คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่4Beloved(ขอพิมพ์อังกฤษเพื่อความสวยหรู)
ปล.ตัวอักษรสีแดงคือพูดไทยนะแจ๊ะ
“อารุนสาหวาดดด แว้กกก”ผมร้องตกใจเพราะมีคนมากอดผม นั่นก็คือ
“อ้ายยยยย ไรโตะไม่ได้เจอซะนานเป็นยังไงบ้าง><”พี่ฮินาตะกับพี่เมลิน พี่สาวคนที่1และ3ของผม ทั้งคู่น่ารักมากกก ยอมรับว่า พอๆกับี่มิซึกิเลย พี่ฮินาตะสวยกว่าด้วยซ้ำ พี่เมลินออกแนวคิวท์ๆ น่ารักๆ ตอนนี้พี่ฮินาตะอาศัยอยู่กับพี่สไกป์ แฟนสุดหล่อ ส่วนพี่เมลินก็มาเที่ยวเหมือนกัน แต่เขามากับ ใครวะ!!!
“อ้าว พี่คงลืมแนะนำตัวไปสินะ พี่ชื่อเน็กส์แฟนเมลินครับ มิซึกิไม่ได้เล่าให้ฟังเหรอ”
“อ๋า ลืมง่ะ”
“มิซึกิ คิวไม่มาเหรอ”
“0///0 ยะ อย่าพูดถึงเขาสิเน็กส์”
“พี่มิซึกินอกใจหนูเหรอ”มิซาเอะตัดพ้อ เธอฟังไทยรู้เรื่องเหรอ?
“อ๋าาา”
“ล้อเล่นค่ะ แกล้งพี่นี่สนุกจุง^^”พี่
“หาววววว ถึงแล้วเหรอ น้องชายสุดรักของพี่ ^0^~”พี่เทวด์&คีย์!!! พี่ชายสุดรักของโผมมมมมมมมม
“ผมคิดถึงพี่นะพี่เทวด์พี่คีย์”ผมโดนกอดด้วยความอบอุ่นอย่างแน่นหนา จนหายใจไม่ออก
“ผะ ผมหายใจไม่…ออก”
“โทษๆ”ผมคุยกันอย่างสนุกสนาน และได้เจอพ่อกับพี่
“พี่ไดกิไปไสล่ะพ่อ?”พี่ฮินาตะเดินถือขนมข้างนึงถือน้ำข้างนึงมาถามพ่อด้วยภาษาไทย คุโรอิกับเรย์จิสะกิดผมยิกๆ ประมาณว่า เขาพูดอะไรอ่ะพี่ “พี่ฮินาตะถามว่า พี่ไดกิเขาไปไหนล่ะ คุโรอิคงเคยเห็นพี่พูดตอนนายเพิ่งเข้ามาใช่มั๊ย”
“ครับเห็นครับ ผู้ที่พี่มิซึกิกลัวที่สุดอ่ะนะ”
“ชอบที่สุดด้วย”
“ฮิโด่ย พี่ฮินาตะฮิโด่ย ขอยืมวายก็ไม่ให้ ฮิโด่ย! พ่อ พี่ฮินาตะไม่ให้ยืมอ่ะ”
“ก็จะสอบมิใช่เหรอ =_=”พ่อกับพี่ฮินาตะ ตอบพี่เมลินด้วยสีหน้าปลาตาย ทันใดนั้น โครม!!!!!!!
