คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คนที่มันด่าสีผมฉัน มันต้องเจอดี
โชอิจิตื่นเช้ามาอีกครั้งพร้อมกับแต่งตัวเพื่อเรียมไปสอบที่ยูเอเช่นเดียวกันกับทุกคนในบ้าน
"พร้อมกันแล้วนะ"โชอิจิ
"แน่นอน!!!"ชิสุกะ
"ค่ะ"โบกิ
"อืม"ยูมิ
"อยู่แล้ว!!!"นิฮิเมะ
"งั้นไปกันเถอะ"โชอิจิ
โชอิจิขับรถไปยูเอตามgpsไปจนถึงยูเอในที่สุด
"ขับดีก็เป็นนี่ไอ้หลานชาย"ชิสุกะ
"ก็แค่ไม่อยากขับต่างหาก"โชอิจิ
ณ ห้องประชุม
"ยินดีต้อนรับสู่ไลฟ์โชว์ของฉันsay heyกันหน่อย!!!!!"พรีเซนต์ไมค์
"..."
"เย็นชากันจังนะ"พรีเซนต์ไมค์
"เอาล่ะฉันจะอธิบายให้ฟังคร่าวๆนะ"พรีเซนต์ไมค์
"วิลเลินจำลองมี3รูปแบบซึ่งจะให้คะแนนต่างกัน"พรีเซนต์ไมค์
"ขออนุญาติครับในใบนี้บอกว่ามี4รูปแบบซึ่งถ้าตีพิมพ์ถือว่าน่าอับอายมากและนอกจากนี้คนพึมพัมอะไรตรงนั้นน่ารำคาญมากเงียบได้แล้ว!!!"เด็กหนุ่มแว่นพูดขึ้น
"แกก็ไม่ต่างกันหรอกไอ้แว่นหน้าจืด!!!!"โชอิจิตะโกนะด่ากลับไปจนทุกคนตกใจ
"..."เด็กหนุ่มแว่น
"พ่อแม่ไม่สั่งสอนเหรอวะว่าอย่าด่าไปทั่ว ดูๆจากสรีระแล้วคงเป็นลูกคนรวยเอาแ่ใจสิท่า น่าสมเพชเป็นบ้า"โชอิจิ
"อย่ามาว่าครอบครัวผมนะ!!อีกอย่างผมชื่ออีดะ เท็นยะ!!"เด็กหนุ่มแว่น
"งั้นแกก็เงียบสักที!!!และก็เลิกนิสัยจิกกัดคนอื่นและตัดสินคนอื่นจากภายนอกด้วยเพราะที่ฉันทำก็เลียนแบบจากแกมาสอนแกนี่แหละ!!!!!"โชอิจินั่งลง
"...ขอโทษด้วยครับ"อีดะ
"โอเควิลเลินชนิดที่4ก็คือวิลเลิน0คะแนน โหด แต่ไร้ค่า ฉะนั้นถ้าเจอแนะนำให้หนีนะจ๊ะ"พรีเซนต์ไมค์
ช่วงเช้าสอบข้อเขียนหลังจากนั้นก็เข้าสู่ช่วงการสอบตอนบ่าย
"นายได้ห้องสอบที่เท่าไหร่เหรอ"ชิสุกะ
"Z"โชอิจิ
"ฉันX"นิฮิเมะ
"Y"ยูมิ
"ฉันได้W"ชิสุกะ
"งั้นแยกย้ายเจอกันหลังสอบเสร็จ"
ณ สนามสอบZ
โชอิจิมองไปที่element trioที่มากับเขา
"ใครเผ้าบ้าน"โชอิจิ
"ไม่มี"ซาลาแมนเดอร์
"หวังว่าขโฒยไม่ขึ้นบ้านนะ"โชอิจิ
อีกด้านหนึ่งของมุมสนามสอบ
มิโอะนั้นแอบมองโชอิจิด้วยสายตาที่หลงไหล
"อา...มองกี่ทีก็น่าหลงไหลมากเลย น้องรักของพี่"มิโอะ
ทันใดนั้นโชอิจิก็เดินนำทุกเข้าสนามไปทุกคนคิดว่าโชอิจิบ้าไม่รอสัญญาณ
"ของจริงไม่มีสัญญาณหรอกนะ ไปได้แล้ว!!!!"พรีเซนต์ไมค์
หลังจากนั้นทุกคนก็เข้าไป
"stream oracle!!!!!!"โชอิจิเรียกแสตนด์ออกมา
"dorarararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararadoraaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!"stream oracle
ตูม ตูม ตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูม
โชอิจิใช้แสตนด์ของตัวเองอัดวิลเลินอย่างไม่เลือกหน้าด้วยแววตาที่ดูเย็นชาแต่ดุดันราวสัตว์ร้าย
ครืน
ทันใดนั้นก็ปรากฎร่างวิลเลินขนาดมหึมาทุกคนต่างถอยหนีวิลเลินตัวนั้นเหวี่ยงแขนมาตบโชอิจิ
ตูม
แต่stream oracleกันไว้
"dora!!!!!"
