-- it's a secret --

ลำดับตอนที่ #6 : reminiscing

' Yuèying | 901 yrs. '

  

Looking back, suddenly turned around on the bluestone steps

It is still at the waterside, where the beautiful pavilion is

Looking back, the grace of the lotus was painted in vemillion

Years have passed, vraguely remember the melody, the moment I danced for you

APPLICATION

" ต้องการสิ่งใดฤาคะ ? หากทำได้เราก็จักช่วยจัดหามาให้ "

บทบาท : สภานักเรียน ( เลขาฯ )

ชื่อ(เก่า) : เหรินหยางเฟิ่ง | RénYángfèng  ( หยางเฟิ่ง | Yángfèng )

ชื่อใหม่ : เยว่อิง | Yuèying

ความหมายชื่อ : 

  — เยว่อิง : จันทร์กระจ่าง

  — หยางเฟิ่ง : หงส์สุริยา

ชื่อเล่น :

   — เยว่อิง | YuèYing

   — เยว่เยว่ | YuèYuè ; หากไม่สนิทใจจริงอย่าริหาญกล้าเรียกเยว่อิงเช่นนี้ มีเพียงคนที่หล่อนออกปากอณุญาตเท่านั้นจึงจะเรียกได้ ( แต่ก็มีน้อยคนเหลือเกิน.. )

อายุ( ก่อนตาย ) : 901 ปี ( แต่กน้าตาดูแล้วราว 18 - 19 ปี )

เผ่าพันธุ์​ : ปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง ( จีน )

ความสามารถ​ของเผ่าพันธุ์​ : มีความสามารถในการแปลงกายเปลี่ยนรูปลักษณ์ เชี่ยวชาญมนต์และมายาลวงตา มีสเน่ห์แปลกประหลาด และยังแข็งแกร่งผิดมนุษย์

ปี : 3

คณะที่จะเลือก : คณะสนับสนุน

วิชาที่สอน : —

ส่วนสูง​/น้ำหนัก : 160 cm. / 48 kg.

ลักษณะ​ทางกายภาพ ​:

   เยว่อิงเป็นหญิงสาวที่ถูกนิยามเอาไว้ว่ามีหน้าตาสะสวยสมศักดิ์ของเผ่าพันธุ์ปีศาจจิ้งจอก เส้นผมสีทองสวยดั่งแสงยามรุ่งอรุณส่องทักทายปล่อยไว้ยาวระกับเอวคอดบาง เส้นผมยาวเป็นลอนคลื่นสวยที่ส่วนปลาย ผิวพรรณขาวผ่องแลดูเนียนนุ่มน่าสัมผัสและทะนุถนอมเอาไว้ จมูกโด่งสวยทรงหยดน้ำ ริมฝีปากเล็กอวบอิ่มแต้มด้วยสีแดงชาดน่าสัมผัส แพขนตางอนยาวตีกรอบล้อมรอบนัยน์ตาสีแดงสดสวยดั่งอัญมณีทับทิมราคาแพง ทรวดทรงองค์เอวงดงามน่ามองสมเป็นหญิงสาว

   เยว่อิงมักแต่งกายด้วยชุดแบบที่ค่อนข้างสุภาพจากแดนจีน แต่ที่เห็นว่าเป็นชุดที่สวมบ่อยที่สุดก็คือชุดกระโปรงแขนยาวกรอมเท้าสีดำและมีด้านนอกที่ดูคล้ายกันกี่เพ้าสีแดงเย็บติดเอาไว้กับตัวชุด บนศีรษะสวมมงกุฎหงส์ ( เฟิ่งกวาน ) สีดำ ใต้กระโปรงที่สวมอยู่เมื่อดึงขึ้นก็จะพบรองเท้ารัดข้อส้นเตี้ยสีดำ

ประวัติ​(ก่อนตาย)​ : 

『 จะยุคสมัยใดมนุษย์ก็หวาดกลัวสิ่งที่ตนไม่รู้จักเสมอ.. มันไม่ใช่การกล่าวเกินจริงหรอกค่ะ 』

