เพียงแค่เธอ

ลำดับตอนที่ #6 : นินจา แฮม ไข่ต้ม

ตอนที่  6  นินจา แฮม  ไข่ต้ม (กันคนได้ดีที่สุด)

                กว่าที่ญาริกาจะนอนหลับตาลงได้ใช้เวลานานจนเกือบเช้าแถมวันนี้ยังต้องตื่นเร็วเพื่อที่จะไปดูพื้นที่การลงอีกเมื่อมาถึงที่สถานทูตเธอแทบไม่อยากเข้ามาอีกเพราะเหตุการณ์เมื่อวานทำให้เธอยังมีความรู้สึกซึมมาถึงตอนนี้แต่เธฮก็พยายามทำตัวปกติที่สุดเพื่อนให้ธนภัทรไม่ต้องเป็นห่วงมากนักในวันนี้เธอคงจะไม่ต้องเจออนุวัติหรอกนะเธอยังไม่พร้อมที่จะเจอเขาตอนนี้ “พี่ภัทรคะเราจะออกจากที่นี่ตอนไหนหรอคะคนพาไปก็มาแล้ว” ด้วยความที่เธออยากจะออกไปจากตรงนี้เลยเร่งให้เขาพาออกไปเร็ว พอออกมาแล้วเธอรู้สึกโล่งใจมากที่จะได้ไม่ต้องเจอแค่คิดถึงมันก็เจ็บแล้วล่ะพื้นที่ที่ไปดูนั้นมีการทำเลที่ดีแถมยังแพงมากอีกด้วยแต่ถ้าลงทุนไปน่าจะคุ้มทุนอยู่ทำให้ธนภัทรนั้นคิดจะตกลงในการทำสัญญาทันทีและเมื่อมีการดูพื้นที่เสร็จแล้วต่อไปก็เป็นเวลาว่างเพราะการเซ็นต์สัญญานั้นต้องทำในวันถัดไป เธออยากไปเที่ยวให้ลืมความเศร้าและธนภัทรก็คงรู้ดีเขาจึงพาเธอไปเที่ยวในที่ต่างๆที่คิดว่ามาเกาหลีแล้วไม่ควรพลาด ย่านช๊อปปิ้งชื่อดังคือสิ่งแรกที่เขาคิดออกและจะพาญาริกาไปเดิน คนส่วนใหญ่ก็พูดกันเสมอว่าการช๊อปปิ้งของผู้หญิงทำให้หายเครียด “พี่พาแยมมาที่นี่เนี่ยนะ ฮ่าๆๆ” เมื่อเธอมายืนอยู่ที่ใจกลางย่านเธอถามขึ้นมาเพราะสำหรับเธอแล้วการพามาซื้อของมันไม่ใช่แนวเธอเท่าไรนัก “อ้าวไม่ชอบหรอไหนผู้หญิงส่วนใหญ่เค้าชอบกันนิ พี่จ่ายเงินให้ด้วยนะจัดเลย”  เธฮได้แต่ขำเมื่อธนภัทรพูดออกมา “พี่ภัทรคะพอดีว่าแยมเป็นผู้หญิงส่วนน้อยค่ะ แล้วถ้าซื้อของเดี๋ยวแยมออกเองได้ เกรงใจพี่ภัทรเปล่าๆ  แต่ไหนๆมาแล้วก็ไปเดินดูก็ได้เนอะเผื่อจะได้ซื้อของไปให้เพื่อนๆซะหน่อย ” ธนภัทรดูหน้าจืดลงไปแต่เขาก็ยังดีใจที่ญาริกายังยิ้มได้บ้าง พอเดินไปได้ไม่นานเข้าร้านรวงต่างๆมันก็อดไม่ได้ที่ญาริกาจะซื้อของไปฝากคนอื่นแต่ก็ไม่มีของชิ้นไหนเลยที่เธอจะซื้อให้ตัวเองเธออาจจะไม่ได้ชอบการซื้อของเท่าไรก็ได้เพราะเดินไม่นานเธอก็พาไปเดินที่อื่นซึ่งเป็นที่เที่ยวที่ดูแล้วน่าจะเป็นที่ยอดฮิตของวัยรุ่นที่นี่ก็ได้เพราะมีหลายคนที่มานัดกันเจอที่นี่บ้างมีคนมานั่งเล่นเป็นคู่บ้าง แถมยังมีสายน้ำไหลผ่าน ดูสวยดีเธอได้แต่ยืนมองดูสายน้ำที่ไหลผ่าน ที่นี่ยังมีสายน้ำให้เธอมองพอให้สบายใจได้บ้างเพราะการมองน้ำคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอเหมือนว่าเรื่องไม่สบายใจมันลอยไปกับน้ำแล้ว “พี่ไม่เห็นรู้ว่าเราชอบมองน้ำเห็นยืนมองมาเป็นครึ่งชั่วโมงแล้ว”  เขาแอบกัดเธอหรือเปล่าที่อยู่ดีๆก็มายืนมองน้ำแบบนี้ “มันสบายใจดีค่ะดูน้ำไหลไปเรื่อยๆขอโทษนะคะที่ทำให้พี่รอตั้งนานเบื่อล่ะสิ  เราถ่ายรูปกันดีกว่าค่ะเอามือถือพี่นะแยมลืมเอามาจากโรงแรม แหะๆ” เธอละธนภัทรถ่ายรูปเซลฟี่กันไปเรื่อยจนเหนื่อยนั่นแหล่ะทั้งสองคนจึงเดินทางกลับที่พักกลับมาถึงก็เย็นมากแล้วพรุ่งนี้ก็ต้องมีงานต่อและเดินทางกลับไทยเลยวันนี้จึงต้องจัดกระเป๋าเตรียมกลับไปพร้อมเลย ญาริกามานั่งดูของที่เธอซื้อมาเมื่อตอนกลางวันที่จริงของพวกนี้นอกจากให้เพื่อนและครอบครัวแล้วมันยังเหลืออีกหนึ่งอย่างที่ไม่รู้จะให้ใคร  คริสตัลแก้วรูปเป็นน้อย เธอไม่รู้เหมือนกันว่าเธอซื้อมันมาทำไม ทั้งที่ตอนนี้เธอควรจะเลิกซื้อได้แล้วปกติเวลาที่เห็นอะไรเป็นรูปเป็ดก็ช่างเธอมักจะซื้อมันมาเสมอเพราะคิดถึงว่ามันเหมือนอนุวัติ  แต่จะให้ทิ้งมันก็น่าเสียดายเธอจึงเก็บมันลงในกระเป๋าเดินทาง และปิดไฟนอนเพื่อเตรียมตัวทำงานแล้วกลับบ้านซะที  อยู่นี่นานคงไม่เป็นผลดีต่อเธอนักหรอก เมื่อภาระกิจเสร็จในขั้นตอนการเซ็นต์สัญญาเธอแทบจะรีบออกไปจากสถานทูตทันทีเธอจึงขอตัวธนภัทรไปรอที่สนามบินก่อน เพราะธนภัทรยังเหลือบางอย่างที่ต้องคุยกับท่านทูตอยู่บ้าง

                “คุณภัทรครับนี่อนุวัติเขากำลังจะย้ายกลับไทยครับเป็นผู้ช่วยฝ่ายทหารเรียนทั้งนายร้อยเกาหลีและนายร้อยไทยเลยนะครับ เดี๋ยวก็ย้ายกลับไปทำงานที่ไทยอาทิตย์หน้าแล้วครับ  รู้จักกันไว้เผื่อมีปัญหาอะไรจะได้ช่วยกันได้ครับ”  ท่านทูตแนะนำให้ธนภัทรรู้จักกับคนๆหนึ่ง เขาดูเป็นคนหล่อคนหนึ่งเลยมีความเก่งและหน้าที่การงานที่ดีด้วย “ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณธนภัทร ผมมอนุวัติ หรือเรียกว่าวินก็ได้ครับ”   ธนภัทรทักทายตามมารยาทด้วยความจริงใจ “ผมภัทรครับยังไงถ้าคุณวินเจอผมอย่าลืมทักทายกันนะครับหวังว่าคงมีโอกาสคุยกันนานกว่านี้พอดีผมต้องกลับไทยแล้วใกล้เวลาที่ต้องเชคอินพอดี” ธนภัทรทักทายค่นั้นและเขาก็ลาทั้งท่านทูตและอนุวัติ เพื่อไปเจอกับญาริกาที่สนามบิน เมื่อมาถึงทำทุกอย่างเสร็จก็ได้เวลาเครื่องออกพอดี และเป็นเหมือนเดิมญาริกาหลับตลอดการเดินทางเขาก็ได้แต่นั่งมองและถ่ายรูกเก็บไว้ ถ้าใครมาดูเครื่องเขาตอนนี้คงมีแต่รูปเธอเต็มไปหมดแน่ๆ  เมื่อเครื่องถึงที่สนามบินเธอก็ตื่นพอดีโดยที่เขาไม่ได้ปลุกเธอเลยรือว่าเธอแกล้งหลับกันแน่นะ บางทีเขาก็สงสัยขึ้นมา “ขอบคุณพี่ภัทรนะคะที่มาส่งแยมขับรถกลับบ้านดีๆนะคะ” เธอขอบคุณเขาแต่เขาก็ยังไม่วายจะแกล้งเธอสักหน่อย “มาส่งถึงบ้านแล้วก็ไล่กลับเลยนะไม่คิดที่จะให้พี่เข้าไปนั่งในบ้านหน่อยหรอ” แต่เธก็ไม่ได้เสียเวลาคิดอะไรมากมายที่จะตอบเขาเลย “อย่าเลยค่ะพอดีว่าบ้านแยมหมาดุตัวใหญ่ด้วยถ้าพี่ภัทรเข้าบ้านไปแยมจับหมาไม่ทันพี่ภัทรคงแย่อ่ะค่ะ พอดีแยมไม่ล่ามโซ่หมาไว้ค่ะ ปล่อยอิสระค่ะ ” เธอพูดพร้อมกับยิ้มให้แต่ธนภัทรก็ดูแล้วก็กลัวอยู่บ้าง ญาริกาเธอเลี้ยงสุนัขพันธุ์ อลาสกันมาลามิวส์ไว้สามตัว ซึ่งสุนัขพันธุ์ อลาสกันนี้มีรูปร่างที่ตัวใหญ่กว่าไซบีเรียนมากบางตัวก็มีขนาดใหญ่พอๆกับตัวเธอเลยด้วยซ้ำ สามตัวที่เธอเลี้ยงไว้นี้ไม่ได้จะให้พวกมันเฝ้าบ้านหรอกเธอเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนเล่นกับเธอมากกว่า และคอยให้หมาสุดที่รักทั้งสามตัวของเธอจัดการกับคนที่คอยเข้ามาจีบเธออีกด้วยเพราะเมื่อเวลามีคนคอยหยอดมุกไปบ้านเธอทีไรแค่ปล่อยเจ้าสามตัววิ่งออกมาหน้าบ้านทุกคนก็ขอตัวกลับบ้านแยกย้ายกันแทบทุกคน แต่ที่จริงแล้วสุนัขทั้งสามตัวของเธอนั้นเป็นหมาที่ติ๊งต๊อง มากกว่าแต่ด้วยรูปร่างหน้าตาที่น่าลัวเหมือนหมาป่าจึงทำให้ทุกคนไม่กล้าที่จะใกล้  ยังไม่ทันที่เธอจะได้เดินเข้าในบ้านเจ้าสามตัวก็วิ่งมารับเธอที่สนามหญ้าหน้าบ้านซะแล้ว เธอคิดถึงเจ้าสามตัวมากเลยพอมานั่งที่โซฟาในบ้านทั้งเจ้านายทั้งหมาแทบจะกระโดดกอดกันเจ้าสามตัวก็กระโดดมากอดซึ่งสูงกว่าเธอซะอีกแถมยังอ้อนเธออีกด้วย สามตัวนี้แทบจะเป็ครอบครัวของเธอเลยก็ว่าได้หากไม่มีสามตัวแสบนี้เธอคงเหงามากกว่านี้ “ไหน นินจา แฮม ไข่ต้ม คิดถึงเค้ามากเลยใช่ไหมกระโดดใส่ขนาดนี้เนี่ย มาให้หอมหน่อยเร็วคิดถึงจะแย่แล้วเนี่ย ไม่ได้นอนบนเตียงหลายวันเป็นไงนอนหลับกันไหม” เธอนั่งกอดเจ้าสามตัวไม่มิดด้วยความอ้วนและใหญ่ของมัน แต่เธอก็คุยกับพวกมันอย่างนี้เป็นประจำเจ้าสามตัวจะนอนในห้องเดียวกับเธอทุกคืนแต่เธอไม่อยู่แม่บ้านคงไม่เปิดให้พวกมันสามตัวเข้าไปดูซิทำหน้างอนใส่ด้วย บางทีเธอก็คิดนะว่าเธอเริ่มจะคุยภาษาเจ้าพวกนี้รู้เรื่องแล้วล่ะ และเมื่อทำภารกิจส่วนตัวเสร็จแล้วเธอก็มานั่งเขียนไดอารี่ย้อนหลังซึ่งเธอไม่ได้เขียนเนื่องจากลืมเอาไดอารี่ไปด้วยและเมื่อนึกย้อนไปแล้วเธอแทบจะไม่อยากเขียนมันเท่าไหร่นัก เมื่อเขียนไดอารี่ประจำวันเสร็จแล้วเธอก็ได้หยิบไดอารี่เล่มหนึ่งขึ้นมาซึ่งเล่มนี้เป็นเล่มที่เขียนเกี่ยวกับอนุวัติคนเดียวเท่านั้นเป็ไดอารี่ที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อนแม้แต่เพื่อนสนิทของเธอพวกพวกนั้นชอบบอกให้เธอลืมอนุวัติไปบ้างก็ได้แต่ก็ไม่ได้ให้เลิกชอบเลยพวกเพื่อนทั้งสามของเธอมักจะสนับสนุนสิ่งที่เธอทำเสมอแต่ก็ยังความรู้สึกของหัวใจเธออยู่บ้าง