เคร้ง ตูม
แล้วหักแขนมันแล้วโยนทิ้งไปก่อนที่โชอิจินั้นจะล้วงกระเป๋าแล้วชี้ไปที่มัน
"แก...เละแน่!!!!"
ตูม
โชอิจิใช้แสตนด์เสริมแรงกระโดดลอยกลางอากาศไปตรงหน้าของวิลเลิน
"dorarararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararararadoraaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!"stream oracle
ตูม ตูม ตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูมตูม ตูม
วิลเลิน0คะแนนโดนstream oracleต่อยหน้าจนเละ
เบิ้ม
แล้วระเบิดออกส่วนโชอิจิก็ค่อยๆลงมาอย่างสวยงาม
"หมดเวลา!!!!"
เสียงประกาศดังขึ้นทุกคนค่อยๆออกจากสนามประลอง
"เป็นไงบ้าง"ชิสุกะ
"สบาย"โชอิจิ
"งั้นๆแหละ"นิฮิเมะ
"ก็...สนุกดีค่ะ"โบกิ
"ชิวๆ"ยูมิ
"ไหนๆก็ไหนๆแล้วกลับบ้านไปให้โชอิจิทกับข้าวกันเถอะ!!!!"ชิสุกะ
"!!!"โชอิจิตาโต
"เห็นด้วยค่ะ อร่อยแน่ๆ"โบกิ
"i think so"ยูมิพูดอังกฤษ
"ก...ก็ไม่ได้แย่อะไรนี่"นิฮิเมะ
"ให้มันได้อย่างนี้เซ่งั้นเราแยกกันตรงนี้ วันนี้ฉันจะทำซาบะเทอริยากิ ทงคัตสึหมูเพราะฉะนั้น...."โชอิจิหยิบกระดาษออกมา
"ไปซื้อมาซะ!!!!"โชอิจิ
"ก็ได้ๆ แล้วนายก็ไปรับเรานะ"ชิสุกะรับใบรายการ
"ไว้เจอกันนะคะ คุณโชอิจิ"โบกิ
"เจอกัน"โชอิจิ
หลังจากนั้นสาวๆก็ขึ้นแท็กซี่ไปซื้อของส่วนโชอิจิก็ไปเอารถของตัวเอง
"โชอิจิ"
เสียงปริศนาดังขึ้นทำให้ร่างสูงของเด็กหนุ่มหันไปพบกับชายหญิงกลุ่มหนึ่งมีทั้งผู้ใหญ่และวัยรุ่นราวคราวเดียวกันกับเขาอยู่ นั่นคือพ่อแม่พี่สาวและเพื่อนสมัยเด็กของโชอิจิ
"เมื่อกี้พวกคุณเรียกเหรอ"โชอิจิถามออกไป
"เป็นลูกจริงๆด้วย โชอิจิของแม่!!!!"หญิงสาวพุ่งมากอดโชอิจิ
ชายที่ยืนอยู่ข้างๆกับมิโอะและหญิงสาวที่พุ่งเข้ามากอดก็เข้ามากอดต่อ โชอิจิไม่ได้ขัดขืนอะไร
"เดี๋ยวสินี่มันเรื่องอะไรกัน"
เฮือก!!!!