   เยว่อิงคือทายาทของปีศาจจิ้งจอก การใช้ชีวิตอาศัยอยู่ในยุคสมัยก่อนนั้นไม่ง่าย ทั้งต้องคอยหลบหนีระวังไม่ให้ตนถูกมนุษย์จับได้ว่าตนเป็นปีศาจ ระแวงว่าวันหนึ่งตนอาจจะถูกพวกเซียนกำจัด.. เยว่อิงใช้ชีวิตอยู่กับความหวาดระแวงพวกนั้นมาตลอด และแม้ครอบครัวของเธอจะล้วนแต่เป็นปีศาจจิ้งจอก แต่กระนั้นก็ไม่ใช่ปีศาจทุกตนที่คิดร้ายหวังทำลายมนุษย์ .. อย่างน้อยๆก็ที่ครอบครัวของเธอ เยว่อิงเคยใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขจนเธอเสียครอบครัวไปในครั้งที่ยังเป็นเพียงเด็กสาวอายุแค่ 100 ปีเศษๆ เธอหลบหนีเข้าป่าไปหลบซ่อนตัวอยู่นานหลายปีก่อนจะกลับออกมาใช้ชีวิตปะปนกับมนุษย์ในรูปลักษณ์ใหม่ แต่ชีวิตของเธอมันก็ไม่ได้สงบสุขนัก --

-- ด้วยเสน่ห์แปลกประหลาดที่ติดตัวเหล่าปีศาจจิ้งจอกมาแต่ไหนแต่ไร เยว่อิงจึงถูกฉุดลากเข้าไปชุบเลี้ยงในสำนักโคมเขียวแห่งหนึ่ง แม้จะมีฤทธิพอขัดขืนแต่เยว่อิงกลับไม่ทำร้ายพวกเขาและทนเป็นผู้ถูกกระทำอยู่เช่นนั้นนานหลายปี จนวันหนึ่งก็เกิดทนไม่ไหวเข้า แปลงกายเป็นจิ้งจอกตัวใหญ่พลั้งมือทำแม่เล้าเจ้าของหอแห่งนั้นบาดเจ็บแล้วหลบหนีออกมา กลับไปหลบซ่อนตัวอยู่ในป่าตามเดิมด้วยความรู้สึกหวาดระแวงที่อยู่ในตัว และเธอก็ใช้ชีวิตโดยการหลบซ่อนอยู่ในป่าเช่นนั้นเป็นเวลานานจนอายุเหยียบ 900 ปี เยว่อิงอาศัยอยู่ในกระท่อมกลางป่าลึกตามลำพังไร้ญาติมิตร .. แต่วันหนึ่งก็มีหญิงสาวคนนึงหลงเข้ามาในป่า เยว่อิงช่วยเธอเอาไว้เพราะไม่อยากให้หล่อนเป็นอะไรไป หญิงสาวคนนั้นอาศัยอยู่กับเยว่อิงซักพักหนึ่ง สำหรับเยว่อิง — เธอเป็นเหมือนน้องสาว

แต่ท้ายสุดแล้วมนุษย์ก็ยังคงหวาดกลัวในสิ่งที่ตนไม่รู้จัก .. เมื่อนางได้รู้ความจริงที่ว่าเยว่อิงนั้นเป็นปีศาจจิ้งจอก นางก็กรีดร้องและวิ่งหนีออกมาด้วยความหวาดกลัว ราวกับความดีที่เคยทำมานั้นไร้ค่า - เยว่อิงวิ่งไล่ตามหมายจะอธิบายให้หล่อนฟัง วิ่งไล่ตามไปจนถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่มีเซียนผู้เชี่ยวชาญวิชาอาคม.. และสุดท้ายแล้วเยว่อิงก็ถูกสังหารลงภายในคืนนั้น

ลูกธนูถูกยิงจากคันศรปักเข้ากลางอก ร่างกายแสบร้อนราวถูกแผดเผา หยาดเลือดไหลชุ่มอกก่อนเปลือกตาจะปิดลง ความโศกเศร้าและผิดหวังทาโถมเข้ามาไม่มีหยุด

『 ไหนเจ้าบอกว่า — เราเป็นเหมือนพี่สาวของเจ้าไม่ใช่หรือ.. ? 』

『 แล้วเหตุใด .. เจ้าจึงทำเช่นนี้กับเราล่ะ — เสี่ยวอ้าย .. ? 』

— รำพันก่อนสิ้นใจ

นิสัย : 

