[Vmin BTS] Lottery จีมินขายหวย

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5

“อ อืม...” จีมินที่นอนอยู่ในรถค่อยๆลืมตาตื่นเห็นแทฮยองหยุดรถและกำลังมองไปยังบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง

“ถึงแล้วหรอ?”  จีมินถาม

“อ่อ ยังหรอก นอนต่อเถอะถ้าถึงเดี๋ยวกูปลุกเอง” ว่าแล้วแทฮยองก็ขับรถออกไปแต่ก็ยังไม่วายหันกลับไปมองยังบ้านหลังนั้น บ้านที่เขาคุ้นเคย

.

.

.

“จีมิน ถึงแล้ว” แทฮยองเขย่าร่างเล็กให้ตื่นขึ้น ขี้เซาจริงให้ตายเถอะ 

“โอ้ โห~” 

       จีมินค่อยๆเดินออกมาจากในรถพลางอ้าปากค้างเมื่อเห็นบ้านหลังใหญ่ดั่งคฤหาสน์อยู่ตรงหน้า เขาไม่คิดไม่ฝันว่าเด็กที่ไม่เคยมีอะไรเลยจะได้อะไรแบบนี้

“อึ้งเสร็จยัง เข้าไปดูในบ้านมั้ย” แทฮยองถาม 

“ไปๆ”

       ไม่ทันไรคนตัวเล็กก็วิ่งดุ้กดิ้กเข้าไปในบ้านแล้ว ทำเอาแทฮยองหลุดขำให้กับความน่ารักของจีมิน ทำตัวน่ารักเหมือนเด็กก็เป็นนี่หว่า

       แทฮยองเดินเข้าบ้านตามหลัง จีมินก็ยังไม่วายหายตื่นเต้นสักที เดินดูนู่นดูนี่ไปทั่ว อยู่ด้วยกันสักพักหายตัวไปไหนอีกแล้วก็ไม่รู้ ซนจริงเล๊ยไอ้เตี้ย ไอ้ดื้อ!

 

ฟุบ~

“ฮ๊าาา เหนื่อยจัง” จีมินเอนตัวลงบนโซฟาเวอร์ซาเช่นุ่มๆหลังจากที่ทัวร์รอบบ้านและจัดข้าวของจนเสร็จ

“นี่คือเหตุผลที่มึงหายไปหลายวันใช่มั้ย?” จีมินหันไปถามแทฮยอง

“อื้ม กูกะจะเซอร์ไพรซ์มึงแหละ แต่กูก็ไม่นึกว่าระหว่างที่กูหายไปมึงต้องเจออะไรบ้าง”

“.....”

“มึงโกรธกูมั้ยอ่ะ?”

“โกรธ....แต่ตอนนี้กูหายโกรธละ กูรักมึงแทน”

“รักกู?”

“ก ก็...มึงเป็นเพื่อนคนเดียวของกูไง รึมึงไม่รักกูอ่ะ?” จีมินแอบเสียอาการขึ้นมาเล็กน้อย

“ก็ต้องรักดิ มึงทำตัวแปลกๆนะเนี่ย”  

“เอ่อ งั้นกูขอตัวไปเลือกห้องนอนก่อนแล้วกันนะ” ว่าแล้วจีมินก็รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที

.

.

.

       อาหารค่ำสุดหรูที่แทฮยองสั่งมาถูกเขมือบเรียบโดยทั้งสองคน หลังจากกินเสร็จต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัว น้ำอุ่นๆในอ่างจากุชชี่ที่แช่แล้วสบายตัวสุดๆ ทุกๆสิ่งที่พวกเขาได้รับวันนี้เหมือนได้มีชีวิตใหม่เลยล่ะ

ก๊อกๆๆ    แอดดด~ 

       จีมินที่กอดหมอนใบใหญ่เดินเข้ามาในห้องนอนที่ร่างสูงกำลังนอนพิงเตียงอ่านหนังสืออยู่ ทำเอาแทฮยองละสายตาจากหนังสือมามองจีมินด้วยความงุนงง

“กูมานอนด้วย” จีมินหย่อนก้นลงข้างแทฮยอง

“อะไรมึงเนี่ย ห้องมึงก็มี  ไปนอนห้องมึงดิ”

“ก็ตั้งตั้งแต่เด็กกูก็นอนกับมึง พอจะนอนคนเดียวมันนอนไม่หลับอ่ะ ไม่รู้แหละ เหยิบไปๆ” จีมินไม่สนอะไรทั้งนั้น ล้มตัวนอนเบียดแทฮยองจนเกือบตกเตียง

“โอ๊ยยย ไอ้เตี้ย!”

“พูดอะไร? กูไม่ได้ยิน กูหลับแล้ว” ภายใต้ใบหน้าที่หลับใหลแต่ในใจแอบแสยะยิ้ม ร้ายกาจจริงๆ

.

.

.

.

