ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 เทพปีศาจที่ตกหลุมรักมนุษย์เข้าแล้ว!
ตอนที่ 6 เทพปีศาจที่ตกหลุมรักมนุษย์เข้าแล้ว!
โมโตนาริ(บาซาร่า) - "(ข้า โมริ โมโตนาริ หลังจากที่ข้าหนีคิโมโยริ ไทระ มาได้ สาเหตุน่ะรึ?...อืมม...ก็เพราะพวกสุมาเจียวมาช่วยข้าอย่างไงล่ะ....หลังจากที่ข้ากับคนอื่นๆได้กลับมาที่หมู่บ้าน...กำเหลงได้บอกข้ากับซุนฮูหยินว่า โมโตมิได้หายไปโดยไม่ทราบสาเหตุ.....นี้หรือว่า....ข้าทำอะไรที่ทำให้...น้องสาวของข้าหายตัวไปล่ะ?"
เวลาต่อมา.... สถานที่หมู่บ้าน...ในห้องนอนของโมโตนาริ
ช่วงตอนกลางคืนที่ทุกคนในหมู่บ้านหลับกันหมด แต่โมโตนาริไม่ยอมนอนหลับกับแถมด้วยเอาตุ๊กตาไปวางข้างๆโคโระแล้วเดินหนีออกจากหมู่บ้านไปอย่างเงียบๆ
"คิซูไปไหนของเขากันน่ะ?" หญิงสาวคนนึงนามว่า "เตียวชุนหัว" ได้ยืนแอบมองโมโตนาริจากหน้าต่างๆอย่างเงียบๆเช่นกัน
ตอนคืน สถานที่ป่าลึกลับ
"โมโตมิ!!" โมโตนาริได้ตะโกนเรียกโมโตมิพร้อมกับเดินทางต่อไป "อืมม...โมโตมินิ...ไปไหนของเจ้ากัน?" ต่อด้วยก็บ่นเล็กน้อย
"อาร๊า!!" ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดจากข้างหลังของโมโตนารินั้นก็คือเสียงของหล่าจี่นั้นเอง
"เฮ้ย! ส-เสียงนี้มัน....ห-หล่าจี่!?" โมโตนาริก็ตกใจกับเสียงของหล่าจี่พร้อมกับหันมามองทันทีทันใด
"มาตามหาน้องของเจ้าเหรอจ๊ะ?" หล่าจี่ก็ถามโมโตนาริด้วยน้ำเสียงน่ารักๆ
"ก-ก็ใช่ล่ะสิ!" โมโตนาริก็ตอบด้วยน้ำเสียงแข็งขึ้นมา
"อ่อ! คนที่เป็นผมสีขาวยาวมักผมใช่มั้ยล่ะ?" หล่าจี่ถามโมโตนาริอีกรอบด้วยท่าทางมั่นใจมากๆ
"ใชนั้นล่ะ!" โมโตนาริก็ตอบด้วยท่าทางดีใจไปสักพัก "เฮ้ย! เดี๋ยวสิ! นี้เจ้ารู้น้องข้าได้ไงกัน?" ต่อมาก็ตกใจขึ้นมาทันทีทันใด
"รู้จักเป็นอย่างดีเลยนะ จะบอกให้" หล่าจี่ตอบพร้อมกับชูนิ้วชี้ขึ้นมา
"จริงรึ!? เล่าให้ข้าฟังจะได้รึเปล่า?" ในเมื่อหล่าจี่รู้จักโมโตมิเป็นอย่างดีโมโตนาริจงอยากรู้อยากเห็นว่า หล่าจี่รู้จักโมโตมิได้อย่างไร..
หล่าจี่ - "แต่มีข้อแม้"
โมโตนาริ - "หืม?"
"เจ้าจงมาอยู่สมาชิกลับของข้าชะนะ" ทันใดนั้นหล่าจี่จงบอกข้อแม้ที่โมโตนาริต้องทำตามที่เธอสั่ง
"หะ!?" โมโตนาริก็ตกใจเล็กน้อยกับข้อแม้สิ่งนี้ "ข-เข้าใจแล้วน่า..."
ทางด้านโคโระก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาปรากฏว่า.....