— that one person who gave you a warmest hug

     เยว่อิงเป็นหญิงสาวที่มีบรรยากาศดูพิศวงและนุ่มนวลเหมือนแสงจันทร์อ่อนๆอยู่รอบตัว บนใบหน้าของเธอมักปรากฎรอยยิ้มบางๆตามมารยาทที่พึงมีปรากฎให้เห็นอยู่เสมอ แม้จะมีรอยยิ้มให้เห็นตลอดเวลาแต่ว่าเยว่อิงก็ไม่ใช่คนที่อัธยาศัยดีอะไรเพียงนั้น .. ก็แค่ยังพอเข้าวัดเข้าวาคุยกับคนอื่นได้ - ในวงสนทนาเยว่อิงนั้นเป็นผู้ฟังที่ดีมากกว่าจะเป็นฝ่ายออกปากพูด แต่หากใครถามหาความเห็นอะไรจากเธอที่ฟังอยู่ เธอก็ไม่รังเกียจที่จะพูดออกไป .. นอกจากนี้ยังเป็นที่ปรึกษาเรื่องต่างๆให้ผู้อื่นได้อย่างดี แม้หลายๆครั้งจะไม่ได้ใช้คำพูดในการปลอบประโลมมากนั้น แต่ดวงตากับรอยยิ้มนุ่มนวลของเยว่อิงก็คือสิ่งที่ช่วยผ่อนคลายความหนักอกหนักใจได้

     เยว่อิงเป็นหญิงสาวที่ถูกอบรมกิริยามารยาทมาเป็นอย่างดีจากการที่เคยถูกนำไปอบรมชุบเลี้ยงในหอนางโลมที่ย่านโคมเขียว เวลากระทำอะไรต่างๆก็ล้วนดูนุ่มนวลน่าดูแลไปเสียหมด ( ทั้งที่ความจริงแล้วปีศาจจิ้งจอกเฉกเช่นเธอก็ไม่ได้อ่อนแออะไรเลย ) .. เยว่อิงเป็นคนที่ค่อนข้างใจดี ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองมากนักและโอนอ่อนตามอะไรง่ายหากเรื่องนั้นมีมูลเหตุและความเป็นไปได้มากพอ ถูกลูกอ้อนเข้านิดหน่อยจากทำผิดก็ยอมโอนอ่อนผ่อนปรนให้ แล้วพอโดนดุเรื่องที่ว่าใจดีเกินไปก็จะหงอและขอโทษขอโพยโดยไร้ข้อแก้ตัว — ความใจดีก็เป็นเหมือนดาบสองคมนั่นแหละ..

     กระนั้นแม้ว่าจะใจดี แต่หากใครก็ตามที่ทำให้เยว่อิงเจ็บขึ้นมาครั้งหนึ่ง .. ก็ไม่ใช่ว่าเยว่อิงจะปฏิบัติตัวแย่ๆด้วยเพียงแต่หากอยู่ด้วยกันหรือมีปฏิสัมพันธ์กันเมื่อไหร่ ก็จะเห็นได้ว่าเยว่อิงแสดงท่าทีหวาดระแวงและไม่ไว้วางใจออกมาอย่างชัดเจน ( มากกว่าตอนยังเป็นคนแปลกหน้ากันเสียอีก ) เยว่อิงเป็นคนที่มีความอดทนอดกลั้นต่อความรู้สึกโกรธสูง น้อยครั้งมากที่จะระเบิดอารมณ์ออกมา ( ตัวอย่างเช่นเหตุการณ์หลบหนีจากย่านโคมเขียว ) แต่เมื่อใดที่ปะทุแล้วก็น่ากลัวไม่แพ้ใคร .. แม้สุดท้ายแล้วพอสงบลงจะกลับมาหงอแล้วไปไล่ขอโทษขอโพยทุกคนที่เธออาจจะพาลใส่ไปตอนโกรธ — แต่แม้จะมีความอดทนสูง เยว่อิงก็เก็บอารมณ์ไม่ค่อยเก่งนักเพราะอารมณ์ของเธอมักส่อออกมาผ่านแววตาเสียจนหมด อย่างหากกำลังรู้สึกเศร้าดวงตาก็จะหมองหม่นอย่างเห็นได้ชัด .. พยายามจะปากแข็งแต่ก็ไม่สำเร็จนั่นแหละ

