Just love ...แค่รัก

ลำดับตอนที่ #6 : ผิดที่รัก

ตอนที่ 5 : ผิดที่รัก

"ป๊าม๊า หวัดดีครับ"ผมพูดแล้วยกมือไหว้ห้องนั่งเล่น(?)ตาก็จับจ้องไปที่โต๊ะอาหารว่ามีอะไรเตรียมไว้ให้กินบ้าง เฮ้อ เหนื่อยจริงๆวันนี้

"อ่าๆ ไหว้พระเถอะมึง"

"...!"ผมชงักแล้วหันขวับไปตามเสียงคนตอบที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่อย่างเฉยใจเฉิบแล้วก็อยากจะเอารองเท้าไปฟาดปาก มึงอ่ะพี่กูไม่ใช่พ่อแม่กู ไอ้เฮี่ยไวน์!! คนยิ่งอารมณ์เสียจากไอ้เชี่ยภูมิอยู่! หนังก็ดูไม่ทัน! ฮ่วย!

"ป๊ากะม๊าล่ะ?"ผมถามพลางเดินไปนั่งกินข้าวข้างๆมัน มายเมโลดี้!? ไอ้เฮีย มึงดูมายเมโลดี้หรอ!?

"ไปเยี่ยมตายายที่ต่างจังหวัด"มันตอบแต่ตามันก็ไม่ได้มองทีวีหรอก ตอนนี้แมร่งกำลังก้มหน้าก้มตาตัดเล็บตีนมันอย่างเมามันเลย

เฮ้อ เมื่อวานตอนกลับจากงานแล้วทั้งบ้านเห็นสภาพเดิมของผมนะดีใจกันแทบบ้า แต่ผ่านไปซักพักดันมาคร่ำครวญบอกเสียดายๆลูกสาวเฉยเลย!! คิดแล้วน้อยใจชิบ -3-

"เอ้า! แล้วทำไมตี๋ไม่เห็นรู้ล่ะ!"

"มึงมันลูกนอกคอกไง"มึงซินอกคอก!!

"เชอะ!"ผมหยิบรีโมททีวีมาก่อนจะเปลี่ยนช่องแล้วตักข้าวเข้าปากไปด้วย

"เฮ้ย! มึงจะเปลี่ยนทำไมเนี้ย!?"เฮียไวน์บอก เฮียแมร่งเงยหน้ามาก็แย่งรีโมทไปเปลี่ยนเป็นมายเมโลดี้เลย เอ้าเฮ้ย! กูดูสารคดีหมีขั้วโลกอยู่นะเว้ย!!

"แดกข้าวไปๆ การ์ตูนอ่ะดูแล้วดี มันพัฒนาสมองนะมึงรู้ไหม!"เหมือนจะไม่ใช่ประโยคคำถามหรือบอกเล่า เฮียมันผลักหัวผมก่อนจะก้มลงไปตัดเล็บตีนต่อ ยี๊! ไอ้เฮียแมร่งสกปรกว่ะ จับตีนแล้วยังจะมาจับหัวกูอีก!

"ป๊อปครอนเสร็จแล้ว...มึง..."

"...!?"ผมชงักค้างท่ากำลังตักข้าวเข้าปากเมื่อหันไปมองตามเสียง ให้ตายซิ ไอ้เฮียพาเพื่อนมาบ้านแล้วทำไมไม่บอกกูเลย กูเป็นลูกนอกคอกไปจริงๆแล้วใช่ไหม๊!?

"ยกมานี่ดิ่ ไวน์กำลังหิวเลย ^^"เฮียไวน์มันกวักมือเรียกเพื่อนมันแล้วมีการพูดเรียกแทนตัวเองว่าไวน์ด้วย เหอๆ

"เอ่อ สวัสดีครับ"ตั้งสติได้ผมก็รีบทำหน้าที่เด็กดี ยกมือไหว้พี่เขาตามมารยาทแบบงงๆเลย ใครหว่า? ทำไมกูไม่เคยเห็นหน้า?

