fic-exo: krisyeol และอื่น ๆ.

ลำดับตอนที่ #6 : drabble: old enough to miss you for a lifetime.

drabble

old enough to miss you for a lifetime.

krisyeol

ร่องรอยคือสิ่งที่เหลือ คือความทรงจำที่ไม่มีความหมาย

เพื่อไม่จดจำ งดเว้นการพูดถึง ตรงข้ามกับสิ่งที่คัดสรรแล้ว

มีอยู่จากการคัดแยกทิ้งไว้

มันเป็นไปในแบบนั้น

"พี่คิดถึงผมรึเปล่า"

นานเท่านานในความลังเลใจ เขาพิมพ์ข้อความนั้น รู้สึกหายใจไม่ถนัดเอาซะเลยตอนที่กดส่ง

เดือนแล้วเดือนเล่า วันสิ้นปีผ่านไปและกำลังจะกลับมาอีกหน

พฤศจิกาเดินทางมาถึง แต่เหมือน เหมือนไม่มีทางที่จะมีอะไรกลับมาจริง ๆ หรอก

เขาได้รับข้อความตอบกลับมาในค่อนเช้าอีกวัน

"I miss you too often"

รู้เลยว่ามันยากแค่ไหนที่ปล่อย หยุดพยายาม ไม่ถาม

มองทุกอย่างพังครืนลงมา เริ่มต้นร้องไห้ แต่ไม่คว้าจับอะไรอีก

ฤดูกาลระหว่างเราเป็นความหนาวเยือกของรอยต่อฤดู

ชานยอลกอดตัวเองจนแน่น มองหน้าจอมือถือที่สว่างวาบอยู่บนตัก

สิ่งที่ถูกทิ้งไว้ต้องกอดตัวเองให้แน่นพอ

มันนานมาก ๆ ที่เราอยู่ด้วยกันและไม่ได้อยู่ด้วยกัน

จนทั้งหมดมันกลายเป็นเรื่องเศร้าของเขาคนเดียว และจนมันกลายเป็นเรื่องเศร้าเพียงอย่างเดียวของเขา

ตอนที่แสงแรกของวันเรื่อเรืองขึ้นตรงขอบฟ้านอกหน้าต่าง ในเช้าแรกของเดือนพฤศจิกา

มันค่อย ๆ สว่างขึ้นจนแสบตา ยิ่งจ้องมองยิ่งพร่าหนัก เขายกมือขึ้นขยี้ตาให้หายเคือง

และตอนนั้นเอง ที่ปลายนิ้วเปียกชื้น

ช่วงลมหายใจเดียวเท่านั้นที่รู้สึกตัวขึ้นมา เขาก็เริ่มต้นร้องไห้

การร้องไห้ครั้งแรกหลังจากครั้งนั้น ครั้งที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงรอยต่อของฤดูฝน

ครั้งที่เขาพบว่าโลกตรงหน้าพลิกคว้างกลับด้านไม่มีอะไรเหมือนเดิม

เขาคิดถึงอีกคนอยู่ตลอดระยะเวลายาวนาน

ความยาวนานที่ถากกว้างออกไปเรื่อย ๆ จนเหมือนจะไม่สิ้นสุดอีกแล้วยังไงอย่างงั้น

"ผมคิดถึงพี่"

#WelcomeToKrisyeolMonth

มีอีกร้อยอย่างพันอย่างที่อยากจะเขียนแต่เขียนไม่ออก

เข้าไปไล่อ่านแท็กแล้วทนไม่ได้ที่จะไม่เขียน

หลังจากหายไปจากตรงนี้นานมาก ก็กลับมาจนได้สิ เพราะวันนี้แท้ ๆ เลย

บอกตัวเองบ่อยมากเวลาเห็นรูปอีพี่ในไทม์ไลน์ว่าคิดถึงพี่คริส

แต่มากกว่านั้น เราคิดถึงคริสยอลนี่แหละ

#bkaffeefic

@BKAFFEE

กาแฟ.