อยู่ๆโชอิจิก็ปวดหัวอย่างรุนแรงเสียงบางอย่างก็ดังในหัว
"ไปให้พ้นนะ!!!"
"555ไอ้สวะไร้อัตลักษณ์"
"นายมันน่ารังเกียจ"
"ฉันไม่มีน้องแบบนาย"
"ไปให้พ้น"
"นับจากนี้ แกไม่ใช่ลูกฉัน"
"น่าสมเพชจริงๆ"
"ไร้อัตลักษณ์ก็เป็นจุดด่างพร้อยให้ตระกูล แล้วยังทำแบบนี้อีก"
"อย่ามาแตะตัวฉันนะ!!!!!"โชอิจิสะบัดตัวออกอย่างรุนแรง
"โชจัง...."มิโอะ
"บอกมานะ พวกแกเป็นใครกันแน่!!!!!"โชอิจิชี้ไปที่พวกมิโอะ
"ไม่จริง!!ลูกจำแม่ไม่ได้เลยเหรอนี่แม่ของลูกไงโชอิจิ!!"หญิงสาวคนนั้นได้ร้องไห้ออกมา
"ฉันจำไม่ได้ซักอย่าง พวกแกเนี่ยนะพ่อแม่ฉันอย่ามาพูดเล่นดีกว่า"โชอิจิ
"เรื่องจริงนะโชอิจิ พวกเราเป็นครอบครัวของเธอนะ!!!!"ชายคนนั้นพูดออกมา
"ถ้าเป็นครอบครัวฉันจริง หายไปไหนมาวะ!!!!"โชอิจิ
"..."พวกเขาต่างเงียบ
"พ่อแม่ทิ้งฉันไว้ที่โรงพยาบาลของเมืองนี้ ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นใครจนกระทั่งพ่อโจสุเกะรับฉันไปเลี้ยง แล้วทำไมหลังผ่านไปหลายปีถึงมาล่ะ!!!!"โชอิจิเรียกstream oracleไว้ข้างๆตัว
"...."พวกเขายังคงเงียบ
"อ๋อ....ฉันรู้แล้ว..."โชอิจิยิ้มแบบเหยียดหยาม
"พวกแกคงเห็นการต่อสู้แล้วคิดว่าฉันมีประโยชน์ก็เลยจะมาเอาฉันกลับเข้าตระกูลสินะ"โชอิจิ
ชายหนุ่มมองหน้าโชอิจิก่อนจะพูดขึ้น
"ไม่ใช่อย่างนั้น!!!อย่ามาพูดหมาๆนะเว้ย!!!!"