"อ่าๆ หวัดดีๆ เราเป็นน้องไอ้ไวน์ใช่ไหม?"พี่เขาถาม โห พี่แมร่งโคตรหล่ออ่ะ ขาวสาส ผมพี่แมร่งรอดปกครองมาได้ไงว่ะทรงเกาหลีมาเอง แต่มารยาทดีแบบนี้ไม่น่ามาคบกะพี่กู ปกติเพื่อนเฮียนิ่แบบหล่อก็จริงแต่เกรียนแถมยังปากหมาสุดๆอ่ะ! (โบ๊ะ!!//โดนเฮียไวน์ตบ)

"ครับๆ แต่หล่อกว่าเยอะ"ผมตอบ

"กวนตีนล่ะมึง ออกไปแดกข้าวหน้าบ้านไปกูจะสวีทกับเมี..!!"


~โบ๊ะ!!~


"เฮ้ย!! ตบไวน์ทำไมอ่ะครับเบส?"เฮียมันลูบหัวปอยๆแล้วทำปากบู่ๆ เหอะ น่ารักตายแหละมึง - -

"ตบให้หุบปากไง กูกับมึงยังไม่ได้เป็นอะไรกันโว้ย!!"พูดจบเพื่อนเฮีย เอ่อ ที่ชื่อเบสมั้ง ก็หน้าแดงผ่ารีบยัดข้าวโพดคั่วเข้าปากเลย เชี่ยไรนิ่ บอกกูหน่อยดิ่ กูจะคิดว่าผัวเมียเล่นกันแล้วนะ

"ฮ่าๆๆ คร้าบๆ ไวน์ขอกินบ้างดิ่ อ้าาา"เฮียไวน์มันอ้าปากค้างไว้รอให้อีกฝ่ายป้อนให้ อีกฝ่ายก็ยึกยักเหมือนจะไม่ป้อนแต่ก็ยอมป้อน เอ่อ เห็นแล้วระคายลูกกะตาว่ะ

"อ้าวเฮ้ย! จะไปไหนว่ะเบียร์!?"มึงห่วงกูก็เป็นด้วยหรอไอ้เฮีย?

"ไปแดกข้าวข้างนอก เห็นแล้วจะอ้วก"จะบ้า จะตายด้วย - -

"หึ ทีมึงกับไอ้ภูมิกูยังไม่ว่าอะไรเลยนะ"

"ตี๋กับไอ้ภูมิ?"มันเกี่ยวอะไรกัน? กูกับมันเป็นแฟนกันทำแบบนั้นไม่เห็นแปลกเลยแต่มึงกับพี่เบสไม่ได้เป็นอะไร... เอ๋!! หรือว่าที่มึงบอกว่าจีบๆอยู่คือไอ้พี่เบสคนเนี้ย!!!

"หึหึ ไปๆ เข้าใจอะไรๆแล้วก็ไป ไป ชิ้วๆ"เฮียมันไล่มือส่งผมแต่ผมนิ่งงจนขาแข็งเลย จะบ้ารึไง! ตกลงเฮียจีบไอ้พี่คนนี่อยู่จริงๆใช่ไหม!?


...กูจะไม่ยอมให้เฮียคบกับผู้ชายหรอกนะ!...


~Rrrrr~
-เหี้_ภูมิ-


" 'โหล!"

(ทักทายแฟนได้เชี่ยมากมึง หงุดหงิดอะไรมาอีกว่ะ?)

"โทรมากวนตีน?"

(โหๆๆ มึงอ่ะ กูคิดถึงหรอกถึงโทรมาอ่า)

"งั้นหายคิดถึงแล้วกูวางนะ..."

(เฮ้ย! เดี๋ยวๆๆ!! มึงเป็นไรเนี้ย? บอกกูดิ่ กูทำไรผิดหรือเปล่า?) มึงไม่ผิดหรอก...


....แต่กูอยากพาลโว้ย!!!...


"เปล่า แค่นี้นะ"ผมกดตัดสายโดยไม่ทันให้อีกฝ่ายได้พูด ตอนนี้อะไรๆมันก็ยังคงไม่สำคัญหรอก ผมต้องรีบไปหาวิธีแยกเฮียกับแฟนมันออกจากกันก่อน

---------------------------------



"..เบียร์.."