“เมลิน ไรโตะ มิซึกิ!! แม่มาแล้ววววว”แม่เปิด(พัง)ประตูเข้ามาด้วยสีหน้าดีใจล้นหลาม
“เน่ โอก้าซัง พังแล้วประตู-_-;”
“พ่อซ่อมด้วย”
“อ้าว แม่ทำพังแม่ซ่อมเองสิ”ขวับ พี่สาวทั้งสามกับแม่ผมหันไปและทำท่า “กระซิกพ่อค่ะ แม่ออกจะบอบบาง อ่อนแอไร้เรี่ยวแรง ยกประตูไม่ไหวหรอกนะเคอะ! กระซิกๆ”ท่าทางดัดจริตคือสายเลือดทางแม่=_=; ครอบครัวกรูเฮฮากันเข้าไป แต่ผมเฮไม่ออกหรอกนะ เพิ่งโดนทำอะไรไม่รู้มาน่ะ (กลับไปอ่านตอนที่3) ถ้าผมเฮออกนี่แสดงว่า ผมเป็นMดิ ชอบความเศร้าเจ็บปวด ทรมาณ บ้าเซ่ผมไม่ใช่ยังงั้นซะโหน่ยยยย จะว่าไปช้าวนี้ก็ยังไม่เห็นโทซึโตะเลย หรือว่ามันจะร็สึกผิดที่มันทำกับผมลงไปอย่างงั้นน่ะ
“ไรโตะ ไปตามโทซึตะดิ จะไปเที่ยวกันแล้ว” พี่สไกป์บอกผม พร้อมกับเรียกผู้ชายทั้งหมดมารวมตัวกัน จะทำอะไรล่ะทีนี้
ผมเดินไปยังเครื่องบินที่จอดอยู่หลังบ้าน(หรูจุง) แล้วเดินเข้าไปในห้องที่ผม นอนเมื่อคืน
“โทซึโตะ นายจะไม่ตื่นเลยเหรอ เขาจะไปเที่ยวกันแล้วนะ”
“ไม่เข้าใจ นายพูดไทยนะไรโตะ”ผมสะดุ้งที่มันมายืนข้างหลังผม ผมหันกลับไปเจอสิ่งที่ตลกที่สุด มันร้องไห้ ตาแดงเลยง่ะ หัวฟูคราบน้ำลายเต็มเลย หยี๋!!!
“อุ๊ก คึก นาย คุ ระร้องไห้ ไม่ไหวแล้วว้อยยยยยยย 5555555”
“ขำ ทำเป็นขำ นายยังขำได้อีกเหรอทั้งๆที่ฉันทำกับนายอย่างนั้นน่ะ ไรโตะ”มันทำหน้าเศร้า ผมรู้ว่มันรู้สึกผิด จริงๆผมไม่ได้ให้อภัยมันหรอกนะ แต่ว่าครูสอนไว้ว่า เพื่อนต้องรู้จักอภัยให้กัน
“คนเราควรมีโอกาสที่2 ฉันยังเป็นเพื่อนนายอยู่นะ ถึงแม้นายจะทำอะไรอย่างนั้นก็เถอะ ไม่เป็นไรยกโทษให้ แต่ตอนนี้…”
“…?...”
“เชิญนายไปอาบน้ำได้แล้วโว้ยยยยยยย กลิ่นปากไม่ใช่เรื่องตลกนะ!!! คุยกันเกิน4นาทีฉันได้ตายเพราะกลั้นหายใจเราะกลิ่นปากนายแน่ วู้วววว”ผมพูดออกไป พลางถีบมันเข้าห้องน้ำ อันที่จริงทุกคนอาจคิดว่า ผมทำตัวเมะกว่ามันรึเปล่า อย่าสงัยผมเมะ เมะเตี้ยน่ะเข้าจ๊ายยยยย ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบ ที่อาเฮียLevi แกยังเมะเลย ทำไมผมถึงเมะไม่ได้ เฮอะ ลืมลักษณะอาการเคะที่อ่านมาทุกตอนไปได้เลย-_-
ผมพล่ามบ้าอะไรของผมเนี่ย ผมแปรงฟันดีกว่า ลืมไปว่าตั้งแต่เช้ายังไม่ได้แปลงเลย(ซกมก)
“เสร็จแล้ว”จว๊ากกกก ทำไมมันเร็วเยี่ยงนี้ ผ่านน้ำป่ะวะเนี่ย อาบน้ำกี่ขันในลองบอกมาซิ
“มึงอาบน้ำกี่ขันเนี่ย= =;”
“123456…6ขัน”ว่าพร้อมชูนิ้ว เสร็จสรรพ แหม่ พ่อคนสะอาดดดดดด//ประชดซะเต็มที่
“มึงนี่ก็ เออๆแต่งตัวให้เรียบร้อย จะไปเที่ยวกัน กูไปแปรงฟันก่อนนะ”ผมเดินหนีมันมา แหม่ผมนี่เมะจริงๆเลยว่ามะ^0^เจ๋ง ต่อไปนี้จะเริ่มการเมะให้ถึงที่สุดละ เตรียมตัวเคะได้เลยไอ้โทซึโตะ
พอผมแปรงฟันเสร็จ ผมก็ออกมาไปเที่ยวกันภายในครอบครัว ดีนะเรามาเร็ว ติดจรวดมาเลย5ชั่วโมงติด เลยมีเวลาอีก1อาทิตย์แนะ
“นี่ๆ ไรโตะเอาเพื่อนนายมาด้วย เร็วๆ”พี่สไกป์ เรียกมาทำไมหว่า ผมเลยดึงแขนรุ่นน้องผมและเพื่อนผมมาด้วย
“ไรพี่”ผมถามพี่สไกป์ที่ยืนอยู่กับพี่เน็กส์
“ฉันจะขอฮินาตะแต่งงาน”
“หาาาาาา!!!!”
