คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : VI (ยังไม่ตรวจคำผิด)
เช้าวันต่อมา อีวานยังคงมีปัญหาเกี่ยวกับการเดินอยู่ เดินได้แล้ว แต่ยังเดินไม่ค่อยคล่อง ล้มได้ง่ายอยู่ ทำให้ตอนนี้เขาทำได้เพียงนั่งรอของกินที่อาร์มินไปเอามาให้เท่านั้น ส่วนเอเลนยังนอนอยู่ไม่ยอมตื่นและมีมิคาสะนั่งเฝ้า ส่วนคุณคาร่าหายไปไหนก็ไม่มีใครรู้ ส่วนพี่อีธานกับแจสเปอร์มีเรื่องต้องเคลียร์ แต่ก็คอยมาเยี่ยมอีวานทุกเย็นก่อนที่จะเข้านอน อีวานนั่งเหม่ออยู่คนเดียวจากนั้นไม่นานอาร์มินก็เดินมาพร้อมกับขนมปัง 4 ก้อน และน้ำสะอาด 2 ขวด ที่ต้องแบ่งกันกิน รวมถึงเอเลนที่ตื่นพอดี
“อีวาน อีวาน นี่! อีวาน”
“ห๊ะ มะ…มีอะไรหรออาร์มิน เรียกซะดังเลย”
“อาร์มินเรียกนายตั้งหลายครั้งแล้วต่างหาก เหม่ออะไรอยู่น่ะ คนอื่นเรียกแล้วไม่หันสักที”
“ป่าวหรอก ไม่มีอะไร อ่ะ นี่ข้าววันนี้หรอ”
“ชิ ทำไมพวกเราต้องแบ่งเสบียรให้กับเจ้าพวกนี้ด้วยนะ ทำไมไททันไม่กินคนให้มันเยอะๆกว่านี้กัน”
“อ๊ะ หนอยแน่"
“เอเลน จะไปไหนน่ะ”
อาร์มินพูดถามเอเลนทั้งๆที่ดูก็รู้ว่าเอเลนจะทำอะไร อาร์มินและมิคาสะรีบตามเอเลนไปทันที ส่วนอีวานลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเลแล้วค่อยๆเดินตามทั้งสองคนไป เพื่อไปห้ามเอเลนที่ไปหาเรื่องคนที่พูดเมื่อกี้ เอเลนเตะไปที่หน้าแข้งของทหารคนนั้นพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“แกไม่รู้หรอก ว่าไททันน่ะ มันกินคนยังไง!”
“หนอยแน่ เจ้าเด็กนี้”
ในขณะที่ทหารคนนั้นจะไปทำร้ายเอเลน อาร์มินก็รีบวิ่งเข้าไปช่วยพูดแก้ต่างให้ แต่เหมือนทหารคนนั้นยังคงอารมณ์ร้อนเตะอาร์มินเข้าอย่างจัง
‘ไม่นะ เรื่องไม่ควรเป็นแบบนี้นี่นา เอ๊ะ นี่เราคิดอะไรอยู่ อะไรคือเรื่องที่ไม่ควรเป็นแบบนี้’
อีวานคิดอยู่ในใจพร้อมกับความคิดที่ตีกันไปมาในหัวของเขา ทหารคนนั้นเตะไปที่อาร์มินกับเอเลนมิคาสะที่เห็นแบบนั้นก็พยายามเข้าไปห้าม แต่กลับมีอะไรบางอย่างที่เคลื่อนไหวเร็วกว่าเธอผ่านหน้าของเธอไปพร้อมกับปล่อยหมัดไปที่บริเวณลิ้นปี่ของทหารนายนั้น ทำให้ทหารนายนั้นลงไปนอนกับพื้นทันที ถามกลางสายตาตกตะลึงของคนแถวนั้น เพราะคนที่ล้มทหารคนนั้นคือเด็กผู้ชายที่ดูไม่มีพิษภัยอะไรเลย ก่อนที่จะมีคนตั้งสติได้ อีวานก็รีบไปลากอาร์มินส่วนมิคาสะรับหน้าที่แบกเอเลน จากนั้นเด็กๆทั้งสี่คนก็รีบหนีออกจากที่เกิดเหตุทันที
ด้านอีวาน
“เฮ้ย อีวาน เมื่อกี้นายทำได้ไง”
“ผมไม่รู้ รู้แค่ว่าอยู่ๆร่างกายก็ขยับไปเอง”
“สันชาตญาณหรอ”
“น่าจะใช่มั้ง รีบกินข้าวเถอะทุกคน เราต้องกินให้อิ่มจะได้มีร่างกายแข็งแรงจะได้เข้าฝึกทหารได้นะ"
“นายรู้ด้วยหรอ ว่าฉันอยากเข้าฝึกทหาร”
“ฉันไม่ได้หมายถึงนายหนิเอเลน ฉันหมายถึงฉันเองต่างหาก ฉันอยากเข้าทหาร ฉันอยากแข็งแกร่งอยากออกไปนอกกำแพง”
“ฉันก็ด้วย/ผมด้วย/ฉันจะไปด้วย”
“ทุกคน อื้อ สัญญากันแล้วนะว่าเราทั้ง 4 คน จะเข้าร่วมทหาร”
“จะไปกันแค่สี่คนแล้วไม่คิดจะชวนพวกเราสองคนมันน่าน้อยใจนะ จริงมั๊ยแจสเปอร์”
“อีธาน แจสเปอร์ เอาสิ พวกเรา 6 คน จะเข้าฝึกทหาร”
เมื่อเอเลนพูดจบทั้ง 6 คนก็ยิ้มให้กัน
.
.
.
.
.
.
ค่ายฝึกทหาร
“ให้เวลาทุกคนไปแต่งตัว แล้วมารวมตัวกันที่กลางสนาม ให้เวลา 3 นาทีเท่านั้น”
“พี่อีธาน กับแจสเปอร์ไปไหนเนี่ย ผมใส่ไอ้สายนี้ไม่เป็น”
อีวานเดินบ่นกับตัวเองไปเรื่อยพร้อมกับมองไปรอบๆตัวโดยลืมมองไปข้างหน้าทำให้เขาเดินชนกับผู้ชายคนนึง
“อ่ะ ขอโทษครับ พอดีผมเดินไม่ดูทาง”
“อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ได้คิดมาก ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวโดนทำโทษ”
“ดะ….เดี๋ยวก่อน…ครับ ไปซะแล้ว แย่แล้วๆๆๆ จะหมดเวลาแล้วเนี่ย ใครก็ได้มาช่วยผมทีเถอะ”
“นี่นาย จะหมดเวลาแล้วทำไมยังไม่รีบไปเข้าแถว”
“ฮึก ผะ….ผมใส่ไอ้สายรัดเว-รนี่ไม่ได้ นายช่วยใส่ให้ผมทีเถอะ”
“อึก…ดะ…ได้ ส่งมาสิ”
“ขอบคุณมากๆครับบ นายใจดีจัง นายชื่ออะไรหรอ”
“ฉัน ไรเนอร์ บราวน์ ส่วนเพื่อนฉันข้างๆนี่ชื่อ เบลทรูท ฮูเวอร์ อ่ะ เสร็จแล้ว”
“ว้าวว ขอบคุณมากครับ ผมอีวานนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
มาต่อให้แล้วน้าาา เนื้อเรื่องอาจจะไม่ได้เหมือนในอนิเมะหรือในมังงะมากนะคับ ถ้าอ่านแล้วงงๆบทพูดบอกผมได้นะครับ เดี๋ยวจะปรับปรุงให้ดีขึ้นกว่าเดิมครับ
ความคิดเห็น