คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : A Feeling | Ron/Harry (RWHP)
title: a feeling
pairing: ron weasley/harry potter, rwhp
rate: pg
note: ฮ่า สวัสดีปีใหม่ค่าทุกคน ตอนที่แล้วหวานแล้วเปลี่ยนอารมณ์บ้าง อันนี้ลองเขียนแบบไม่ค่อยมีบทพูดดู(จริงๆ ก็มีอยู่แค่ประโยคเดียว555) หวังว่าจะไม่เบื่อนะคะแง
ครั้งที่เหม่อลอย สายตาของ รอน วีสลี่ย์ มักจะไปตกที่เพื่อนสนิท แฮร์รี่ พอตเตอร์ เขาเท้าคางมองใบหน้าและทุกอิริยาบถด้วยความหลงใหล ทั้งที่ในมือยังมีอาหารมากมายที่ทางโรงเรียนได้เตรียมไว้ รู้ตัวอีกคราก็เมื่อเฮอร์ไมโอนี่เรียกสติกลับมา
เธอรู้ดีว่าเขารู้สึกยังไงกับแฮร์รี่ เขารู้ว่าเธอรู้ แต่เธอเลือกที่จะไม่เอ่ยอะไรถึงมัน
เพราะรอนเองก็ไม่เคยคิดที่จะปกปิดความรู้สึกนี้ ดวงตาของเขาบอกถึงความรู้สึกมากมายเสมอที่มองไปยังอีกฝ่าย แค่ปากไปคนละทิศทางเท่านั้น จนตอนนี้คนที่ไม่รู้ถึงความจริงคงมีแค่เจ้าตัว
ทุกครั้งที่แฮร์รี่ชอบใคร หรือมีใครสักคนมาชอบ รอนบอมรับว่าตนนั้นรู้สึกปวดหนึบในจิตใจ หึงหวง ไม่ต้องการให้ใครได้เพื่อนของเขาไป แต่อีกใจก็เหมือนคิด ว่าอยู่แบบนี้คงดีที่สุด อยู่แบบเพื่อน ไม่มีอะไรเกินเลย อยู่อย่างมิตรภาพ ทุกอย่างจะได้ไม่พัง และพวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันไปตลอด
คิดแบบนั้น แต่ปากก็เผลอพูดจิกกัดคนที่มาจีบแฮร์รี่ไปเสียแล้ว
รอนมองไปที่เพื่อนสนิทหลังจากที่คนๆ นั้นจากไป ตอนแรกนึกว่าจะถูกตำหนิ แต่อีกฝ่ายคงไม่ชอบคนๆ นั้นเหมือนกัน เพราะสายตาที่ได้รับนั้นมีเพียงคำขอบคุณและความสบายใจถูกส่งผ่านมา รอนอดอมยิ้มจนแก้มจะปริไม่ได้ ดีที่มีเด็กสาวกระแอมคอยพูดห้ามไว้ ไม่เช่นนั้นเขาคงอยากที่จะกระโจนกอดเพื่อนของเขาให้เต็มรักแน่ๆ ให้สมกับความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาโดยไม่รู้ตัวทั้งหมด
ดีนกับเชมัสก็เป็นหนึ่งในคนที่รู้ถึงความรู้สึกนั้น โดยที่เขาไม่ได้บอก แต่จริงๆ แล้วเขาก็ไม่เคยที่จะบอกใคร มีแต่คนที่รับรู้ถึงเรื่องนี้เองทั้งนั้น
พวกนั้นบอกกับเขาว่าความสัมพันธ์แบบเพื่อนนั้นยั่งยืนกว่าคนรัก ทุกครั้งที่เขามีความรู้สึกอยากสารภาพกับแฮร์รี่ เขาเม้มริมฝีปากอดกลั้นความสับสนที่ก่อเกิด แต่กลับกันเฮอร์ไมโอนี่ดูจะส่งเสริม เด็กสาวต่อว่าทั้งสองคนและหันมาบอกให้เขาทำตามที่ใจอยาก