“เบาๆสิ”
“ขอโทษครับ ว่าแต่ทำไมถึงอยากขอล่ะยัยเพิ้งเรียกพี่ซกมกเรียกแม่เลยนะ”
“เน็กมึงรู้ใช่มะว่าพี่สาวทั้ง3คนแม่งสวยแกะ(sheep)หาย”
“เออ พอถอดแว่นหวีผมเนี่ย ดูยังไงแม่งก็คนละคน ใช่ป่ะไอ้คิว”
‘เออ ถึงไหนแล้วเนี่ย เตรียมเซอร์ไพรซ์อยู๋เนี่ย นานมากเลยนะ’
“พี่คิว? พี่อยู่สวนสัตว์ดุสิตเหรอ”
‘เออ พี่มาไทยก่อนพวกนาย5ชั่วโมงน่ะ มาเตรียมเซอร์ไพรซ์ พี่กะว่าจะทำให้มิซากิตกใจสะหน่อย’
“สนุกเนอะ แล้วแผนว่าไงล่ะพี่”
“เอาล่ะแผนเป็นงี้บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ@#@$^$^(@$%%T^E*^)$%&#*)!#^*$@!$&)_@##
&(^&%*)(#@&$^()*)*&Y%*(({+)((+_+&&WE%!#!_+#@$#!@$%%$%5672412$#$^(*@@&#*#@^@ตกลงมั๊ย”
“ยาวเป็นหางว่าวเลยพี่ แต่โอเคตกลง ถ้าพี่ทำพี่สาวผมร้องไห้ล่ะก็น่าดู”
ผมว่าพี่ฮินาตะคงจะแปลกใจมากเลยที่จู่จู่พี่สไกป์มาขอแต่งงาน นี่ผมกำลังจะมีพี่เขยใช่มั๊ย(ใช่)สุโค่ยยยยย ผมกำลังหาของไปให้พี่คิวที่ตอนนี้อยู่ตรงที่ๆเขาเลี้ยงสิงโต!!! แมวน้อยน่ารัก ตัวโตอ้ายยยยย//หลุด ผมชอบมันมากๆเลยนะไม่ว่าจะเป็นเสือหรือแมวสิงโตก็เอาน่ารักอ่ะ ด้วยเหตุชะนี้ ผมจึงดีใจ แต่มันติดที่ว่า ฝนตก!!! ทุกคนก็เปียกกันหมดเลย ก็เลยต้องเอาชุดที่เตรียมมาเปลี่ยนกันไปก่อน พี่สไกป์เอาชุดมาน้อยไป ผมกับเรย์จิเลยต้องใส่ชุดผู้หญิง เอาอีกแล้ว!!! ทำไมโฮววววววว
“ทะทำไมผมต้องใส่ชุดนี้ด้วยอ่ะ คุโรอินายไม่คิดจะห้ามเลยเหรอ”พี่ฮินาตะเอาวิกผมมาอีกตะหากโคตะระเหมือนผมจริงครับ เรย์จิแต่งออกมาน่ารักมากกกก ผมยอมรับว่าถ้าไม่รู้จักกันผมคงจีบหมอนั่นไปนานแล้ว แต่ไม่เอา ไม่อยากโดนคุโรอิยิงปืนใส่
“พี่ฮินาตะ ทำไมถึงชอบพี่สไกป์เหรอ”
“ทำไมล่ะ”
“เอาน่า ถามมาตอบสิวะครับ”
“คงเพราะ….พี่รักเขา”
กวนตีนมาก=_= เด็จพี่ เด็จน้องอุสาตจะไม่เอามีดขึ้นมาแล้วนะ แต่ก่อนจะแทงพี่ แทงผู้ชายข้างหลังได้มั๊ยมันจีบพี่สาวผม!!!