     — จากนี้ก็จะว่าด้วยรายละเอียดนิสัยยิบย่อย.. เยว่อิงเป็นผู้หญิงช่างสังเกตุโดยเฉพาะกับเรื่องของคนรอบตัวว่าพวกเขาชอบหรือไม่ชอบอะไร ( เธอก็แค่ไม่อยากทำตัวให้พวกเขาไม่ชอบใจน่ะ ) เธอออกจะเป็นแม่ศรีเรือนคนหนึ่งเลยทีเดียว ( หากเห็นที่ไหนรกๆก็ไม่รังเกียจที่จะเาชสนอตัวทำความสะอาดให้ ) เป็นคนมีความรับผิดชอบ ได้รับมอบหมายอะไรมาก็ยินดีที่จะทำให้เสร็จโดนไม่มีอิดออด ( แม้จะเหนื่อยจนสายตัวแทบขาด ) และสุดท้ายคือเยว่อิงไม่ค่อยการแตะต้องเนื้อตัวกันโดยไม่มีบอกกล่าวเท่าไหร่

ลักษณะ​การพูด :

ด้วยอายุที่ยืนนานถึง 900 ปี เยว่อิงจึงติดการใช้ศัพท์แบบเก่าๆ แต่เจ้าตัวก็พยายามจะไม่ให้มันฟังดูโบราณมากเกินไปอยู่.. เธอมักเรียกแทนตัวเองว่า ' เรา ' และเรียกแทนผู้อื่นว่า ' ท่าน ' ไม่ว่าจะกับใครก็ตาม เว้นแต่กับเหล่าเด็กๆตัวน้อยที่จะเรียกว่า ' พ่อหนู - แม่หนู ' หรือผู้ที่มียศตำแหน่ง.. อย่างประธานสภา เยว่อิงก็จะเรียกเขาหรือเธอว่า ' ท่านประธาน ' เว้นแต่เจ้าตัวจะอยากให้เธอเรียกอย่างอื่น .. ไม่ว่าพูดกัยใครก็จะมีหางเสียง ' คะ - ค่ะ ' ลงท้ายอยู่เสมอ — แต่ในกรณีพิเศษที่นานๆทีจะมีมาให้ได้ยิน เยว่อิงจะเรียกแทนมาสเตอร์ว่า ' นายท่าน ' เพราะคุ้นปากมากกว่า และเวลาใช้เสียงสอง ( ที่ไม่เคยจะหลุดออกมา ) จะแทนตัวว่า ' เยว่เยว่ ' ( cv : Red Lotus )

— " ความใจดีเป็นดาบสองคมงั้นฤาคะ ? ค่ะ -- ก็จริงอย่างที่ท่านว่า.. ฮ่ะๆ "

— " เอ่อ.. อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านประธาน — อย่าโหมงานหนักจนเกินไปนะคะ ;; "

— " ข - ขอโทษค่ะ.. เรา -- เราผิดเองที่.. "

— " ย.. เยว่เยว่ขอร้องนะคะ ! แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว -- "

สเปค : ผู้ชายที่มีบุคลิกค่อนข้างจะตรงข้ามกับเธอ — เป็นคนที่มีความมั่นใจ เป็นผู้นำคนอื่นได้ .. แต่อย่างน้อยขอแค่ความรู้สึกสื่อถึงกัน เข้าใจกันก็พอแล้ว

ชอบ :

  — พระจันทร์ ; อาจด้วยเพราะธรรมชาติของปีศาจ .. ? เยว่อิงชอบพระจันทร์มากกว่าพระอาทิตย์ แสงของพระจันทร์นั้นนุ่มนวลสบายตากว่าพระอาทิตย์ และให้ความรู้สึกสงบใจยามทอดสายตาจ้องมอง

  — ชาจีน ; อันที่จริงจะชาประเภทไหนเธอก็ไม่เกี่ยง แต่คุ้นเคยกับการชงชาจีนมากที่สุด.. กลิ่นหอมอ่อนๆกับชาร้อนช่วยทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายและคลายอาการอ่อนล้า กับความเกร็งเครียดที่สะสมมาตลอดวันของเธอได้