เธอเริ่มเขียนเรื่องที่เกี่ยวกับอนุวัติที่เธอเจอที่เกาหลี เธอเขียนไปก็มีน้ำตาที่ค่อยซึมออกมา ‘ฉันไปเกาหลีเมื่อไปที่สนามบินภาพเก่าๆมันกลับมาทำให้ฉันร้องไห้กลางสนามบินเลย ตลอดเวลาที่เดินทางฉันคิดถึงนายนะวินแต่เมื่อไปสถานทูตฉันดีใจมากที่ได้เจอนายแต่นายมีแฟนแล้วฉันแทบจะทำอะไรไม่ถูกได้แต่ฝืนยิ้มให้นายพอลับหลังนายไปฉันก็ไปร้องไห้ เวลาที่ฉันรอมาฉันไม่เสียดายนะขอให้นายโชคดีนะฉันแทบไม่อยากจะไปสถานทูตอีกเลยเพราะกลัวเจอนายอีกมันทำให้ฉันเจ็บมากเลย วิน’  พอเธอเขียนเก็บไดอารี่เจ้าสามตัวแสบก็นั่งมองเธอกันตาสลอนแถมจะให้เธอเล่นด้วยอีกต่างหาก เธอจึงเล่นกับเจ้าสามตัวก่อนนอน ก็จุ๊บแก้มกันเหมือนลูกเลยล่ะ ถึงเธอจะมีความเศร้าอยู่ตอนนี้แต่แค่มีเจ้าสามตัวเธอก็มีความสุขขึ้นมาแล้วสรุปเธอก็เผลอหลับไปพร้อมกับกอดนินจาเอาไว้เหมือนเธอนอนกอดตุ๊กตาเลย    ถึงตอนเช้าเธอแทบจะไม่อยากลุกไปทำงานเลยล่ะเพราะอากาศมันน่านอนสุดๆแต่งานก็ทำให้เธอต้องลุกไปจัดการตัวเองพร้อมที่จะไปทำงานแล้วล่ะหยุดไปตั้งหลายวันเพราะไปเกาหลีป่านนี้งานคงกองท่วมโต๊ะเธอไปแล้วล่ะ

                วันนี้มีการนัดประชุมพิเศษเรื่องที่เธอไปมานั่นคือการลงทุนที่เกาหลีนำเสนอพื้นที่ต่างๆและการดำเนินงานที่ได้เซ็นต์สัญญาไป ผู้บริหารคนอื่นๆเห็นด้วยที่ดำเนินโครงการนี้และเมื่อมีการประชุมเสร็จและยังมีการวางแผนการสร้างซึ่งจะเกิดขึ้นเร็วๆนี้ทางด้านวิศวกรก็ต้องไปวางแปลนต่างๆให้โรงแรมใหม่ที่จะเกิดขึ้นนี้มีความทันสมัยและเป็นจุดเด่นให้ได้มากที่สุดเพราะโรงแรมที่เกิดขึ้นจะเป็นระดับห้าดาวซึ่งทุกๆอย่างจะไม่มีคำว่าธรรมดาแน่นอน กว่าจะประชุมเสร็จก็ใช้เวลาหลายชั่วโมงซึ่งทำให้เธอเหนื่อยกับการนำเสนอมากแต่ด้วยความเป็นมืออาชีพเธอแทบจะไม่แสดงความเหนื่อยให้ใครได้เห็นเลยเพราะเธอถือว่าผู้หญิงนั้นต้องมีความแข็งแกร่งได้เท่าผู้ชาย เมื่อมาถึงห้องทำงานเธอจึงฟลุ๊บตัวลงกับโต๊ะทำงานทันทีแทบอยากจะนอนคาโต๊ะทำงานเลยด้วยซ้ำ แต่งานยังรออยู่อีกเยอะเธอจึงลุกขึ้นมาสะสางงานที่มีอยู่  เพื่อนทั้งสามคนของเธอก็คุยกันในกลุ่มออนไลน์ที่สร้างขึ้นเพื่อนัดไปนู่นไปนี่เพื่อเจอกันและเป็นประจำที่ญาริกาจะอ่านแต่ไม่ตอบแต่พวกเธอก็จะรู้ว่าญาริกาจะไม่มีทางจะไม่ไปแน่นอนเพราะพวกเธอทั้งสี่คนให้ความสำคัญมากหากใครไม่ไปก็จะมีบทลงโทษพิเศษเสมอพวกเธอโตกันขนาดนี้แล้วก็ยังมีมุมเด็กๆอยู่เสมอ