“น้องสาวทั้ง5 จะไปไหนกันหรือจ๊ะ นั่นแฟนรึเปล่าไม่เหมาะเลย มากับพี่ดีกว่านะจ๊ะ”
จากนั้นพวกหน้าหม้อทั้งหลายก็ไหม้เพราะ ว่าที่พี่เขยนั่นรวมถึงพี่คิวที่มาเข้าห้องน้ำได้แผ่รังสีอัมหิตไฟร้อน555555องศา ออกมา เราเดินเที่ยวกันจนมันถึงตอนกลางคืน เพื่อนพ่อผมเป็นเจ้าของนะฮะ เราเลยอยู่ดึกได้ โฮะโฮะโฮะ ผมบอกแผนกับพี่สาวทั้งหมดยกเว้นพี่ฮินาตะ เพราะเราต้องการเซอไพรซ์เธอ หึๆๆๆๆ
(ต่อไปนี้โพลิจะบรรยายเอง)
“เอ๋ ไปไหนกันหมดแล้ว ไปเข้าห้องน้ำแปปเดียว”ฮินาตะอุทานออกมา หัวสีฟ้าเข้มสะบัดส่ายไปมาเพราะ ไล่ความคิดที่ว่าผีมีจริงออกไป
“ฮือออออ สไกป์ตาบ้านายทิ้งฉันเหรอ ฉันจะทำยังไงดีล่ะ จะโทรหาไทกะให้โทรตามสไกป์ดีมั๊ยเนี่ย”ฮินาตะพูดออกมา ทำไมกันล่ะหนอ โชคชะตาถึงได้แกล้งเธอกันนัก แต่!!!… โชคชะตาแกล้งได้อีก
(แผนที่1.หลอกไปที่หลุมหลบภัย)
ขณะนี้เวลา18.55.55วินาที สไกป์โทรหาฮินาตะ ให้เดินไปหาที่หลุมหลบภัย
“ฮัลโหล”
‘ยัยบ๊อง อยู่ไหนของเธอเนี่ย’
“ก็นายไปไหนล่ะเอ้อ แล้วตอนนี้อยู่ไหนเนียจะไปหา”
‘หลุมหลบภัย มาเร็วๆล่ะ เป็นห่วงเดี๋ยวโดนใครพาตัวไปแย่เลย’
“พอเลยย่ะ มดจะขึ้น!>///<”
วางสายไปพร้อมกับวิ่งไปที่หลุมหลบภัยอย่างเร่งด่วนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง เพราะมืดและน่ากลัว เธอสวมวิญญาณนักวิ่งระดับมืออาชีพวิ่งไปโดยไม่ได้คิดอะไร เอาเป็นว่า แผนแรก….สำมะเร็จ!!;p
(แผนที่2หลอกให้นั่งรอ)
“สไกป์นายอยู่ตรงไหนหาไม่เจอ”
‘นั่งรอก่อนสิ เดี๋ยวเดินไปหา’
“อืมรีบมาๆ”
เวลาผ่านไปนานแสนงานจนเวลา 19.20.57 สป์ก็ยังไม่มา
“สไกป์ นายอยู่ไหน”
‘เจอเธอแล้ว อ๊ากกกกก!!!’
“สไกป์! นายเป็นอะไรหรือเปล่า!”ฮินาตะถามอาการของสไกป์เพราะได้ยินเสียงร้อง
(แผนที่3หลอกผี)
“ไม่เป็นไร อยู่ข้างหลังเธอเนี่ย เป็นห่วงเหรอ”
“ก็แน่สิยะ! ว่าแต่-“ ยังไม่ทันพูดจบก็ต้องชะงักเพราะเมื่อหันหลังไปก็ต้องพบกับ
“ผผผผผผผ 73!!!!(อันนี้โพลิให้อ่านแนวนอนนะจ๊ะ)”
แผนสามสำเร็จ
(แผนที่4 ขอเธอแต่งงาน)
ฮินาตะวิ่งหนีมายังลานกว้าง รอบข้างมืดสลัว ไม่สิ สนิทเลยล่ะ ฮินาตะพนมมือท่องบทสวดมนต์เสมือนเธอเป็นพระ จนแสงสว่างรอบกหัวเธอขึ้นมาแล้วด้วยซ้ำ (โพลิแนะนำว่าให้บวช=..=) เธอสวดอยู่นาน จนรึ้กว่า แสงสว่างมาแล้ว
“เซอร์ไพรซ์!!!!”
“พระเจ้าช่วยกล้วยทอด!”