  — กู่เจิง ; ครั้นเมื่อเคยอยู่ที่สำนักโคมเขียวเธอเคยฝึกปรนฝีมือศิลปะแขนงต่างๆอยู่ การเล่นดนตรีก็เป็นหนึ่งในนั้น.. และกู่เจิงก็เป็นเครื่องดนตรีที่จับใจเธอมากที่สุด การได้ใช้ปลายนิ้วดีดไปตามเส้นสายบนเครื่องดนตรีก่อกำเนิดเสียงไพเราะทำให้เธอมีความสุข

  — ดอกสือซว่าน ( พลับพลังแมงมุมแดง ) ; แม้ใครจะบอกว่าความหมายของมันไม่ดีแต่สำหรับหญิงสาวอย่างเยว่อิง มันออกจะสวยงามและดูโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์

  — เต้าหู้ทอด ; ก็มัน.. อร่อยนี่น่า ! -- ที่เขาว่าจิ้งจอกกับเต้าหู้ทอดเป็นของคู่กันก็คงจะจริง ถ้าให้เลือกระหว่างพวกเนื้อกับเต้าหู้ .. เธอก็จะเลือกเต้าหู้นั่นแหละ ถ้ามีใครเอาเต้าหู้ทอดมาล่อจากที่ปกติเป็นคนโอนอ่อนผ่อนปรนง่ายอยู่แล้วก็แทบจะยอมตกลงง่ายๆเลย

ไม่ชอบ : 

  — การถูกแตะตัวโดยไม่มีการบอกกล่าว ; ผลพวงจากการเคยอาศัยอยู่ในหอนางโลม .. มันทำให้เยว่อิงรู้สึกระแวงและรู้สึกแย่มากๆเพราะเธอเองก็ถูกกระทำอะไรเอาไว้เยอะ ถ้ามาจับตัวเธอโดยไม่ส่งสัญญาณเตือนก่อนก็อาจะถูกปัดมือแล้วโดนมองด้วยสายตาหวาดระแวงได้

  — ฤดูร้อน ; มันทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายเนื้อตัวนัก เหงื่อออกก็เยอะร่างกายเหนียวเหนอะหนะไปหมด พอฤดูร้อนทีไรก็ดูขี้เกียจมากกว่าปกติขึ้นมา

  — อาหารรสจัด ; เยว่อิงเป็นพวกลิ้นแมว อาหารอะไรที่มีรสชาติจัดจ้านเกินไปก็ทำให้เธอทำหน้าเหยเกได้แล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับอาหารรสเผ็ด ถ้าเผ็ดเกินไปก็ทำเธอน้ำตาเล็ดแล้ว ถ้าโดนแกล้งด้วยการหลอกให้กินเยว่อิงจะโกรธมากๆ

เกลียด : 

  — การหักหลัง ; เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอในอดีตไม่ใช่เรื่องตลก แม้เธอจะไม่ได้รู้สึกโกรธเสี่ยวอ้ายที่ทำแบบนั้นกับเธอแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันทำให้เธอหวาดระแวง และเกลียดการหักหลังที่สุด

  — การถูกฉุดกระชาก ; อีกหนึ่งความทรงจำเลวร้ายจากสำนักโคมเขียวที่จะฝังใจเธอไปตราบนานเท่านาน -- เยว่อิงถูกกระทำมาเยอะและการถูกใช้ความรุนแรงด้วยก็เป็นหนึ่งในนั้น ถ้าทำเช่นนี้กับเธอก็ระวังๆเอาไว้ว่าอาจจะมองหน้ากันไม่ติดไปซักพักหนึ่งเพราะความกลัวของเยว่อิง

แพ้ : —​

งานอดิเรก​ : เล่นกู่เจิง , ชงชา

ชมรม : สภานักเรียนสถาบันอาแจ็กซ์

ความสามารถ​พิเศษ​ :

  — เล่นดนตรี ( กู่เจิง )

  — ทำอาหาร

  — เก่งงานฝีมือเย็บปักถักร้อย

พลังพิเศษ​ :

