[Warehouse] คลังเก็บของของข้า

ลำดับตอนที่ #6 : City of Dream [RP] --- [Event] Let's date on a spacial day that you 'n me not be ourselves

ในเช้าอันสดใสแสนธรรมดาวันหนึ่ง...

ร่างหนึ่งนอนหลับไหลอยู่บนเตียงอย่างสุขสบาย ก่อนจะค่อยบิดขี้เกียจสองสามที่อย่างที่เคยทำประจำ

แล้วลุกขึ้นนั่งรวบรวมสติมึนๆ...เหมือนปกติ

เฟยขมวดคิ้วกับความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นตั้งแต่ตื่นนอน 

ร่างกายที่ดู...ไม่คุ้นเคย..เหมือนไม่ใช่ร่างกายเขา...

ส่วนหน้าอกที่ดู...หนักๆ แปลกๆ ยิ่งพาให้เขาขมวดคิ้วแล้วก้มลงไปมอง

'ไอ้นี่' มันไม่น่าน่ามีอยู่บนร่างกายเขาไม่ใช่เรอะ เขาลองจับๆจิ้มๆซาลาเปาบนร่างกายดูสองสามที...ข ของจริง..

"......"

หลังจากสตั้นไปสิบกว่าวิ เขาก็ลุกพรวดขึ้นจากเตียงจุดมุ่งหมายคือกระจก

พรวด! ตึง!

แต่ยังไม่ททันจะได้ไปถึงไหน เขาก็สะดุดกับผ้าที่ไม่รู้มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงล้มหน้าทิ่มไปซะก่อน

"โอย...อะไรอีกเนี่ย"

เสียงเล็กที่ไม่สูงนักพึมพำ ก่อนที่จะทำตาโตแล้วจับคอตัวเอง ส...เสียงเขา ทำไมเหมือนเสียงผู้หญิง

เขาค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นยืน แต่ความโล่งๆด้านล่างก็ทำให้ต้องก้มลงไปมอง

...ที่พื้นนั่นมันกางเกงที่เขาใส่เมื่อคืน..ทำไมไปอยู่ตรงนั้นได้ แล้วเสื้อนี่อีก...จะตัวใหญ่ไปไหน มันย้วยตอนเขานอนเหรอ

ไม่ใช่แล้วเฟย...ทุกอย่างมันเหมือนเดิมร่างกายนายต่างหากที่ไม่เหมือนเดิม!

หลังจากเจอเรื่องช็อคหลายๆรอบ จนเริ่มตื่นเต็มตา ก็เริ่มทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นช้าๆ

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงเคาะประตูห้องไม่เบานักทำเอาเขาสะดุ้ง ก่อนจะรีบคว้ากางเกงที่พื้นมาสวม

จริงๆนั่นล่ะ ...เขาตัวเล็กลง กางเกงที่เคยใส่พอดีมันถึงได้ลงไปกองแบบนั้นตอนลุก

..ที่จริงต้องบอกว่าไม่ใช่แค่ตัวเล็กลง แต่สภาพเขาตอนนี้คือเป็นผู้หญิงต่างหาก!

เขาจับเอวกางเกงเอาไว้ไม่ให้ร่วงไปกองอีก ก่อนจะเดินไปแง้มประตูห้องดูว่าใครมา

"ค...คุณไอริณ..?!"

เสียงเล็กเรียกคนตรงหน้าด้วยความไม่แน่ใจนัก พอดีกับที่คนตรงหน้าเบิกตามองเข้ามาอย่างอึ้งๆ

ก่อนจะดันประตูออกให้กว้างขึ้นด้วยแรงที่มากกว่า แล้วรีบพาตัวเองเข้ามาก่อนจะปิดประตูเสียงดังปัง

ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ

พวกเขาต่างเอาแต่มองกันและกันด้วยความงุนงงสงสัย

เฟยเวลานี้เป็นหญิงสาวร่างเล็กที่น่าจะตัวพอๆกับไอริณตอนปกติ 

ผิวขาวๆนั่นเดี๋ยวซีดเดี๋ยวแดงชวนให้รู้สึกน่าแกล้ง(?)อย่างบอกไม่ถูก

ส่วนไอริณกลายเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ที่ถึงจะไม่สูงเท่าเฟยตอนปกติ แต่ก็ถือว่าสูงอยู่ 

ผมสีแดงสวยที่เคยยาวบัดนี้กลายเป็นสั้นกุด

หลังปล่อยให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงีบซักพัก ไอริณจึงเป็นฝ่ายถอนหาใจออกมา

"ยังไงก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ...ขอยืมก่อนละกัน"

คนที่ตัวสูงกว่าในเวลานี้ว่าอย่างนั้นก่อนจะเดินไปทางตู้เสื้อผ้า

ก่อนที่แขนเล็กจะคว้าอีกฝ่าไว้แล้วถามเสียงเบา พลางเงยหน้ามองอีกคน

"แล้ว...นัดของพวกเราล่ะครับ.."