"ห้ะ?"ผมหันไปมองไอ้ภูมิที่กำลังนั่งมองผมอยู่ ตั้งแต่เช้าผมยังไม่ได้คุยกับมันเลย

"มีอะไร?"

"กู..ทำอะไรผิดรึเปล่า..."

"เฮ้ย!! ไงพวกมึง ได้ข่าวว่าคบกันแล้ว สายกูบอกว่าเห็นพวกมึงไปเดทกันที่ x street ว่ะ ฮ่าๆๆ"ไอ้กานมันเริงร่าหมุนตัวสิบตลบเดินเข้ามาในห้องเรียน ฟังจากน้ำเสียงที่ดูมีความสุขของมันแล้วอยากลุกขึ้นไปถีบให้หงายหลังจริงๆ

"ข่าวเร็วนะมึง ไอ้ดั้มล่ะ?"ผมถามพลางกวาดตาหาไอ้เพื่อนอีกตัว กระเป๋ามันก็อยู่กับไอ้กานแล้วตัวมันหายไปไหนแล้ว?

"เชี่ยกาน!!! กูจะเอาเลือดหัวมึงออก!!!"ถามหาปุ๊ปมาปั๊ป ตายยากจริงๆ เสียงไอ้ดั้มดังมาแต่ไกลตั้งแต่ยังไม่ทันได้เห็นตัวด้วยซ้ำ เชี่ยกานไปก่อความวุ่นวายอะไรอีกว่ะ - -

"มึงขโมยกระเป๋ากูมาทำไม๊!!!?"ดั้มมันถาม ท่าจะเหนื่อย วิ่งมาไกลซิมึง

"ทำไม? นิ่ตกลงมึงซ่อนจดหมายรักที่คุยกับไอ้เชี่ยนั่นไว้จริงๆใช่ไหม!?"ไอ้กานตอบหน้าตายแล้วขึ้นเสียงถามกลับ ตอนนี้ในห้องยังไม่มีใครมาผมเลยเกรงๆว่าจะมีการตีกันเกิดขึ้นนะ เหอๆ

"มึงจะบ้าหรอกาน ถ้ากูจะคุยกับมันกูจะส่งจดหมายให้ช้าทำห่าอะไร?"

"ใครจะไปรู้ล่ะ มึงอาจจะชอบแบบนี้ก็ได้"

"อย่ามาไร้สาระดิ่!"

"มึงว่ากูหรอ!?"

"แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาค้นกระเป๋ากูล่ะ!?"

"สิทธิ์ในการเป็นแฟนมึงไง!!"

"...!!!?"ผมที่กำลังนั่งฟังพวกมันเถียงกันอย่างเมานถึงกับสะดุดกึกทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น

แฟน!!?


พวกมึงไปคบกันตอนไหน!!?


"เดี๋ยวนะ พวกมึง..คบกัน?"ตอนไหน? ยังไง? ทำไมกูไม่รู้!!

"มึง..ยังไม่รู้หรอ?"ไอ้กานหยุดเถียงกับดั้มแล้วหันมาถามผม ถ้ากูรู้แล้วกูจะถามทำไมว่ะ!

"เออไง! ทำไมกูถึงไม่รู้!"

"กูบอกมึงแล้วนะเบียร์"ผมหันไปมองไอ้ภูมิที่พูดแทรกขึ้นหลังจากเงียบไปนาน หน้ามันนิ่งซ่ะจนผมเดาอารมณ์มันไม่ถูกเลย ผมไม่ชอบเลยจริงๆ มันทำให้ผมเหมือนไม่มีค่าในสายตามัน!

"มึงบอกกูตอนไหน?"

"ตอนที่งานวันเกิดเนมิว ก่อนที่มึงจะคืนร่าง"

"ทำไมกูจำไม่..."


'มึงมาคุยกับกูหน่อยดิ่'

'ห้ะ? อะไรมึงกูก็คุยกับมึงอยู่นี่ไง มึงบ้าป่ะเนี้ย?'

'กูหมายถึงคุย..เรื่องไอ้กานกับไอ้ดั้ม..'

'...'

'ออกไปคุยข้างนอกได้ไหม?'