“พระเจ้าจอร์จทอดไม่ทัน!!!”ตบมุกได้ดีเยี่ยม
“ฮิน”
“ฉันบอกว่าอย่าเรียกฮินไงเล่าสนุกกันใช่มั๊ยที่แกล้งฉะ-“ ฮินาตะหยุดชะงักเมื่อเธอเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า สไกป์ในชุดประจำชาติของเขาโผล่ออกมา พรอมกับสิ่งที่เธอไม่คิดว่าจะได้จากผู้ชายที่เธอ กัดกันตอนประถมจนถึงตอนที่เธออายุ18 เธอยิ้มจนหุบไม่อยู่
“will you mary me?”เธอยิ้มออกมา เธอครุ่นคิดอยู่นาน จนสไกป์จะหมดกำลังใจ
“ไม่สินะ ใช่มะ-“
“yes”น้ำเสียงเธอสั่น เธอเอ่ยออกมาพร้อมน้ำตา จนสไกป์ที่หมดกำลังใจ หันควับ โผกอดเธอทันที สีหน้าแสดงถึงความดีใจ
แหม…ทำไมกันเล่า โพลิถึงแต่งฉากโรแมนซ์ไม่ได้เลยชิ (แต่งต่อสิยะ:เสียงพี่สาวที่แต่งร่วมกับโพลิ) เสียงทุกคนโห่ร้องออกมาเพือแสดงความดีใจ เสียงพลุดังขึ้น พร้อมกับร่างของคิวโผล่ออกมา
“คิว!!! นายมายังไงน่ะ”
“แหม่ ฉันมาก่อนเธอตั้ง5ชั่วโมง มาเตรียมการแล้วตากฝนเนี่ย ออกมาข้างนอกไม่ต้องแต่งสวยก็ได้ ฉันหึง”
“พ่อสิคะ เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันจนกว่าฉันจะจบปี4นะ”
“แหม่ หวานกันมาแรงแซงทางโค้งคู่บ่าวสาวเลยนะ”เสียงของฮินาตะเอ่ยออกมา แซวรึเปล่าวะเนี่ย
วันที่3ของการมาเที่ยวประเทศไทย (วันแต่งงานของสไกป์กับฮินาตะ)
“แม่ หิวอ่ะ มีไรกินมั้ง”
“เดี๋ยวค่อยกินก็ได้ ห่ะ! แม่จำได้เมื่อกี้เพิ่งจะกินข้าวผัดกระเพราไปไม่ใช่เหรอ จานพิเศษเลยนะนั่น”แม่ของเธอเอ่ยออกมาพร้อมกับทำหน้าตกใจ
“ขอกินไอติมก็ได้”
“ไม่เอา ทาลิปแล้วแม่ขี้เกียจทาให้ใหม่”
การจัดงานไปเป็นแบบอังกฤษเพราะไกป์เตรียมการล่วงหน้าไว้ตั้ง1เดือน แล้วมาขอเมื่อวานซืน เจริญมั๊ยล่ะจ๊ะ ฮินาตะเลยมีเวลาลองชุด เลฃือกทรงผมกับซ้อมพพิธีซักหน่อย
“ได้เวลาแล้วเร็ซๆ” แม่ของเธอเรียกเธอออกมาข้างนอก เธอเดินไปหาพ่อของเธอ แล้วจับแขนตามพิธี แล้วเธอก็เดินตามพรมแดง จนไปถึงลานกว้าง ที่มีคนรักของเธอยืนรออยู่ เธอกับเขาได้สาบานกัน ว่าจะรักกันชั่วชีวิต
จบด้วยการจูบ เสียงรอบข้างโห่ร้องจูบเลยๆๆๆๆๆ แล้วปากของทั้งคู่ก็ใกล้กันเรื่อยๆจน
.
.
.
.
.
.
.
วะฮ่า คิดว่าโพลิจะแต่งแบบนี้เหรอ ไม่ไหวๆ อันที่จริงคู่นี้เขายังกัดกันอยู่ การแต่งงานก็จะซึนนิดหน่อย เริ่มด้วยการที่ว่า สไกป์ไม่ได้วางแผนจู่จู่ พ่อแม่ก็บุกมา และสู่ขอฮินาตะทันที งานแต่งก็แบบวุ่นวายมากกกกก แต่สุดท้ายก็ลงเอยล่ะวะ ส่วนไอ้พวกเจแปนที่มาเที่ยวก็กลับแล้ว แหม โพลิหักมุมให้มันเปลี่ยนซักหน่อยเนอะ โอเคร๊
ความคิดเห็น