"ถ้าไม่ใช่แล้วมันคืออะไรวะ!!!!"โชอิจิ
"พ่อสำนึกผิดต่างหาก!!!!"ชายคนนั้นตะโกนออกมาทั้งน้ำตา
"แม่ขอโทษ แม่ขอโทษจริงๆลูก ได้โปรดอยู่กับแม่เถอะนะ"หญิงสาวน้ำตาไหลพรากออกมา
"พี่ขอโทษนะโชจัง!!!กลับมาหาพี่เถอะนะ พี่สัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับผู้ชายคนไหนอีก!!!"มิโอะ
"หนวกหู!!!ฉันไม่คิดจะไปอยู่กับคนที่ไม่รู้จักหรอกนะจะไปทำอะไรก็เรื่องของพวกแกเถอะ!!!เพราะฉันจะไม่ยุ่งกับพวกแกแน่"โชอิจิพูดออกมา
ตุบ
ร่างของหญิงสาวคนนั้นล้มลงแล้วเป็นลมไป
"แม่!!!มิโอะไปรับร่างแม่ของตน
"มิกะ!!!"ชายหนุ่มคนนั้นตามมิโอะเข้ามา
"ทนไม่ไหวแล้ว!!!"เด็กสาวผมม่วงที่รุ่นราวคราวเดียวกับโชอิจิเดินเข้ามา
เพียะ
แล้วตบหน้าโชอิจิอย่างแรง
"นายบ้าไปแล้วรึไง!!!นั่นพ่อแม่พี่สาวนายนะ!!!!"เธอคืออดีตคนที่โชอิจิเคยชอบตอนที่ยังเป็นเด็กโคเอสึจิ อายาเมะ
เพียะ
แต่โชอิจิก็ตบสวนกลับไปจนทุกคนถึงกับตกะลึง
"นายกล้าตบฉัน..."อายาเมะ
"ก็กล้าดิวะ ใครจะไปบ้ายอมโดนตบอยู่ฝ่ายเดียว"โชอิจิหันหลังเดินไปที่รถ
"ดูท่าว่าผ่านไปหลายปีแกจะเปลี่ยนไปนะ แบบ....ผมสีฟ้าดูฉูดฉาดรกตาชะมัด"เด็กหนุ่มนามริวยะได้พูดขึ้น
ร่างของโชอิจิหยุดชะงักก่อนจะหันกลับมาแล้วเดินไปใกล้ริวยะ
"เห้ย....ไอ้กล้าม เมื่อกี้แกว่าอะไรสีผมกูนะ!!!!"
เปรี้ยง
อยู่ๆร่างของริวยะก็กระเด็นไปไกลหลายกิโลด้วยแรงหมัดของstream oracleอัดไปที่ท้อง
"อ่อก!!!!!"ริวยะกระอักเลือดออกมา
"ริวยะ!!!"อายาเมะ
"หยุดเดี๋ยวนี้นะครับคุณโชอิจิ!!!!"เด็กหนุ่มผมทอง อาเธอร์ ฮาจิเมะ
"พูดอีกทีดิไอ้สัส!!!กูจะได้ดึงผมมึงออกมาให้หมดเลย!!!!!"โชอิจิแผ่จิตสังหารมหาศาลออกมาจนทุกคนขยับไม่ได้
ริวยะมีหน้าพะอืดพะอมจากจิตสังหารโชอิจิ
"คราวหน้าถ้าแกกล้าด่าหรือพูดอะไรเดี่ยวกับผมฉันอีก คงรู้นะว่าเกิดอะไรขึ้น"โชอิจิหันไปมองทุกคน
"พวกแกเป็นเพื่อนมันก็ดูแลดีๆหน่อยไม่งั้นมันตายเพราะหาเรื่องคนอื่นแน่ ส่วนพวกคุณถือซะว่าวันนี้เราไม่เจอกันถ้าแจ้งความผมจะเอาเสียงวิดิโอทั้งหมดและคลิปให้ดูว่าฝ่ายไหนเริ่มก่อน"โชอิจิหยิบโทรศัพท์ออกมา
"แค่นี้แหละ"โชอิจิพูดจบก็ขึ้นรถไปทันที
บรืน
รถของโชอิจิขับออกไปอย่างไม่รีบร้อนอะไรไปที่ซุปเปอร์ทันที
'บ้านที่เราลืมไป....รวมถึงครอบครัวด้วยรึเปล่านะ'โชอิจิคิด
ณ ซุปเปอร์
"มารับช้าจังยะ"ชิสุกะ
"โทษที"โชอิจิ
"ไปกันเถอะค่ะแล้วก็ขับดีๆด้วยนะคะ"โบกิ
หลังจากนั้นโชอิจิและสาวๆก็กลับมาที่บ้าน
"เอาของมา"โชอิจิ
"เอ้า!!!"สาวๆโยนของพร้อมกัน
"เจ้ย!!!"โชอิจิเรียกsoออกมาช่วยถือ
"อย่าโยนพร้อมกันสิฟะ!!!"โชอิจิ