แต่ปัญหาคือเขาไม่รู้ใจตัวเองเนี่ยสิ
รอนจึงตัดสินใจที่จะเพียงแค่มองเพื่อนสนิทตามเดิม มันโหยหาที่จะให้อีกฝ่ายนั้นส่งสายตาเช่นเดียวกันกลับมาบ้าง
คิดไปคิดมา จู่ๆ ดวงตามรกตคู่นั้นก็หันมาสบ รอนสะดุ้งตัวรีบหันกลับสนใจกับอาหารตรงหน้าตามเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เขารู้สึกได้ถึงการขยับร่างกายที่เขยิบเข้ามาใกล้ขึ้น เขารีบหดคอหนีด้วยใบหน้าที่แดงเถือก แฮร์รี่ถามกลับมาด้วยความเป็นห่วง ปากพยายามบอกว่าไม่เป็นไร แต่แค่หันไปมองยังทำไม่ได้เลย หันหน้าไปอีกทางก็เห็นแต่เฮอร์ไมโอนี่ที่ยิ้มมุมปาก แต่ไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลย รอนส่งใบหน้าบึ้งให้ และมันก็ยิ่งบูดเมื่อได้ยินเสียงแซวจากโต๊ะสลิธีริน
เฟอเรทก็เหมือนจะรู้ถึงความรู้สึกของเขา แต่รอนไม่มั่นใจว่าอีกฝ่ายแค่เห็นท่าทางแปลกๆ เลยล้อเลียน หรือรู้จริงๆ กันแน่ ให้ตาย ถ้าจะให้หมอนี่บอก ให้แฮร์รี่รู้เองซะยังดีกว่า ดีที่แฮร์รี่ไม่เชื่อคำเหล่านั้นและตอกกลับไป แต่พวกมัลฟอยกลับดูสะใจแถมหันมาส่งสายตาสมเพชกับเขา รอนเม้มริมฝีปากก่อนที่จะพยายามเค้นเสียงเข้มต่อว่าออกไป อีกฝ่าบก็ไม่ยอมเลิกลาจนเพอร์ซี่ พี่ชายของเขาที่คงมองดูมาสักพักส่งเสียงเอ็ดให้หยุดได้แล้วถึงจะยอม
รอนเห็นแฮร์รี่แอบแลบลิ้นใส่เฟอเรท ทำเขาเผลอกระตุกยิ้มหัวเราะในใจ ก่อนจะตีหน้ากลับทำแสดงความไม่พอใจเช่นเดิม เฮอร์ไมโอนี่ไหวไหล่ต่อการกระทำของเขาแล้วค่อยแสดงความคิดเห็น แฮร์รี่หันไปขอบคุณเพอร์ซี่แต่อีกฝ่ายก็ดึงหน้าบอกว่าเขารำคาญจนรอนต้องแอบหัวเราะ มีเฟร็ดกับจอร์จแบ็คหลัง ตอนนี้เขามีพี่ชายเป็นลูกมะเขือเทศไปซะแล้ว
และทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ ก่อนจะมีเรื่องน่าแปลกเกิดขึ้นเมื่อแฮร์รี่ขอตัวออกไปก่อน พวกเขาไม่ได้ติดใจอะไรแต่ตาก็มองตามแผ่นหลังนั้นจนลับไป รอนขมวดคิ้วจนเฮอร์ไมโอนี่เอ่ยทัก จู่ๆ เขาก็มีลางสังหรณ์บางอย่างทำให้ใจเขากระสับกระส่ายแปลกๆ
ลางสังหรณ์นั้นเป็นจริง เขาเคยบอกใช่ไหมว่าหลายๆ คนรู้ถึงความรู้สึกของเขาที่มีต่อเพื่อนสนิท แต่สิ่งเหล่านั้นโดนกลบเรียบ เพราะข่าวลือที่ว่าพรีเฟ็คบ้านฮัฟเฟิลพัฟและเด็กชายผู้รอดชีวิตกำลังคบหาดูใจกันอยู่ เคราเมอร์ลิน หลังจากที่ข่าวนั้นได้มาถึงหูรอน เขาช็อคไปหลายสิบนาที เชมัสกับดีนต้องมาดึงสติเขา แต่เจ้าตัวกลับบอกไม่เป็นไรทั้งๆ ที่น้ำลายที่ถูกกลืนลงคอนั้นมันหนืดเสียยิ่งกว่าอะไรดี