"อยู่สภาพนี้นายยังจะไปอีกเหรอ" 

ไอริณถามเสียงอ่อน 

"จะสภาพไหน ถ้าอยู่กับคุณมันโอเคทั้งนั้นแหละครับ"

เฟยเถียงกลับ พลางเงยหน้ามองอีกฝ่าย

"นะครับ...ไอริณ"

"ก็ได้...แต่มีข้อแม้ว่าต้องทำตามที่ฉันบอก...ทุกอย่าง"

คนตัวเล็กฉีกยิ้มกว้างพลางพยักหน้าหงึกหงักอย่างยินดี

ไอริณมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกประหลาด ปกติเฟยก็ดูเหมือนหมาตัวโตๆอยู่หรอก

แต่ตอนนี้พอมองจากมุมที่สูงกว่าแล้วเห็นอีกฝ่ายตัวนิดเดียว ก็รู้สึกน่าเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูก

จนต้องเอื้อมมือไปลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ จนคนตัวเล็กหน้าแดงไปหมด 

แล้วก็เป็นตัวเองด้วยนั่นแหละที่เริ่มหน้าร้อนๆตามอีกฝ่าย

ก่อนจะกระแอมแก้เก้อ แล้วเริ่มบอกกติกา

"เดทของพวกเราจะยังเหมือนเดิม แต่นายต้องแต่งตัวเป็นผู้หญิง ใส่ชุดที่ฉันเลือกให้ออกไป"

"เอ๋...แต่ว่าคุณไอริณครับ..."

"แล้วก็ ห้ามพูดครับ พูดผม ตลอดการเดทนี้ พูดง่ายๆวันนี้นายต้องทำตัวเป็นผู้หญิงตามร่างกายที่เป็นอยู่ตอนนี้"

"ตกลงรึเปล่า"

ไอริณมองหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเฟย แล้วก็ลอบหัวเราะในใจ

เฟยถอนหายใจอย่างยอมจำนน "ก็ได้ครับ..." 

"ก็ได้อะไรนะ.." ไอริณถามย้ำ

"ก็ได้...ค่ะ ผ..ฉันตกลง.."

ไอริณกดยิ้มน้อยๆ ก่อนจะพูดต่อ "งั้นรออยู่นี่ ฉันจะไปเอาชุดมาให้"

เขาว่าอย่างนั้น ก่อนจะสวมเสื้อคลุมของเฟยแล้วก้าวออกจากห้องไป

เฟยถอนหายใจพลางมองสภาพของตัวเองตอนนี้ปลงๆ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำให้สมองโล่งๆ

เดินออกมาก็เจอกับไอริณที่แต่งตัวด้วเสื้อผ้าของเฟยนั่งอยู่บนเตียง

อยู่ๆ เธอก็รู้สึกถึงความร้อนที่ค่อยๆลามจากหูขึ้นมาบนใบหน้า ก็สภาพเธอตอนนี้นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเอง

 คนบนเตียงเหมือนรู้ เลยยื่นส่งเสื้อผ้ามาให้ เธอจึงวิ่งเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำอีกรอบ 

...ปกติไม่เห็นเป็นไร พอเป็นร่างนี้ดันเขินขึ้นมาซะงั้น

เฟยเดินออกมาด้วยสีหน้าซีดๆพลางจับชายกระโปรงที่ยาวคลุมเข่าแน่น

"ค คุณไอริณคะ...ม มันแปลกๆ.."