"แหะๆ"สาวๆ
"ไปรอเลยไป"โชอิจิเอาของเข้าครัวแล้วเริ่มลงมือทำทันที
หลังจากนั้น
"หมูทงคัตสึ ไก่เทอริยากิ"โชอิจินำมาวางโต๊ะกินข้าว
"น่าทานมากเลยค่ะ!!!"โบกิ
"นายทำอาหารเก่งแบบนี้ ใครได้เป็นสามีคงสบายทั้งชาติเลยนะ"นิอิเมะ
"เลิกพูดได้แล้ว กินข้าวกัน"โชอิจิ
"จะทานแล้วนะครับ/คะ"
หลังจากนั้นทุกคนก็กินข้าวกัน
ทางด้านบ้านนารุเสะ
หลังจากที่ได้ยินว่าโชอิจิยังไม่ตายยูอิจิผู้เป็นพ่อของโชอิจิได้ให้คนตามสืบทันทีแกละได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาคุยกันว่าจะให้มิโอะไปเรียนที่ยูเอและทำการถอนหมั้นของมิโอะด้วย หลังการสอบพวกเขาต่างตกลงกันว่าจะไปหาโชอิจิและพาเขากลับบ้าน แต่ว่า....ทุกอย่างมันกลับผิดแผน เมื่อโชอิจิกลับจำพวกไม่ได้แถมเหมือนมีอาการต่อต้านอย่างรุนแรงด้วยหลังจากตอนนั้น พวกเขาก็แยกย้ายกลับ และตอนนี้ที่บ้านนารุเสะ คุณหญิงของบ้านก็ล้มป่วยลง
"แม่ขอโทษ"นั้นคือคำพูดของนารุเสะ มิกิแม่ของโชอิจิพูดไปมา เธอรู้สึกผิดที่ไม่สามารถแก้ไขอดีตได้
ทุกคนเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ก็ไม่โทษโชอิจิเพราะทุกอย่างเริ่มจากพวกเขา
"นายน้อยจำไม่ได้เลยเหรอคะ"ยูคิ
"มีทางที่นายน้อยจะจำได้ไหมคะ!!!!"ยูริ
"ไม่....ฉันไม่รู้.....ฉันไม่รู้ว่าต้องทำไง....บอกฉันที"มิโอะนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น
และอย่างนั้นทั้งบ้านจึงเต็บไปด้วยความเศร้า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กลับมาแล้งครับหลังหายไปนานตอนนี้จะเป็นการพบเจอกันของพ่อแม่พระเอกนะครับซึ่งตอนนี้อาจสั้นไปหน่อยนะครับต้องขออภัยด้วยในขณะนี้ไรท์ขออนุญาติเพิ่มตัวละครพ่อแม่ของโชอิจิหน่อยนะครับ
นารุเสะ ฮิราโตะ
อายุ:37
นิสัย:เย็นชา หน้าตาย
อัตลักษณ์:void
ความสามารถ:ควบคุมมิติ เวลา
พ่อของโชอิจิเป็นคนที่ไล่โชอิจิอออกจากบ้านต่อมาพึ่งสำนึกผิดเลยออกตามหาโชอิจิ
"พ่อผิดไปแล้ว"
"ต้องให้ย้ำอีกกี่ครั้ง แกไม่ใช่พ่อฉัน!!!!"โชอิจิ
นารุเสะ มิกะ
อายุ:34
อัตลักษณ์:corruption
ความสามารถ:เปลี่ยนร่างกายตัวเองเป็นจิตแล้วเข้าสิง
แม่ของโชอิจิผู้รักลูกมากปัจจุบันนอนป่วยเป็นใครเนื่องจากอาการทางจิตใจที่ถูกลูกปฏิเสธตัวตนของเธอไป
"แม่ขอโทษ"
"อย่ามาเรียกตัวเองว่าแม่เวลาคุยกับฉันเพราะฉันไม่ใช่ลูกแก"โชอิจิ
เอาล่ะครับตอนนี้ไรท์ทำเสร็จแล้วต่อไปไรท์มีเซอร์ไพรส์ด้วยเลื่อนลงมาเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เลื่อนมาอีก
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ขอให้อร่อย555+
ความคิดเห็น