"กิ้ว!! กิ้วๆๆ" ก็ไม่เห็นโมโตนาริแต่มีตุ๊กตานอนบนเตียงจงทำให้โคโระตกใจพร้อมกับวิ่งออกจากห้องทันทีทันใด "กิ้ว!! กิ้วๆๆ กิ้ว กิ้ว!!" ต่อมาโคโระก็ยืนตรงหน้าห้องนอนของกำเหลงกับกระโดดส่งเสียงเรียกกำเหลงดังๆขึ้นมา
"เฮ้อ อะไรเนี้ย หนวกหูจริง!" กำเหลงก็ตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงของโคโระแล้วเดินไปเปีดประตูให้ทันที "อ้าว นี้มันสัตว์ตัวน้อยๆของโมรินิ!"
"กิ้วๆๆๆๆ" โคโระก็ส่งเสียงพยายามจะบอกว่าโมโตนาริหายไปแล้วพร้อมกับชูกระดาษที่เขียนว่า [เจ้านายหายไปแล้ว!!] ให้กำเหลงดู
"หะ!? อะไรนะ!? โมริหนีออกจากหมู่บ้านรึ!? แบบนี้ต้องรีบไปหาหน่อยแล้ว!" กำเหลงก็รีบเดินไปเอากระเป๋าสะพานทันทีทันใดพร้อมกับให้โคโระกระโดดเข้าไปในกระเป๋าสะพานสิ่งนี้
"เจ้าเองก็เข้าในกระเป๋าสิ"
"กิ้ว!"
"ฟังนะ เจ้าอย่าออกไปจากกระเป๋าชะล่ะ เข้าใจมั้ย?" หลังจากที่เดินจากหมู่บ้านแล้วกำเหลงก็เตือนโคโระด้วยความหวังดีแล้วเดินทางต่อไป
ทางด้านโมโตนาริกับหล่าจี่ได้อยู่ที่ป่าตรงหน้าทางเข้าถ้ำด้วยกัน หล่าจี่จงเล่าเรื่องราวที่เธอได้เจอกับโมโตมิให้กับโมโตนาริฟัง
หล่าจี่ - "เอ้า! พร้อมที่จะฟังได้รึยัง? เจ้ามนุษย์เอ๋ย..."
โมโตนาริ - "อืม!....พร้อมล่ะ!"
หล่าจี่ - "เมื่อสองปีก่อน ข้าได้ไปกับฮิมิโกะที่ป่าต้นซากุระ หลังจากที่ฮิมิโกะสะดุดล้มบนพื้น โมโตมิมาเจอฮิมิโกะกับข้าโดยบังเอิญ เขาเป็นคนที่ใจดี ถึงแม้ข้าจะเป็นเทพปีศาจก็เถอะ..."
"ง-งั้นรึ? น้องสาวข้านี่...ก็เป็นชอบใจดีกับคนอื่นประจำนั้นแหละ" หลังจากที่หล่าจี่เล่าจบโมโตนาริก็พูดขึ้นพร้อมกับท่าทางชื่นชมสิ่งที่หล่าจี่เล่าให้
"โมโตนาริคุงเนี้ย มีน้องสาวที่เข้าใจดีแบบนี้ น่าอิจฉาจังนะ" หล่าจี่ได้ชมโมโตนาริที่มีน้องสาวที่เข้าใจดีพร้อมกับแอบอิจฉาเล็กน้อย
"งั้นรึ? น้องข้าเป็นคนแรกที่เข้าใจที่สุดล่ะ..." โมโตนาริก้มหน้าพร้อมกับยิ้มบางขึ้นมาทันทีทันใด
ทางด้านนึง....มีสมาชิกสี่คนที่ยืนอยู่บนต้นไม้ สมาชิกทั้งหมดเป็นผู้ชาย โดยมี.... "ม้าต้าย" "ซีซี" "อิชิดะ มิตสึนาริ(มุโซ) และ "ทัตสึมิ"
ซีซี - "มีมนุษย์อยู่กับแม่นางเทพปีศาจด้วยแฮะ"
ม้าต้าย - "แบบนี้ก็จัดการยากล่ะสิ แย่จังน้า... ทัตสึมิเจ้ารู้รึเปล่าว่ามนุษย์คนนั้นเขาคือใครล่ะ?"
มิตสึนาริ - "สัญลักษณ์ตรงเสื้อนั้น...ไม่ผิดแน่! โมริ โมโตนาริ!?"
ทัตสึมิ - "ใช่แล้ว! โมริที่เป็นสมาชิกเจเกอร์ไงล่ะ!"
มิตสึนาริ - "เจเกอร์?"