'อะ อืม'

'ไอ้กานกับไอ้ดั้ม...มันคบกันอยู่'

'...!!!'


'แล้วก็อีกเรื่องหนึ่ง...'

'มึงเป็นเชี่ยไรเนี้ย?'

'กูเองก็ยังไม่แน่ใจเท่าไรกับความรู้สึกของตัวเองนะ แต่...'

'แต่อะไร?'

'แต่กูอยากบอกมึงก่อนว่ากู...ชอบมึง'


"...!!!"เดี๋ยวนะ! จะว่าไป ตอนนั่นไอ้ภูมิมันสารภาพรักกับผมซ่ะก่อนนิ่สมองปลาทองอย่างผมเลยลืมเรื่องก่อนหน้าไปซ่ะสนิทเลย โอ้ย!! คนรอบตัวกูแมร่งทำไมมาชอบเพศเดียวกันหมดเลยว่ะ!!??

"นึกออกแล้วใช่ไหม?"ไอ้กานมันยื่นหน้ามาถามพลางทำตาปริบๆ หึ กูจำได้ก็ไม่ได้แปลว่าพวกมึงจะรอดนะ

"อือ"

"โห กูก็ว่าล่ะ โง่ๆอย่างมึงเคยสนใจเรื่องอื่นบ้างไหม..."

"แต่ไม่ได้แปลว่ากูจะยอมนะ"

"อะ อะไรนะ?"พวกมันหันมามองผม ก็ดี จะได้พูดให้มันจบๆ ถ้าเรียกไอ้เฮียไวน์มาด้วยได้ก็คงดีกว่านี้นะ

"กูไม่เห็นด้วย ผู้ชายกับผู้ชายมันจะรักกันได้ไง? ...พวกมึงเลิกกันเถอะนะกูไม่อยากเห็นพวกมึงโดนต่อต้าน"

"..."มันเงียบไม่พูดอะไรแต่สีหน้าพวกมันดูตกใจมากเลย ผมทำเพื่อพวกมันนะ ถึงสังคมสมัยนี้จะบอกว่ารับเรื่องแบบนี้ได้แต่เอาเข้าจริงมันก็เป็นแค่เรื่องให้ใครเขานินทราว่าร้ายเท่านั้นแหละ

"มึงหมายความว่ายังไงว่ะ?"ไอ้กานมันถาม

"กูบอกให้พวกมึงเลิกกันเถอะ"

"ทำไมว่ะ? กูกับไอ้ดั้มคบกันไม่ได้แต่มึงกับไอ้ภูมิคบกันได้งั้นหรอ?"

"กูก็ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น..."

"มึงเงียบไปเลย!!! มึงมันเห็นแก่ตัว!!!"พูดจบไอ้กานมันก็วิ่งออกไปจากห้องทันที

"..."ผมหันไปมองไอ้ดั้ม มันกำหมัดแน่นไม่แสดงสีหน้าแต่มันเหมือนจะร้องไห้..

"..ไอ้เหี้-.."มันบอกเสียงเรียบก่อนจะวิ่งตามไอ้กานออกไป หึ ผมรู้ ผมรู้น่า คิดว่าผมไม่รู้รึไง


...แต่ยังไง ผมก็ทำเพื่อพวกมัน...


"..เบียร์.."ไอ้ภูมิเรียกผมเบาๆจากด้านหลัง ฟังก็รู้ว่ามันผิดหวังในตัวผม แต่ผมยังยืนยันว่าที่ทำก็เพื่อพวกเรา

"เราเลิกกันเถอะ"

"..!! ..มึงว่าอะไรนะ!?"

"เราเลิกกันเถอะภูมิ"ผมพูดแต่ไม่ได้หันหลังไปมองหน้ามันก่อนจะกลั่นเสียงที่สั่นไว้แล้วพยายามพูดต่อ

"กูรักมึงจริงๆนะภูมิ ...แต่กูไม่อยากให้คนอื่นเอาเราเป็นแบบอย่าง ทั้งไอ้กาน ไอ้ดั้ม แล้วก็เฮียไวน์ พวกนั้นแค่หลงไปตามกระแสนิยม รักแบบนี้มันไม่มั่นคงหรอกมึงก็รู้ ถ้ารอให้ผ่านช่วงนี้ไปพวกนั้นอาจจะ..."