Taehyung Part

       

       ลมหายใจอุ่นๆของคนข้างกายปะทะเข้าตรงซอกคอของแทฮยอง ทำให้เขาค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นและพบเข้ากับร่างเล็กที่นอนซบอยู่ข้างๆและขาที่พาดตัวแทฮยองอยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นใบหน้าของจีมินแบบชัดๆและใกล้แบบนี้ ถ้าไม่ทำไอ้นิสัยกะโลกโฮกฮากนี่นึกว่าเป็นผู้หญิงซะอีกนะเนี่ย นิ้วเรียวค่อยๆจิ้มไปที่แก้มอมชมพูระเรื่อเบาๆ แก้มนุ่มด้วยแฮะ  ฟุดฟิดๆ กลิ่นแชมพูก็หอม 

       แทฮยองค่อยๆจับขาจีมินออกและค่อยๆลุกขึ้นเพื่อไม่อยากให้เจ้าตัวตื่น ลำบากมาด้วยกันตั้งนาน เขาก็อยากจะให้เพื่อนได้สุขสบายอย่างเต็มที่บ้างอ่ะเนอะ

Jimin Part

       ร่างเล็กที่นอนตื่นเต็มอิ่มแล้วได้้เดินลงบรรไดมา กลิ่นกาแฟหอมกลุ่นบวกกับกลิ่นปิ้งขนมปังนำพาให้เขาก้าวเข้าไปในห้องครัว ภาพตรงหน้าคือร่างสูงที่ยังอยู่ในชุดนอนกำลังทาแยมบนขนมปังอย่างปราณีต คนอย่างแทฮยองเวลามาทำอะไรแบบนี้เขาช่างดูมีเสน่ห์จริงๆ

“กลิ่นหอมจัง หิวแล้วเนี่ย” จีมินพูดพร้อมทำจมูกฟุดฟิดน่ารัก

“งั้นก็รีบๆเพราะวันนี้กูจะพามึงไปเปิดหูเปิดตา” แทฮยองยักคิ้วให้จีมินซึ่งทำให้จีมินงุนงงว่าแทฮยองเขาหมายถึงอะไร

        เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จสรรพได้ครู่นึง จีมินได้สังเกตุเห็นแทฮยองทำอะไรกุกกักๆกับเครื่องๆนึงอยู่สักพักแล้วจึงเดินไปดู

“มึงใช้ไม่เป็นแล้วซื้อมาทำไมวะ?” จีมินถามขณะยืนดูแทที่มีอาการเงอะๆงะกับไอ้เครื่องเวรสีเหลี่ยมตรงหน้า(เครื่องล้างจานน่ะ) “มึงใช้เป็น?” แทฮยองหันมาถามจีมิน “หลีกไป มึงนี่ไม่เป็นมวยเลย” จีมินใช้ตีนเขี่ยๆร่างสูงให้ออกไป “อะไรไม่เป็นมวย กูเป็นนะโว้ย” แทฮยองลุกขึ้นตั้งกาด “มึงนี่โง่รึป่าวเนี่ย กูหมายถึงมึงห่วยต่างหากละวะ” “หราาาา ไหนมึงโชว์ความฉลาดของมึงให้ดูหน่อยดิ๊”

จีมินเองก็เริ่มรู้สึกหัวเสียกับไอ้เครื่องเวรตรงหน้าซะแล้ว

“มันใช้ห่ายังไงวะเนี่ยแม่งกดทุกปุ่มและ” จีมินบ่นพึมพำพร้อมเอานิ้วสั้นๆจิ้มๆไปทั่ว “ไง ได้ยังวะไอ้น้อง” แทฮยองเลิกคิ้วถาม “เออ!! มึงก็เทน้ำใส่กะละมังแล้วล้างจานเองแล้วกัน” จีมินลุกขึ้นอย่างหัวเสีย แถมกลับได้ความหน้าแตกมาเพิ่ม ก็ด่าแทฮยองไปซะเยอะหนิ “โถ่ นึกว่าจะเป็นมวย” “หุบปากไปไอ้ดำ!” “กูไม่หุบไอ้เตี้ย แบร่ๆ” “ไอ้ดำ! อะ ไอ้พุงย้อย!” “แบร่ๆ ไอ้เตี้ย ไอ้นิ้วสั้น!” แทฮยองส่ายก้นเยาะเย้ย “ฝากไว้ก่อนเถอะมึง” จีมินชี้หน้าอย่างคาดโทษก่อนจะเดินบิดตูดออกไปอย่างหัวเสีย

แทฮยองดันไปสังเกตเห็นบางสิ่งจนต้องตะโกนบอกจีมินไล่หลัง

“จีมินกูรู้แล้วว่าทำไมมันใช้ไม่ได้ ไอ้เหี้ยปลั๊กไม่ได้เสียบ!”

.

.

.

  แทฮยองและจีมินใช้เวลาในการช้อปปิ้งซื้อของใช้ส่วนตัวด้วยกันทั้งวันก่อนที่ค่ำๆแทฮยองจะพาจีมินไปยังที่ที่นึงด้วยรถสปอร์ตคันหรูซึ่งเรียกสายตาจากสาวๆแถวนั้นได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

หน้าผับชื่อดังแห่งหนึ่ง

“ที่นี่มันอะไรกันวะ?” 

       จีมินที่แต่งแบรนด์เนมทั้งตัวจนหล่อเหลายืนมองสถานที่ที่เต็มไปด้วยแสงสีมากมาย จีมินเขาไม่เคยมา เขาไม่รู้จักสถานที่แบบนี้ ไม่แปลกที่ชายร่างเล็กคนนี้จะดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ

“กูจะพามาเปิดหูเปิดตาไง” ว่าแล้วแทฮยองก็กอดคอจีมินแล้วพาเดินเข้าไป 

Twitter : @Madame_Kim98

                              

                #จีมินขายหวย