเรา มาิันว่าะไปมรมไหนี” พวันเริ่มปรึษาัน
“ในเมื่อนรีไทยไม่ไ้ ็ไปนรีสาลัน ีมั้ยแร” ยัยโบเสนอ
“ ีเหมือน ัน ไปเรา” พวันเินามหามรมนรีสาล แ่ผลที่ไ้รับือ นรอเ้าแถวสมัรมรมนี้็ไม่่าอะไรับมรมนรีไทยเลย
“ เอาไล่ะทีนี้”
“มรมว่ายน้ำัน”
“ไม่ไป หุ่นันไม่ี ันรู้นะว่าแ ิิอะไรยัยปั้นหยา แะไปูหน้าอผู้ายใ่มั้ย”
“แร นะ นะ อหน่อย นะ”
“ไม่อนุมัิ” ันะอ
“ั้นเอาแบบนี้ เราเินไปเรื่อยๆ มรมไหนหน้าเ้า แล้วนน้อย เรา่อยสมัร แว่าีมั้ย” ันเสนอ
“็ี”
“เป็นเพราะแนั้นแหละยัยปั้นหยา มัวแ่ิน้าว เห็นมั้ยละ เ็มเือนหมทุมรมแล้ว” โบเริ่มอแใส่ปั้นหยา
“เอ่อ มรมอะไร ็เ้าไปเถอะแ ถ้ามีเราอยู่้วยันะมรมไหน เรา็สนุันไ้มั้ยใ่เหรอแ” ปั้นหยาบอ
“็ริ ั้นไป ออเินทาามหา มรมัน”
“น้อรับ น้อๆไ้มรมรึยัรับ ” มีเสียผู้ายัึ้น้าหลัพวัน
“ยั่ะพี่”
“ พอีเลย พี่อเสนอมรมใหม่”
“มรมอะไระ”
“มรมอนุรัษ์ธรรมาิรับ” “อะไรนะพี่” เสียันทั้สามนถามพร้อมัน
“ไปให้พวพี่หน่อยนะรับ อนนี้มีไม่ี่นเอ นะรับ นะรับ น้อนสวย” บอถูนะ้วย ส่วนนที่ถูบอว่าน้อนสวยอย่าปั้นหยา มีเหรอะไม่มาบัับพวันให้ไปเ้ามรมนี้
“่ะ พวเราสามนะไปสมัรมรมนี้่ะ”
“ปั้นหยา” ันับโบะโนเรียื่อนาพร้อมัน
“ยินี้อนรับนะรับ น้อๆ” บันยัยปั้นหยา
“่ะเี๋ยวเราทั้สามามไปสมัรนะะ”
“ยัยปั้นหยา”
“พวแะเรียอะไรันนัหนา ไหนบอว่ามรมไหน็ไ้ไ พวแบอเอไม่ใ่เหรอ ถ้ามีเราสามนะอยู่มรมไหน็ไ้ไ" สุท้ายเรา็้อไป
“ บบริบูร์ ไปโบ มรมรัธรรมาิ "
“็ไ้ รัธรรมาิ ็ไ้” ยัยโบบ่น"
ความคิดเห็น