"แล้วมันแปลกตรงไหนว่ะ?"

"..."

"ผู้ชายกับผู้ชายรักกันมันไม่ใช่เรื่องง่ายนะเว้ย! มึงคิดว่าผู้ชายคนอื่นๆเขาแค่เจอกัน เป็นเพื่อนกันแล้วเขาจะรักกันเลยหรอ? ถ้ามันเป็นอย่างนั้นผู้ชายทั้งโลกคงรักกันหมดแล้วล่ะ มึงไม่คิดบ้างหรอว่าความรักมันเกิดได้กับแค่ใครบางคน"

"..."

"สำหรับกูความรักคือมึงนะ มันต้องใช้เวลา กูไม่สนว่ามึงจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง กูรักที่มึงเป็นมึง ไม่ใช่รักที่เป็นมึงเป็นใคร มึงลองกลับไปคิดดูนะเบียร์ แต่ถ้ามึงยังยืนยันในความคิดบ้าๆนั่นอยู่อีก... กูก็จะยอมทำตามที่มึงขอ"ไอ้ภูมิมันพูดก่อนจะเดินผ่านผมออกไปจากห้องโดยไม่มองกลับมาซักนิด

---------------------------------



~ฟรึ่บ!!~


ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงตัวเองทั้งชุดนักเรียน กระเป๋านักเรียนก็ถูกโยนไปทางไหนก็ไม่รู้ ก่อนที่เปลือกตาจะค่อยๆปิดลง


..หลังจากที่เราทะเลาะกัน ทั้งไอ้กาน ไอ้ดั้ม ไอ้ภูมิ จะไอ้เชี่ยตัวไหนแมร่งก็ไม่โผล่มาเข้าเรียนซักคนจนเลิกเรียนผมก็ยังไม่เห็นหัวพวกมันเลย..


'คิดว่ามันผิดหรือเปล่า?'

'...ครับ มันผิด'

'แล้วกลัวไหม?'

'ครับ? ...ก็..ครับ'

'แล้วกลัวอะไรล่ะ?'

'ก็กลัว..'

'เชื่อมั่นในความรักซิ ถ้าเขาเป็นคู่แท้เราจริงๆเขาก็ไม่มีวันทิ้งเราหรอก'


'...อย่าทิ้งกูนะ...'

'หึ มึงคิดหรอว่ากูจะทิ้งมึง?'

'ใครมันจะไปรู้ล่ะ! บางทีในอนาคต...'

'อย่าพูดอีกนะ อย่าพูดอีกว่ากูจะทิ้งมึง มันก็จริงที่ใครมันจะไปรู้ว่าในอนาคตจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่กูขอมึงได้ไหม? ...เชื่อใจกู กูจะไม่ทำให้มึงเสียใจ'

'...อือ กูจะเชื่อใจมึง'


...หึ น่าสมเพชตัวเองจริงๆ ทั้งๆที่บอกเขาว่าจะเชื่อใจแล้วแท้ๆ...

...บางทีตอนนั้นผมอาจจะยังไม่รู้ว่าตัวเองกลัวอะไร แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว ผมรู้แล้วว่าผมกลัวอะไร...ผมกลัวสายตาคนอื่นที่เปลี่ยนให้ผมเป็นปีศาจ เปลี่ยนให้เป็นคนทรยศอย่างที่เป็นตอนนี้ไง...


~ก๊อก ก๊อก~


"..ม๊า.."

"ว่าไงอาตี๋? ^^"ม๊าเปิดประตูเข้ามาแล้วยืนยิ้มอยู่หน้าประตูก่อนจะเดินมานั่งข้างๆผม ผมก็เอนตัวนอนเอาหน้าไปซุกกับแขนของม๊าในใจก็พยายามกลั้นน้ำตา นานแล้วที่ไม่ได้เจอหน้าม๊า ผมไม่อยากให้สบายใจถ้าผมร้องไห้ออกมา

"ม๊ากลับมาตอนไหนอ่ะทำไมไม่เรียกตี๋?"