ทัตสึมิ - "ใช่ คือสมาชิกในกลุ่มที่เมืองหลวงอย่างไงล่ะ!"
ม้าต้าย - "หือ.... เดี๋ยวข้าจะลองลงไปถามเขาดู..."
ทัตสึมิ - "เดี๋ยวก่อนสิ คุณม้าต้าย"
"มนุษย์ที่ยืนอยู่กับแม่นางปีศาจคนนั่นน่ะ.." ม้าต้ายก็กระโดดลงจากต้นไม้พร้อมกับพูดขึ้นมา
"หืม?..." เมื่อโมโตนาริได้ยินเสียงม้าต้ายขึ้นมา โมโตนาริหันมามองม้าต้ายพร้อมกับแอบสงสัย.. "เจ้าเป็นใครกัน?"
"ข้ามากกว่าที่จะถามเจ้า" ม้าต้ายพูดขึ้น
"หมายความว่าอย่างไง!?" โมโตนาริก็เกิดการโมโหเล็กน้อยพร้อมกับทำสีหน้าที่เครียดขึ้นมา
"เจ้าน่ะ...อยู่ฝ่ายปีศาจกับแม่นางปีศาจคนนั้นรึ?" ต่อมาม้าต้ายก็ถามโมโตนาริโดยตรงขึ้นมา
".......ใช่สิ! เพราะข้าแค่อยากช่วยเขาเท่านั้นแหละ!" โมโตนาริตอบขึ้นมาโดยไม่ลังเลอะไรเลย
"(อะไรกัน....ถึงคิดจะช่วยปีศาจอย่างข้ากันนะ ชักเริ่มสนใจแล้วสิ...)" หล่าจี่ทำหน้าเหวอเล็กน้อยกับหน้าแดงเล็กน้อยขึ้นมาพร้อมกับพูดในใจ
"ถ้าคิดจะฆ่าหล่าจี่ล่ะก็......ฆ่าข้าให้ได้ชะก่อนเถอะ!" โมโตนาริก็ถือปืนพกขึ้นมาเพื่อที่จะต่อสู้กับม้าต้าย
"ได้....ถ้าข้าจะฆ่าเจ้าก่อน!" ม้าต้ายก็ถืออาวุธพู่กันเพื่อที่จะต่อสู้กับโมโตนาริเช่นกัน
ทางด้านของโมโตจิกะ ที่ห้องนอนของโมโตจิกะ
"โธ่เว้ย!! ทำไมข้าถึงทำกับโมโตมิแบบนี้!! โธ่เว้ย!!" โมโตจิกะรู้สึกผิดที่ทำให้โมโตมิหายไปแล้วโมโหพร้อมกับกำหมัดทุบกำแพงสองที "โมโตมิกลับมาเถอะ... อย่าฆ่าตัวตายเลย ข้าขอโทษ...ข้าขอโทษ.." ต่อมาก็ก้มหน้าร้องไห้ด้วยความเสียใจ
"พี่โมโตมิ หายไปแล้ว...?" เด็กสาวผมสีดำยาวใส่เสื้อสีแดงได้ยืนหน้าประตูห้องนอนของโมโตจิกะ เมื่อได้ยินเสียงที่โมโตจิกะพูดทำให้รู้ว่า...โมโตมิหายไปแล้ว
"กิ้ว!! กิ้วๆๆ" ก็ไม่เห็นโมโตนาริแต่มีตุ๊กตานอนบนเตียงจงทำให้โคโระตกใจพร้อมกับวิ่งออกจากห้องทันทีทันใด "กิ้ว!! กิ้วๆๆ กิ้ว กิ้ว!!" ต่อมาโคโระก็ยืนตรงหน้าห้องนอนของกำเหลงกับกระโดดส่งเสียงเรียกกำเหลงดังๆขึ้นมา
"เฮ้อ อะไรเนี้ย หนวกหูจริง!" กำเหลงก็ตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงของโคโระแล้วเดินไปเปีดประตูให้ทันที "อ้าว นี้มันสัตว์ตัวน้อยๆของโมรินิ!"