นั่นมันเป็นเพียงแค่ข่าวลือ หาความจริงอะไรกับมันไม่ได้ หากนั่นคือความจริงเพื่อนของเขาคงต้องมาบอกกับปากแล้ว รอนบอกกับตัวเองเช่นนั้น
การคิดเช่นนั้นทำให้เขาได้รับคำชมที่นานๆ ทีจะได้รับจากเพื่อนสาว แต่เขากลับโดนมัลฟอยที่แอบฟังอยู่หาว่าหลอกตัวเอง ถ้าไม่มีอะไรน่าห่วง เขาจะเสกให้เฟอเรทงี่เง่าตรงหน้ากินทากไปแล้ว แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรอีกฝ่ายก็โดนเฮอร์ไมโอนี่ต่อว่าเสียก่อนเรื่องมารยาท เล่นเอาหน้าเสียไปสักพักเลย
เขาส่งรอยยิ้มให้เฮิร์มก่อนที่จะพากันออกมาจากตรงนั้น พร้อมความเชื่อมั่นในตัวแฮร์รี่
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ ว่าหลังจากนั้นรอนคอยสังเกตการณ์ท่าทางต่างๆ จากเพื่อนสนิทที่ตนคิดไม่ซื่อ ทุกครั้งที่กิจวัตรของอีกฝ่ายแปลกไป และเริ่มไม่บอกอะไรต่างๆ กับเขา รอนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทุกครั้ง จะถามให้มากความก็กระไร ในเมื่อเขาไม่มีสิทธิ์ในจุดนั้น
รอนเริ่มสังเกต ว่าแฮร์รี่สบสายตาหวานมองไปทางโต๊ะอาหารบ้านฮัฟเฟิลพัฟบ่อยครั้ง
รอนเริ่มสังเกต ว่าแฮร์รี่จะออกจากห้องอาหารไปทุกครั้งหลังจากที่ดิกกอรี่ลุกออกไปไม่นาน
รอนเริ่มสังเกต ว่าแฮร์รี่มักจะตรงไปสนามควิดดิชทั้งๆ ที่วันนั้นไม่มีซ้อม และนั่นคือวันซ้อมของบ้านฮัฟเฟิลพัฟ
รอนเริ่มสังเกต ทุกครั้งที่ดิกกอรี่หายไป แฮร์รี่ของเขาก็จะหายไปด้วย
ทุกอย่างค่อนข้างกระจ่างชัดแม้แต่คนอย่างเขา ในใจลึกๆ คิดว่าคงกำลังหลอกตัวเองอย่างที่มัลฟอยบอกจริงๆ แต่อีกใจก็คิดที่จะไม่เชื่อมัน ตราบใดที่แฮร์รี่ที่รักยังไม่บอกอะไรมา แม้เขาจะเคยไปเจอทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกันก็ตามที
และตอนนี้เขายอมรับว่ากำลังหลอกตัวเองอยู่ เมื่อข่าวลือนั้นเริ่มที่จะดังขึ้นเรื่อยๆ แต่เฮิร์มกับแฮร์รี่ก็ดูจะไม่สนใจอะไรมัน ในใจแอบเจ็บที่มันดังกว่าตอนที่ทุกคนเริ่มคิดว่าเขาแอบชอบแฮร์รี่เสียอีก ปากเกือบเผลอตัวถามไปหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็โดนเพื่อนสาวปรามทุกครั้งไป เขาส่งสายตาอ้อนวอนให้อีกฝ่ายแต่ก็ไม่ได้ผล