"หึ...ไม่แปลกหรอกน่า มานี่ เดี๋วมัดผมให้"

เฟยเดินเข้าไปนั่งที่เตียงอย่างว่าง่าย ก่อนที่ไอริณจะเริ่มรวบผมที่ยาวปะบ่านั้นขึ้นเป็นจุกตรงกลางหัว

"น่ารักแล้ว...ปะ"

อีกฝ่ายว่าอย่างนั้น ก่อนจะลุกขึ้นเดินนำเธอออกไป โดไม่ลืมหยิบสะเบียงสำหรับวันนี้ไปด้วย

ตามแผนคือ วันนี้พวกเธอจะเข้าไปปิคนิกริมทะเลสาบกัน คนไม่วุ่นวาพลุกพล่าน

สองขาเรียวพยายามก้าวให้ันคนตัวสูงที่เดินจ้ำนำไป พอตามทันแล้วจึงคว้าหมับเข้าที่มือของอีกฝ่าย ที่หันมาเลิกคิ้วมอง

"คุณเดินไว ผม..เอ่อ ฉันตามไม่ทัน เดินไปแบบนี้ได้มั้ยคะ"

แบบนี้ที่เธอว่าก็คือเดินจับมือกันนั่นเอง คนตัวสูงไม่ได้ว่าอะไรนอกจากเดินต่อไปโดยลดความเร็วลงให้เธอเดินตามได้

ทั้งคู่มาถึงริมทะเลสาบ โชคดีที่วันนี้อากาศดี ลมเย็นๆโชยมาทำให้สดชื่นขึ้น

พวกเธอเลือกนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง แล้วเริ่มต้นกินอาหารที่เตรียมมา

มีทั้งพวกแซนวิซหลากใส้ สลัด ผมไม้ และน้ำดื่ม

"วันนี้ดูพูดน้อยกว่าปกตินะ.." ไอริณที่นั่งเท้าคางมองเธออยู่พูดขึ้น

"มันไม่ชินน่ะค่ะ จริงๆต้องบอกว่าสับสนสุดๆเลย" เธอหัวเราะเบาๆ

"แต่คิดอีกที...ประสบการณ์แบบนี้มันได้หาง่ายๆ เลยคิดว่ามาสนุกกับมันน่าจะดีกว่านะ"

เฟยว่า ก่อนจะหันไปยิ้มจนตาหยีให้แบบที่เจ้าตัวชอบทำ

ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกวนๆ แล้วมองไอริณด้วยสาตาพราว

"คุณไอริณเองก็เถอะ...วันนี้ใจดีกว่าปกตินะคะ หลงเสน่ห์กันเข้าแล้วเหรอคะ"

ไม่ว่าเปล่ายังยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายด้วย 

ถ้าเป็นปกติก็คงโดนผลักออกไปแล้ว แต่พอเป็นตอนนี้เขากลับไม่กล้าซะนี่

ก่อนจะจ้องมองอีกฝ่ายกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้กัน

"ก็ถ้าใช่...จะว่ายังไง"

เขาพูดเสียงเบา ก่อนจะค่อยๆกมือไล้แก้มที่เริ่มขึ้นสีจางๆนั้นอย่างแผ่วเบา

"ก็คงจะทำให้หลงจนไปไหนไม่ได้มั้งคะ...แต่ตัวผมก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะครับ"

ร่างเล็กกว่าว่าอย่างนั้น ทำให้ไอริณเบิกตากว้างก่อนจะหัวเราะเบาๆ

"อะไร กับตัวเองแท้ๆก็ยังจะหวงอีกเหรอ"

"ใช่ครับ...หวงมากด้วย"

เขาว่าอย่างนั้นก่อนจะโน้มคออีกฝ่าลงมา ได้ยินเสียงไอริณพึมพำว่า "ขี้โกง"

ก่อนที่เขาจะไม่เปิดโอเกาสให้เธอได้พูดอีก

ก็ตอนนี้...ใครมันจะมาสนข้อตกลงนั่นกันเล่า!

.....

เฟยสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเคาะประตูหนวกหูหน้าห้อง

เขาสำรวจตามร่างกาตัวเองอย่างรีบเร่ง ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อไม่พบความผิดปกติใดๆ

ก่อนจะรีบก้าวพรวดๆไปที่ประตูที่โดนกระหน่ำเคาะอยู่ตอนนี้

เขาทันเห็นเส้นผมยาวสีแดง ตอนที่กระชากประตูเปิดออก

ก่อนที่ทั้งคู่จะพูดออกมาพร้อมกัน

"เฟย เมื่อคืนฉันฝัน.."

"ไอริณ เมื่อคืนผมฝันครับ..."

#Fin