  — แปลงกายกลายเป็นจิ้งจอกสีเก้าหางสีทองตัวใหญ่ โดดเด่นทั้งในด้านพลังมนต์มายาและพละกำลังที่ยิ่งถูกเสริมให้แกร่งมากยิ่งกว่าก่อนหน้านี้ แต่ถึงแม้จะแข็งแกร่งแต่สัญชาตญาณกลับถูกแทนที่ด้วยสัญชาตญาณของสัตว์ป่า ( จิ้งจอก ) ชอบลงมือแบบฉายเดี่ยวและมีความดุร้ายอยู่พอตัว .. จะมีที่เชื่องๆกับบางคนแต่นอกจากมาสเตอร์แล้วก็คิดไม่ค่อยออกว่าในร่างจิ้งจอกยักษ์ เยว่อิงจะเชื่องกับใครอีก

อาวุธ​ : พัดเหล็ก ; พัดสีโทนขาว - น้ำเงินที่ในยามปกติก็เอาไว้ใช้เป็นพัดธรรมดา แต่โครงที่ถูกซ่อนไว้ด้านหลังพัดเป็นโครงที่ทำมาจากเหล็กและมีปลายเหล็กแหลมคมจนสามารถทำอันตรายให้เกิดอาการบาดเจ็บได้

ความสามารถ​ของอาวุธ​ : ขึ้นชื่อว่าพัดอย่างไรก็ต้องมีพลังอำนาจเกี่ยวข้องกับวายุ .. นอกจากจะสามารถใช้ในการต่อสู้ได้ เพียงแค่ตั้งสมาธิดีๆแล้วออกแรงพัดออกไปก็สามารถก่อให้เกิดลมกรรโชกระลอกใหญ่ พัดคู่ต่อสู้ให้กระเด็นออกห่างไปได้

สัตว์เลี้ยง​ : —

เพิ่มเติม :

  — บางครั้งบางคราวในฤดูหนาว หากเปิดเข้าไปในที่พักของเยว่อิง.. ก็มีความเป็นไปได้ที่ว่าจะเจอจิ้งจอกสีทองขนาดเล็กนอนขดเป็นก้อนขนกลมๆอยู่ในห้อง ( เยว่อิงเองไม่ใช่ใครอื่น แต่อยู่ในร่างจิ้งจอกธรรมดาไม่ใช่จิ้งจอกเก้าหาง )

  — เยว่อิงมักยิ้มเจื่อนๆเวลาเห็นคู่รักที่มีความสุข มันทำให้เธอรู้สึกว่าอิจฉา.. เพราะอดีตในหอนางโลม ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองอาจจะไม่มีโอกาสได้รับความรักแบบนั้น ใครกันจะมาชอบผู้หญิงที่มีตราบาปติดตัวอย่างเธอ ?

  — ความรู้สึกที่เธอมีให้เสี่ยวอ้ายคือความผิดหวัง .. ผิดหวังที่เสี่ยวอ้ายไม่เชื่อใจเธอ หากได้เจอกันอีกก็คงดีแต่ว่าไม่เจอกันอีกเลยก็จะดีกว่า

  — เธอชอบชื่อเยว่อิงมากกว่าชื่อหยางเฟิ่งนะ เพราะว่าพระจันทร์ฟังดูจะเหมาะกับเธอมากกว่าพระอาทิตย์

———————————————————————————————————

— หยางเฟิ่ง ( เยว่อิง ) และ เหมยอ้าย ( เสี่ยวอ้าย ) —

" เสี่ยวอ้าย.. นางเป็นเด็กดีนะคะ.. เราเกลียดนางมิลงหรอก "

" แต่เราก็คงให้อภัยนางไม่ได้ — ..เราผิดหวังที่นางไม่เชื่อใจเรา ทั้งที่เราทำดีกับนางถึงเพียงนั้น "

======================

1.สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าท่านทีนามว่าอะไรงั้นหรอคะ? 

: " .. เยว่อิงค่ะ .. " เยว่อิงว่าขณะที่รอยยิ้มบางเบาบนริมฝีปากยังไม่เลือนหาย เปลือกตาคลี่ลงรับกับยิ้มโอนอ่อน ศีรษะที่คลุมด้วยเส้นผมสีทองโคลงไปด้านข้างเล็กน้อย

2.เป็นนามที่ไพเราะดีนะคะ... ว่างั้นไหม? 

