(Fic Danganronpa v3) ข้ามิติมาป่วนดันกันรอนปะ v3

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4 : มาช่วยเหล่าตัวละครกันเถอะ!!!

-ณ ที่ที่ไม่มีกล้องวงจรปิด-

มิอง : "เฮ้อ...กว่าจะมาถึงน้า~"

ไรย์มุ : "ที่นี่ที่ไหนหรอคะมิองจัง?"

มิอง : "เดี๋ยวก็รู้ค่ะ^^"

เราพาไรย์มุจังลงไปในหลุมมืดๆที่อยู่แถวนั้น และสิ่งที่เราได้พบก็คือ...!!!

-Raimu Talk-

ไรย์มุ : "อะ...อามามิคุง! เป็นไปได้ไงอ่ะ!"

หลังจากที่มิองจังพาฉันลงมาในหลุมนั้น ฉันก็พบกับอามามิคุงที่นอนหมดติอยู่น่ะสิ! แถมบนหัวยังไม่มีบาดแผลอะไรเลยด้วย!

มิอง : "คงจะสงสัยใช่มั้ยล่ะคะ เดี๋ยวเราจะอธิบายนะคะ ว่าบทบาทในเรื่องที่สำคัญๆ นอกจากการป่วนโลกv3มีอะไรบ้าง!

1. พวกเราจะมีชีวิตในเกมคนละ 2 ชีวิต คือ สามารถตายได้แค่ 1 รอบ แล้วจะไม่ฟื้นอีกเลย 

2. เราสามารถเลือกคนที่อยากช่วยชีวิตได้คนละ 1 ตัวละคร เช่น เราอยากช่วยรันทาโร่คุง ตอนที่เขาถูกฆ่า เราก็จะเปลี่ยนสกิลในเกมเป็นรันทาโร่คุง แล้วไปโดนฆ่าแทน 

3. หลังจากตายพวกเราจะมาเกิดใหม่ที่ห้องของตนเอง ซึ่งศพที่เราตายไปในครั้งที่แล้วก็จะยังอยู่เหมือนเดิม

4. ตัวละครที่เราช่วยไว้ได้ด้วยการไปตายแทน จะซ่อนตัวอยู่ภายในโรงเรียนตรงบริเวณที่ไม่มีกล้องวงวรปิด ซึ่งเราสามารถไปหาพวกเขาได้ แต่ต้องไม่ให้พวกโมโนคุมะ และสึมุกิรู้ตัว

5. พอจบเกมเนื้อเรื่องจะค้างอยู่แบบนั้น แต่เราสามารถแต่งเนื้อให้เป็นตอนจบในแบบของเราเองได้ 

เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ"

ไรย์มุ : "อ๋อ! อย่างนี้นี่เอง! แสดงว่าศพในห้องสมุดนั่นก็คือศพของมิองจังเองหรอ?"

มิอง : "อื้ม! แต่ว่ามันก็มีข้อควรระวังอยู่อีกอย่างหนึ่งนะ"

ไรย์มุ : "อะไรหรอ?"

มิอง : "ถึงจะตายแล้วมาเกิดใหม่ในห้องของพวกเราเอง แต่ความเจ็บปวดก็จะยังคงอยู่ ถ้าทนความเจ็บนั้นไม่ไหวก็อาจถึงตายเลยนะ"

มิองจังพูดด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ไม่ทันขาดคำเธอก็ทรุดลงไปกับพื้น ก่อนจะเอามือกุมหัวตนเองเอาไว้

ไรย์มุ : "มะ...มิองจังทำใจดีๆไว้นะ!"

มิอง : "โอ๊ยเจ็บ...เจ๊มุกี้นี่มือหนักเอาเรื่องจริงๆ ฟาดมาได้ซะเต็มแรง เล่นเอาซะเราตายอนาถคาที่ไปเลยแฮะ โอ๊ย..."

ไรย์มุ : "แล้วความเจ็บปวดมันจะหายไปเมื่อไหร่หรอมิองจัง?"

มิอง : "หลังจบศาลชั้นเรียนน่ะ"

ไรย์มุ : "โห! นานขนาดนั้นเชียว"

ฉันตกใจกับสิ่งที่มิองจังบอก ถ้าฉันช่วยโอมะคุงละก็มีหวังได้นอนอยู่บนเตียงเฉยๆแน่ๆ!!!=[]=

มิอง : "แต่ไรย์มุจังไม่ต้องกังวลไปนะคะ เพราะฉันมีนี่ค่ะ!"

มิองจังชูเข็มฉีดยาอันไหญ่ขึ้นมา

มิอง : "ถ้าฉีดยานี้ความเจ็บจะเบาลงค่ะ^^"

ไรย์มุ : "เข็มใหญ่ไปมั้ยคะนั่น! ขนาดพอๆกันเข็มฉีดยาของม้าเลยนะ!!!=[]="

มิอง : "ต้องอดทนค่ะ ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆหรอกนะ^^"

................................................................................................................................................................

ไร?์มิอง : ตอนนี้สั้นหน่อยนะคะ แต่ก็ฝากเมนต์กันเอาไว้ด้วยล่ะ