เฮอร์ไมโอนี่เหมือนรู้อะไรบางอย่างและเริ่มบอกให้เขาทำใจ รอนเงียบสนิท จนเด็กสาวแสดงสีหน้าแปลกใจอย่างเห็นได้ชัดเพราะคิดว่าเพื่อนของเธอคงฟูมฟาย แต่ได้กลับมาเพียงความหงอยเหงาพร้อมเสียงอืมในลำคอจากเขาไปแทน
แต่รอนก็ยังไม่หยุดที่จะมองไปยังเพื่อนสนิทของตัวเอง
อาจต้องยอมรับว่าเขาเสพติดมัน มันสร้างความสบายใจให้แก่เขาได้ทุกครั้ง แม้ครึ่งนึงจะรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ของเขา
แต่เมื่อเขาเหม่อมองไปๆ มาๆ จู่ๆ คนตรงหน้าก็เอ่ยปากบอกมาเองถึงความจริงที่ว่ากำลังคบหาอยู่กับพรีเฟ็คบ้านฮัฟเฟิลพัฟ รอนเลิกตากว้างจนไม่ได้สังเกตอะไรนอกจากแฮร์รี่ที่ดูจะตกใจเหมือนกันที่ตัวเองเผลอพูดออกมา เขาอ้ำอึ้งทำปากพะงาบอยู่สองนาน พยายามเค้นหาคำพูดให้พูดออกมาจนในที่สุดก็โวยวายออกไปยกใหญ่ ทั้งใดนั้นเขาก็รู้สึกตัวว่าหัวใจของตัวเองแตกละเอียด การเตรียมใจที่ไม่จริงนั้นมันไม่ช่วยอะไรเลย เฮอร์ไมโอนี่อยู่ตรงนั้น เขารู้ดีว่าเธอคงเข้าใจจึงมาคอยห้ามและเตือนสติเขาไว้ รอนก้มใบหน้าลงและพยายามเค้นเสียงออกไปอย่างยากลำบากด้วยท่าทีที่ปกติที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
" ดีใจ...ที่นายบอกเรา "
รอนค่อยๆ เงยใบหน้าขึ้นแล้วเห็นใบหน้าโล่งอกโล่งใจของเพื่อนสนิทก็เริ่มที่จะเผยรอยยิ้ม เขาจับบ่าของเด็กสาวก่อนที่จะขอตัวออกมาเก็บเศษหัวใจดวงน้อยของตัวเองและเยียวยามัน เจ็บใจแต่ทำอะไรไม่ได้ มีคำสั้นๆ ของความสัมพันธ์ค้ำคอไว้
แต่เจ็บใจยิ่งกว่าเมื่อแฮร์รี่ดูออก รอนแทบจะร้องไห้ออกมาเมื่อถูกปลอบประโลมโดยอ้อมกอดอุ่นๆ จากเพื่อนสนิทตัวเล็ก ยิ่งเมื่อมองผ่านไหล่บางไปก็เห็นเพื่อนสาวมองมาอย่างสงสารก็ยิ่งอยากโฮร้องออกมาให้มันรู้แล้วรู้รอด เขาอยากที่จะเกลียดอ้อมกอดนั้น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าโหยหามัน ได้แต่คาดโทษตัวเองว่าทำไมถึงได้รู้สึกรักอีกฝ่ายมากเพียงนี้ ทำไมถึงใจไม่กล้ามากพอที่จะบอกความรู้สึก กล้ามากพอที่จะแสดงออกออกไป กล้ามากพอที่จะพูดตรงๆ
เขาทั้งชอบ และหึงหวงอีกฝ่ายมากเพียงใด
จนกระทั่งตอนนี้ที่ไม่อาจทำอะไรได้
แต่อย่างไรก็ดี ตอนนี้นั่นก็ยังเป็นเพียงหนึ่งความรู้สึกลับๆ ที่เขามีต่อชายที่ชื่อว่า แฮร์รี่ พอตเตอร์ จนตอนนี้
@roseMary_88
ความคิดเห็น