: " ท่าน - คิดเช่นนั้นหรือคะ .. ? " ก็จะไม่ปฏิเสธที่ว่าเธอก็รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน .. นายท่านผู้นั้นมีรสนิยมในการตั้งชื่อที่ดี -- อย่างน้อยๆก็สำหรับเธอ

3.แล้วท่านคิดยังไงเกี่ยวกับสถาบันอา แจ็กซ์​นี้ละคะ? 

: " คะ ? ก็ -- " เยว่อิงเว้นช่วงยาว ดวงตากลอกมองด้านข้างเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าจะถูกถามคำถามเช่นนี้

  " ก - ก็ .. น่าจะเป็นที่ที่ดี แล้วก็.. ดูน่าสนใจ -- ล่ะมั้งคะ ? "

4.เป็นคำตอบที่น่าสนใจดีนะคะ อยากคุยด้วยอีกแต่เวลาคงหมดแล้วลาะค่ะ

: " ท่านคิดเช่นนั้นหรือคะ ? " อีกครั้งที่เยว่อิงเอ่ยตอบกลับด้วยคำถาม เธอจ้องมองร่างของคู่สนทนา นัยน์ตาสีเม็ดทับทิมแฝงประกายแสงความไม่เข้าใจนัก

5.ขอให้โชคดีจงสถิตอยู่แก่ท่านเสมอนะคะ :)​//โค้ง

: " ขอบคุณท่านมากนะคะ ที่อุตส่าห์สละเวลามาพูดคุยกับเรา " ศีรษะก้มค้อมลงตามมารยาทตอบกลับคู่สนทนาไปด้วยท่าทีนอบน้อม

====================

Talk with LIFEME.! 

สวัสดีค่ะ! ลีฟมือเองค่ะ! ผู้ปกครองของเด็กท่านนี้มีนามว่าอะไรหรอคะ? 

: ลูมินัสรีนค่ะ ! แต่ว่าเรียกแค่รีนก็พอค่ะ ///

ก่อนอื่นเลยเราต้องขอขอบคุณ​ที่ท่านเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในนิยายของเรานะคะ ขอบคุณ​มากๆเลยค่ะ! 

: ค่า ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกค่ะ แฮะๆ

และอย่างที่รู้ๆกันอยู่ว่านิยานเรื่องนี้ค่อนข้างอบอวลไปด้วยมิตรภาพ​และความรักจะว่าไหมคะ ถ้ามันถึงเนื้อถึงตัวจนเกินงาม.///. 

: ไม่ว่าค่ะไม่ว่าาา เล่นกับสาวกระต่ายในคราบจิ้งจอก ( ? ) ได้ตามสบายเลยค่ะ ฟฟฟฟ

อยากให้คู่ของน้องเป็น NL หรือ LGBT หรอคะ? แต่ก็เป็นยูริอาจจะไม่ค่อยช่ำเท่าไรนะคะ

: รีนสนใจ NL มากกว่าน่ะค่ะเพื่อจะได้เล่นกับประวัติของเยว่อิงที่เคยอยู่ในหอนางโลมมาด้วย แบบว่าจะได้ยังรู้ว่าโลกนี้ก็ยังมีคนดีๆที่จริงใจอยู่ แค่ก ---

เรายังไม่ได้คิดเลยว่าจะมีฉากการตายเกิดขึ้น ฉะนั้นผู้​ปกรองจะรับได้ไหมคะ ถ้าน้องตายจริงๆ

: อาจจะแอบจุ๊งๆนิดหน่อย แต่ก็ไม่เป็นอะไรค่ะ ! ถือซะว่าให้คนแก่อายุ 900 ได้พัก -- // โดนพิเยว่ตะกุย

สุดท้ายแล้วก็ขอให้ท่านผู้ปกครองมีความสุขและมีวันที่ดีนะคะ! บ๊ายบายค่า~

: ค่า รีนก็หวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดีของคุณลีฟมีเหมือนกันนะคะ <3 !

Puff Pastry