"กิ้วๆๆๆๆ" โคโระก็ส่งเสียงพยายามจะบอกว่าโมโตนาริหายไปแล้วพร้อมกับชูกระดาษที่เขียนว่า [เจ้านายหายไปแล้ว!!] ให้กำเหลงดู
"หะ!? อะไรนะ!? โมริหนีออกจากหมู่บ้านรึ!? แบบนี้ต้องรีบไปหาหน่อยแล้ว!" กำเหลงก็รีบเดินไปเอากระเป๋าสะพานทันทีทันใดพร้อมกับให้โคโระกระโดดเข้าไปในกระเป๋าสะพานสิ่งนี้
"เจ้าเองก็เข้าในกระเป๋าสิ"
"กิ้ว!"
"ฟังนะ เจ้าอย่าออกไปจากกระเป๋าชะล่ะ เข้าใจมั้ย?" หลังจากที่เดินจากหมู่บ้านแล้วกำเหลงก็เตือนโคโระด้วยความหวังดีแล้วเดินทางต่อไป
ทางด้านโมโตนาริกับหล่าจี่ได้อยู่ที่ป่าตรงหน้าทางเข้าถ้ำด้วยกัน หล่าจี่จงเล่าเรื่องราวที่เธอได้เจอกับโมโตมิให้กับโมโตนาริฟัง
หล่าจี่ - "เอ้า! พร้อมที่จะฟังได้รึยัง? เจ้ามนุษย์เอ๋ย..."
โมโตนาริ - "อืม!....พร้อมล่ะ!"
หล่าจี่ - "เมื่อสองปีก่อน ข้าได้ไปกับฮิมิโกะที่ป่าต้นซากุระ หลังจากที่ฮิมิโกะสะดุดล้มบนพื้น โมโตมิมาเจอฮิมิโกะกับข้าโดยบังเอิญ เขาเป็นคนที่ใจดี ถึงแม้ข้าจะเป็นเทพปีศาจก็เถอะ..."
"ง-งั้นรึ? น้องสาวข้านี่...ก็เป็นชอบใจดีกับคนอื่นประจำนั้นแหละ" หลังจากที่หล่าจี่เล่าจบโมโตนาริก็พูดขึ้นพร้อมกับท่าทางชื่นชมสิ่งที่หล่าจี่เล่าให้
"โมโตนาริคุงเนี้ย มีน้องสาวที่เข้าใจดีแบบนี้ น่าอิจฉาจังนะ" หล่าจี่ได้ชมโมโตนาริที่มีน้องสาวที่เข้าใจดีพร้อมกับแอบอิจฉาเล็กน้อย
"งั้นรึ? น้องข้าเป็นคนแรกที่เข้าใจที่สุดล่ะ..." โมโตนาริก้มหน้าพร้อมกับยิ้มบางขึ้นมาทันทีทันใด
ทางด้านนึง....มีสมาชิกสี่คนที่ยืนอยู่บนต้นไม้ สมาชิกทั้งหมดเป็นผู้ชาย โดยมี.... "ม้าต้าย" "ซีซี" "อิชิดะ มิตสึนาริ(มุโซ) และ "ทัตสึมิ"
ซีซี - "มีมนุษย์อยู่กับแม่นางเทพปีศาจด้วยแฮะ"
ม้าต้าย - "แบบนี้ก็จัดการยากล่ะสิ แย่จังน้า... ทัตสึมิเจ้ารู้รึเปล่าว่ามนุษย์คนนั้นเขาคือใครล่ะ?"
มิตสึนาริ - "สัญลักษณ์ตรงเสื้อนั้น...ไม่ผิดแน่! โมริ โมโตนาริ!?"
ทัตสึมิ - "ใช่แล้ว! โมริที่เป็นสมาชิกเจเกอร์ไงล่ะ!"
มิตสึนาริ - "เจเกอร์?"
ทัตสึมิ - "ใช่ คือสมาชิกในกลุ่มที่เมืองหลวงอย่างไงล่ะ!"
ม้าต้าย - "หือ.... เดี๋ยวข้าจะลองลงไปถามเขาดู..."
ทัตสึมิ - "เดี๋ยวก่อนสิ คุณม้าต้าย"
"มนุษย์ที่ยืนอยู่กับแม่นางปีศาจคนนั่นน่ะ.." ม้าต้ายก็กระโดดลงจากต้นไม้พร้อมกับพูดขึ้นมา
"หืม?..." เมื่อโมโตนาริได้ยินเสียงม้าต้ายขึ้นมา โมโตนาริหันมามองม้าต้ายพร้อมกับแอบสงสัย.. "เจ้าเป็นใครกัน?"