"ก็เพิ่งกลับมาเมื่อกี้เองแต่คุยกับอาภูมิอยู่ม๊าเลยยังไม่ได้เรียก"ม๊าพูดพลางลูบหัวผมเบาๆ ตัวผมสั่นนิดๆเมื่อได้ยินชื่อมัน

"มัน..คุยอะไรกับม๊าหรอ?"

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก อาภูมิบอกแค่ว่าตี๋กับอากานแล้วก็อาดั้มทะเลาะกัน อาภูมิจะมาง้อแต่ไม่กล้าขึ้นมา เพิ่งกลับบ้านไปเมื่อกี้เองนะ"ม๊าพูดก่อนที่ผมจะขมวดคิ้วนิดๆ ไอ้ภูมิมันก็ไม่ได้ผิดอะไรการที่ผมไปพาลใส่มันแบบนั้น...ถูกแล้วหรอว่ะ?

"ตี๋"

"..ครับ?"

"บอกม๊าได้ไหม?"

"..."ผมเงียบแล้วเลือกที่จะส่ายหน้าแทนคำตอบ ผมยังไม่พร้อมที่จะบอกอะไรทั้งนั้น

"ตากับยายเป็นไงบ้างอ่ะม๊า ฝากอะไรมาให้ตี๋รึเปล่า?"

"อือ ก็สบายดีทั้งคู่นั่นแหละแล้วก็ฝากอะไรมาเยอะเลยนะ จะลงไปดูหน่อยไหม?"ม๊าดันตัวผมให้ลุกขึ้นก่อนจะชี้ลงไปชั้นล่าง

"ไปครับไป"

"งั้นไปอาบน้ำแล้วตามม๊าลงไปล่ะกัน อย่าช้านะ เดี๋ยวเฮียแย่งไปหมด"

"อ้าว เฮียกลับมาแล้วหรอม๊า?"

"อืม กำลังกินข้าวกับป๊าอยู่น่ะ ตี๋ก็รีบไปอาบน้ำเถอะ"ม๊าดันหลังผมแล้วยิ้มให้ก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง ผมก็มองยืนมองจนม๊าเดินลับตาไป


...ผมต้องคุยกับเฮียให้รู้เรื่องหน่อยล่ะ...

---------------------------------


"หวัดดีครับป๊า"ผมยกมือไหว้ป๊าที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นโดยมีม๊าปอกมะม่วงให้กินไม่ขาดปากก่อนที่ผมจะเดินไปที่ห้องครัว

"ไงมึง หง่อยมาเลย ได้ข่าวว่าทะเลาะกับไอ้ภูมิมาหรอว่ะ?"เฮียมันพูดพลางตักนู้นนี่ใส่จานตัวเองแล้วยัดข้าวเข้าปาก

"อือ"ผมตอบแล้วเดินไปตักข้าวมานั่งกินฝั่งตรงข้ามกับเฮียไวน์

"ทะเลาะกันเรื่องไรว่ะ? เพิ่งคบกันนะเว้ย"

"เฮียอยากรู้หรอ?"ผมเงยหน้ามาถามเฮีย เฮียก็พยักหน้าหงึกๆ ถามเองแบบนี้ก็ดีเรื่องจะได้จบๆ

"ตี๋ขอมันเลิก"

"..."

"..."

"ทำไมว่ะ?"

"ก็ไม่ทำไมหรอก ตี่แค่รู้สึกว่าชายกับชาย...มันไม่ควร"

"...มึงคิดได้แค่นั่นหรอตี๋?"

"..."

"กูบอกเลยนะ ถ้ามึงคิดได้แค่นั่นจริงๆ มึงแมร่งไม่ควรมาเป็นน้องกูเลย!!"เฮียไวน์กระแทกช้อนลงบนจานข้าวก่อนจะเดินหายไปที่ชั้นสอง ป๊ากับม๊าก็หันมามองพวกเราแต่ไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองคนแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินไม่ได้เห็นอะไรแล้วหันไปดูทีวีต่อ


...ผมก็ทำถูกแล้วนิ่ ทำไมผมต้องรู้สึกผิดกับพวกมันด้วยว่ะ...