"ข้ามากกว่าที่จะถามเจ้า" ม้าต้ายพูดขึ้น
"หมายความว่าอย่างไง!?" โมโตนาริก็เกิดการโมโหเล็กน้อยพร้อมกับทำสีหน้าที่เครียดขึ้นมา
"เจ้าน่ะ...อยู่ฝ่ายปีศาจกับแม่นางปีศาจคนนั้นรึ?" ต่อมาม้าต้ายก็ถามโมโตนาริโดยตรงขึ้นมา
".......ใช่สิ! เพราะข้าแค่อยากช่วยเขาเท่านั้นแหละ!" โมโตนาริตอบขึ้นมาโดยไม่ลังเลอะไรเลย
"(อะไรกัน....ถึงคิดจะช่วยปีศาจอย่างข้ากันนะ ชักเริ่มสนใจแล้วสิ...)" หล่าจี่ทำหน้าเหวอเล็กน้อยกับหน้าแดงเล็กน้อยขึ้นมาพร้อมกับพูดในใจ
"ถ้าคิดจะฆ่าหล่าจี่ล่ะก็......ฆ่าข้าให้ได้ชะก่อนเถอะ!" โมโตนาริก็ถือปืนพกขึ้นมาเพื่อที่จะต่อสู้กับม้าต้าย
"ได้....ถ้าข้าจะฆ่าเจ้าก่อน!" ม้าต้ายก็ถืออาวุธพู่กันเพื่อที่จะต่อสู้กับโมโตนาริเช่นกัน
ทางด้านของโมโตจิกะ ที่ห้องนอนของโมโตจิกะ
"โธ่เว้ย!! ทำไมข้าถึงทำกับโมโตมิแบบนี้!! โธ่เว้ย!!" โมโตจิกะรู้สึกผิดที่ทำให้โมโตมิหายไปแล้วโมโหพร้อมกับกำหมัดทุบกำแพงสองที "โมโตมิกลับมาเถอะ... อย่าฆ่าตัวตายเลย ข้าขอโทษ...ข้าขอโทษ.." ต่อมาก็ก้มหน้าร้องไห้ด้วยความเสียใจ
"พี่โมโตมิ หายไปแล้ว...?" เด็กสาวผมสีดำยาวใส่เสื้อสีแดงได้ยืนหน้าประตูห้องนอนของโมโตจิกะ เมื่อได้ยินเสียงที่โมโตจิกะพูดทำให้รู้ว่า...โมโตมิหายไปแล้ว
ตอนต่อไป.....ตอนที่เจ็ด
-ทิ้งท้าย
คริส - "สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อคริส เป็นชาวอังกฤษนะคะ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ต้องติดตามตอนที่แปดต่อเลยนะคะ"
ตอนต่อไป - ชายผู้งดงาม
ผู้หญิงคนอื่นทุกคน - "กริ๊ด!!! เจ้าชายค่า!!"
มายุ - "เดี๋ยวสิ! ผู้ชายคนนี้มันมาอยู่ที่ยุคนี้ได้อย่างไรกัน!?"
ริน - "ไหนเหรอคะ? กุยแก"
มายุ - "ยังมีซาค่อนมาอยู่ที่ยุคนี้ด้วย...แถมไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนเท็นจินอีกด้วย!!"
ซาค่อน(บาซาร่า) - "ชิมะ ซาค่อน! ขอฝากตัวด้วยนะครับ!"
โยชิกิ - "หะ!? มีนักเรียนใหม่ได้ไงกัน!?"
-ทิ้งท้าย
คริส - "สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อคริส เป็นชาวอังกฤษนะคะ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ต้องติดตามตอนที่แปดต่อเลยนะคะ"
ตอนต่อไป - ชายผู้งดงาม
ผู้หญิงคนอื่นทุกคน - "กริ๊ด!!! เจ้าชายค่า!!"
มายุ - "เดี๋ยวสิ! ผู้ชายคนนี้มันมาอยู่ที่ยุคนี้ได้อย่างไรกัน!?"
ริน - "ไหนเหรอคะ? กุยแก"
มายุ - "ยังมีซาค่อนมาอยู่ที่ยุคนี้ด้วย...แถมไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนเท็นจินอีกด้วย!!"
ซาค่อน(บาซาร่า) - "ชิมะ ซาค่อน! ขอฝากตัวด้วยนะครับ!"
โยชิกิ - "หะ!? มีนักเรียนใหม่ได้ไงกัน!?"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น